Αναρχικός αγωνιστής που κατέχει εξέχουσα θέση στην καταλανική λογοτεχνία. Μέλος της CNT, το κύριο επίκεντρο των λογοτεχνικών και πολιτιστικών προσπαθειών του οποίου ήταν το θέατρο (ίδρυσε τον θίασο Agrupació Avenir), το οποίο επεδίωκε να θέσει στην υπηρεσία του απλού λαού.
Κατά την άποψη του Cortiella το θέατρο έχει καθήκον να θέτει ένα ελευθεριακό σχέδιο για την κοινωνία, γι' αυτό και απέρριπτε το θέατρο ως απλή ψυχαγωγία, γεγονός που εξηγεί γιατί πολλοί από τους χαρακτήρες του ενσαρκώνουν τις αρετές της εντιμότητας, της δικαιοσύνης και της ακεραιότητας που έβλεπε στον αναρχισμό. Έτσι, η κοινωνία δεν πρέπει να κλείνει τα μάτια στην κοινωνία, αλλά πράγματι πρέπει να έχει μια διδακτική λειτουργία να επιτελέσει.
Θεωρείται λανθασμένα από ορισμένους ως καταλανιστής -ο Cortiella έκανε ακριβή διάκριση μεταξύ γλώσσας και πολιτισμού από τη μία πλευρά και πολιτικών κινημάτων ανεξαρτησίας και δημιουργίας συνόρων από την άλλη- ήταν ένθερμος διεθνιστής. Είναι γεγονός, ωστόσο, ότι ορισμένες από τις θέσεις που υποστήριζε προκάλεσαν έκπληξη λόγω του ζήλου που επέδειξε για την υπεράσπιση της καταλανικής γλώσσας (αρνήθηκε την έκδοση της “Solidaridad Obrera” επειδή η CNT δεν αποδέχθηκε την πρότασή του να τυπωθεί μόνο στα καταλανικά).
Συνέβαλε στον εργατικό Τύπο (“La Revista Blanca”, “Solidaridad Obrera”, “Avenir”...) και γύρω του αναπτύχθηκε μια σχολή σκέψης (σε αυτήν συμμετείχαν οι Mas Gomeri, Albert, Claudio και Bausà) και ήταν ο συγγραφέας των “Els artistes de la vida” (1898), “Dolora” (1903), “El Morenet” (1904), “El cantor de l’ideal" (1901), “El plor del alba", “El teatro y el arte dramático”, “La vida que jo he vist” κ.ά. Έγραψε επίσης κι ποίηση (“Anarquines”, 1908) και τις μεταφράσεις στις οποίες ήταν εμφανής ο ενθουσιασμός του για τον Ίψεν.
*Πηγή: Miguel Iñiguez, Ιστορική Εγκυκλοπαίδεια του Ισπανικού Αναρχισμού.
