Your name

Αναρχική Παρέμβαση

16 Δεκεμβρίου 2013

Ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός, είτε είναι χριστιανικός, μουσουλμανικός, ινδουιστικός είτε οποιοσδήποτε άλλος, αξίζει να εξεταστεί αρκετά από τους αναρχικούς, επειδή εμφανίζεται όλο και περισσότερο ως σημαντικός παράγοντας στην παγκόσμια σκηνή τα τελευταία χρόνια.

Αφ’ ενός, αρκετοί σχολιαστές των ΜΜΕ και διάφοροι υπέρ του πολέμου συνηγορούντες δεν άργησαν να χαρακτηρίσουν τους πολέμους στην πρώην Γιουγκοσλαβία, το Σουδάν, την Τσετσενία, την Παλαιστίνη, το Ισραήλ και το Αφγανιστάν «σταυροφορίες» ενάντια στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς ή «τζιχάντ» (ιερό πόλεμο ενάντια στους χριστιανικούς ή εβραϊκούς λαούς). Αφ’ ετέρου, αρκετοί θρησκευόμενοι άνθρωποι που ανήκουν στην εργατική τάξη και που έχουν αντέξει και επιζήσει από τους πολέμους αυτούς - ειδικά όταν καθοδηγούνται από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό όπως ο πόλεμος στο Αφγανιστάν - έχουν ενδώσει στην ψευδή αυτή πεποίθηση ότι προστατεύονται από τα εσωτερικά θεοκρατικά (θρησκευτικά κράτη) καθεστώτα των χωρών τους. Η συζήτηση γύρω από την υποτιθέμενη «επαναστατική» φύση μερικών από αυτά τα θρησκευτικά φονταμενταλιστικά καθεστώτα είναι παρόμοια, από πολλές απόψεις, με τη συζήτηση σχετικά με την «απελευθερωτική» φύση των εθνικο-απελευθερωτικών κινημάτων.

Αν και η σχέση μεταξύ των αναρχικών επαναστατών εργατών και των θρησκευόμενων (ή εθνικιστών) εργαζόμενων που παλεύουν για μια καλύτερη ζωή είναι σύνθετη, λαμβάνοντας υπόψη τον τρέχοντα πόλεμο εναντίον του αφγανικού λαού (σ.τ.μ.: το άρθρο γράφτηκε κατά τη διάρκεια της εκστρατείας των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν), η εξέταση μιας γνήσιας εργατικής επανάστασης σε μια, κατά πλειοψηφία, μουσουλμανική χώρα, είναι πιθανώς ο αποτελεσματικότερος τρόπος ώστε να διευκρινιστεί η θέση μας. Έτσι, λοιπόν, θα δούμε αυτά που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της Ιρανικής Επανάστασης του 1978-1979.

Κατά πρώτον, το Ιράν αποτελεί μια σημαντική περίπτωση δοκιμής, επειδή μέχρι την επανάσταση, η χώρα αυτή ήταν ένα από τρία βασικά φιλοδυτικά «φρούρια» στη Μέση Ανατολή, απαραίτητα για την καταστολή των τοπικών εργατικών τάξεων και των αιτημάτων τους καθώς και τη συγκράτηση της παραγωγής πετρελαίου σε φτηνά επίπεδα (τα άλλα δύο «φρούρια» είναι το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία). Κατά δεύτερον, επειδή η επανάσταση - ή σωστότερα, η μουσουλμανική θρησκευτική αντεπανάσταση που την κατέστρεψε - αντιπροσώπευε στον αραβικό, κουρδικό και περσικό κόσμο ό,τι αντιπροσώπευε η Ρωσική Επανάσταση στον ευρωπαϊκό κόσμο, ενώ έχει, επίσης, αποτελέσει την «επανάσταση-μοντέλο» για την οποία έγινε αρκετή συζήτηση από τότε μεταξύ των αντιϊμπεριαλιστών και των επαναστατών μουσουλμάνων εργαζομένων.

Το Ιράν άρχισε να είναι χώρα μεγάλης στρατηγικής σημασίας για τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (ειδικά τη Μεγάλη Βρετανία και τη Ρωσία, και, αργότερα, τις ΗΠΑ) μετά από την ανακάλυψη τεραστίων αποθεμάτων πετρελαίου εκεί το 1908.

Η ιρανική βιομηχανία πετρελαίου απασχόλησε τους περισσότερους εργαζομένους από οποιαδήποτε άλλη ανάλογη βιομηχανία στη Μέση Ανατολή, αριθμώντας 31.500 εργαζόμενους στην παραγωγή πετρελαίου μέχρι το 1940 - αλλά τα περισσότερα από τα κέρδη πήγαν στη Μεγάλη Βρετανία. Τον επόμενο χρόνο, 1941, η Ρωσία και η Μεγάλη Βρετανία εισέβαλαν στο Ιράν και εγκατέστησαν έναν κυβερνήτη-μαριονέτα (shah - σάχη), αλλά η μαχητικότητα των εργαζομένων βρισκόταν διαρκώς σε άνοδο. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιράν είχε καταρρεύσει από τη δεκαετία του 1920, αλλά νέες αριστερές καθώς και λαϊκές εθνικιστικές δυνάμεις ήρθαν στο προσκήνιο και οργανώθηκαν στους βιομηχανικούς τομείς, όπως οι κομμουνιστικής έμπνευσης μαζικές οργανώσεις (Masses) και το Εθνικό Μέτωπο. Η καταστολή από την...

Περισσότερα …