Your name

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

02 Ιανουαρίου 2013

Αγαπητοί σύντροφοι,

Μετά από πέντε αιώνες σκλαβιάς κάτω από την τουρκική εξουσία, οι άνθρωποι που αγαπούν την ελευθερία απελευθερώθηκαν από μόνοι τους 70 χρόνια πριν. Και για 60 περίπου χρόνια μετά την ίδρυση του κινήματός μας, οι Βούλγαροι αναρχικοί δεν γνωρίζουν παρά μόνο διώξεις, φυλακές, στρατόπεδα συγκέντρωσης και εκτελέσεις. Σήμερα ζουν την πιο φοβερή τραγωδία στην ιστορία τους.

Οι Ρώσοι, για μια ακόμα φορά «οι απελευθερωτές μας», έχουν εγκαθιδρύσει από μέρους τους την κόκκινη δικτατορία και μια φοβερή υποδούλωση των αγροτών και εργαζομένων της Βουλγαρίας. Αν και έχουν αποσύρει τα στρατεύματά τους στην άλλη όχθη του Δούναβη, σύμφωνα με τη Συνθήκη Ειρήνης, οι Ρώσοι στην ουσία είναι ακόμα κοντά μας, όντας το στέρεο στήριγμα και η οπισθοφυλακή της πέμπτης φάλαγγας του Dimitroff. Περικυκλωμένοι στο βορρά και τη δύση από τη ρουμανική και τη γιουγκοσλαβική πέμπτη φάλαγγα αντίστοιχα, οι Βούλγαροι συνειδητοποιούν ότι δεν είναι αρκετά ισχυροί για να ανατρέψουν τους καταπιεστές τους. Αποθαρρυμένοι, έχουν αποσυρθεί στην παραδοσιακή παθητική τους αντίσταση. Ελάχιστοι είναι αυτοί που κατανοούν την παγκόσμια πολιτική κατάσταση και (ειδικά μετά το άνοιγμα από τον Τίτο του «σιδηρού παραπετάσματος») περιμένουν υπομονετικά να δουν τι θα φέρει το μέλλον. Ο λαός μας γνωρίζει ότι στον αγώνα του για την ελευθερία βρίσκεται αντιμέτωπος όχι μόνο με τους Βούλγαρους κομμουνιστές (τους οποίους και δεν φοβάται) που οπλίζονται ώς τα δόντια από τη Ρωσία, αλλά και με ολόκληρη τη ρωσική αυτοκρατορία. Όντας πραγματιστής, ο λαός μας γνωρίζει τέλεια ότι η δύναμή του είναι άνιση και ότι η ώρα για την αποφασιστική δράση δεν έχει έρθει ακόμα. Αυτή είναι η λογική πίσω από την τακτική της αναμονής και της ετοιμότητας.

Οι διώξεις αυξάνονται σταθερά και, αλήθεια, απαιτείται από τις μάζες αρκετό θάρρος ώστε να εκφραστεί ανοιχτά η αντίθεση και η αντίστασή τους. Όχι μόνο είναι ανύπαρκτες ακόμα και οι στοιχειώδεις ελευθερίες, αλλά (το σημαντικότερο) απειλείται η ίδια η δυνατότητα επιβίωσης. Το πρώτο θανάσιμο χτύπημα αφορούσε την Ένωση Αγροτιστών. Αυτοί και οι σοσιαλιστές είναι στόχοι των διώξεων. Ενάντια σε μας, τους αναρχικούς, οι διώξεις ποτέ δεν έπαψαν και τώρα βρισκόμαστε σε ακόμα χειρότερο επίπεδο. Αργά αλλά σταθερά, μας αφήνουν να πεθάνουμε της πείνας. Οι σύντροφοί μας που δεν κρατούνται ακόμα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν μπορούν να βρουν, αλλά είναι και ανίκανοι να βρουν, εργασία οπουδήποτε. Οι ανεξάρτητες και μικρής κλίμακας εμπορικές συναλλαγές, οι τέχνες και η γεωργία που καθιστούν ακόμα πιθανή την επιβίωση, εκκαθαρίζονται και θα εξαφανιστούν εντελώς. Σύντομα θα είναι αδύνατον για κάποιον ακόμα και να φάει. Μόνο μια δυνατότητα παραμένει: να σκύψουμε το κεφάλι και να απλώσουμε χέρι ελεημοσύνης προς το σταλινικό κράτος, τις επιχειρήσεις και τις εργασίες του. Αλλά το κράτος δίνει εργασία μόνο στους υπηρέτες του, σε εκείνους που μπορούν να ξεπουληθούν από μόνοι τους.

Παρά τους περιορισμούς σε βάρος μας, ακόμη και στον παράνομο Τύπο μας, το μπολσεβίκικο μίσος και η ζηλοτυπία δεν έχουν κανένα όριο. Παρότι τα μάτια των απελπισμένων ανδρών και γυναικών γυρίζουν ανάποδα, μας βλέπουν σταθερούς και άκαμπτους, ενώ όλοι οι στρατοκράτες και φασίστες αντίπαλοί τους έχουν ενωθεί με αυτούς. Και ξέρουν...

Περισσότερα …