woman one

 

 

Σεξισμός: Ένα εργαλείο της άρχουσας τάξης

Σε όλο τον κόσμο, νέοι άνδρες παρασύρονται στην ακροδεξιά πολιτική από σεξιστές δισεκατομμυριούχους, πολιτικούς και εταιρείες μέσων ενημέρωσης. Στην Αυστραλία, η κυβέρνηση απαντά στην ανεξέλεγκτη ενδοοικογενειακή και σεξουαλική βία -συμπεριλαμβανομένων και των αστυνομικών, μερικών από τους χειρότερους παραβάτες- με κενά λόγια και έρευνες που δεν οδηγούν πουθενά. Οι αγωνίστριες/ές κάνουν ό,τι μπορούν για να αντιμετωπίσουν τις σεξιστικές συμπεριφορές και να αντιμετωπίσουν τα συμπτώματα της ζωής σε μια σεξιστική κοινωνία, αλλά δεν είναι σε θέση να χτυπήσουν το σύστημα στη ρίζα του.

Ως φεμινίστριες, πιστεύουμε ότι η καταπολέμηση της ταξικής πάλης και η καταπολέμηση του σεξισμού είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η δύναμη της εργατικής τάξης είναι το καλύτερο όπλο που έχουμε στη μάχη κατά του σεξισμού, και η αλληλεγγύη της εργατικής τάξης μεταξύ ανθρώπων όλων των φύλων θα χρειαστεί αν πρόκειται ποτέ να ανατρέψουμε το σάπιο σύστημα που τον διαιωνίζει: τον καπιταλισμό.

Όσο υπάρχει ο καπιταλισμός, θα παράγει σεξισμό, απλά και μόνο επειδή είναι τόσο χρήσιμος για να διατηρηθεί το όλο σύστημα. Ο καπιταλισμός χρειάζεται εργάτες που είναι έτοιμοι και ικανοί να εργαστούν. Χρειάζεται εργάτες που να εμφανίζονται χορτάτοι, σε εγρήγορση και αρκετά υγιείς. Μας χρειάζεται επίσης να κάνουμε παιδιά, ώστε να μπορούμε να μεγαλώσουμε τους εργάτες που θα μας αντικαταστήσουν στο μέλλον. Όλα αυτά πρέπει να γίνονται με το ελάχιστο δυνατό κόστος, ώστε τα αφεντικά να μπορούν να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Η λύση του καπιταλισμού είναι η υιοθέτηση ενός σεξιστικού καταμερισμού της εργασίας.

Ο καπιταλισμός καθιέρωσε την ετεροφυλοφιλία και την πυρηνική οικογένεια ως τον αναμενόμενο τρόπο ζωής. Έσπρωξε τους άνδρες στα εργοστάσια, ενώ οι γυναίκες δούλευαν στο σπίτι, απλήρωτες. Οι άνδρες ενθαρρύνονταν να θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους από τις γυναίκες που «παρείχαν» μέσω του μισθού τους. Οι γυναίκες φρόντιζαν ώστε οι άνδρες να είναι έτοιμοι να εμφανιστούν και πάλι στην εργασία την επόμενη μέρα και τα παιδιά τους να μεγαλώνουν ώστε να γίνουν και οι ίδιοι μελλοντικοί εργάτες.

Μόνο ο σεξισμός θα μπορούσε να συγκρατήσει ένα σύστημα που ανάγκαζε τον μισό πληθυσμό να μαγειρεύει, να καθαρίζει και να μεγαλώνει παιδιά δωρεάν, ώστε οι άνδρες να μπορούν να εκμεταλλεύονται στην εργασία τους πιο κερδοφόρα. Σήμερα, ο σεξισμός εξακολουθεί να είναι σε θέση να πείσει τους νέους άνδρες της εργατικής τάξης ότι ο πραγματικός τους εχθρός είναι οι γυναίκες που δεν το ανέχονται πια. Η προώθηση των σεξιστικών ιδεών και τα απατηλά οφέλη του «ανδρικού προνομίου» (male privilege) κρατούν την εργατική τάξη διαιρεμένη - και μια διαιρεμένη εργατική τάξη είναι ανίσχυρη.

Ο σεξισμός σήμερα

Ο σεξισμός σήμερα μοιάζει διαφορετικός από την καταπίεση που αντιμετώπιζαν οι γυναίκες κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα. Οι γυναίκες αποτελούν πλέον μεγαλύτερο ποσοστό του εργατικού δυναμικού, οι υπηρεσίες αντισύλληψης και άμβλωσης είναι πολύ πιο προσιτές και το δικαίωμα στο διαζύγιο χωρίς υπαιτιότητα έχει κατοχυρωθεί στο νόμο. Ο αριθμός των γυναικών πολιτικών και διευθύνων συμβούλων έχει αυξηθεί σημαντικά. Αυτές οι γυναίκες μπορεί να εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν διακρίσεις, αλλά προστατεύονται από την ταξική τους θέση από το χειρότερο σεξισμό. Οι γυναίκες της εργατικής τάξης, από την άλλη πλευρά, βιώνουν καθημερινά τον σεξισμό του καπιταλισμού. Οι γυναίκες πρέπει ακόμη να ανέχονται χαμηλότερες αμοιβές, διακρίσεις από τα αφεντικά και να συνεχίσουν να κάνουν την πλειοψηφία των εργασιών του σπιτιού και της φροντίδας των παιδιών χωρίς επαρκή γονική άδεια.

Οι γυναίκες της εργατικής τάξης δεν είναι απλώς θύματα της εκμετάλλευσης, αλλά φορείς της αλλαγής. Όταν οργανωνόμαστε μαζί στη δουλειά, χτίζουμε τη δύναμη να αγωνιστούμε για υψηλότερες, ίσες αμοιβές. Μπορούμε να βάλουμε τα σεξιστικά αφεντικά στη θέση τους, ακόμη και να τα διώξουμε από την εταιρεία. Η δύναμη της εργατικής τάξης μπορεί να κερδίσει περισσότερες άδειες από τη δουλειά, για τους γονείς οποιουδήποτε φύλου, έτσι ώστε η φροντίδα των πραγμάτων στο σπίτι να γίνεται εις βάρος των αφεντικών. Όταν ο αγώνας κατά του σεξισμού παίρνει τη μορφή ταξικής πάλης, είμαστε σε θέση να υπονομεύσουμε ριζικά τον σεξιστικό καταμερισμό της εργασίας του καπιταλισμού.

Οτιδήποτε εκτός της «τυπικής» ετεροφυλόφιλης, πυρηνικής οικογένειας αποτελεί απειλή για τον σεξισμό που είναι εγγενής στον καπιταλισμό. Σε μια queer σχέση, δεν είναι δυνατόν ο άντρας να κερδίζει μισθό και η γυναίκα να κάνει δωρεάν τις δουλειές του σπιτιού. Τα τρανς και τα μη δυαδικά (non-binary) άτομα, με την απλή ύπαρξή τους, αποσταθεροποιούν τις ιδέες για το φύλο που έχουν επιτρέψει στον καπιταλισμό να ευδοκιμήσει. Ο καπιταλισμός προσπάθησε να προσαρμοστεί (και να επωφεληθεί) από την πρόοδο των δικαιωμάτων των queer και των τρανς, επιτρέποντας σε μερικά άτομα να εισέλθουν στις τάξεις της άρχουσας τάξης. Αλλά μια δεξιά αντίδραση αναπτύσσεται σε όλο τον κόσμο.

Η τρανσφοβία είναι η αιχμή του δόρατος για μια ευρύτερη, σεξιστική επίθεση στην αυξανόμενη αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων όλων των ταυτοτήτων φύλου και σεξουαλικοτήτων. Τα τρανς και τα ίντερσεξ άτομα αποτελούν μια μικρή μειοψηφία του πληθυσμού, και έτσι δεν μπορούν να αντισταθούν μόνοι τους. Οι δυσανάλογες εμπειρίες της έλλειψης στέγης, της άρνησης υγειονομικής περίθαλψης και των διακρίσεων στο χώρο εργασίας δεν θα αλλάξουν χωρίς ένα ενωμένο κίνημα της εργατικής τάξης.

Αγωνιζόμενες: Η προσέγγιση της ταξικής πάλης

Αντί να απευθυνόμαστε στις γυναίκες και τα άτομα με διαφορετικό φύλο στους διαδρόμους της εξουσίας για να μας σώσουν, θέλουμε να δούμε τους εργαζόμενους ενωμένους στις γραμμές περιφρούρησης, στα συνδικάτα μας και στους δρόμους.

Πάρτε το παράδειγμα του συνδικάτου νοσηλευτών της Βικτώριας (Victorian nurses’ union), τα μέλη του οποίου απήργησαν για 50 ημέρες το 1986. Με την απεργία τους κέρδισαν αύξηση των μισθών τους και καλύτερες συνθήκες εργασίας, ενώ παράλληλα ξεπέρασαν τις σεξιστικές αντιλήψεις που είχαν κατηγοριοποιήσει τις νοσοκόμες ως υποταγμένα αγγελούδια και όχι ως μαχητικές συνδικαλίστριες. Σήμερα, οι γυναίκες στο CFMEU αποδεικνύουν το ίδιο πράγμα, αντιστεκόμενες στην προσπάθεια της κυβέρνησης των Εργατικών να συντρίψει το συνδικάτο μέσω της διεύθυνσης.

Ο αντισεξιστικός ταξικός αγώνας δεν μπορεί όμως να αφεθεί μόνο στις γυναίκες. Η Ομοσπονδία Εργατών Οικοδόμων (Builders Labourers Federation - BLF) έδειξε πώς μοιάζει η αλληλεγγύη, αγωνιζόμενη για να επιτραπεί στις γυναίκες να εργάζονται στα εργοτάξια. Επέβαλε επίσης την πρώτη βιομηχανική δράση «ροζ απαγόρευσης» σε ένδειξη αλληλεγγύης προς έναν ακτιβιστή ομοφυλόφιλο φοιτητή που είχε αποβληθεί από το κολέγιο της εστίας του. Αυτή η παράδοση της αντισεξιστικής ταξικής πάλης είναι ακόμα ζωντανή και εξακολουθεί να φέρνει αποτελέσματα. Το Εθνικό Συνδικάτο Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (National Tertiary Education Union - NTEU) κέρδισε πρόσφατα το δικαίωμα στην ετήσια άδεια επιβεβαίωσης του φύλου σε πάνω από 17 πανεπιστήμια σε όλη την Αυστραλία. Αυτό κατέστη δυνατό μόνο επειδή οι εργαζόμενοι οργανώθηκαν και ανέλαβαν απεργιακή δράση. Θα πρέπει να εργαστούμε για να οικοδομήσουμε δεσμούς με κοινοτικές οργανώσεις και να αγωνιστούμε για τον έλεγχο της βάσης σε αυτές τις κοινοτικές ομάδες. Αλλά τελικά η μεγαλύτερη δύναμή μας ως γυναίκες και εργαζόμενες με διαφορετικό φύλο θα οικοδομηθεί με την καταπολέμηση των αφεντικών.

Ο αντισεξισμός στα συνδικάτα και τις ομάδες προπαγάνδας μας δεν είναι αυτόματος. Η οικοδόμηση μιας ενωμένης, αντισεξιστικής εργατικής τάξης απαιτεί συνειδητή προσπάθεια και δέσμευση για την οικοδόμηση αλληλεγγύης με καλή πίστη. Θα πρέπει να παρέμβουμε για να τραβήξουμε τα νήματα της αλληλεγγύης που συνδέουν όλους τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους ανθρώπους στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο.

Όπως έχουν αποδείξει ξανά και ξανά οι γυναίκες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα -από τις εργάτριες της Πετρούπολης που πυροδότησαν τη Ρωσική Επανάσταση, μέχρι τις εργάτριες της Μιανμάρ και του Ιράν, οι οποίες πρωτοστάτησαν στις εξεγέρσεις στις χώρες τους- η εξέγερση των γυναικών είναι η εξέγερση όλων μας. Υποστηρίζουμε ότι η θέση της γυναίκας δεν είναι στο σπίτι ή σε ένα τραπέζι συνεδριάσεων, αλλά στην ταξική πάλη. Οι γυναίκες της εργατικής τάξης δεν είναι απλώς θύματα της εκμετάλλευσης, αλλά φορείς της αλλαγής.

Οι αγώνες κατά του σεξισμού και της ομοφυλοφοβίας δεν είναι «δευτερεύοντα ζητήματα» ή «ξεχωριστά» από την ταξική πάλη. Είναι μέρος της. Όσο ζούμε κάτω από τον καπιταλισμό, θα υπάρχει ανάγκη από τους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις για σεξισμό. Και όσο ανεχόμαστε τον σεξισμό, δεν θα ανατρέψουμε ποτέ τον καπιταλισμό. Για να αγωνιστούμε για έναν καλύτερο κόσμο και για να τον μεταμορφώσουμε τελικά, πρέπει να είμαστε ενωμένοι ως εργαζόμενοι. Όταν οι γυναίκες, οι άντρες και τα άτομα με διαφορετικό φύλο στέκονται μαζί σε μια απεργιακή γραμμή, κρατάμε τα χαρτιά στα χέρια μας. Αν σπάσει οποιοσδήποτε κρίκος της αλυσίδας, χάνουμε όλες/οι.

*Το κείμενο είναι γραμμένο από συντρόφισσες μέλη της Αναρχικής Κομμουνιστικής Ομάδα ςΜελβούρνης (Melbourne Anarchist Communist Group). Σχετικός σύνδεσμος: https://melbacg.au/a-womans-place-is-in-the-class-struggle/ Μετάφραση: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης.

Ο ήλιος της Αναρχίας ανέτειλε - εξώφυλλο βιβλίου

Ελευθεριακές εκδόσεις Κουρσάλ

 


Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019

 

Στο SBS Greek στις 18/07/2019

Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018

 

Απόπειρες αναρχικής οργάνωσης στη δεκαετία του 1980 - εξώφυλλο βιβλίου

Ελευθεριακοί και ριζοσπάστες της διασποράς - εξώφυλλο βιβλίου

email

ιστορία αναρχικού κινήματος αναρχικό κίνημα κοινωνικοί αγώνες ιστορία εργατική τάξη επαναστατικό κίνημα Ισπανία, Ελλάδα Ρωσία κοινωνικά κινήματα αναρχική-θεωρία Γαλλία αναρχισμός αναρχοσυνδικαλισμός ζητήματα τέχνης αριστερά εργατικό κίνημα anarchism Ιταλία φεμινισμός κομμουνισμός Αυστραλία ΗΠΑ, Ρωσία, ελευθεριακή εκπαίδευση αντιφασισμός history κοινωνία επαναστατική θεωρία εθνικά ζητήματα αναρχοσυνδικαλιστές διεθνισμός λογοτεχνία μελλοντική κοινωνία ποίηση συνδικαλισμός radicalism αγροτικά κινήματα αναρχικός κομμουνισμός αστικός τύπος Πάτρα Greece πολιτειακό κριτική Μεξικό περιβάλλον καταστολή Βουλγαρία φεντεραλισμός ένοπλη δράση Διασπορά working class εξεγερμένοι διανοούμενοι γεωγραφία syndicalism εξεγέρσεις αγροτικές εξεγέρσεις communism Κούβα communist-party κινητοποιήσεις θέατρο σοσιαλισμός χρονογράφημα Γκόλντμαν βιβλίο Παρισινή Κομμούνα νεκρολογία Άγις Στίνας αναρχικοί Αίγυπτος Πρωτομαγιά σοσιαλιστές φοιτητικό κίνημα αγροτικό ζήτημα Italy Θεσσαλονίκη "\u0395\u03c0\u03af \u03c4\u03b1 \u03a0\u03c1\u03cc\u03c3\u03c9" ευημερία κοινοκτημοσύνη ατομικισμός utopianism Κροπότκιν ένωση τροτσκισμός θρησκεία ληστές Κύπρος μηδενισμός Αθήνα εκλογική δράση Egypt Πύργος Ηλείας ρουμανία Γαριβαλδινοί Ουκρανία προκηρύξεις πρώην οπλαρχηγοί αρχαίο-πνεύμα ρομαντισμός