Σύντροφος

Ιστορία Κοινωνικών Κινημάτων

10 Απριλίου 2022

• κοινωνικοί αγώνες
• ιστορία
• κοινωνικά κινήματα
• καταστολή
• history

Οι εργατικοί αγώνες ολοένα εντείνονται και ολοένα θα εντείνονται, είτε δεν θα πρέπει να αποκτήσουν μία κρίσιμη μάζα, είτε όταν αυτή αποκτηθεί θα πρέπει να υπάρχουν αρκετά ικανοί μηχανισμοί διαμεσολάβησης. Όπως διαβάζουμε σε έναν άλλο οργανισμό: «Οι εργάτες θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να ιδρύουν συνδικάτα που θα λειτουργούν ως ένας καλύτερος μηχανισμός επικοινωνίας ανάμεσα στην διεύθυνση και τους εργάτες…». Γιατί αν η κατάσταση ξεφύγει, κανείς δεν ξέρει προς τα πού θα πάει. (1ον ΜΕΡΟΣ)
Σύντροφος



1. Το αγροτικό σύστημα κατά τον 18ο αιώνα 

Ενότητα Α΄

Τα κρατικά κτήματα (κτήματα κρατικών ιδρυμάτων, ναών, αξιωματούχων κλπ) έπαιζαν πολύ μεγάλο ρόλο και είχαν μεγάλη έκταση. Ολόκληρη η Μαντζουρία για παράδειγμα ήταν μία τέτοια κτήση , στην οποία μάλιστα απαγορευόταν στους Κινέζους να εγκατασταθούν εκεί. Ακόμα τα πιο καλά εδάφη δίνονταν στο στρατό των Οχτώ Σημαιών (ο στρατός των Μαντσού) και στις φρουρές των πόλεων. Οι στρατιωτικού συνοικισμοί βρίσκονταν στα εδάφη που είχαν κατακτηθεί. Τις εκτάσεις αυτές τις καλλιεργούσαν αγρότες στρατιώτες, όχι όμως σαν ελεύθεροι αγρότες αλλά σαν δουλοπάροικοι. Παράλληλα, υπήρχε και η ιδιωτική ιδιοκτησία της γης την οποία οι κάτοχοι της την μεταχειρίζονταν όπως ήθελαν.

Στον αγροτικό πόλεμο του 17ου αιώνα και στις εξεγέρσεις που ακολούθησαν εναντίον των Μαντσού ένα μεγάλο μέρος της γης πέρασε στα χέρια των αγροτών, αλλά αυτό ήταν πρόσκαιρο, καθότι με την σταδιακή εγκαθίδρυση και σταθεροποίηση της εξουσίας των Μαντσού, αποκαταστάθηκε και το παλιό φεουδαρχικό σύστημα. Οι αγρότες ήταν υποχρεωμένοι να εγκαθίστανται εκεί που δήλωναν και απαγορεύονταν η μετακίνηση τους αλλού. Το φορολογικό σύστημα εκείνη την περίοδο ήταν αρκετά βαρύ, και οι αγρότες έπρεπε να πληρώνουν το φεουδαρχικό κράτος, την αριστοκρατία και την τοπική γραφειοκρατία. Οι πιο πολλοί αγρότες νοίκιαζαν γη από τους φεουδάρχες στους οποίους έδιναν την μισή και παραπάνω σοδειά τους. Υπήρχαν όμως και ακτήμονες αγρότες που πούλαγαν την εργατική τους δύναμη. Ακόμα όλοι αυτοί ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν δώρα στον φεουδάρχη, να δίνουν τα κορίτσια τους για το χαρέμι και να κάνουν θελήματα και εργασίες για το νοικοκυριό του φεουδάρχη.

Σταδιακά αυτή η κατάσταση οδήγησε στην όλο και μεγαλύτερη συγκέντρωση της γης στα χέρια λίγων, το 1760 τα 6/10 της καλλιεργούμενης γης είχε περάσει στα χέρια των γαιοκτημόνων. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έδειξαν οι Μαντσού για τα κτήματα του στρατού, τα οποία δεν μπορούσαν να πουληθούν, μιας και οι ιδιοκτήτες τους οι στρατιώτες αγρότες τα υποθήκευαν, αλλά αδυνατούσαν να τα πάρουν πίσω. Αυτές οι υποθήκες όμως ακυρωνόταν και τα χτήματα επιστρέφονταν στους στρατιώτες αγρότες.

Οι μεγάλοι γαιοκτήμονες συμφιλιώθηκαν με τους κατακτητές ενώ η εξαθλίωση των αγροτών επεκτεινόταν. Οι ενοικιαστές της γης έχαναν την γη τους και όλο και περισσότεροι γινόταν ακτήμονες. Για τα αλέτρια χρησιμοποιούνταν άνθρωποι, πάρα πολλοί δεν είχαν καν τόπο να μείνουν στη στεριά και έμεναν σε μαούνες και σχεδίες. Οι τιμές των τροφίμων είχαν αυξηθεί και λιμός οδήγησε στο θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους.

Στις πόλεις εγκαθιδρύεται σχεδόν από την αρχή της κυριαρχίας των Τσινγκ (η δυναστεία των Μαντσού που βασίλευε) μία εξουσία από υπαλλήλους, εφοριακούς  στρατιώτες και αστυνόμους οι οποίοι ελέγχουν την οικονομική δραστηριότητα που υπάρχει εκεί (μέσω φόρων αλλά και περιορισμών). Οι Τσινγκ...

Περισσότερα …