Your name

Ελλαδικά Κοινωνικά Κινήματα

26 Νοεμβρίου 2014

Γ. ΤΑΜΤΑΚΟΥ, ΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Μέρος Β’

Οι απεργίες τότε ήταν συχνές και στους χώρους του πανεπιστημίου με αλλεπάλληλες συγκρούσεις φοιτητών και έφιππης αστυνομίας. Σε μια τέτοια απεργία ήταν που ρωτήθηκε ο πρύτανης Αβροτέλης Ελευθερόπουλος από τους δημοσιογράφους για τις εντυπώσεις του από την απεργία των φοιτητών και είπε: «Οι εντυπώσεις μου είναι πως είδα άλογα επί αλόγων να εφορμούν επί ανθρώπων»..

Τώρα βέβαια ο Καραμανλής εκμοντέρνισε τα μέσα διώξεως με τις αύρες και τα καπνογόνα. Κάτι διδάχτηκε στο εξωτερικό που έλλειπε). Την περίοδο που ακόμα τα άλογα της χωροφυλακής έκαναν επέλαση στα καλντερίμια της άνω πόλης, Τσινάρ, Κουλέ Καφέ..., πήγαιναν για να διαλύσουν συγκεντρώσεις, πετώντας γκαζοντενεκέδες στα πόδια, πασκίζοντας τα άλογα από φόβο, χωρίς να φταίνε τα κακόμοιρα όσο φταίγαν οι αναβάτες τους και προπαντός εκείνοι που τα στέλναν.

Η Θεσσαλονίκη είχε δώσει αρκετούς απεργιακούς αγώνες σε πολλούς κλάδους, που έπαιρναν μαχητικό χαρακτήρα με σπάσιμο βιτρινών όταν οι εργοδότες ήταν ανυποχώρητοι, ή χρησιμοποιούσαν απεργοσπάστες τους οποίους οι απεργοί ξυλοκοπούσαν.  Ιδίως στους τσαγκαράδες τα επεισόδια ήταν τακτικά, με τους απεργοσπάστες και τα 3 έψιλον ΕΕΕ με τους γνωστούς Μελεμένιδες, καθάρματα που η αστυνομία τους εφοδίαζε με πιστόλια δήθεν για την προστασία τους. Τα ΕΕΕ ήταν τα αρχικά της οργάνωσής τους. 

Όλοι αυτοί αργότερα, με τον ερχομό των Γερμανών, εντάχθηκαν στο τάγμα του ασφαλίτη Παύλου φορώντας γερμανικές στολές και χρησιμοποιήθηκαν για την δίωξη των αγωνιστών του κινήματος. Η αστυνομία έκανε τακτικά εφόδους στα συνδικάτα για να τρομοκρατεί τους εργάτες. Όταν γίνονταν συνελεύσεις έρχονταν χαφιέδες να τις παρακολουθούν και μάλιστα χωρίς στολή, τους οποίους οι εργάτες τους έβγαζαν έξω για να έλθουν αν θέλουν με τη στολή τους.

Μια τέτοια έφοδος έγινε στο Εργατικό Κέντρο το 1933 στη γωνία Βενιζέλου και Ιουστινιανού. Οι εργάτες πριν την έφοδο οχυρώθηκαν μέσα στο Κέντρο κλείνοντας τη σκάλα, όταν τους εκπόρθησαν με αντλίες, σκότωσαν τον οικοδόμο εργάτη Γούναρη και τραυμάτισαν πολλούς.

Ο ΜΑΗΣ ΤΟΥ 1936

Τα αιματηρά γεγονότα του Μάη 1936 στη Θεσσαλονίκη ξέσπασαν αυθόρμητα. Αφορμή τους η απεργία του καπνεργοστασίου «Κομέρσιαλ». Οι εργάτες είχαν υποβάλει τα αιτήματά τους στον εργοδότη και όταν αυτός το απέρριψε, κατέλαβαν το εργοστάσιο, κλείστηκαν μέσα σ’ αυτό και με πανώ και μαύρες σημαίες στα παράθυρα, ζητούσαν τη συμπαράσταση των άλλων εργοστασίων.

Σε λίγες μέρες κηρύσσεται πανκαπνεργατική απεργία και από τις δύο συνομοσπονδίες των λεγόμενων συντηρητικών και της Ενωτικής που ελέγχονταν από το ΚΚΕ. Ήταν η εποχή που η πολιτική των σταλινικών ήταν ακόμη υπέρ της γενίκευσης των απεργιών. Όταν η απεργία άρχισε να επεκτείνεται και στους άλλους κλάδους παίρνοντας γενικώτερο χαρακτήρα, οι σταλινικοί που είχαν την πλειοψηφία δίνουν εντολή - χωρίς να προηγηθούν συνελεύσεις των σωματείων για να εκλέξουν απεργιακές επιτροπές - να» μετατραπούν οι διοικήσεις των σωματείων σε απεργιακές επιτροπές, οι δε γραμματείς τους να αποτελέσουν την Κεντρική Απεργιακή Επιτροπή.  Δεν έγινε καμμιά γενική συγκέντρωση, αλλά μικρότερες συγκεντρώσεις σε διάφορα σημεία της πόλης, όπου διάφοροι ομιλητές .μιλούσαν οπό πρόχειρα βήματα.

Σε μια τέτοια συγκέντρωση κοντά στη διασταύρωση Εγνατίας και Βενιζέλου, οι χωροφύλακες του...

Περισσότερα …