Μια φυσική καταστροφή έχει επέλθει πάνω στην Αϊτή της οποίας προς στιγμήν βλέπουμε μόνο την επιφάνεια. Ο λαός της Αϊτής θα αγωνιστεί για να ξαναφτιάξει τη ζωή του και τα σπίτια του, ενδεχομένως για δεκαετίες υπό το φως μιας άνευ προηγουμένου πτώσης, τόσο φυσικής όσο και κοινωνικής. Ωστόσο, παρά το απρόβλεπτο των σεισμών, αυτή η καταστροφή είναι ένα αφύσικο τερατούργημα της εποχής μας. Η έκταση των ζημιών εξαιτίας του σεισμού είναι μέρος του κόστους της ανεξέλεγκτης εκμετάλλευσης που σε κάθε βήμα βάζει το κέρδος πάνω από την υγεία, την ασφάλεια και την ευημερία του λαού της Αϊτής. Ενώ όλος ο κόσμος παρακολουθεί έτοιμος να βοηθήσει, η τοπική εξουσία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ευκαιρία. Οι εργαζόμενοι και οι αγρότες της Αϊτής αγωνίζονται ακόμα και για τα πιο βασικά δικαιώματά τους, για την ίδια την ύπαρξή τους, εδώ και δεκαετίες, ενώ τα Ηνωμένα Έθνη – που είναι στρατός κατοχής – το κράτος και η κυρίαρχη ελίτ που διατηρούν την κοινωνική δυστυχία, δεν κάμπτονται. Τώρα καθώς το Port-Au-Prince είναι πλέον χαλάσματα, προκύπτουν για τους κυβερνώντες νέες ευκαιρίες για την ανοικοδόμηση της Αϊτής σύμφωνα με τα συμφέροντά τους, αλλά το ίδιο επίσης συμβαίνει και με τους εργάτες και αγρότες της Αϊτής που διεκδικούν το δικαίωμά τους στη δική τους Αϊτή, όπου δεν θα είναι αναγκασμένοι να ζουν σε επικίνδυνα κτίρια, και δεν θα εργάζονται απλώς και μόνο για να γεμίζουν τις τσέπες των ελίτ, ξένων ή εγχώριων.
Καθώς προχωρούμε από την συνειδητοποίηση της φρίκης στην ανάληψη αποφασιστικής δράσης, οι προοδευτικοί άνθρωποι μπορούν να προσφέρουν μια εναλλακτική λύση. Υπάρχει μια ισχυρή και όμορφη επιθυμία να κάνουμε κάτι, να βοηθήσουμε τους άλλους σ’ αυτή την ώρα ανάγκης. Οι ενέργειές μας αποδεικνύονται ισχυρότερες όταν εμείς οι ίδιοι οργανονώμαστε και καταβάλουμε μια συντονισμένη προσπάθεια μέσω της ενότητάς μας. Αυτή τη στιγμή μπορούμε να έχουμε μια βαθύτατη επίδραση με το να δεσμευθούμε να δράσουμε σε αλληλεγγύη κατευθείαν με τα αυτόνομα κοινωνικά κινήματα της Αϊτής, άμεσα. Μέσω αυτών παρουσιάζεται η καλύτερη δυνατή επιλογή για τον πληθυσμό της Αϊτής, γιατί αυτός έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη. Ταυτόχρονα, βρισκόμαστε σε καλύτερη θέση για να βοηθήσουμε αυτά τα κινήματα με βάση το κοινό μας συμφέρον, καθώς οι άνθρωποι αγωνίζονται εναντίον ενός συστήματος που λειτουργεί για να μας εκμεταλλεύεται όλους. Ζητούμε την αλληλεγγύη από άτομα προς άτομα που ασχολούνται με τον κοινό αγώνα. Δεν είναι μόνο θέμα χρηματικής ενίσχυσης, αλλά επίσης και ζήτημα μιας αυτόνομης και ανεξάρτητης πράξης διεθνούς αλληλεγγύης που δημοσιοποιεί την χρεοκοπία της πολιτικής των δυνάμεων κατοχής, των πολυεθνικών εταιρειών καθώς και της ελίτ της Αϊτής που έχουν την πρωταρχική ευθύνη για ό,τι το σάπιο στην χώρα αυτή.
Σίγουρα θα υπάρξει ενίσχυση και ροή χρήματος που θα χορηγηθεί ως μορφή φιλανθρωπίας, μέχρι την επόμενη καταστροφή. Οι δράσεις αλληλεγγύης εκ μέρους μας, ανεξάρτητα από σχήμα ή μορφή, δεν πρέπει να είναι μόνο πράξεις ανθρωπιστικής βοήθειας. Δεν θα πρέπει να είναι α-πολιτικές πράξεις και δεν θα πρέπει να δώσουμε το “πράσινο φως” σε εκείνους που επιθυμούν να επωφεληθούν από τον πόνο των άλλων. Θα πρέπει να είναι...
Αυτή είναι η θέση που παίρνει η οργάνωσή μας σε σχέση με τα γεγονότα στη χώρα στις 30 Σεπτεμβρίου.
1. Η απόπειρα πραξικοπήματος (ή υπονοούμενης προσπάθειας, μιας και σύμφωνα με πρόσφατους προβληματισμούς θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε αυτο-πραξικόπημα, δεδομένου ότι ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή κατα την οποία η ψήφιση ορισμένων νομοθετημάτων έδωσε στους αντιπάλους του καθεστώτος Correa την ευκαιρία κοινωνικής εξέγερσης) έχει στην πραγματικότητα συμβάλει στην ενίσχυση της διαδικασίας που ακολουθεί η Συμμαχία του PAIS (του κόμματος του Correa) υπό το όνομα "Επανάσταση των Πολιτών», στην ίδια γραμμή με το λεγόμενο "Σοσιαλισμό" του 21ου αιώνα. Γιατί; Σε περίπτωση απουσίας...
Τις τελευταίες εβδομάδες τα σημάδια της οργής των λαών της Ευρώπης έχουν αυξηθεί: γενική απεργία στην Πορτογαλία, τεράστια απεργία στην Ισπανία στις 29 Σεπτέμβρη, διαδηλώσεις ιστορικών διαστάσεων στην Ιρλανδία, φοιτητικό κίνημα στην Αγγλία, ττεράστιες διαδηλώσεις στην Ιταλία από βιομηχανικούς εργάτες και φοιτητές και εντεινόμενο μαζικό κίνημα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού και, ελπίζουμε, την απαρχή ενός διαρκούς κινήματος μετά τις κινητοποιήσεις ενάντια στις μεταρρυθμίσεις του συνταξιοδοτικού συστήματος στη Γαλλία. Αν και τα συνθήματα μπορεί να ποικίλλουν από τη μια χώρα στην άλλη, η εξέγερση έχει την ίδια προέλευση: την άρνηση των λαών να πληρώσουν για μια κρίση που...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018