Στις 24 Δεκέμβρη 1952, γεννήθηκε η Patricia Olivier, φοιτήτρια, εργάτρια της Techint και μέλος της RL (Resistencia Libertaria), της κύριας έκφρασης του οργανωμένου αναρχισμού στην Αργεντινή της δεκαετίας του '70.
Όταν σπούδαζε Αρχιτεκτονική, εντάχθηκε στην RES (Student Resistance for Socialism) όπου γνώρισε τον σύντροφό της Luis "the chino" Matsuyama. "Και οι δύο προσέγγισαν ταυτόχρονα τον αναρχισμό, στο πλαίσιο που προέκυψε με τη συγχώνευση της LAC (Κομμουνιστική Αναρχική Γραμμή), μαζί με άλλες οργανώσεις της Κόρδοβα, της Λα Πλάτα και του Μπουένος Άιρες, με αποτέλεσμα την Resistencia Libertaria.
Η Patricia μαζί με τον "Chino", άρχισαν να εργάζονται στην Techint το 1976. Τον Απρίλη του 1977, ένα χρόνο μετά το πραξικόπημα, εν μέσω μιας φοβερής κατασταλτικής προέλασης, θα απαχθεί μαζί με τον Matsuyama και θα οδηγηθούν και οι δύο στην ESMA, όπου κάποιος τους είδε για τελευταία φορά ζωντανούς.
Στην Resistencia Libertaria θα συγκλίνουν αγωνιστές όπως οι Fernando "el pata" Diaz (γραφίστας), Elsa Martinez (γιατρός και δημοσιογράφος), ο Hernan "el bald" Ramirez (μηχανολόγος μηχανικός), Elvio "yogur" Mellino (από τη Ναυτική Βάση Puerto Belgrano, από την Punta Alta), Edison "melena" Cantero (εμποροϋπάλληλος), Raúl "el skinny" Olivera (γραφίστας), Rita "la turca" Artabe (μαθήτρια), Soledad Garcia (αναπληρωτής καθηγητής), οι αδελφοί Marcelo (από το Sindicato de la Madera), Rafael και Pablo Tello (και οι δύο εργάτες του Astillero Quarton) και Maria Esther Tello (αργότερα αναγνωρίστηκε ως Mother of Plaza de Mayo) και άλλοι.
Η Resistencia Libertaria είχε παρουσία στον τομέα του καουτσούκ, του ξύλου, στα εργοστάσια Perkins και Light and Force, στους δάσκαλους, στη βιομηχανία Kaiser (όλοι αυτολι οι χώροι στην Κόρδοβα), και στο Astilleros de Berisso, Ensenada και Tiger, τους δικαστικούς υποαλλήλους, τους υδραυλικούς, του γραφίστες και εργάτες γραφικών τεχνών, στη βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας και στο La Silver στο Μπουένος Άιρες.
*Πηγή: Emilio Crisi. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
