Your name

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

17 Ιανουαρίου 2013

Μια συνοπτική παγκόσμια ιστορία της επαναστατικής αναρχικής κομμουνιστικής μαζικής οργανωτικής θεωρίας και πρακτικής

Του Michael Schmidt

Τρίτο Κύμα - Η «επαναστατική χούντα» πιέζει για μια φρέσκια επανάσταση

Η συντηρητική αντεπανάσταση της δεκαετίας του '20 είχε ως αποτέλεσμα μια μέγιστη πρόκληση για τον αναρχισμό από τον μαύρο και κόκκινο φασισμό ο οποίος επί δεκαετίες είχε στόχο τη συντριβή της αυτόνομης, στρατευμένης εργατικής τάξης. Ο μπολσεβικισμός δεν ήταν από πολλές απόψεις λιγότερο δόλιος από το φασισμό, μέσω της οικοδόμησης ενός παρόμοιου στυλ ολοκληρωτισμού, χρωματίζοντάς τον όμως με κόκκινο χρώμα και προβάλλοντας ως απελευθερωτής της εργατικής τάξης.

Αποπροσανατολισμένος από την επιτυχή προπαγάνδα του μπολσεβίκικου προτύπου και βυθισμένος στη σιωπή στα διάφορα Γκούλαγκ, ο αναρχισμός έχασε έδαφος σε όλο τον κόσμο, παρά τη διατήρηση των προπυργίων του στη Λατινική Αμερική και την Άπω Ανατολή, ενώ βοήθησε, ακόμη, στη συγκρότηση των πρώτων κομμουνιστικών κομμάτων – τα οποία αρχικά σε χώρες όπως Βραζιλία, Κίνα, Γαλλία, Πορτογαλία και Νότια Αφρική είχαν καταφανώς ελευθεριακό προσανατολισμό.

Αλλά δεν ήταν μόνο η καταστολή: το δεύτερο κύμα ξέσπασε, επίσης, ενάντια στο ρεφορμισμό, ενάντια στο νέο «ζαχαρωμένο χάπι» του κράτους προνοίας που εξουδετέρωσε τη μαχητικότητα των εργατών σε τόσο διαφορετικές χώρες όπως η Ουρουγουάη και οι ΗΠΑ. Ενώ αρκετές αναρχικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις αναγκάστηκαν να περάσουν στην παρανομία ή να καταστραφούν μέσα στο μακροχρόνιο αυτό σκοτάδι, σημαντικοί αγώνες κατά του φασισμού και του ιμπεριαλισμού ξέσπασαν σε χώρες όπως η Βουλγαρία και η Κορέα.

Επίσης, εν μέσω αυτής της αναταραχής αυτή είχαμε την εμφάνιση εντυπωσιακών παραδειγμάτων εργατικής αυτοδιαχείρισης υπό αναρχική επιρροή, όπως την Κομμούνα της Σαγκάης το 1927. Ακόμα μεγαλύτερης σημασίας ήταν οι εξελίξεις του 1928 όταν ιδρύθηκαν δύο τεράστιες ηπειρωτικές αναρχικές οργανώσεις: η Αναρχική Ομοσπονδία Ανατολικής Ασίας (EAAF), με οργανώσεις-μέλη στην Κίνα, την Ιαπωνία, την Κορέα, τη Φορμόζα (Ταϊβάν), την Κορέα, το Βιετνάμ και την Ινδία και ο Αμερικανικός Ηπειρωτικός Σύνδεσμος Εργαζομένων (ACAT), με οργανώσεις-μέλη σε 10 λατινοαμερικανικές χώρες. Η συνεχής αυτή αναρχική αντίσταση οδήγησε στην εμφάνιση και άνοδο ενός τρίτου κύματος, με κυριότερο γεγονός την Επανάσταση στη Μαντζουρία το 1929-1931, η μεγάλη απομόνωση της οποίας περιόρισε τον αντίκτυπό της στην κινέζικη, ιαπωνική και, ιδιαίτερα, στην κορεατική αντίσταση. Η Επανάσταση στη Μαντζουρία ήταν κάτι το ασυνήθιστο δεδομένου ότι ενορχηστρώθηκε αρχικά από «τα πάνω» - δηλαδή από την Κορεάτικη Αναρχική Κομμουνιστική Ομοσπονδία Μαντζουρίας (KACF-M) και την Κορεάτικη Αναρχική Ομοσπονδία Μαντζουρίας (KAF-M) που συντονίστηκαν με τον αναρχικό στρατηγό του Κορεάτικου Στρατού Ανεξαρτησίας Kim Jwa-Jin. Αλλά κέρδισε γρήγορα την υποστήριξη της βάσης επειδή βασίστηκε στον εργάτη και στην κοινοτική αυτο-οργάνωση. Κατέδειξε ότι η βελτίωση της θέσης της εργατικής τάξης μέσω της οικονομικής αυτονομίας και της εκπαίδευσης θα μπορούσε να συνδυαστεί με ένα σύστημα λήψης των αποφάσεων από τα κάτω προς τα πάνω καθώς και ενός μαχητικού αμυντικού προγράμματος.

Εντούτοις, ήταν η έκρηξη του ταξικού πολέμου στην Ισπανία και η εξέλιξή του σε πλήρη επανάσταση όταν ο φασιστικός αποικιακός στρατός οργάνωσε πραξικόπημα το 1936, που απέσπασε την προσοχή όλου του κόσμου. Καθώς ήταν ουσιαστικά το θέταρο της διαμάχης μεταξύ κάθε γνωστής έως τότε πολιτικής τάσης από τον αναρχισμό μέχρι το φασισμό, η Ισπανική Επανάσταση ήταν, από πολλές...

Περισσότερα …