Πρέπει να κάνουμε κάτι με τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτική δημοκρατία. Η δημοκρατία είναι μία, αυτή που σου επιτρέπει ακριβώς να παίρνεις αποφάσεις που αφορούν εσένα τον ίδιο. Αυτό ονομάζεται άμεση δημοκρατία και εφευρέθηκε από το εργατικό κίνημα, αλλά που εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα δεν έχει μπει σε εφαρμογή σε καμιά περιοχή του κόσμου, όπως και η ελευθεριακή κοινωνική επανάσταση δεν έχει θριαμβεύσει με ένα σταθερό τρόπο.
Ωστόσο, αυτή η αληθινή δημοκρατία, η άμεση δημοκρατία, η οποία είναι σύμμαχος του φεντεραλισμού, μπαίνει σε εφαρμογή καθημερινά από χιλιάδες αναρχικές, αναροχοσυνδικαλιστικές, ελευθεριακές κομμουνιστικές και ελευθεριακές σοσιαλιστικές ομάδες σε παγκόσμια κλίμακα. Δεν είναι δηλαδή μια ουτοπία. Χρειάζεται μόνο να μπει σε εφαρμογή σε μεγαλύτερη κλίμακα, σε ολόκληρη τη κοινωνία.
Ένα από τα σοβαρότερα λάθη που κάνουν οι περισσότεροι «πολιτικοί» είναι ότι αποδίδουν κάθε είδος νομιμότητας στο καθεστώς που επικρατεί τώρα. Το καθεστώς αυτό δεν έχει την παραμικρή νομιμότητα. Αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία βρίσκονται εκεί ως αποτέλεσμα απάτης, δόλου και ψεμάτων. Ούτε και μπορούμε να πούμε ότι είναι οι αντιπρόσωποι των αισθημάτων του ενός ή του άλλου τμήματος του λαού.
Η μεγαλύτερη πλειοψηφία των ανθρώπων που ψήφισε στις τελευταίες εκλογές το έκανε με μια αυθεντική αίσθηση για σοσιαλισμό (με τη ευρύτερη έννοια του όρου) και δεν το έκανε για να δώσει την εν λευκώ αρχηγία στο Σοσιαλιστικό Κόμμα που αποτελείται από νεοφιλελεύθερους λακέδες και του οποίου η ηγεσία γνώριζε πολύ καλά από πριν ποιο θα ήταν το πρόγραμμα της κυβέρνησης και το κράτησε μυστικό, με μόνο στόχο να εξασφαλιστεί ότι θα παραμείνει στην εξουσία.
Η 25η Απρίλη δεν έρχεται πίσω, αλλά αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένας νέος επαναστατικός άνεμος, ο οποίος θα ασχοληθεί με θέματα της παρούσας επικαιρότητας όπως την επισφαλή εργασία, την εξουσία στους εργατικούς χώρους και την κοινωνία, την αυτο-οργάνωση, την οριζόντια λειτουργία, την εξαφάνιση του καπιταλισμού, την προστασία του οικοσυστήματος, το τέλος των όποιων διακρίσεων κ.λπ.
Η 25η Απρίλη έγινε για να μπει ένα τέλος στους αποικιακούς πολέμους, ένα τέλος στη φασιστική δικτατορία, για την ανάγκη ελεύθερης έκφρασης, τη ρήξη με τον καπιταλισμό προστατευτισμό, για να μπει ένα τέλος στην πολιτική και διπλωματική απομόνωση της Πορτογαλίας κ.λπ.
Το «σοσιαλιστικό» στοιχείο αποδείχτηκε χρήσιμο μόνο για να υποστηρίξει αυτή την καθ’ όλα αστική «επανάσταση», την τελευταία αστική επανάσταση στην Ευρώπη πριν την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και των ολοκληρωτικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης στα τέλη της δεκαετίας του ’80 με αρχές της δεκαετίας του ’90.
Ας μην ξεγελιέται κανείς!
Ο δρόμος της επανάστασης στη χώρα αυτή δεν είναι η συνέχεια της αστικής «επανάστασης» της 25ης Απρίλη 1974!
Manuel Baptista
Colectivo «Luta Social» (Ομάδα «Κοινωνικός Αγώνας»)
* Δημοσιεύτηκε στις 14 Απρίλη 2006. Μετάφραση από τα πορτογαλικά στα αγγλικά Anarkismo.net Μετάφραση στα ελληνικά «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης», Μελβούρνη, 15 Απρίλη 2006.
