Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές, ο πόλεμος του Ισραήλ στη Γάζα έχει μόλις περάσει τις 400 ημέρες. Ο αριθμός των νεκρών από το Υπουργείο Υγείας της Γάζας, ο οποίος είναι υποτιμημένος, έχει ξεπεράσει τις 44.000. Όπως φοβηθήκαμε από την αρχή, πρόκειται για γενοκτονία. Τα F35 των IDF ρίχνουν βροχή θανάτου από τον ουρανό σε μη στρατιωτικές εγκαταστάσεις υγείας και εκπαίδευσης και σε καταυλισμούς κατοικιών σε υποτιθέμενες «ασφαλείς ζώνες» που έχουν οριστεί από το Ισραήλ. Σε κάθε καταγγελία, η απάντηση του Ισραήλ είναι η ίδια: «Η Χαμάς ήταν εκεί».
Η απόδειξη των γενοκτονικών προθέσεων του Ισραήλ έρχεται σε δύο επίπεδα. Πρώτον, ο επίσημος πολεμικός του στόχος είναι η εξάλειψη της Χαμάς - αλλά η Χαμάς είναι ένα πολιτικό κόμμα βαθιά ενσωματωμένο στην κοινωνία της Γάζας. Αν το Ισραήλ σκότωνε κάθε μέλος της Χαμάς, η οργάνωση θα επανιδρυόταν την επόμενη μέρα από τους υποστηρικτές της. Η Χαμάς δεν μπορεί να εξαλειφθεί από τη Γάζα χωρίς να σκοτωθεί ολόκληρος ο πληθυσμός. Το Ισραήλ το γνωρίζει αυτό, όπως φαίνεται από τη συμπεριφορά του στην κατεδάφιση πόλεων και χωριών σε όλη τη Γάζα, καθώς και από τη σκόπιμη στοχοποίηση δημοσιογράφων και εργαζομένων σε ανθρωπιστικές οργανώσεις.
Δεύτερον, η γενοκτονική πρόθεση του Ισραήλ έγινε σαφής από κορυφαίους Ισραηλινούς αξιωματούχους, από τον πρωθυπουργό και κάτω, από την επομένη της επίθεσης της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023. Η δηλωμένη πρόθεση να επιβληθεί πλήρης πολιορκία και να εμποδιστεί η είσοδος φαρμάκων, τροφίμων, ακόμη και νερού στη Γάζα, ή η επανειλημμένη επίκληση της βιβλικής ιστορίας του Αμαλέκ (Amalek), ήταν μηνύματα από την κορυφή ότι η ισραηλινή κυβέρνηση ήθελε μια Γάζα χωρίς Παλαιστίνιους. Οι τάξεις του IDF πήραν το σύνθημα και καυχιόντουσαν θετικά για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν, γεμίζοντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με στοιχεία που, κατ' αρχήν, θα έπρεπε να τους καταδικάσουν στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.
Παγκόσμια αντίδραση
Οι χώρες του παγκόσμιου Νότου, εκτός από την Ινδία, είπαν τα συνηθισμένα. Ως επί το πλείστον, καταδίκασαν και αποδοκίμασαν τις ενέργειες του Ισραήλ, αλλά έκαναν ελάχιστα. Οι σύμμαχοι του Ιράν στην περιοχή παρείχαν μικρή στρατιωτική υποστήριξη. Η Υεμένη έκλεισε την Ερυθρά Θάλασσα στη ναυσιπλοΐα από το Ισραήλ και τους συμμάχους του, ενώ η Χεζμπολάχ στο Λίβανο διεξήγαγε μια χαμηλού επιπέδου εκστρατεία βομβαρδισμού του βόρειου Ισραήλ, με στόχο να αναγκάσει το Ισραήλ να αναπτύξει στρατεύματα στα βόρεια σύνορά του και να περιορίσει έτσι τον αριθμό των διαθέσιμων στρατευμάτων για τη Γάζα. Το Ισραήλ κλιμάκωσε αυτή τη σύγκρουση, με την εξ αποστάσεως πυροδότηση εκρηκτικών σε βομβητές και γουόκι-τόκι, ακολουθούμενη από εισβολή τον Οκτώβριο του τρέχοντος έτους.
Η αντίδραση στη Δύση, ωστόσο, ήταν εντελώς διαφορετική, με κυρίαρχη την ηχηρή υποστήριξη των ΗΠΑ προς το Ισραήλ και το ανοιχτό βιβλίο επιταγών για στρατιωτική βοήθεια. Η αντίδραση της κοινής γνώμης ανάγκασε τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας, να χύσουν κροκοδείλια δάκρυα για τον απολογισμό των νεκρών στη Γάζα και να προβούν σε χειρονομίες υπέρ της κατάπαυσης του πυρός. Ανεξάρτητα από το πόσο επικριτικοί είναι για τη διεξαγωγή του πολέμου από το Ισραήλ, που στην περίπτωση των ΗΠΑ είναι σχεδόν καθόλου, εξακολουθούν να υποστηρίζουν τους γενοκτονικούς πολεμικούς στόχους του Ισραήλ. Αν θέλεις τον σκοπό, θέλεις και τα μέσα.
Λαϊκή αντίδραση
Στις περισσότερες Δυτικές χώρες, η κοινή γνώμη τάσσεται σθεναρά υπέρ της κατάπαυσης του πυρός, ακόμη και μεταξύ τομέων που κατά τα άλλα υποστηρίζουν σθεναρά το Ισραήλ. Εβδομαδιαίες διαδηλώσεις έχουν πραγματοποιηθεί σε πολλές μεγάλες πόλεις, όπως το Σίδνεϊ και η Μελβούρνη. Στην αρχή η συμμετοχή ήταν πολύ μεγάλη, κινητοποιώντας πολλούς ανθρώπους που διαφορετικά δεν θα συμμετείχαν ποτέ σε διαδηλώσεις. Έκτοτε, ωστόσο, η συμμετοχή έχει μειωθεί αισθητά. Αυτό δεν οφείλεται στη στροφή της κοινής γνώμης εναντίον του λαού της Γάζας, αλλά στην αίσθηση αδυναμίας.
Κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, οι άνθρωποι είδαν ότι οι διαδηλώσεις από μόνες τους δεν πετυχαίνουν τίποτα. Συγκεντρώνουν απλώς ανθρώπους που θα μπορούσαν να κάνουν κάτι. Η πίεση προς τους πολιτικούς έχει επιτύχει ελάχιστα, εκτός από σταδιακές αλλαγές στην κυβερνητική ρητορική. Στην Αυστραλία, για παράδειγμα, η κυβέρνηση πλησίασε περισσότερο στην αναγνώριση της παλαιστινιακής κρατικής υπόστασης, χωρίς όμως να φτάσει εκεί. Εν τω μεταξύ, η Αυστραλία είναι η μόνη τοποθεσία στον κόσμο για την κατασκευή των θυρών του θαλάμου βομβών του μαχητικού βομβαρδιστικού F35 τις οποίες συνεχίζει να εξάγει στις ΗΠΑ για συναρμολόγηση σε πλήρες αεροσκάφος και εξαγωγή στο Ισραήλ.
Για λίγους μήνες νωρίτερα φέτος, υπήρξε ένα κύμα κατασκηνώσεων φοιτητών σε πανεπιστήμια Δτικών χωρών. Αυτές αντιμετωπίστηκαν ως επί το πλείστον με καταστολή τόσο από τη διεύθυνση των πανεπιστημίων όσο και από την αρμόδια κυβέρνηση, καθώς και με εχθρότητα από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης. Ξεκίνησαν ως τακτική για να πιέσουν τα πανεπιστήμια να συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις του κινήματος «Μποϊκοτάζ, Αποεπένδυση και Κυρώσεις» (Boycott, Divestment and Sanctions - BDS), αλλά τα επιτεύγματά τους ήταν, στις περισσότερες περιπτώσεις, μέτρια. Σε κάθε περίπτωση, η συνενοχή των πανεπιστημίων με το ισραηλινό απαρτχάιντ απέχει πολύ από τη σημερινή γενοκτονία του Ισραήλ στη Γάζα.
Μετά την καταστολή των φοιτητικών κατασκηνώσεων, η συμμετοχή σε διαδηλώσεις ή άλλες δραστηριότητες του κινήματος έχει μειωθεί δραματικά. Ως επί το πλείστον, οι άνθρωποι δεν βλέπουν τι μπορεί να γίνει. Στην Αυστραλία, μια χούφτα άνθρωποι εκφράζουν την οργή τους με πράγματα όπως το να καταστρέφουν τα γραφεία των βουλευτών, αλλά αυτό δεν πρόκειται να μας οδηγήσει πουθενά.
Δράση στους χώρους εργασίας για την Παλαιστίνη
Στη Μελβούρνη, πολλοί ακτιβιστές της Αριστεράς είδαν ελπίδα στην πρωτοβουλία δημιουργίας μιας οργάνωσης με την ονομασία Συνδικαλιστές για την Παλαιστίνη (Trade Unionists for Palestine - TUP). Δυστυχώς, πολύ λίγοι την είδαν ως μια ευκαιρία να αναπτύξουν δράση οι εργαζόμενοι στους χώρους εργασίας τους. Ορισμένες από τις δραστηριότητες που πραγματοποιήθηκαν υπό τη σημαία της TUP ήταν αξιόλογες από μόνες τους, αλλά ήταν υποκατάστατα ενός κινήματος με δύναμη στο χώρο εργασίας. Λίγες συνδεδεμένες συνδικαλιστικές ομάδες έκαναν καλή δουλειά, αλλά μόλις και μετά βίας έξυσαν την επιφάνεια του αναγκαίου.
Οι Δυτικές κυβερνήσεις δεν πρόκειται να σταματήσουν να υποστηρίζουν το Ισραήλ μέχρι να αναγκαστούν να βάλουν χέρι, ενώ το Ισραήλ θα συνεχίσει τη γενοκτονία του στη Γάζα και τον πόλεμό του στο Λίβανο όσο έχει τα όπλα με τα οποία μπορεί να το κάνει. Το συμπέρασμα είναι σαφές: Ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η γενοκτονία στη Γάζα είναι οι εργαζόμενοι να αποκόψουν την αλυσίδα εφοδιασμού του Ισραήλ. Πρέπει να απαγορεύσουν όλα τα πολεμικά υλικά, τα αυτοκίνητα και το πετρέλαιο και τα προϊόντα πετρελαίου που κατευθύνονται προς το Ισραήλ. Επειδή τόσο μεγάλο μέρος των όπλων του Ισραήλ εισάγεται, η πολεμική του προσπάθεια θα καταρρεύσει και το Ισραήλ θα πρέπει να σταματήσει.
Η Αναρχική Κομμουνιστική Ομάδα Μελβούρνης (Melbourne Anarchist Communist Group - MACG) γνωρίζει ότι αυτό είναι πολύ πιο εύκολο να ειπωθεί παρά να γίνει. Απαιτεί την οικοδόμηση δύναμης (building power) στη βάση των συνδικάτων και τον εξαναγκασμό αυτών των οργανώσεων να δράσουν, παρά τους δειλούς γραφειοκράτες που σήμερα προΐστανται σε αυτές. Αυτή η δύναμη στους χώρους εργασίας δεν θα πρέπει να περιοριστεί, ωστόσο, στη δράση για την Παλαιστίνη. Οργανώνοντας στη βάση, θα οικοδομήσουμε συνδικάτα που θα μπορούν να αγωνιστούν για καλύτερους μισθούς και συνθήκες και να παλέψουν ενάντια στο ρατσισμό, το σεξισμό και κάθε άλλη μορφή καταπίεσης. Από τη θέση μας ως εργαζόμενοι στην Αυστραλία, η οικοδόμηση της δύναμης της εργατικής τάξης που θα μας επιτρέψει να ρίξουμε ένα κλειδί στην παγκόσμια πολεμική μηχανή είναι η πιο κατάλληλη στρατηγική. Και η Αναρχική Κομμουνιστική Ομάδα Μελβούρνης είναι προσηλωμένη σε αυτήν.
ΟΤΑΝ ΑΓΓΙΖΟΥΝ ΕΝΑΝ, ΜΑΣ ΑΓΓΙΖΟΥΝ ΟΛΟΥΣ (TOUCH ONE, TOUCH ALL)
*Σχετικός σύνδεσμος: https://melbacg.au/400-days-of-genocide/
**Μετάφραση: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης.
