Στις 6 Γενάρη 1988, η Maria Duran, γνωστή ως Rosina, πέθανε στη Βραζιλία. Γεννήθηκε το 1912 στο Rubi της Βαρκελώνης, στην Καταλονία. Από εργατική οικογένεια, η οποία όμως ενστερνιζόταν τις απόψεις των λεγόμενων Καταλανιστών.
Πολύ νεαρή άρχισε να εργάζεται σε εργοστάσιο στο Granollers, όπου συνάντησε μερικούς ελευθεριακούς αγωνιστές, συμπεριλαμβανομένου του Valerio Mas Casas. Εντάχθηκε στην Ελευθεριακή Νεολαία περίπου το 1932. Λόγω της πολιτιστικής της κατάρτισης άρχισε να συμμετέχει στην έντυπη προπαγάνδα στην Καταλονία και άλλες περιοχές, συμμετέχοντας σε επιτροπές υπέρ των κρατουμένων, ενώ ήταν και σύνδεσμος με κύκλους της Ιβηρικής Αναρχικής Ομοσπονδίας (FAI). Ήταν μέλος της αναρχοατομικιστικής ομάδας "Sol y Vida" (‘Ήλιος και Ζωή”) της περιοχής Clot και αργότερα της "Group A", με τον Jacinto Toryho και άλλους νεαρούς, τότε, αγωνιστές. Επίσης, συμμετείχε στο Ορθολογικό Φυσικό Σχολείο, που το διηύθηναν οι Joan Puig και Elias.
Το 1934, κατά τη λήξη ενός συλλαλητηρίου στη Μάλαγα όπου παρενέβη με τον Francisco Ascaso, συνελήφθησαν και κρατήθηκαν, κηρύσσοντας απεργία πείνας λόγω των αυθαιρεσιών και των άσχημων συνθηκών της φυλακής. Την ίδια εποχή επειδή τα συνδικάτα λειτουργούσαν στην παρανομία, λειτουργούσαν και αυτοί παράνομα, μέχρι να αποκατασταθεί η κανονικότητα, επιστρέφοντας στο ενεργό προπαγανδιστικό έργο. Η Maria Duran συμμετείχε και στις «Ελεύθερες Γυναίκες».
Τις ημέρες πριν από το φασιστικό πραξικόπημα, συμμετείχε σε μια προπαγανδιστική περιοδεία στην Ανδαλουσία με τους Parera, Martinez Arín, J. Sendon και Zimmerman. Στις 18 Ιούλη 1936, μία μέρα πριν από τα συνταρακτικά γεγονότα, γιόρταζαν με τον Martinez Arín και τον Parera, τη επιτυχή έκβαση ενός αγώνα. Αλλά ενώ επέστρεφαν από τη Σεβίλλη, οι δύο τελευταίοι συνελήφθησαν, κρατήθηκαν σε ένα ξενοδοχείο. Η Maria Duran, τυχαία, έφτασε αργότερα και την εμπόδισε ένας σερβιτόρος, προειδοποιώντας την να μην μπει στο εν λόγω ξενοδοχείο. Έτσι κατέφυγε σε ένα σπίτι κάποιων συναδέλφων.
Πολύ αργότερα, συνελήφθη από το φρανκικό καθεστώς με ψεύτικη ταυτότητα και καταδικάστηκε σε θάνατο. Φυλακίστηκε στη Valencia και την Amorebieta, πριν μεταφερθεί στη φυλακή Saturraran, ως μέλος μιας εντυπωσιακής σειράς 450 καταδικασμένων γυναικών. Το 1942 κλείστηκε στη γυναικεία φυλακή της Palma της Μαγιόρκα. Η ποινή της στο μεταξύ είχε μετατραπεί σε 30ετή φυλάκιση και λίγο πιο μετά απελευθερώθηκε.
Κατά κάποιο τρόπο επέστρεψε στη Βαρκελώνη, όπου συμμετείχε σε πολλές αποστολές μεταξύ των χρόνων 1947 και 1948. Υπό τον κίνδυνο μιας ακόμα σύλληψης, κατάφερε να περάσει στη Γαλλία και από εκεί στη Βραζιλία, όπου βρήκε καταφύγιο τουλάχιστον μέχρι το 1970 μαζί με τον σύντροφό της ο οποίος πέθανε αργότερα.
*Πηγή: Eleuterio Perot Fernandez. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
