Your name

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

17 Δεκεμβρίου 2012

Ο Φραντσίσκο Φερρέρ υ Γκουάρδια γεννήθηκε στις 10 Γενάρη 1859 σ’ ένα αγρόκτημα έξω από τη Βαρκελώνη. Οι γονείς του ήταν καθολικοί και θρησκόληπτοι. Ένας από τους θείους του, όμως, ήταν ελευθερόφρονας.

Ο πρώτος του εργοδότης ήταν άθεος και έτσι ο Φερρέρ απέκτησε γρήγορα ανεξάρτητο χαρακτήρα και δυναμικές αντικληρικές απόψεις. Έγινε ελευθεροτέκτονας και ριζοσπάστης ρεπουμπλικάνος, οπαδός του Μανουέλ Ρουίζ Ζορίλλα, του οποίου ο Φερρέρ ήταν ο μεταφορέας καθώς εργαζόταν ως εισπράκτορας της γραμμής Βαρκελώνης-Γαλλίας. Όλα αυτά μέχρι το 1883 που αναγκάστηκε να εξοριστεί στο Παρίσι, από όπου βοήθησε αρκετούς πολιτικούς πρόσφυγες να βρουν καταφύγιο στη Γαλλία το 1885.

Έκτοτε, με τη σύζυγο και τα τρία παιδιά τους, ζούσαν στο Παρίσι, όπου εργαζόταν ως δάσκαλος ισπανικών, πουλούσε κρασί και ήταν άμισθος γραμματέας του Ρουίζ, μέχρι το θάνατο του δεύτερου το 1895. Στην περίφημη υπόθεση, υποστήριξε τον Ντρέιφους που ήταν αντιπρόσωπος της Β’ Διεθνούς στο Λονδίνο το 1896. Έγινε, επίσης, δραστήριο μέλος ορθολογιστικών κύκλων και πήρε μέρος στο Συνέδριο της Διεθνούς των Ελευθεροσκεπτικιστών που έγινε στην Πράγα το 1897.

Μετά το θάνατο του Ρουίζ, πέρασε από τα ρεπουμπλικανισμό στις αναρχικές ιδέες, διαβάζοντας λογοτεχνία, συχνάζοντας σε στέκια αναρχικών και γνωρίζοντας ονομαστούς αναρχικούς της εποχής, όπως τον Ζαν Γκραβ, τη Λουίζ Μισέλ, τον Ελυζέ Ρεκλύ, το Σεμπαστιάν Φορ, τον Τσαρλς Μαλατό καθώς και τους εξόριστους εκεί ισπανούς αναρχικούς Ανσέλμο Λορέντζο και Φερνάντο Ταρρίδα δε Μαρμόλ.

Οι ικανότητες του καθένα από αυτούς τον εντυπωσίασαν και μαγεμένος από τις ιδέες τους θεώρησε τον εαυτό του σύντροφό τους και στα τέλη της δεκαετίας του 1890 είχε κιόλας κατασταλαγμένες απόψεις για την κυριαρχία σε βάρος του τόμου έχοντας πλέον απελευθερωθεί από τους περιορισμούς των θεσμών.

Ως δάσκαλος, ο Φερρέρ ήταν ονομαστός και ενδιαφερόταν αρκετά για τα εκπαιδευτικά ζητήματα τα οποία συζητιόνταν αρκετά εκείνη την εποχή ανάμεσα στους αναρχικούς και ορθολογιστικούς κύκλους, ενώ γράφτηκαν πολλά γι’ αυτά. Σε ένα φυλλάδιο του Ζαν Γκραβ, που διαβαζόταν αρκετά τότε με τίτλο «Enseignment bourgeois et enseignment libertaire» (εκδόθηκε στο Παρίσι το 1890) ο συγγραφέας έκανε ένα διαχωρισμό ανάμεσα στην αστική και την ελευθεριακή εκπαίδευση.

Ο Φερρέρ επηρεάστηκε βαθιά από το φυλλάδιο αυτό και προσπάθησε να εφαρμόσει τα γραφόμενα εκεί στο πρώτο ελευθεριακό σχολείο που ίδρυσε με την επωνυμία Escuela Moderna, το οποίο αποτέλεσε παράδειγμα από πλευράς των αναρχικών και των ορθολογιστών. Την ίδια εποχή λειτουργούσε και το σχολείο του Πολ Ρομπέν, στο Cempuis, κοντά στο Παρίσι. Ο Ρομπέν έγινε διευθυντής στο Cempuis τον Δεκέμβρη του 1880.

Το βασικό στοιχείο της μεθόδου διδασκαλίας του ήταν η ακέραιη εκπαίδευση καθώς οι μαθητές ήταν αγόρια και κορίτσια τα οποία με βάση τις φυσικές και διανοητικές του ικανότητες και μέσα σε μια αντικαταπιεστική ατμόσφαιρα μπορούσαν να αναδειχθούν. Το 1894, όμως, λόγω των συνεχών επικρίσεων και παρενοχλήσεων από θρησκευτικούς και συντηρητικούς κύκλους, εξαιτίας των αντισυμβατικών μεθόδων εκπαίδευσης και των ριζοσπαστικών του δραστηριοτήτων, ο Φερρέρ έγινε ο πρώτος που έθεσε τις βάσεις του αντισυλληπτικού κινήματος στη Γαλλία.

Το 1897 συγκροτήθηκε ο Σύνδεσμος για την Ελευθεριακή Παιδεία, με σκοπό να συνεχίσει την εργασία του Ρομπέν. Ο Σύνδεσμος υποστηρίχθηκε ενεργά από τους Ζαν Γκραβ. Λουίζ Μισέλ, Ελυζέ Ρεκλύ, Πέτρο...

Περισσότερα …