Ο αναρχισμός στο Ανατολικό Τιμόρ έχει τις ρίζες του στην ιστορία της χώρας ως ποινικής αποικίας, όταν πολλοί αναρχικοί από την Πορτογαλία απελάθηκαν εκεί. Το κίνημα τελικά εξελίχθηκε σε έναν αντιαποικιακό αγώνα ενάντια στις διαδοχικές δυνάμεις κατοχής: πρώτα την Πορτογαλική Αυτοκρατορία, μετά την Ιαπωνική Αυτοκρατορία και την Ινδονησιακή Νέα Τάξη, πριν η χώρα επιτύχει τελικά την ανεξαρτησία της το 2002.
Ιστορία
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1890, οι αναρχικοί έκαναν μια σειρά από απόπειρες δολοφονίας εναντίον κυβερνητικών αξιωματούχων και της βασιλικής οικογένειας της Πορτογαλίας. [1] Σε απάντηση, η κυβέρνηση εισήγαγε έναν νόμο σύμφωνα με τον οποίο απελαύνονταν οι κατάδικοι στις υπερπόντιες αποικίες της Αυτοκρατορίας αφού είχαν ήδη εκτίσει την ποινή τους, [2] ψηφίζοντας το νόμο αυτό στις 13 Φλεβάρη 1896. [3] Η πορτογαλική κυβέρνηση άρχισε στη συνέχεια να προωθεί αναρχικούς στις αποικίες, συμπεριλαμβανομένου του νησιού Τιμόρ. [4]
Το αναρχικό κίνημα στο Ανατολικό Τιμόρ
Στις 14 Σεπτέμβρη 1896, μια ομάδα αναρχικών απελάθηκε στο Τιμόρ, πολλοί από τυς οποίους πέθαναν από λοιμώξεις, όπως η ελονοσία και κίτρινο πυρετό, ενώ όσοι επέζησαν έπρεπε να υπομείνουν άθλιες συνθήκες διαβίωσης. [5] [6] Άλλοι αναρχικοί απελάθηκαν στο Τιμόρ από το Μακάο το Γενάρη του 1908 επειδή είχαν οργανώσει μια μαχητική ομάδα στην αποικία. [6] Ωστόσο, αυτή η πολιτική εκτόπισης δεν μπόρεσε να αποτρέψει τη βασιλοκτονία της Λισαβόνας, που ενορχηστρώθηκε εν μέρει από τον αναρχικό Alfredo Luís da Costa, με στόχο τη δολοφονία του βασιλιά Carlos I και του διαδόχου Luís Filipe. [7] Αυτή η πράξη προπαγάνδας με την πράξη οδήγησε σε αποσταθεροποίηση της πορτογαλικής μοναρχικής κυβέρνησης, με αποτέλεσμα τελικά την επανάσταση της 5ης Οκτώβρη 1910, με την οποία ανατράπηκε το Βασίλειο της Πορτογαλίας και ιδρύθηκε η Πρώτη Πορτογαλική Δημοκρατία. Η πτώση της μοναρχίας επέτρεψε την επιστροφή πολλών αναρχικών στην Πορτογαλία, αν και αρκετοί εξόριστοι αναρχικοί είχαν προσαρμοστεί στη ζωή του Τιμόρ, βρίσκοντας δουλειά και δημιουργώντας οικογένειες στην αποικία.
Η αμνηστία που επέφερε η δημοκρατική περίοδος συντομεύτηκε από το πραξικόπημα της 28ης Μάη 1926, το οποίο επέφερε μια στρατιωτική δικτατορία στην Πορτογαλία. Ακολούθησε ένα άλλο κύμα πολιτικής καταστολής, με τη σύλληψη αριστερών ακτιβιστών και την απέλαση κρατουμένων στο Τιμόρ για άλλη μια φορά.[8] Πολλοί εργάτες και τεχνίτες, κατηγορούμενοι ότι ανήκαν στην Κόκκινη Λεγεώνα, απελάθηκαν στις 14 Απρίλη 1927. Μερικοί μεταφέρθηκαν στο Πράσινο Ακρωτήριο, άλλοι στη Γουινέα και άλλοι στη Μοζαμβίκη, προτού τελικά 75 εκτοπισμένοι φτάσουν στο λιμάνι του Τιμόρ Aipelo στις 25 Σεπτέμβρη 1927. [9] Ένας από τους απελαθέντες ήταν ο Manuel Viegas Carrascalão, δημοσιογράφος από το São Brás de Alportel και γενικός γραμματέας της Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας Νεολαίας (FJS). [10] Με δική του θέληση, ο κυβερνήτης του πορτογαλικού Τιμόρ, Teófilo Duarte, αποφάσισε να βάλει τους εκτοπισμένους να δουλέψουν [11] [12] οργανώνοντας την κατασκευή δημοσίων έργων στην αποικία και δίνοντας στους εργάτες κάποιες ελευθερίες και μέσα επιβίωσης, αν και αυτή η επιεικής πολιτική ανατράπηκε από τους επόμενους αποικιακούς κυβερνήτες. [13]
Μετά την Εξέγερση του Αλευριού το Φλεβάρη του 1931 και την εξέγερση της Madeira τον Απρίλη του 1931, η Εθνική Δικτατορία ενέτεινε την καταστολή της αντιπολίτευσης. Έτσι, 90 ακόμη άτομα απελάθηκαν στο Τιμόρ στις 28 Ιούνη...
Η Sopman Deborah Konstantinovna (αλλιώς Elka Kalmanovna) γεννήθηκε το 1890 στο Vilno. Παρενθετικά να πούμε ότι παντρεύτηκε τον Wolfson και ότι ένα από τα ψευδώνυμά της ήταν το Deborah.
Καταγόταν από εργατική οικογένεια και έλαβε τη βασική εκπαίδευση στο σπίτι. Το 1907 έγινε μέλος της ομάδας αναρχικών-κομμουνιστών του Βίλνιους και έλαβε μέρος σε δραστηριότητές της. Συνελήφθη στο Vilno και πέρασε τρεις μήνες στη φυλακή. Μετά την αποφυλάκισή της, συμμετείχε σε ένοπλη επίθεση στο κατάστημα του Aranovich στο Vilno.
Στα τέλη του 1908 συνελήφθη και πάλι και στις 28 Απρίλη 1910 καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση από το Δικαστήριο του Βίλνιους....
Στις 15 Μάρτη 1916, γεννήθηκε η αναρχική Julia Romera Yañez γεννήθηκε στο Mazarrón της Murcia της Ισπανίας. Το 1921 η οικογένειά της μετακόμισε στη Santa Coloma de Gramenet της Καταλονίας.
Το 1931 εισήλθε στη CNT και από το 1934 στην Ελευθεριακή Νεολαία. Το 1936 κατατάχθηκε ως εθελόντρια στη Φάλαγγα Ortiz και ανέλαβε την ευθύνη της εφημερίδας “Aurora Libre” (“Ελεύθερη Αυγή”).
Τον Γενάρη του 1939 συνελήφθη και τον Ιούνιο μεταφέρθηκε στο Teatro Cervantes της Badalona που μετατράπηκε σε γυναικεία φυλακή. Κρατούμενη στη φυλακή Les Corts της Βαρκελώνης, στις 2 Γενάρη 1940 καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, ποινή που επικυρώθηκε στις 7...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018