Πρόλογος στο βιβλίο “Οι ακροδεξιές οργανώσεις στη μεταχουντική εποχή - ένθετο του περιοδικού ‘Ο Αναρχικός’” (1986-2014)”
Κατ’ αρχάς, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συντρόφους και συντρόφισσες του Ελευθεριακού Εργαστηρίου για την πρόταση, αλλά και την τιμή, να γράψω τις γραμμές που ακολουθούν, εν είδει προλόγου, στο ανά χείρας βιβλίο.
Κατά δεύτερον, δεν θεωρώ ότι είμαι ο μοναδικός από εκείνη την εποχή που θα μπορούσε να γράψει έναν πρόλογο ενός βιβλίου για τον “Αναρχικό”. Θα μπορούσαν να υπάρξουν αρκετοί πρόλογοι, τόσοι όσοι υπήρξαν και οι συνειδητοί/ές συμμετέχοντες/ουσες κατά καιρούς στην όλη διεκπεραίωση του Δελτίου Πληροφόρησης “Ο Αναρχικός”, δίνοντας ο καθένας και η καθεμία το δικό του/της στίγμα περί του τι ήταν και τι έκανε αυτό το Δελτίο. Αλλά πολλοί και πολλές είναι αυτοί οι σύντροφοι και συντρόφισσες της εποχής εκείνης που, μπορούν κάλλιστα να δώσουν ένα χέρι στην επιχειρούμενη “απομυθοποίηση” του Δελτίου. Λέω “απομυθοποίηση”, με την έννοια ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν, ακόμα και σήμερα, να δώσουν δεκάδες διαφορετικές εκδοχές για το τι ήταν αυτό το Δελτίο, πώς το δέχονταν αυτοι/ές, τι προσδοκίες είχαν από αυτό το έντυπο και όλα τα συνακόλουθα.
Γιατί το Δελτίο αυτό γεννήθηκε μέσα σε μια τεράστια ανάγκη στην οποία βρέθηκε το τότε αναρχικό κίνημα, που δεν ήταν άλλη από την άμεση απάντηση τόσο στην επιχείρηση κατασυκοφάντησης του κινήματός μας, αλλά και της ζοφερής, όπως φάνταζε τότε, προοπτικής άμεσης εξόντωσής του, από μια “σοσιαλιστική” κυβέρνηση που υποτίθεται ότι έφερνε την “αλλαγή” και άλλα τέτοια κενά περιεχομένου. Ήταν μια διακυβέρνηση που με τα έργα της άνοιξε το δρόμο στις ιδιωτικοποιήσεις, τις ρεμούλες και τα σκάνδαλα και με απώτερο στόχο τον λεγόμενο “εξευγενισμό” της ελληνικής κοινωνίας στην κατεύθυνση του ξεπουλήματος των πάντων στο μεγάλο ιδιωτικό και αβανταδόρικο κεφάλαιο.
Αξίζει, πιστεύω, να επαναλάβω, παραθέτοντας εδώ, την προμετωπίδα/μότο του Δελτίου:
O “Αναρχικός” δεν είναι όργανο καμιάς συγκεκριμένης αναρχικής ομάδας. Όσοι συμμετέχουν στην έκδοσή του αγωνίζονται για μιαν ελεύθερη, αυτοδιαχειριζόμενη κοινωνία, απαλλαγμένη από κάθε μoρφής εξουσία και εμπορικούς - κερδοσκοπικούς “νόμους”. Στο παραπάνω πλαίσιο δεν απαιτείται η καταβολή κανενός είδους αντιτίμου για την απόκτηση του τεύχους. Οικονομική και κάθε άλλη ενίσχυση (συνεργασίες, υποδείξεις, ειδήσεις) είναι ευπρόσδεκτη από όσους συμφωνούν με τις παραπάνω αρχές μας. Η αναπαραγωγή όλης ή μέρους της ύλης όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά και αποτελεί επιδίωξή μας. Η αξιοπρέπεια -και μόνο- επιβάλλει την αναφορά της πηγής των αναδημοσιευμάτων.
Είμαι και εγώ, λοιπόν, ένας από αυτούς που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συνεισέφεραν στο γράψιμο, τη σελιδοποίηση, την εκτύπωση, τη διανομή -διάδοση θα έλεγα καλύτερα- του Δελτίου Πληροφόρησης “Ο Αναρχικός”. Λέω διάδοση γιατί το έντυπο αυτό το διαδίδαμε, δεν το διανέμαμε απλώς. Το διαδίδαμε μέσα στα γεγονότα, έτσι όπως εξελίσσονταν την κάθε ώρα και στιγμή, στο κέντρο της Αθήνας και αλλού, πολλές φορές με τον κίνδυνο της άμεσης σύλληψης ή της επίθεσης εναντίον μας.
Η δική μου ανάμειξη και συμμετοχή στο εγχείρημα του Δελτίου άρχισε με την απαρχή της, ας την ονομάσω, δεύτερης (περίπου με το τεύχος 17 ή 18), κατ’ ουσίαν, περιόδου, τότε δηλαδή που αρκετοί από τους “αρχικούς/ές” συμμετέχοντες/ουσες είτε είχαν φύγει είτε απομακρυνθεί για πολλούς και...
«Ερχόμαστε κοντά σας, αγαπημένοι σύντροφοι, αναρχικοί, αναγνωρίζοντας μέσα σας ενστικτωδώς τους άγνωστους μέχρι τότε φίλους μας… Το παρόν ανήκει σε καλλιτέχνες που είναι αναρχικοί της τέχνης».
Ο επαναστάτης καλλιτέχνης, φωτογράφος και γραφίστας Aleksander Mikhailovich Rodchenko (Алекса́ндр Миха́йлович Ро́дченко) γεννήθηκε στις 5 Δεκέμβρη 1891.
Ήταν τακτικός συνεργάτης της «Anarkhiia» - μιας ρωσικής εβδομαδιαίας εφημερίδας, που εκδιδόταν από την Ομοσπονδία Αναρχικών Ομάδων της Μόσχας. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβρη του 1917, αλλά η έκδοσή της ανεστάλη λόγω της σύγχυσης που προέκυψε σχετικά με την κατάληψη της εξουσίας από τους...
Τα φυλλάδια των φωτογραφιών, που είναι προκηρύξεις του Νέστωρα Μαχνό, βρέιθηκαν από τις σοβιετικές αρχές σε έρευνες σε σπίτια αναρχικών στο Χάρκοβο το 1924.
...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018