Your name

Αναρχική Παρέμβαση

25 Δεκεμβρίου 2013

Στο Ιράν το να προσηλυτιστείς στον αναρχισμό είναι εύκολο, αλλά το να είσαι αναρχικός είναι δύσκολο.

Οι ακόλουθες είναι μερικές από τις ερωτήσεις που μας έκανε ένας σύντροφος από τη Δανία οι απαντήσεις των οποίων θα μπορούσαν να είναι μια καλή παρουσίασή μας.

(Η συνέντευξη αυτή δημοσιεύτηκε στο δίκτυο στις 5 Μάη 2003).

Πώς μπορείτε να ορίσετε τις απόψεις σας για τον αναρχισμό;

Λέμε, σύντροφοι σήμερα χρειαζόμαστε μια μεγάλη οργάνωση όλων των αναρχικών από όλο τον κόσμο. Είναι το σημαντικότερο πράγμα που χρειαζόμαστε. Αυτή είναι η άποψή μας για τον αναρχισμό για την ώρα. Και σήμερα μόνο ένωση.

Η Edris είναι οργάνωση ή μόνο μια ομάδα;

Όχι, είναι μόνο μια αναρχική ιστορία και επίσης η πρώτη αναρχική δουλειά στη γλώσσα Φαρσί. Ονομάσαμε τον ιστοσελίδα μας Edris, γιατί ήταν η πρώτη σπουδαία δράση στο Ιράν. (Επίσης ακούμε και για ένα ιρανικό αναρχικό περιοδικό που ονομάζεται «Nakhdar», αλλά δεν μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με αυτούς*). Στο άμεσο μέλλον θα δημιουργήσουμε μια νέα ιστοσελίδα στο δίκτυο. Τώρα πρέπει να λειτουργούμε μέσω δωρεάν προμηθευτών, επειδή η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή δεν μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε μια κύρια αναρχική σελίδα. Πριν μια βδομάδα (αρχές Μάη 2003) η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι το ίντερνετ θα αυτοελέγχεται.

Πάνω σε ποια σχέδια εργάζεστε;

Προσπαθούμε να μεταφράσουμε χρήσιμα αναρχικά βιβλία στη γλώσσα Φαρσί. Καθώς και να δημιουργήσουμε μια ιστοσελίδα στα αγγλικά ώστε να αποκτήσουμε ένα σύνδεσμο με αναρχικούς από το Ιράν και άλλες χώρες, δηλαδή μια ένωση όλων των αναρχικών στον κόσμο.

Πόσο μεγάλο είναι το αναρχικό περιβάλλον το Ιράν;

Δεν υπάρχει κάποια οργάνωση ή ινστιτούτο, γιατί δεν έχουμε την ευκαιρία να προβούμε σε προφανείς κινήσεις εδώ. Μόνο εξαιτίας της κυβέρνησης. Και ο λόγος που το ανακριτικό τμήμα της κυβέρνησης μας επέτρεψε να δημοσιεύσουμε την αναρχική μας δουλειά εδώ ήταν ότι δεν χρησιμοποιήσαμε την λέξη «αναρχικός» και τη βάλαμε στο πίσω εξώφυλλο.

Υπάρχουν γυναίκες αναμειγμένες στον αναρχικό αγώνα και πώς αυτό συνδέεται με την κατάσταση των γυναικών γενικότερα;

Οι γυναίκες (αλλά και οι άνδρες) εδώ δεν δίνουν καμία σημασία στον αναρχισμό αλλά και γενικότερα σε ό,τι τελειώνει σε –ισμό.

Τι νομίζετε ότι θα συμβεί στο Ιράν τα επόμενα χρόνια; Θα αλλάξει κάτι και πώς;

Εάν το πετρέλαιό μας τελειώσει μια μέρα θα είναι κάτι που θα μας αλλάξει και θα μας αφήσει να καθορίσουμε την μοίρα μας.

Πιστεύουμε ότι είμαστε κάτι περισσότερο από σύντροφοι… είμαστε αδελφοί και αδελφές και επίσης δεν ακολουθούμε τους κομμουνιστές.

Δυστυχώς δεν υπάρχει στον αναρχισμό μια σταθερή ενότητα. Και πιστεύουμε ότι από τη στιγμή που δεν υπάρχει αυτή η ενότητα ανάμεσα στους αναρχικούς της Ευρώπης και της Αμερικής δεν υπάρχει ευκαιρία να δράσουμε έξω από αυτούς τους δύο κύριους πόλους. Για παράδειγμα εδώ έχουμε έλλειψη από αναρχικές πρώτες ύλες (βιβλία, άρθρα, περιοδικά…), φυσικά είναι αλήθεια ότι μπορούμε να αποκτήσουμε πρόσβαση σε αυτά μέσω του ίντερνετ, αλλά δεν μπορεί αυτό να αντικαταστήσει τις αυθεντικές πηγές. Επίσης η ύπαρξη μιας δικτατορικής κυβέρνησης κάνει την κατάσταση...

Περισσότερα …