Ο Felix Carrasquer Launed γεννήθηκε στις 4 Νοέμβρη 1905 στο Albalate de Cinca, της Αραγονίας (Aragon) και ανήκε σε οικογένεια αναρχικών, στην οποία συμπεριλαμβάνονταν οι αδελφοί του Francisco, Presen and Juan Pedro. (Ο Juan Pedro ήταν δάσκαλος και γραμματέας Αραγονίας της FAI και στη διάρκεια του εμφυλίου και της Επανάστασης ήταν διοικητής του 25ου Συντάγματος. Πέθανε στη μάχη στο μέτωπο του Corbalan της Teruel).
Ο Felix, σε ηλικία 6 χρόνων εγκατέλειψε το σχολείο στο οποίο δεν επέστρεψε ποτέ, επειδή ήταν ενάντια στον εξουσιαστικό τρόπο με τον οποίο ο δάσκαλος προσπαθούσε να τον κάνει να μάθει το αλφάβητο, αλλά όμως ήξερε ήδη να διαβάζει. Η οικογένειά του προσπάθησε να τον πείσει να επιστρέψει, αλλά αυτός αρνιόταν και αυτο-μορφώθηκε διαβάζοντας τα βιβλία του πατέρα του και με την παρατήρηση της φύσης. Το καλύτερό του βιβλίο ήταν ο Δον Κιχώτης.
Άρχισε να εργάζεται ως φούρναρης και σε όλη του τη ζωή του άρεσε να ψήνει ψωμί. Αλλά άφησε αυτή την εργασία και έγινε δάσκαλος, συγγραφέας και αυτοδίδακτος διανοούμενος. Σε ηλικία 14 χρόνων εγκαταστάθηκε στη Βαρκελώνη, όπου έγινε μέλος της CNT και εξεγέρθηκε από τις επιθέσεις των οπλοφόρων των αφεντικών ενάντιά της.
Συναναστράφηκε με διανοούμενους συμπαθούντες των αναρχικών ιδεών, όπως τους συγγραφείς Ramon J. Sender, Ramon Acin, Felipe Alaiz, Francisco Ponzan, Evaristo Vinuales και άλλους. Το 1929 επέστρεψε στο Albalate και ίδρυσε μια πολιτιστική ομάδα με βιβλιοθήκη και νυχτερινό σχολείο, που αργότερα αποδείχθηκε σημαντικό εργαλείο στην ανάπτυξη της CNT στην περιοχή, με περίπου 4. 000 μέλη, συμπεριλαμβανομένου και του Manuel Guillen. Το 1932 καθώς έπαιζε σε ένα θεατρικό έργο, είχε ένα ατύχημα που επηρέασε την όρασή του. Αλλά αυτό δεν τον έκανε να σταματήσει την όλη πολιτιστική και επαναστατική του δράση. Έτσι, πήρε μέρος σε μια αποτυχημένη αναρχική εξέγερση το 1933, καταφεύγοντας στη Βαρκελώνη.
Στο προάστιο Las Corts, με τους αδελφούς του Francisco και Roberto, ίδρυσε το Eliseo Reclus Escuela (Σχολείο «Ελυζέ Ρεκλύ») που βασίστηκε στις απόψεις και τις αρχές του Francisco Ferrer. Το 1936 ήταν, επίσης, μέλος της Επιτροπής Χερσονήσου της FAI. Το 1937 επέστρεψε στην περιοχή της Αραγονίας και έφτιαξε το Σχολείο για Ελευθεριακούς Μαχητές στο Monzon. Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου (1937) οι επαναστατικές κολλεκτίβες της Αραγονίας συνετρίβησαν από τους σταλινικούς και 400 μέλη τους φυλακίστηκαν, μαζί με όλα τα μέλη της επιτροπής στο Monzon, που φυλακίστηκαν στο Barbastro.
Όμως, ο Felix κατάφερε να διαφύγει διαμέσου των συνόρων με τη Γαλλία και πέρασε 4 χρόνια σε γαλλικά στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Vernet και στο Argeles, στο διάστημα 1939-1943. Το 1944 δραπέτευσε επιστρέφοντας στην Ισπανία για να κάνει παράνομη δουλειά, ανασυγκροτώντας τις περιφερειακές επιτροπές της CNT στην Αραγονία και Καταλονία. Υπήρξε μέλος της γενικής γραμματείας της παράνομης CNT. Συνελήφθη το 1947 και καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά η ποινή του μετατράπηκε σε 25 χρόνια φυλάκιση, από τα οποία εξέτισε τα 12 και επέστρεψε στη Γαλλία. Εκεί και εδικά μετά το θάνατο του Φράνκο, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανασυγκρότηση της CNT. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Βαρκελώνη το 1980.
Έγραψε αρκετά άρθρα και πολλά βιβλία, από τα οποία το πιο γνωστό είναι το «Οι μαχητές της Αραγονίας» (1978).
Πέθανε στο Thil της Γαλλίας στις 7 Οκτώβρη 1993.
* Γράφτηκε από τον Nick Heath και δημοσιεύτηκε στο libcom.org Ελληνική μετάφραση «ούτε θεός-ούτε αφέντης», 18 Σεπτέμβρη 2007.
