Γεννήθηκε στις 6 Σεπτέμβρη 1878, στην επαρχία Ozurgety Kutaiss της Τιφλίδα, στη Γεωργία. Το 1895 αποφοίτησε από την Πνευματική Σχολή του Ozurget και φοίτησε στο Πνευματικό Σεμινάριο του Kutaiss (δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές). Το 1897 πήγε στο εξωτερικό και φοίτησε στη Γεωπονική Σχολή της Λυών στη Γαλλία, το 1898 μεταγράφηκε στην ίδια σχολή στη Γενεύη, στη συνέχεια εισήχθη στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης όπου σπούδασε Χημεία.
Εκείνη την εποχή δημιούργησε επαφές με Ρώσους επαναστάτες μετανάστες, κυρίως εσέρους και αναρχικούς. Στη Γενεύη παντρεύτηκε την κόρη ενός συμβούλου στατιστικής, την L. V. Ikonnikova, η οποία ήταν μέλος του αναρχικού κινήματος.
Το 1900-1901 ήταν ένας από τους οργανωτές της ομάδας των Ρώσων αναρχικών στη Γενεύη και ένας από τους κορυφαίους θεωρητικούς του ρωσικού αναρχικού κινήματος στο εξωτερικό. Το 1903, η ομάδα μετονομάστηκε σε ομάδα Ρώσων Αναρχικών Κομμουνιστών της Γενεύης "Ψωμί και Θέληση", και ο Gogelia έγινε ο αρχισυντάκτης του ομώνυμου εκφραστικού οργάνου της ομάδας.
Τον Απρίλη του 1904, είναι ένας από τους ηγέτες της αναρχικής πτέρυγας του κόμματος, καθώς συμμετέχει στην ιδρυτική διάσκεψη του Επαναστατικού Κόμματος Σοσιαλιστών-Φεντεραλιστών Γεωργίας στη Γενεύη. Τον Σεπτέμβρη του 1904 είναι αντιπρόσωπος στη διάσκεψη των ρωσικών επαναστατικών και αντιπολιτευτικών οργανώσεων. Τον Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου, είναι αντιπρόσωπος στο συνέδριο των Ρώσων αναρχικών κομμουνιστών στο Λονδίνο.
Στις αρχές της Επανάστασης του 1905, εισήλθε παράνομα στη Γεωργία και, προσπαθώντας να ενισχύσει το έργο των ντόπιων αναρχικών, συμμετείχε σε εκστρατείες και προπαγανδιστικές δράσεις.
Μετά τη δημοσίευση του Μανιφέστου της 17ης Οκτωβρίου που έγραψε μαζί με τον V. N. Cherkezov και τον M. G. Tsereteli, επέστρεψε στη Γεωργία με σκοπό την έκδοση ενός εντύπου μαζικής απεύθυνσης.
Στις αρχές του 1906 ήταν ένας από τους οργανωτές της κομμουνιστικής αναρχικής ομάδας "Διεθνής" στην Τιφλίδα. Μαζί με τον αδελφό του Shalva, παρήγαγε τα πρώτα νόμιμα αναρχικά έντυπα στη γεωργιανή γλώσσα - "Nobati" (Το Κάλεσμα, τον Μάρτη με Μάη του 1906), "Hma" (Η Φωνή, τον Μάη του 1906) και "Musha" (Ο Εργάτης, τον Ιούνη με Ιούλη του 1906). Επίσης, εξέδωσε πολυάριθμα φυλλάδια που διέδιδαν τις αναρχικές ιδέες.
Τον Ιούλη του 1906 πήγε στη Γενεύη, όπου συμμετείχε στη 2η Διάσκεψη της Ρωσικής Ομοσπονδίας και, κατόπιν αιτήματός της, ετοίμασε ένα σχέδιο Προγράμματος των Σοσιαλιστών-Φεντεραλιστών της Γεωργίας.
Στα τέλη του 1906, αναγκάστηκε να μεταναστεύσει και πάλι από τη Ρωσία. Τον Δεκέμβρη του 1906 με Γενάρη του 1907, πραγματοποίησε μια σειρά από αναρχικές συναντήσεις στο Παρίσι διαβάζοντας αποσπάσματα σχετικά με τα καθήκοντα, τους στόχους και τη θέση των κομμουνιστών αναρχικών και ήταν αντιπρόσωπος στην Παρισινή Διάσκεψη (συνάντηση) των Ρώσων κομμουνιστών αναρχικών. Ασχολήθηκε ακόμα με την έκδοση "Ψωμί και Ελευθερία". Τον Ιούλη του 1907 συμμετείχε στην 3η Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστών-Φεντεραλιστών στο Παρίσι, όπου παρουσίασε ένα σχέδιο Προγράμματος ("Αρχές του αναρχισμού"), το οποίο απορρίφθηκε από τους περισσότερους αντιπροσώπους επειδή αποτελούσε "λεπτομερή και συστηματική παρουσίαση της αναρχικής κοσμοθεωρίας". Μετά από αυτό, εγκατέλειψε τις τάξεις των Σοσιαλιστών-Φεντεραλιστών και είχε μια διαμάχη με τους πρώην συντρόφους του, κατηγορώντας τους για εθνικισμό.
Τον Αύγουστο του 1908 συμμετείχε στη Διάσκεψη των Ρώσων Αναρχικών στη Γενεύη, η οποία κατέληξε στη δημιουργία της Ένωσης Ρώσων Αναρχικών Κομμουνιστών. Μπήκε στη συντακτική επιτροπή του εντύπου της Ένωσης "Ψωμί και Θέληση" και του "Burevestnik". Μετά το κλείσιμο του "Burevestnik" το 1910, επέστρεψε στην Ελβετία. Από το 1912 άρχισε να συνεργάζεται με την κομμουνιστική αναρχική ομάδα της Ζυρίχης "Εργατικός Κόσμος" και την Ομοσπονδία Ρωσικών Εργατικών Συνδικάτων ΗΠΑ - Καναδά "Φωνή της Εργασίας".
Δημοσίευσε μια σειρά άρθρων για τη θεωρία και την πρακτική του συνδικαλισμού. Από τις 28 Δεκέμβρη 1913 έως την 1 Γενάρη 1914 συμμετείχε στην 1η Ενωτική Συνδιάσκεψη Ρώσων Αναρχικών-Κομμουνιστών στο Λονδίνο, η οποία σχημάτισε την Ομοσπονδία των Ρωσικών Αναρχικών-Κομμουνιστικών Ομάδων τιυ εξωτερικού.
Στις αρχές του 1914 έδωσε στην Αγγλία διαλέξεις για την ιστορία του αναρχισμού. Από την αρχή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, λόγω της προοδευτικής πνευμονικής φυματίωσης από την οποία υπέφερε, αποσύρθηκε ουσιαστικά από την ενεργό προπαγανδιστική δράση. Όμως, ως διεθνιστής, τον Μάρτη του 1915 εντάχθηκε στον εκδοτικό οίκο Κομμουνιστών Αναρχικών-Κομμουνιστών "Το Εργατικό Λάβαρο" της Λωζάνης που είχε συγκροτηθεί από την τοπική Ομάδα Αναρχικών-Κομμουνιστών. Τον Μάη του 1917 έγινε μέλος της επιτροπής του εκφραστικού οργάνου των αναρχικών-κομμουνιστικών ομάδων της Γενεύης και της Ζυρίχης "Ο δρόμος προς την Ελευθερία".
Το καλοκαίρι του 1917 επέστρεψε στη Ρωσία, έζησε για κάποιο διάστημα στην Πετρούπολη και μίλησε σε διάφορες εργατικές συγκεντρώσεις. Πιθανώς συνεργάστηκε με το όργανο της Ένωσης Αναρχοσυνδικαλιστικής Προπαγάνδας "Η Φωνή της Εργασίας".
Στα τέλη του 1917 μετακόμισε στην Τιφλίδα, αλλά αναγκάστηκε να επιστρέψει σύντομα στη Σοβιετική Ρωσία. Έζησε στη Μόσχα, όμως δεν έλαβε ενεργό μέρος στο αναρχικό κίνημα για λόγους υγείας. Τον Οκτώβρη του 1919, σύμφωνα με παράνομους αναρχικούς, συνελήφθη για λίγο. Συνελήφθη και πάλι στις 2 Νοέμβρη 1921 στη Μόσχα στο διαμέρισμα του S. A. Marcus κατά τη διάρκεια του αποχαιρετισμού μιας ομάδας απελαθέντων αναρχικών (X. S. Yarchuk, G. P. Maximov και άλλων). Το 1921 μετακόμισε στην Τιφλίδα, όπου και πέθανε στο νοσοκομείο από τη φυματίωση στι; 22 Δεκέμβρη 1924.
Να σημειωθεί ότι κατά καιρούς ο Gogelia δρούσε και με τα ψευδώνυμα K. Orgeiani, K. Iliashvili, Κάπταιν Orgeiani και Σκαθάρι.
*Πηγή: Овсянников Сергей. Μετάφραση: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης.
