Του Γιάννη Γαλανόπουλου-Ανέστη*
Οι ένοπλες επεμβάσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε βάρος των λαών, είναι ένα γεγονός συνηθισμένο και βρίσκεται στη λογική του καπιταλιστικού συστήματος. Απ’ αυτή την άποψη, η ένοπλη επίθεση της Αγγλίας εναντίον του ελληνικού απελευθερωτικού λαϊκού κινήματος, τον Δεκέμβρη του 1944, δεν έχει τίποτε το συνταρακτικό. Ο Δεκέμβρης όμως, περιέχει συγκλονιστικά για το επαναστατικό κίνημα στοιχεία, για την εποχή που έγινε, για τους δρο-μους που οδήγησαν σ’ αυτόν, για το νέο περιεχόμενο της επέμβασης, για τις αντιράσεις που προκάλεσε, για το ότι έριχνε το πρώτο φως σ’ εκείνο που θα επακολουθούσε και σ’ εκείνο που γινόταν.
Η ένοπλη επέμβαση τον Δεκέμβρη δεν έγινε γιατί το ήθελαν και το είχαν σχεδιάσει οι Άγγλοι και τα συμμαζώματα της ελληνικής αστικής τάξης, μόνο. Την έκαμαν δυνατή μερικά στοιχεία που η σημασία τους ξεπερνά τα όρια της θέλησης και των σχεδίων μιας ιμπεριαλιστικής δύναμης και μιας εξουθενωμένης, μάλιστα, εθνικής αστικής τάξης. Η φωτιά και το σίδερο που εξαπολύθηκε εναντίον του λαϊκού απελευθερωτικού κινήματος άνοιξε ρήγματα μέσα απο τα οποία διαφαίνονταν αυτά που υφαίνονταν σε βάρος των λαών στις διάφορες διασκέψεις των τριών μεγάλων (ΗΠΑ – ΕΣΣΔ - Αγγλία) της «δημοκρατικής, αντιφασιστικής» συμμαχίας. Οι διακηρύξεις για το δικαίωμα των λαών στην Ελευθερία, Ανεξαρτησία και Αυτοδιάθεση αποδείχτηκε η μεγαλύτερη απάτη. Με την Συμφωνία της Τεχεράνης (Δεκέμβρης 1943) άρχιζε το μοί-ρασμα του κόσμου σε σφαιρες επιρροής μεταξύ των «Τριών μεγάλων». Η Ελλάδα εκχωρήθηκε στο καπιταλιστικό μπλόκ κρατών, ενώ με την Συμφωνία της Μόσχας (Οκτώμβρης 1944) επικυρώθηκε η υπαγωγή της στην σφαίρα επιρροής της Αγγλίας.
Ο Δεκέμβρης δείχνει στο επαναστατικό Κίνημα ότι τα δικαιώματα των λαών θα κατακτηθούν με νέους αγώνες. Ταυτόχρονα, δείχνει ότι οι νικήτριες «αντφασιστικές, δημοκρατικές» μεγάλες δυνάμεις, ήσαν αποφασισμένες να σεβαστούν η μια τα συμφέροντα της άλλης και να υπερασπίσουν τη «νέα τάξη πραγμάτων» που διαμόρφωναν μ’ όλα τα μέσα. Από την επαναστατική σκοπιά, η στρατηγική που επεξεργάστηκε το ΚΚΣΕ -κυρίαρχο της Γ' Διεθνούς- των Λαϊκών Μετώπων, αγγίζει τις ακρότατες συνέπειές της: Μέτωπο των ηγετικών ομάδων των δύο συστημάτων εναντίον των εργαζομένων και καταπιεζομένων κοινωνικών στρωμάτων.
Ο Δεκέμβρης δείχνει ακόμα τί εσήμαινε σε εθνικό επίπεδο η στρατηγική των Λαϊκών Μετώπων. Οι Έλληνες εργαζόμενοι έχουν διαμορφώσει την επαναστατική ενότητα δράσης τους στη διάρκεια μιας σκληρής και αιματηρής ένοπλης πάλης εναντίον των κατακτητών και της ελληνικής αστικής τάξης. Το ΚΚΕ, που για ιστορικούς λόγους βρέθηκε να ελέγχει αυτή τη λαϊκή ενότητα, ακολουθώντας πιστά τη «γραμμή», προσπάθησε και πέτυχε να την ενσωματώσει στη στρατηγική του της Εθνικής Ενότητας. Ρίχνοντας το βάρος όλου του μηχανισμού του, προσπάθησε να πείσει -και το κατάφερε σε μεγάλο βαθμό-, το λαϊκό Κίνημα ότι η ενότητα των εργαζομένων και καταπιε- ζομένων και η «Εθνική Ενότητα» -ενότητα των εργαζόμενων και καταπιεζομένων με τους εκμεταλλευτές και καταπιεστές τους- ήταν η πεμπτουσία της επαναστατικής στρατηγικής. Ότι ήταν ο μοναδικός «ρεαλιστικός δρόμος για την «προκοπή» και τη Δημοκρατία, την Ανεξαρτησία και την Ελευθερία.
Ο Δεκέμβρης είναι η μία από τις διεξοδους αυτής της στρατηγικής. Δεν ήρθε ξαφνικά και απρόσμενα. Είχαν προηγηθεί οι απαραίτητες κινήσεις. Αυτές συνοψίζονται: στην αντιφατική στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ απέναντι στους Άγγλους συνδέσμους...
Την 1η Δεκεμβρίου 1914, γεννήθηκε στην Αβάνα της Κούβας, η αναρχική Hortensia Blanc Pita, πιο γνωστή ως Silvia Mistral. Κόρη Ισπανών μεταναστών. Συγγραφέας και κριτικός κινηματογράφου.
Το 1931 η οικογένειά της επέστρεψε στην Ισπανία και εγκαταστάθηκε στη Βαρκελώνη, όπου η Silvia Mistral συνεργάστηκε με διάφορα κινηματογραφικά και πολιτιστικά περιοδικά και έγινε μέλος της CNT.
Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου δημοσίευσε αναφορές από το μέτωπο και δημιούργησε μια φιλία συνεργασίας με την Ουγγρομεξικάνα φωτογράφο Kati Horna, με τις φωτογραφίες της οποίας συνοδεύει τα άρθρα της. Τον Μάη του 1939, εξορισμένη στη Γαλλία, φυλακίστηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Barcarès.
Τον Ιούλη του...
Κατρίν Αλαμάνου*
{…} To θέμα της καταγραφής του ακριβούς αριθμού των νεκρών κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου (αλλά και καθ’ όλη τη διάρκεια της χούντας) έχει ερευνηθεί εκτενώς από τον Λεωνίδα Καλλιβρετάκη, διευθυντή ερευνών του Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (Ε.Ι.Ε).
Τα τελευταία χρόνια διεξάγεται στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (Ε.Ι.Ε) μια ιστορική έρευνα (με επιστημονικό υπεύθυνο τον διευθυντή ερευνών Λεωνίδα Καλλιβρετάκη) υπό τον τίτλο «Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973».
Όπως αναφέρει ο κ. Καλλιβρετάκης, «στο πλαίσιο της έρευνάς μας (που ακόμη συνεχίζεται) επιχειρείται η συγκέντρωση και επεξεργασία με επιστημονικές μεθόδους όλων των τεκμηρίων, από τα...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018