Την 1η Γενάρη, συμπληρώθηκαν 21 χρόνια από τον θάνατο του στοχαστή και αναρχικού ακτιβιστή Arthur Lehning.
Γεννήθηκε στις 23 Οκτώβρη 1899 στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας. Σπούδασε Οικονομικά στα Πανεπιστήμια του Ρότερνταμ και του Βερολίνου. Γνώρισε και ήρθε σε επαφή από μικρός με τις συνδικαλιστικές και αντιμιλιταριστικές ιδέες. Στο Βερολίνο συνάντησε τον Γερμανό αναρχικό Rudolf Rocker καθώς και τους Emma Goldman και Alexander Berkman. Συμμετείχε στην Επιτροπή Άμυνας των Αναρχικών και των Σοσιαλεπαναστατών, που άρχιζαν να διώκονται από τους Μπολσεβίκους στη Ρωσία.
Στο Βερολίνο συνάντησε, επίσης, τον γιατρό, καθηγητή και γνωστό αντιμιλιταριστή, Georg Friedrich Nicolai, που έγινε γραμματέας του Αντι-Μιλιταριστικού Γραφείου (IAMB), που είχε ιδρυθεί στη Χάγη, ένα χρόνο πριν. Από αυτή τη στιγμή χρονολογούνται δύο από τα πρώτα γραπτά του Lehning, τα “Ρίζες του γερμανικού φασισμού” και “Σοσιαλδημοκρατία και πόλεμος”.
Το 1922 εντάχθηκε, επίσης, στην (αναρχοσυνδικαλιστική) Διεθνή Ένωση Εργατών (AIT ή IWA). Μαζί με τους Augustin Souchy, Albert de Jong και Helmut Rudiger μεταξύ 1927 και 1934, ήταν μέλος της υπηρεσίας Τύπου της Διεθνούς Αντι-Μιλιταριστικής Επιτροπής, ένα όργανο που προέκυψε μετά την ένωση της αντιμιλιταριστικής επιτροπής της ΑΙΤ και του ΙΑΜΒ. Η επιτροπή αυτή επρόκειτο να αφιερωθεςλι σε ένα τεράστιο και επίπονο προπαγανδιστικό έργο. Σχεδόν το ίδιο διάστημα ήταν μέλος της γραμματείας της AIT, μαζί με τον Rudolf Rocker και τον Alexander Shapiro.
Ανάμεσα στα άλλα, εκείνα τα χρόνια, ο Lehning ήρθε σε επαφή με πολιτιστικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους. Το 1924, σε μια επίσκεψή του στο Παρίσι, ανακάλυψε νέα καλλιτεχνικά ρεύματα, όπως ο κυβισμός, ο κονστρουκτιβισμός, ο φουτουρισμός ή ο εξπρεσιονισμός. Μεταξύ Γενάρη 1927 και Ιούλη 1929, επιμελήθηκε το περιοδικό “i10”, επηρεασμένος από κινήματα avant-garde όπως το Bauhaus ή το De Stijl. Καλλιτέχνες όπως οι Mondrian, Lissitsky, Kandinsky, J.P. Oud, Moholy-Nagy, Arp, Walter Gropius, Schwitters, οι μαρξιστές Otto Rühle, Henriëtte Roland-Holst, Ernst Bloch και Walter Benjamin. οι αρχιτέκτονες Le Corbusier και Gerrit Tie Tveld, ο συγγραφέας Upton Sinclair, η φεμινίστρια Helene Stocker, αναρχικοί όπως οι Rocker, Shapiro, Berkman, Nettlau και De Ligt, συμμετείχαν στο εγχείρημα. Το περιοδικό εμφανίστηκε στα γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά και ολλανδικά. Αν και αφιερώθηκε σχεδόν αποκλειστικά σε καλλιτεχνικά θέματα, οι άνθρωποι γύρω από το περιοδικό συμμετείχαν επίσης στην εκστρατεία υπέρ της απελευθέρωσης των Ιταλοαμερικανών αναρχικών Sacco και Vanzetti.
Υπήρξε ένας από τους ιδρυτές του International Institute voor Sociale Geschiedenis (Διεθνές Ινστιτούτο Κοινωνικής Ιστορίας) στο Άμστερνταμ, όπου συγκεντρώθηκαν πολλά αρχεία του εργατικού κινήματος αλλά και του διεθνούς αναρχικού κινήματος. Επρόκειτο να ειδικευθεί σε αρχεία που σχετίζονταν με τον αναρχισμό και την ιστορία της Ανατολικής Ευρώπης. Τον Απρίλη του 1939, με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το Ινστιτούτο αναγκάστηκε να μετακομίσει στην Οξφόρδη της Αγγλίας, όπου έξησε και ο Lehning τα επόμενα χρόνια.
Το 1957 επέστρεψε στη Γερμανία, από όπου συνέχισε τη συνεργασία του με το Ινστιτούτο Κοινωνικής Ιστορίας του Άμστερνταμ. Το 1999 τιμήθηκε με το P.C. Hooftprijs, το σημαντικότερο ολλανδικό λογοτεχνικό βραβείο, για το συνολικό του έργο. Πέθανε την 1η Γενάρη 2000 στο Le Plessis της Γαλλίας.
*Πηγή: Lluis Guix Moreno. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
