To πείραμα του δυτικού Κουρδιστάν (συριακό Κουρδιστάν) αποδεικνύει πως οι άνθρωποι μπορούν να φέρουν την αλλαγή
Του Zaher Baher, μέλους της συλλογικότητας “Haringey Solidarity Group” του Λονδίνου και του Φόρουμ των Κούρδων Αναρχικών (Kurdistan Anarchists Forum)
Μετάφραση: kostav
halastor.blogspot.com
Πηγή: http://www.anarkismo.net/article/27301
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί την καταγραφή της εμπειρίας μου κατά την επίσκεψή μου τον Μάιο του 2014 για δυο εβδομάδες στο βόρειο-ανατολικό τμήμα της Συρίας, ή αλλιώς το συριακό Κουρδιστάν (δυτικά του Κουρδιστάν) μαζί με ένα καλό μου φίλο. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης είχαμε την πλήρη ελευθερία και την ευκαιρία να δούμε και να μιλήσουμε με οποιονδήποτε θέλαμε. Συμπεριλαμβανομένων γυναικών, ανδρών, της νεολαίας και των πολιτικών κομμάτων. Υπάρχουν πάνω από 20 κόμματα από κουρδικά ως και χριστιανικά, εκ των οποίων μερικά συμμετέχουν στη Δημοκρατική Αυτοδιοίκηση ή την Δημοκρατική Αυτοδιαχείριση (Δ.Α.) της περιοχής της Al Jazera. Η Al Jazera είναι μία από τις τρεις περιφέρειες (καντόνια) του δυτικού Κουρδιστάν. Συναντήσαμε επίσης τα κουρδικά και τα χριστιανικά πολιτικά κόμματα που δεν είναι μέρος της Δ.Α. Επιπλέον, συναντήσαμε τα κορυφαία μέλη από τη Δ.Α., τα μέλη των διαφόρων επιτροπών, τις τοπικές ομάδες και κοινότητες, καθώς και επιχειρηματίες, καταστηματάρχες, εργάτες, ανθρώπους από τις (υπαίθριες) αγορές και ανθρώπους που απλά περπατούσαν στο δρόμο.
Το υπόβαθρο
Το Κουρδιστάν αποτελεί μια χώρα περίπου 40 εκατομμυρίων ανθρώπων που διαιρέθηκε μεταξύ Ιράκ, Συρίας, Ιράν και Τουρκιάς μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Ιστορικά οι κούρδοι έχουν υποστεί σφαγές και γενοκτονίες στα χέρια διαδοχικών καθεστώτων, ειδικά στο Ιράκ και την Τουρκία. Από τότε έχουν διαρκώς υποφέρει και καταπιεστεί από τις κεντρικές κυβερνήσεις των χωρών στις οποίες τα διάφορα μέρη του Κουρδιστάν προσαρτήθηκαν. Στο ιρακινό Κουρδιστάν, υπό το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν, ο κουρδικός λαός δέχτηκε μια σωρεία από επιθέσεις με χημικά όπλα κατά την διάρκεια της επιχείρησης Anfal (μια εκστρατεία γενοκτονίας των κούρδων στο βόρειο Ιράκ, υπό την ηγεσία του προέδρου του Ιράκ, Σαντάμ Χουσεΐν και με επικεφαλή της επιχείρησης τον Αλί Χασάν αλ-Ματζίντ, κατά την τελευταία περίοδο του πολέμου μεταξύ Ιράν και Ιράκ). Στην Τουρκία μέχρι πρότινος οι κούρδοι δεν είχαν καν το βασικό δικαίωμα χρησιμοποίησης της ίδιας τους της γλώσσας. Ιστορικά έχουν αναγνωριστεί ως οι τούρκοι που ζουν στα βουνά (μια αναφορά στην κουρδική περιοχή μιας και αυτή συμπεριλαμβάνει πολλά βουνά). Στην Συρία η κατάσταση των κούρδων είναι σχετικά καλύτερη από ότι στην Τουρκία. Στο Ιράν έχουν κάποια βασικά δικαιώματα και αναγνωρίζονται ως μια διαφορετική εθνική ομάδα από ότι οι πέρσες, αλλά χωρίς να έχουν κάποια αυτονομία.
Μετά το τέλος του πρώτου πόλεμου του κόλπου το 1991, ο κουρδικός λαός στο Ιράκ κατάφερε να σχηματίσει την δική του τοπική κυβέρνηση, την κουρδική τοπική κυβέρνηση (KRG). Μετά την εισβολή και κατάληψη του Ιράκ το 2003, ο κουρδικός λαός βρήκε την ευκαιρία να ισχυροποιήσει την τοπική του δύναμη και εξουσία, καταφέρνοντας να αποκτήσει το δικαίωμα να έχει την δική του αυτοδιοίκηση, προϋπολογισμό, κοινοβούλια και στρατό. Όλα τα παραπάνω έχουν αναγνωριστεί πλέον από την κεντρική ιρακινή κυβέρνηση, και σε έναν κάποιο βαθμό υποστηρίζονται από την κεντρική κυβέρνηση. Πράγμα το οποίο είχε ένα θετικό αντίκτυπο στα υπόλοιπα μέρη του Κουρδιστάν, ιδίως στην Τουρκία και την Συρία ενθαρρύνοντας τα περαιτέρω.
Το ίδιο έτος με την εισβολή στο Ιράκ (2003), ο κουρδικός λαός στη Συρία δημιούργησε το δικό του κόμμα, το Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD - Partiya Yekîtiya Demokrat), αν και υπήρχαν ήδη μια σειρά άλλων κουρδικών κομμάτων και οργανώσεων στην περιοχή. Μερικά από αυτά είναι αρκετά παλιά, ξεκινώντας ακόμα και από τη δεκαετία του 1960, αλλά ήταν αναποτελεσματικά σε σύγκριση με το PYD που έχει αναπτυχθεί και εξαπλωθεί γρήγορα μεταξύ των κούρδων εκεί.
Η αραβική άνοιξη
Η αραβική άνοιξη έφτασε στην Συρία στις αρχές του 2011 και σε σύντομο χρονικό διάστημα έφτασε στις κουρδικές περιοχές της Συρίας στα καντόνια της Al Jazera, Kobany (Κομπανί) και Afrin. Οι διαδηλώσεις των κούρδων σε αυτά τα τρία καντόνια υπήρξαν ιδιαίτερα δυναμικές και αποτελεσματικές. Και σε ένα κάποιο βαθμό σε αυτές οφείλεται και η απόσυρση του συριακού στρατού από τα κουρδικά καντόνια με εξαίρεση κάποιες περιοχές της Al Jazera, για τις οποίες θα αναφερθώ παρακάτω.
Εν τω μεταξύ, οι άνθρωποι σε αυτές τις περιοχές, με την υποστήριξη του PYD και του εργατικού κόμματος του Κουρδιστάν (PKK- Partiya Karkerên Κουρδιστάν), σχημάτισαν το Tev-Dem (Tevgera Civaka Demokratik - Κίνημα της Κοινωνίας της Δημοκρατίας). Η κίνηση αυτή έγινε σε σύντομο χρονικό διάστημα πολύ ισχυρή και δημοφιλής στον πληθυσμού της περιοχής. Μόλις ο συριακός στρατός και η συριακή διοίκηση είχαν αποσυρθεί, η κατάσταση έγινε πολύ χαοτική, (θα εξηγήσω παρακάτω το γιατί). Αυτό ανάγκασε το Tev-Dem να εφαρμόσει χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση τα σχέδια και το πρόγραμμα του, προτού η κατάσταση χειροτερεύσει.
Το πρόγραμμα του Tev-Dem ήταν πολύ αναλυτικό και κάλυπτε κάθε κοινωνικό ζήτημα. Πολλοί άνθρωποι από το κίνημα και πολλοί με διαφορετικά υπόβαθρα, συμπεριλαμβανομένων κούρδων, αράβων, μουσουλμάνων, χριστιανών, ασσύριων και yazidisσυμμετείχαν σε αυτή την προσπάθεια. Ο πρώτος στόχος της προσπάθειας αυτής ήταν να δημιουργήσει μια σειρά από πολλές διαφορετικές ομάδες, επιτροπές και κοινότητες στους δρόμους στις γειτονιές, στα χωριά, τις κομητείες και τις μικρές και μεγάλες πόλεις παντού. Ο ρόλος αυτών των ομάδων ήταν να εμπλακούν σε όλα τα ζητήματα που αντιμετώπιζε η κοινωνία. Ομάδες έχουν συσταθεί για να εξετάσουν μια σειρά από θέματα, όπως: τη θέση των γυναικών, την οικονομία, το περιβάλλον, την παιδεία και την υγεία ενώ επίσης και την δημιουργία κέντρων υποστήριξης και αλληλεγγύης για τις οικογένειες μαρτύρων, το εμπόριο και τις επιχειρήσεις, τις διπλωματικές σχέσεις με τις ξένες χώρες και πολλά άλλα. Υπάρχουν ακόμα ομάδες, που συγκροτούνται για να συμφιλιώσουν τις διαφορές μεταξύ των διαφορετικών ανθρώπων ή φατριών, επιδιώκοντας την επίλυση τους χωρίς να χρειαστεί να καταφύγουν σε κάποιο δικαστήριο, πράγμα το οποίο συμβαίνει μόνο στην περίπτωση που τελικώς αυτές οι ομάδες δεν μπορέσουν να επιλύσουν αυτές τις διαφορές.
Οι ομάδες αυτές έχουν συνήθως μια εβδομαδιαία συνέλευση για να ασχοληθούν με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στην περιοχή τους, ενώ έχουν τον δικό τους εκπρόσωπο στην κύρια συνέλευση των χωριών ή των πόλεων που ονομάζεται "Σπίτι του Λαού".
Το Tev-Dem, κατά τη γνώμη μου, είναι το πιο πετυχημένο όργανο σε αυτή την κοινωνία και θα μπορούσε να επιτύχει όλα τα καθήκοντα που του έχουν τεθεί. Πιστεύω ότι οι λόγοι για την επιτυχία του είναι:
1. Η θέληση, η αποφασιστικότητα και η δύναμη από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα.
2. Η πλειοψηφία των ανθρώπων πιστεύει στην οικειοθελή εργασία σε όλα τα επίπεδα των υπηρεσιών και των δράσεων ώστε να κάνει το όλο εγχείρημα/πείραμα επιτυχές.
3. Έχουν δημιουργήσει έναν αμυντικό στρατό που αποτελείται από τρία διαφορετικά μέρη: τις Μονάδες Λαϊκής Άμυνας (PDU), τις Μονάδες Άμυνας των Γυναικών (WDU) και το Asaish (μια μικτή δύναμη ανδρών και γυναικών που υπάρχει στις πόλεις και σε όλα τα σημεία ελέγχου έξω από τις πόλεις για να προστατεύσουν τους αμάχους από κάθε εξωτερική απειλή). Εκτός από αυτές τις δυνάμεις, υπάρχει μια ειδική μονάδα μόνο για τις γυναίκες, που ασχολείται και αντιμετωπίζει τα θέματα βιασμού και ενδοοικογενειακής βίας.
Σύμφωνα με όσα έχω δει το συριακό Κουρδιστάν έχει πάρει έναν άλλο δρόμο (και κατά την γνώμη μου έναν που είναι σωστός) από την “αραβική άνοιξη” και αυτοί οι δυο δεν μπορούν να συγκριθούν. Μιας και υπάρχουν δυο βασικές διαφορές μεταξύ τους.
1. Τα όσα συνέβησαν στις χώρες που ήταν μέρος της «Αραβικής Άνοιξης» ήταν σίγουρα γεγονότα μεγάλης σημασίας και σε πολλές περιπτώσεις κατάφεραν να πετάξουν την τυραννία έξω από αυτές τις χώρες. Η "Αραβική Άνοιξη" στην περίπτωση της Αιγύπτου δημιούργησε ένα ισλαμικό κράτος και στην συνέχεια μια στρατιωτική δικτατορία. Άλλες χώρες τα κατάφεραν κάπως καλύτερα. Αυτό δείχνει ότι οι άνθρωποι έχουν δύναμη στα χέρια τους και μπορούν να είναι οι ήρωες της ιστορίας σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αλλά δεν ήταν σε θέση να πετύχουν ό, τι ήθελαν σε μακροπρόθεσμη βάση. Αυτή είναι μία από τις σημαντικότερες διαφορές μεταξύ της "Αραβικής Άνοιξης" και της "Κουρδικής Άνοιξης" του συριακού Κουρδιστάν, όπου η τελευταία θα μπορούσε να επιτύχει αυτό που ήθελε μακροπρόθεσμα - ή, τουλάχιστον, μέχρι στιγμής.
2. Στο συριακό Κουρδιστάν ο λαός ήταν προετοιμασμένος και ήξερε τι ήθελε. Ο λαός πίστευε ότι η επανάσταση πρέπει να ξεκινήσει από τη βάση της κοινωνίας και όχι από την κορυφή. Πρέπει να είναι μια κοινωνική, πολιτιστική και εκπαιδευτική, καθώς και πολιτική επανάσταση. Πρέπει να είναι εναντίον του κράτους, της επιβολής του και της εξουσίας. Θα πρέπει να είναι οι άνθρωποι στις κοινότητες που έχουν τον τελευταίο λόγο και ισχύ στη λήψη αποφάσεων. Αυτές είναι οι τέσσερις αρχές του Tev-Dem. Πρέπει να δοθούν τα εύσημα σε όλους όσους είναι πίσω από αυτές τις μεγάλες ιδέες και συμμετέχουν στις προσπάθειες που καταβάλλονται για να τεθούν αυτές οι αρχές σε εφαρμογή, είτε πρόκειται για τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν και τους συντρόφους του, ή οποιονδήποτε άλλον. Επιπλέον, οι άνθρωποι στο συριακό Κουρδιστάν έχουν δημιουργήσει πολλές τοπικές ομάδες με διαφορετικά ονόματα για τις επαναστατικές τους δράσεις. Στις υπόλοιπες χώρες της "Αραβικής Άνοιξης", οι άνθρωποι δεν είχαν καταρτιστεί ανάλογα και γνώριζαν μόνο ότι ήθελαν να απαλλαγούν από τη κυβέρνηση τους, αλλά όχι από το ίδιο το σύστημα. Επίσης, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων πίστευαν ότι η μόνη επανάσταση που μπορούσε να συμβεί ήταν η επανάσταση από τα πάνω. Έτσι δεν είχε υπάρξει κάποια ιδιαίτερη πρωτοβουλία για την δημιουργία τοπικών ομάδων, εκτός από μια μικρή μειοψηφία των αναρχικών και ελευθεριακών.
Η Δημοκρατική Αυτοδιοίκηση (Δ.Α.)
Ύστερα από αρκετή σκληρή δουλεία, διαβουλεύσεις και σκέψη, το Tev-Dem έφτασε στο συμπέρασμα πως και τα Τρώα καντόνια του Κουρδιστάν χρειαζόντουσαν Δ.Α. Στα μέσα Ιανουαρίου του 2014, η λαϊκή συνέλευση εξέλεξε τη δική της Δ.Α., με πλήρη αυτονομία, με σκοπό να υλοποιήσει την εκτέλεση των αποφάσεων που πάρθηκαν από το "Σπίτι του Λαού" (η κύρια επιτροπή του Tev-Dem) και να αναλάβει ορισμένες από τις εργασίες διαχείρισης στις τοπικές ομάδες, τους δήμους, τις υπηρεσίες εκπαίδευσης και υγείας, το εμπόριο και τις επιχειρηματικές οργανώσεις, τα συστήματα άμυνας και το δικαστικό σώμα, κλπ. Η Δ.Α. αποτελείται από 22 άνδρες και γυναίκες με το καθένα από αυτούς να έχει δύο αναπληρωτές (έναν άνδρα και μια γυναίκα). Σχεδόν οι μισοί από τους εκπροσώπους είναι γυναίκες. Είναι οργανωμένοι έτσι ώστε να μπορούν να συμμετέχουν όλοι οι άνθρωποι από διαφορετικά υπόβαθρα, εθνικότητες, θρησκείες και των δύο φύλων. Αυτό έχει δημιουργήσει μια πολύ καλή ατμόσφαιρα ειρήνης, αδελφοσύνης, ικανοποίησης και ελευθερίας.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα, αυτή η διοίκηση έχει κάνει αρκετά πράγματα, μεταξύ άλλων είναι η έκδοση ενός Κοινωνικού Συμβολαίου, ενός Δίκαιου των Μεταφορών, καθώς και ενός προγράμματος ή σχεδίου για το Tev-Dem. Στο Κοινωνικό Συμβόλαιο, η πρώτη σελίδα αναφέρει, “οι περιοχές της αυτο-διαχειριζόμενης δημοκρατίας δεν αποδέχονται τις έννοιες του κρατικού εθνικισμού, της στρατιωτικής, θρησκευτικής ή συγκεντρωτικής διαχείρισης και της κεντρικής αρχής, αλλά δέχονται όλες τις μορφές έκφρασης και οργάνωσης που συμβαδίζουν με τις παραδόσεις της δημοκρατίας και του πλουραλισμού, όντας ανοικτές προς όλες τις κοινωνικές ομάδες, τις πολιτιστικές ταυτότητες, την αθηναϊκού τύπου δημοκρατία, καθώς και το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση της κάθε διαφορετικής εθνικής ομάδας μέσω των δικών της οργανώσεων". Υπάρχουν πολλά διατάγματα στο κοινωνικό Συμβόλαιο, μερικά από αυτά να είναι εξαιρετικά σημαντικά για την κοινωνία, συμπεριλαμβανομένων:
1) Διαχωρισμό κράτους και θρησκείας.
2) Απαγόρευση των γάμων σε άτομα κάτω των 18 ετών.
3) Αναγνώριση, προστασία και εφαρμογή των δικαιωμάτων των γυναικών και των παιδιών.
4) Απαγόρευση κλειτοριδεκτομής.
5) Απαγόρευση της πολυγαμίας.
6) Η επανάσταση πρέπει να γίνει από το κάτω και να είναι βιώσιμη.
7) Ελευθερία, ισότητα, ισότητα στις ευκαιρίες χωρίς διακρίσεις.
8) Ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών.
9) Αναγνώριση όλων των γλωσσών που ομιλούνται από τον λαό και αναγνώριση ως επίσημες. γλώσσες της Al Jazera τα αραβικά και τα κουρδικά της Συρίας.
10) Παροχή μιας αξιοπρεπούς ζωής στους κρατούμενους και δημιουργία φυλακών που αποτελούν ένα μέρος αποκατάστασης και αλλαγής.
11) Κάθε ανθρώπινο ον έχει το δικαίωμα να ζητά άσυλο και οι πρόσφυγες δεν μπορούν να επιστραφούν χωρίς τη συγκατάθεσή τους.
Η οικονομική κατάσταση στο καντόνι της AlJazera
Ο πληθυσμός της Jazera είναι πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους. Ο πληθυσμός αυτός αποτελείται από κούρδους, καθώς και άραβες, χριστιανούς, τσετσένους, yazidis, τουρκομάνους, ασσύριους, χαλδαίους και αρμένιους. Το 80% του πληθυσμού είναι κούρδοι. Υπάρχουν πολλά αραβικά και yazidi χωριά, και έως και 43 χριστιανικά χωριά ακόμα.
Η Αλ Jazera είναι μεγαλύτερη σε μέγεθος από το Ισραήλ και την Παλαιστίνη μαζί. Στη δεκαετία του 1960, το συριακό καθεστώς εφάρμοσε μια πολιτική στην κουρδική περιοχή που ονομάζεται "Greenbelt", την οποία το κόμμα του Μπάαθ συνέχισε όταν ήρθε στην εξουσία. Η πολιτική αυτή δήλωνε ότι οι συνθήκες για τους κούρδους θα ήταν χειρότερες από αυτές του συριακού λαού σε σχέση με την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή, καθώς και την εκπαίδευση. Ο κύριος στόχος της πολιτικής Greenbelt ήταν το να φέρει άραβες από διαφορετικές περιοχές για να εγκατασταθούν σε περιοχές των κούρδων και να κατασχέσει κουρδικά εδάφη τα οποία στη συνέχεια θα διανέμονταν στους νεοαφειχθέντες άραβες. Εν ολίγοις, οι κούρδοι πολίτες υπό το καθεστώς Άσαντ έρχονταν σε δεύτερη μοίρα μετά τους άραβες και τους χριστιανούς.
Μια άλλη πολιτική που ακολουθούσε το συριακό καθεστώς στην Αl Jazera ήταν η υποχρέωση της περιοχής να παράγει αποκλειστικά σιτάρι και πετρέλαιο. Αυτό σήμαινε ότι η κυβέρνηση εξασφάλιζε ότι δεν θα υπήρχαν εργοστάσια, εταιρείες ή ο βιομηχανικός τομέας στην περιοχή. Η Αl Jazera παράγει το 70% του σιταριού της Συρίας και είναι πολύ πλούσια σε πετρέλαια, φυσικό αέριο και φωσφορικά άλατα. Έτσι, η πλειοψηφία των ανθρώπων ασχολούνταν με τη γεωργία στις μικρές πόλεις και τα χωριά, και ήταν έμποροι και καταστηματάρχες στις μεγαλύτερες πόλεις. Επιπλέον, πολλοί άνθρωποι είχαν προσληφθεί από την κυβέρνηση στον τομέα της εκπαίδευσης, της υγείας και των τοπικών αρχών, ενώ επίσης σε στρατιωτικές υπηρεσίες ως στρατιώτες και ως μικροί εργολάβοι στους δήμους.
Η κατάσταση επιδεινώθηκε από το 2008, καθώς το καθεστώς Άσαντ εξέδωσε ένα ειδικό διάταγμα με το οποίο απαγόρευε την κατασκευή των μεγάλων κτιρίων, με την δικαιολογία της ιδιαίτερα τεταμένης κατάστασης που ο πόλεμος (αναφερόμενος στο συνεχή πόλεμο στην περιοχή) δημιουργούσε στην περιοχή και επίσης επειδή η περιοχή είναι απομακρυσμένη και βρίσκεται στα σύνορα. Επί του παρόντος, η κατάσταση είναι αρκετά άσχημη. Υπάρχουν κυρώσεις που επιβάλλονται τόσο από την Τουρκία όσο και από την Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν (KRG) στο ιρακινό Κουρδιστάν (θα εξηγήσω παρακάτω). Η ζωή στην Al Jazera είναι πολύ απλή και το βιοτικό επίπεδο είναι πολύ χαμηλό, αλλά δεν υπάρχει φτώχεια. Οι άνθρωποι, σε γενικές γραμμές, είναι ευτυχισμένοι δίνοντας προτεραιότητα σε όσα έχουν ήδη καταφέρει.
Στο δυτικό Κουρδιστάν υπάρχουν τα βασικά αναγκαία μέσα για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες της κοινωνίας, το οποίο είναι ιδιαίτερα σημαντικό, ιδίως αυτή την περίοδο, έτσι ώστε να αποφευχθεί η πείνα και οι άνθρωποι να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να αντισταθούν στο μποϊκοτάζ της Τουρκίας και του KRG. Έτσι οι άνθρωποι στο δυτικό Κουρδιστάν έχουν στην κατοχή τους μεγάλες ποσότητες σιταριού για να μπορέσουν να παρασκευάσουν ψωμί και αρτοσκευάσματα. Ως αποτέλεσμα αυτού, το ψωμί διανέμεται σε σχεδόν μηδενική τιμή. Επίσης το πετρέλαιο είναι φθηνό και, όπως λένε, “η τιμή του είναι ίση με την τιμή του νερού". Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το πετρέλαιο για τα πάντα, στο σπίτι, στην οδήγηση οχημάτων και για την τροφοδότηση μικρών εξοπλισμών που απαιτούνται για ένα ευρύ βιομηχανικό φάσμα. Για να μπορέσουν να εκμεταλλευθούν στο έπακρο το υπάρχον πετρέλαιο, το Tev-Dem επανεκκίνησε την λειτουργία μερικών πετρελαιοπηγών και αποθηκών διύλισης. Αυτή τη στιγμή παράγουν περισσότερο πετρέλαιο από ότι χρειάζεται η περιοχή, έτσι ώστε να είναι σε θέση να εξάγουν μέρος του και επίσης να αποθηκεύσουν όσο τυχόν περισσεύει.
Η ηλεκτρική ενέργεια αποτελεί ένα από τα βασικότερα προβλήματα μιας, και στο μεγαλύτερο βαθμό παράγεται από την γειτονική περιοχή που βρίσκεται υπό τον έλεγχο της ISIS, γι αυτό τον λόγο η ηλεκτρική παροχή διαρκεί μόνο 6 ώρες τη μέρα, όμως είναι δωρεάν για όλους τους ανθρώπους. Το πρόβλημα της ενέργειας λύθηκε εν μέρει από το Tev-Dem μέσω της πολύ φτηνής πώλησης ντίζελ σε οποιονδήποτε έχει στην κατοχή του μια γεννήτρια ικανή να παρέχει ενέργεια στις κοντινές γειτονιές σε ένα εξίσου χαμηλό κόστος.
Όσον αφορά τις τηλεπικοινωνίες, όλα τα κινητά τηλέφωνα χρησιμοποιούν είτε το δίκτυο της Τουρκίας ή της KRG, ανάλογα με την περιοχή. Οι σταθερές γραμμές ελέγχονται από το Dev-Tem και την Λ.Α. και φαίνεται να λειτουργούν ικανοποιητικά, ενώ αυτές επίσης είναι δωρεάν. Τα μαγαζιά και οι αγορές στις πόλεις συνήθως ανοίγουν από τις 11 το πρωί μέχρι το βράδυ. Πολλά από τα προϊόντα γειτονικών χωρών εισάγονται λαθραία στην περιοχή, ενώ άλλα προϊόντα έρχονται από άλλα μέρη της Συρίας, αλλά είναι ιδιαίτερα ακριβά λόγω των υψηλών φόρων που καταβάλλονται στις συριακές δυνάμεις ή τις ομάδες των τρομοκρατών που ελέγχουν την εισαγωγή προϊόντων στην περιοχή της Al Jazera.
Η πολιτική κατάσταση στην Al Jazera
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ο στρατός του Άσαντ αποσύρθηκε από την περιοχή, αλλά ένα μέρος των στρατευμάτων του εξακολουθεί να παραμένει σε ελάχιστες πόλεις στην Al Jazera. Το καθεστώς εξακολουθεί να έχει τον έλεγχο σε περισσότερη από την μισή έκταση της κύριας πόλης (Al-Hasakah), ενώ η άλλη μισή βρίσκεται υπό τον έλεγχο του PDU. Οι κυβερνητικές δυνάμεις παραμένουν στην δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της περιοχής (Qamishli) όπου και έχουν υπό τον έλεγχο τους μια μικρή περιοχή στο κέντρο της πόλης. Ωστόσο, στην κατεχόμενη περιοχή, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δεν χρησιμοποιούν τα γραφεία και τα κέντρα υπηρεσιών. Οι καθεστωτικές δυνάμεις σε αυτή την πόλη είναι περίπου 6 με 7 χιλιάδες και έχουν μόνο τον έλεγχο του αεροδρομίου και του ταχυδρομείου.
Και τα δυο μέρη φαίνεται να αναγνωρίζουν τις θέσεις, τη δύναμη και την εξουσία του άλλου μέρους και αποφεύγουν τυχόν μάχες και συρράξεις. Προσωπικά αποκαλώ αυτή την κατάσταση, πολιτική “δεν υπάρχει ούτε ειρήνη, ούτε και πόλεμος”. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν υπήρξε καμία σύγκρουση σε αυτές τις περιοχές, μιας και έχουν συμβεί μια σειρά συγκρούσεων που είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο πολλών ανθρώπων και από τις δυο πλευρές, όμως μέχρι τώρα οι επικεφαλείς των αραβικών φυλών κάνουν τις δύο πλευρές να συνυπάρχουν.
Και οι δύο πλευρές έχουν επωφεληθεί από την απόσυρση του συριακού στρατού, ενώ η μη διαμάχη με τους κούρδους διαδηλωτές και τις στρατιωτικές δυνάμεις εξοικονομεί πολλά έξοδα και δαπάνες. Επίσης, η κυβέρνηση δεν χρειάζεται να προστατεύσει την περιοχή από τις άλλες αντιμαχόμενες δυνάμεις, μιας και αυτό το κάνουν οι κουρδικές δυνάμεις αντ 'αυτού. Επίσης, με την απόσυρση από την κουρδική εδάφη, ο Άσαντ έχει απελευθερώσει δυνάμεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ενάντια σε άλλους αντιπάλους. Δεύτερον, με τις δυνάμεις του Άσαντ να αποχωρούν από το Κουρδιστάν, ο κουρδικός λαός πλέον είναι αυτός που προστατεύει και υπερασπίζεται την περιοχή. Πράγματι, οι διάφορες μονάδες υπεράσπισης του λαού προστατεύουν τους δικούς τους ανθρώπους από οποιαδήποτε επίθεση ή οποιαδήποτε δύναμη, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, πολύ καλύτερα από ό, τι ο συριακός στρατός.
Οι κούρδοι έχουν επίσης επωφεληθεί με τους ακόλουθους τρόπους:
1. Έχουν σταματήσει να πολεμούν με την κυβέρνηση με αποτέλεσμα να μην κινδυνεύει πια η γη και η περιουσία τους, σώζοντας έτσι πολλές ζωές και έτσι οι άνθρωποι δεν αναγκάζονται να ζουν σε ένα διαρκές καθεστώς πολέμου. Αυτό έχει δημιουργήσει μια ευκαιρία για όλους να ζουν ειρηνικά και χωρίς φόβο όταν εργάζονται στα μαγαζιά τους.
2. Η κυβέρνηση εξακολουθεί να πληρώνει σχεδόν όλους τους μισθούς των παλιών εργαζομένων της, προς το παρόν, οι οποίοι και εργάζονται υπό τον έλεγχο της Δ.Α. . Αυτό προφανώς βοηθά την οικονομική κατάσταση που επικρατεί εκεί.
3. Η κατάσταση αυτή επέτρεψε στους ανθρώπους να διαχειρίζονται τη ζωή τους και να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις. Σημαίνει, επίσης, ότι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να ζουν υπό την οργάνωση της κοινωνίας από το Tev-Dem και της Λ.Α.. Όσο περισσότερο καιρό διαρκέσει αυτό, τόσο πιο πιθανό είναι να μπορέσουν να οργανωθούν καλύτερα και να ισχυροποιήσουν την οργάνωση και τις θέσεις τους.
4. Αυτό δίνει την ευκαιρία στην PDU και την WDU να πολεμήσουν ομάδες τρομοκρατών, ιδιαίτερα την ISIS, όπως και όταν αυτό χρειάζεται.
Στην Al Jazera, υπάρχουν πάνω από 20 κόμματα μεταξύ των οποίων το κουρδικό και το χριστιανικό, η πλειοψηφία των οποίων αντιτίθενται στο PYD, το Tev-Dem και την Δ.Α. ο καθένας για τους δικούς του λόγους (σχετικά με αυτό θα αναφερθώ αργότερα), αρνούμενοι να συμμετάσχουν στο Tev-Dem ή την Δ.Α. Ωστόσο είναι απολύτως ελεύθεροι να συνεχίσουν κανονικά τις δράσεις τους χωρίς κανέναν περιορισμό. Η μοναδική απαγόρευση είναι η δημιουργία πολιτοφυλακών κάτω από τον έλεγχο τους.
Γυναίκες και ο ρόλος των γυναικών
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι γυναίκες και ο ρόλος τους στο Tev-Dem, το PYD και τη Δ.Α. είναι ιδιαίτερα σημαντικός, έχοντας αρκετές γυναίκες σε σημαντικές θέσεις και σε όλα τα επίπεδα των διαφόρων εγχειρημάτων που συμβαίνουν αυτή την περίοδο στην περιοχή. Υπάρχει ένα σύστημα που ονομάζεται κοινοί αρχηγοί και κοινοί διοργανωτές. Αυτό σημαίνει ότι σε όλες τις υψηλόβαθμες θέσεις στην διοίκηση ή σε κάποιο στρατιωτικό τμήμα πρέπει να υπάρχει και μια γυναίκα. Εκτός από αυτό, οι γυναίκες έχουν τις δικές τους ένοπλες δυνάμεις. Υπάρχει απόλυτη ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών. Οι γυναίκες αποτελούν μια σημαντική δύναμη και συμμετέχουν σε μεγάλο βαθμό σε κάθε τμήμα στις διάφορες κεντρικές συνελεύσεις των “σπιτιών του λαού”, στις επιτροπές, στις ομάδες και τις κοινότητες. Οι γυναίκες στο δυτικό Κουρδιστάν δεν αποτελούν μόνο το μισό πληθυσμό της κοινωνίας, αλλά και το πιο αποτελεσματικό και σημαντικό μέρος αυτής της κοινωνίας, στο βαθμό που αν οι γυναίκες σταματήσουν να εργάζονται ή αποσυρθούν από τις παραπάνω ομάδες, η κουρδική κοινωνία μπορεί κάλλιστα να καταρρεύσει. Υπάρχουν πολλές επαγγελματίες γυναίκες στην πολιτική και στον στρατό, που ήταν με το ΡΚΚ στα βουνά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι πολύ σκληρές, πολύ αποφασισμένες, πολύ δραστήριες, πολύ υπεύθυνες και εξαιρετικά γενναίες.
Η σημασία της ισότιμης συμμετοχής των γυναικών στην ανοικοδόμηση της κοινωνίας και σε όλα τα ζητήματα έχει ληφθεί σοβαρά υπόψη από τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν και τους υπόλοιπους ηγέτες του PKK και του PYD, στο βαθμό που οι γυναίκες στο δυτικό Κουρδιστάν (συριακό Κουρδιστάν) θεωρούνται σχεδόν ιερές. Είναι μέρος των ιδεών του Οτσαλάν, ένα όνειρο και πεποίθηση ότι, εάν θέλουμε να δούμε το καλύτερο της ανθρώπινης φύσης, τότε η κοινωνία θα πρέπει να επιστρέψει σε μια μητριαρχική βάση, αλλά, προφανώς με έναν διαφορετικό πιο εξελιγμένο (μη κυριαρχικό) τρόπο.
Αν και η θέση των γυναικών είναι αυτή που περιγράφτηκε παραπάνω και αν και έχουν απόλυτη ελευθερία, οι σεξουαλικές και ερωτικές σχέσεις για τις γυναίκες που συμμετέχουν στον αγώνα είναι εξαιρετικά σπάνιες. Οι γυναίκες και οι άνδρες με τους οποίους μιλήσαμε πιστεύουν πως οι ερωτικές σχέσεις στην παρούσα φάση δεν είναι σκόπιμες, δεδομένου του ότι όλοι τους εμπλέκονται άμεσα στην επανάσταση και πρέπει να δώσουν τα πάντα για την επανάσταση, προκειμένου αυτή να πετύχει. Όταν ρώτησα, αν δύο άτομα σε στρατιωτική υπηρεσία ή ευαίσθητες θέσεις είναι ερωτευμένοι ο ένας με το άλλο, τι θα συνέβαινε, μου είπαν ότι, προφανώς, κανείς δεν μπορεί να το εμποδίσει αυτό, αλλά θα πρέπει να μετακινηθούν σε πιο κατάλληλες θέσεις ή τμήματα.
Το παραπάνω μπορεί να είναι δύσκολο να το καταλάβουν οι άνθρωποι στην Ευρώπη, το πως είναι δυνατόν οι άνθρωποι να ζουν χωρίς το σεξ, την ερωτική αγάπη και τις σχέσεις. Αλλά, για μένα, αυτό είναι απολύτως κατανοητό. Πιστεύω ότι είναι επιλογή τους και, αν οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να επιλέξουν, τότε η απόφαση τους θα πρέπει να γίνει σεβαστή. Ωστόσο, υπάρχει μία ενδιαφέρουσα παρατήρηση που έκανα και που ήταν έξω από τα στρατιωτικά σώματα, το Tev-Dem και τα υπόλοιπα μέρη. Δεν έχω δει ούτε μία γυναίκα να εργάζεται σε κάποιο κατάστημα, πρατήριο καυσίμων, αγορά, καφετέρια ή εστιατόριο. Όμως, οι γυναίκες και τα ζητήματα των γυναικών στο συριακό Κουρδιστάν είναι πραγματικά πάρα πολύ πιο αναπτυγμένα από ότι στο ιρακινό Κουρδιστάν, όπου εδώ και 22 χρόνια έχουν τους δικούς τους κανόνες και έτσι πολύ περισσότερες ευκαιρίες. Λέγοντας τα παραπάνω οφείλω επίσης να πω, πως δεν υπάρχει ένα ειδικό ή ανεξάρτητο κίνημα των γυναικών στο συριακό Κουρδιστάν.
Οι Κομμούνες
Οι κομμούνες είναι ο πιο δραστήριος πυρήνας στο Σπίτι του Λαού και έχουν δημιουργηθεί παντού. Έχουν τη δική τους εβδομαδιαία συνέλευση για να συζητήσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Η κάθε κομμούνα έχει τον αντιπρόσωπο της στο Σπίτι του Λαού και στην γειτονιά, το χωριό ή την πόλη που δραστηριοποιούνται.
Παρακάτω παραθέτω το πως το Tev-Dem έχει περιγράψει αυτές τις κομμούνες στο καταστατικό του:
“ Οι κομμούνες είναι τα μικρότερα κύτταρα και το πιο ενεργό μέρος στην κοινωνία, οι οποίες και σχηματίζονται ουσιαστικά εντός της κοινωνίας και στα βασικά τους χαρακτηριστικά γνωρίσματα συμπεριλαμβάνεται η ελευθερία των γυναικών, η οικολογία και η υιοθέτηση της άμεσης δημοκρατίας".
«Οι κομμούνες βασίζονται στην αρχή της άμεσης συμμετοχής του λαού στα χωριά, στο δρόμο και τις γειτονιές και τις πόλεις. Είναι το μέρος όπου οι άνθρωποι οικιοθελώς αυτοοργανώνονται με γνώμονα τις απόψεις τους, δημιουργώντας την ελεύθερη βούλησή τους και ξεκινώντας τις δραστηριότητές τους σε ολόκληρες κατοικημένες περιοχές, έχοντας την ευκαιρία να συζητήσουν για όλα τα ζητήματα που τους αφορούν και να βρουν τον τρόπο να τα λύσουν".
"Οι κομμούνες έχουν ως βασικό τους μέλημα την ανάπτυξη και την προώθηση των διάφορων επιτροπών και ομάδων. Συζητούν και προσπαθούν να βρουν λύσεις σε κοινωνικά θέματα, πολιτικά, εκπαιδευτικά, ασφάλειας, αυτοάμυνας και αυτο-προστασίας μέσω της δύναμης των ίδιων των ανθρώπων και όχι κάποιου κράτους. Οι κομμούνες δημιουργούν τη δική τους δύναμη μέσω της δημιουργίας οργανώσεων με τη μορφή των αγροτικών κοινοτήτων στα χωριά, αλλά επίσης και κομμούνων, συνεταιρισμών και ενώσεων στις γειτονιές".
“Δημιουργούνται κομμούνες στο δρόμο, τα χωριά και τις πόλεις με τη συμμετοχή όλων των κατοίκων. Οι Κομμούνες έχουν μια εβδομαδιαία συνέλευση όπου λαμβάνουν όλες τους τις αποφάσεις ανοιχτά, από όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται στην κομμούνα και είναι άνω των 16 ετών".
Βρεθήκαμε σε μια συνέλευση μιας κομμούνας που βρίσκεται στη γειτονιά Cornish στην πόλη Qamishli. Υπήρχαν 16-17 άτομα στη συνέλευση, η πλειοψηφία από αυτούς ήταν νέες γυναίκες. Πήραμε μέρος σε μια ενδιαφέρουσα και διεξοδική συζήτηση σχετικά με τις δραστηριότητές και τα καθήκοντά τους. Μας είπαν ότι στη γειτονιά τους έχουν 10 κομμούνες και ο αριθμός των μελών της κάθε Κομμούνα είναι 16 άτομα. Μας είπαν: «Εμείς ενεργούμε με τον ίδιο τρόπο όπως και οι εργαζόμενοι στις κοινότητες, συμπεριλαμβανομένων διάφορων συναντήσεων με ανθρώπους της γειτονιάς, παρακολουθώντας τις εβδομαδιαίες συνελεύσεις, ελέγχοντας για τυχόν προβλήματα στην περιοχή, προστατεύοντας τους ανθρώπους της κοινότητας και προσπαθώντας να τους βοηθήσουμε να επιλύσουν τα προβλήματα τους, συλλέγοντας τα σκουπίδια στην περιοχή, προστατεύοντας το περιβάλλον και συμμετέχοντας στην μεγαλύτερη συνέλευση της περιοχής για να αναφέρουμε όσα συνέβησαν την περασμένη εβδομάδα".
Σε απάντηση σε μία από τις ερωτήσεις μου, επιβεβαίωσαν ότι κανείς, συμπεριλαμβανομένων όλων των πολιτικών κομμάτων, δεν παρεμβαίνει στη διαδικασία λήψης αποφάσεών τους και ότι όλες τους οι αποφάσεις παίρνονται συλλογικά. Ανέφεραν μερικά πράγματα που είχαν κάνει πρόσφατα, περιγράφοντας μια απόφαση σχετικά με το ακόλουθο συμβάν, όπου μας είπαν “ένας από αυτούς είχε στην κατοχή του ένα μεγάλο κομμάτι γης σε μια κατοικημένη περιοχή το οποίο θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε για να κάνουμε ένα μικρό πάρκο. Πήγαμε στο Δήμαρχο της πόλης για να του αναφέρουμε την απόφασή μας και να ζητήσουμε οικονομική βοήθεια. Ο δήμαρχος μας είπε ότι είχαν μόνο 100$ για να μας προσφέρουν. Πήραμε τα χρήματα και συλλέγοντας άλλα 100$ από τους ανθρώπους της περιοχής ξεκινήσαμε να οικοδομούμε ένα ωραίο πάρκο". Μας έδειξαν το πάρκο και μας είπαν “πολλοί από εμάς εργαστήκαμε συλλογικά σε αυτό, για να ολοκληρωθεί χωρίς να χρειάζονται περισσότερα χρήματα”. Ενώ επίσης ένα άλλο παράδειγμα που μας είπαν, "Ο δήμαρχος ήθελε να ξεκινήσει ένα έργο στη γειτονιά. Του είπαμε ότι δεν μπορούμε να το δεχτούμε μέχρι να πάρουμε γνώμες από όλους. Είχαμε μια συνέλευση όπου συζητήσαμε σχετικά με αυτό, όπου και το έργο απορρίφθηκε ομόφωνα. Υπήρχαν άνθρωποι που δεν μπορούσαν να παρευρεθούν στη συνέλευση, και έτσι πήγαμε να τους δούμε στα σπίτια τους για να μας πουν τη γνώμη τους. Όλοι στην κοινότητα είπαμε όχι στο σχέδιο".
Μας ρώτησαν για τις τοπικές ομάδες και τις κομμούνες στο Λονδίνο. Τους είπα ότι έχουμε πολλές ομάδες, αλλά δυστυχώς δεν είναι ενωμένες, προοδευτικές και με τέτοιο αίσθημα δέσμευσης όσο οι δικές τους. Τους είπα ότι είναι μίλια μπροστά από εμάς. Από τα πρόσωπά τους μπορούσα να δω την έκπληξη, την αναστάτωση και την απογοήτευση τους για την απάντησή μου. Θα μπορούσα να καταλάβω τα συναισθήματά τους, μιας και οι ίδιοι αναρωτιούνται πως γίνεται σε μια τόσο καθυστερημένη περιοχή (στμ με την μαρξιστική έννοια του όρου) σαν τη δική τους, να είναι μπροστά από εμάς, ενώ εμείς ζούμε στη χώρα που είχε αιώνες πριν τη βιομηχανική επανάσταση !!!!!
Τα κουρδικά και χριστιανικά αντίπαλα κόμματα
Πιο πάνω ανέφερα πως υπάρχουν περισσότερα από 20 κουρδικά πολιτικά κόμματα. Λίγα έχουν προσχωρήσει στην Δ.Α., αλλά δεκαέξι από αυτά δεν έκαναν κάτι τέτοιο. Μερικά έχουν αποσυρθεί από την πολιτική, ενώ άλλα ένωσαν τις δυνάμεις τους για να δημιουργήσουν ένα μεγαλύτερο κόμμα. Υπάρχουν τώρα δώδεκα από αυτά τα οποία έχουν συσπειρωθεί κάτω από την επωνυμία “Πατριωτική Συνέλευση του Κουρδιστάν στη Συρία”. Αυτή η οργάνωση, περισσότερο ή λιγότερο, μοιράζεται τους ίδιους στόχους και στρατηγικές. Η πλειοψηφία των κομμάτων στο πλαίσιο της παρούσας συσπείρωσης υποστηρίζει τον Μασούντ Μπαρζανί, ως πρόεδρο της περιφερειακής κυβέρνησης του Κουρδιστάν (KRG), ο οποίος είναι επίσης ο ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (KDP - Partiya Demokrata) στο ιρακινό Κουρδιστάν.
Υπάρχει μια αιματηρή ιστορία μεταξύ του KDP και του ΡΚΚ, που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1990. Υπήρξαν σφοδρές μάχες μεταξύ των δύο ομάδων στο ιρακινό Κουρδιστάν, με αποτέλεσμα χιλιάδες νεκρούς και από τις δύο πλευρές και αυτό είναι μια πληγή, η οποία δεν έχει ακόμα επουλωθεί. Πρέπει να αναφέρω ότι η κυβέρνηση της Τουρκίας είχε βάλει και αυτή το χέρι της στη μάχη, καθώς υποστήριζε το KDP, βοηθώντας το να επιτεθεί το ΡΚΚ στα σύνορα Ιράκ-Τουρκίας για τους δικούς της λόγους.
Υπάρχει και μια άλλη διαφορά μεταξύ του Μπαρζανί και της οικογένειάς του με τον πρώην επικεφαλή του ΡΚΚ, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, η οποία έχει να κάνει ως προςτην θέση του κούρδου ηγέτη ως εθνικού ηγέτη των κούρδων. Ενώ ο κουρδικός λαός στο δυτικό Κουρδιστάν (συριακό Κουρδιστάν) έχει καταφέρει να οργανώσει συλλογικά την κοινωνία, προστατεύοντάς την από τον πόλεμο και δημιουργώντας τη δική τους Δ.Α., ακόμη δεν έχουν και πολύ καλές σχέσεις με το KDP.
Το ΡΚΚ και το PYD είναι ένθερμοι υποστηρικτές των αλλαγών που λαμβάνουν χώρα στο συριακό Κουρδιστάν. Όμως, αυτό σίγουρα δεν είναι επωφελές για την Τουρκία ή για τη KRG, οι οποίες και παραμένουν εξαιρετικά κοντά μεταξύ τους.
Το παραπάνω είναι μια εξήγηση ως προς το γιατί το KDP στο ιρακινό Κουρδιστάν είναι δυσαρεστημένο με αυτά που συμβαίνουν στο δυτικό Κουρδιστάν και αντιτίθενται τόσο στη Δ.Α. και το Tev Dem. Το KDP κοιτάζει τα όσα συνέβησαν εκεί ως μια μεγάλη επιχείρηση, η οποία είτε δεν πρέπει να λειτουργήσει καθόλου, είτε το KDP πρέπει να έχει το μεγαλύτερο μερίδιο. Το KDP εξακολουθεί να βοηθά μερικούς κούρδους στο δυτικό Κουρδιστάν οικονομικά και εκπαιδεύοντας τους στα όπλα, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει παραστρατιωτικές ομάδες για μερικά από τα πολιτικά κόμματα, προκειμένου να αποσταθεροποιήσουν την περιοχή και τα σχέδιά της. Η Πατριωτική Συνέλευση του Κουρδιστάν στη Συρία, που έχει συσταθεί από τα δώδεκα πολιτικά κόμματα που αναφέρθηκαν πριν, είναι πολύ κοντά στο KDP.
Η συνάντησή μας με τα κόμματα της αντιπολίτευσης στο Tev-Dem κράτησε για πάνω από δύο ώρες και υπήρχαν εκπρόσωποι σχεδόν από όλα τα κόμματα. Ξεκινήσαμε ρωτώντας τους πώς αντιμετωπίζουν το PYD, την Δ.Α. και τo Tev-Dem. Αν έχουν ελευθερία; Εάν κάποιο από τα μέλη ή τους υποστηρικτές τους είχαν συλληφθεί από τη PDU και την WDU; Εάν έχουν την ελευθερία να οργανωθούν, να αναπτύξουν και να οργανώσουν άλλες δραστηριότητες; Καθώς και πολλά περισσότερα ερωτήματα που τέθηκαν. Η απάντηση σε κάθε ερώτηση ήταν θετική. Δεν έγιναν συλλήψεις, δεν υπάρχουν περιορισμοί στην ελευθερία ή την οργάνωση διαδηλώσεων. Αλλά όλοι τους μοιράζονται την άποψη πως δεν θέλουν να λάβουν μέρος στο Δ.Α.
Έχουν κατά κύριο λόγο τρεις διαφορές με το PYD και τη Δ.Α. Πιστεύουν ότι το PYD και το Tev-Dem έχουν προδώσει τον κουρδικό λαό. Για λόγους όπως το γεγονός πως μισό από το al-Hasakah είναι υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης και ότι οι δυνάμεις της κυβέρνησης είναι ακόμη στην πόλη του Qamishli, αν και οι ίδιοι παραδέχθηκαν ότι αυτές οι δυνάμεις είναι αναποτελεσματικές και ελέγχουν μόνο ένα μικρό ποσοστό της γης. Η άποψή τους είναι ότι αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα και πως το PYD και το Tev-Dem έκαναν ένα άσχημο συμβιβασμό με το συριακό καθεστώς.
Τους είπαμε ότι θα πρέπει να σκεφτούν ότι το PYD και η πολιτική του Tev-Dem είναι η πολιτική του “δεν υπάρχει ειρήνη, ούτε και πόλεμος” έτσι ώστε να εξισορροπήσει την κατάσταση, η οποία έχει υπάρξει επιτυχής μέχρι τώρα προς όφελος όλων στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένων όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης και εξαιτίας των λόγων που ήδη αναφέρθηκαν παραπάνω. Τους είπαμε επίσης ότι θα πρέπει να γνωρίζουν καλύτερα από εμάς ότι ο διωγμός του στρατού του Άσαντ και από τις δύο πόλεις είναι κάτι σχετικά εύκολο για το PYD χωρίς να χρειαστεί να θυσιαστούν πολλοί μαχητές τους, αλλά τι θα συμβεί μετά από αυτό;!! Εμείς τους είπαμε ότι ξέρουμε ότι ο Άσαντ δεν θέλει να εγκαταλείψει το al-Hasakah και, ως εκ τούτου, ο πόλεμος θα ξεκινήσει και πάλι με δολοφονίες, διώξεις, βομβαρδισμούς και καταστροφή πόλεων και χωριών. Επίσης, αυτό ανοίγει την πόρτα για την ΙSIS και το al-Nusra να ξεκινήσουν μια επίθεση σε όλες αυτές τις περιοχές. Ενώ θα υπήρχε επίσης το ενδεχόμενο μιας γενικευμένης σύρραξης μεταξύ του στρατού του Άσαντ, του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (Free Syrian Army) και των υπόλοιπων τρομοκρατικών οργανώσεων στην περιοχή, που θα είχε ως συνέπεια να χαθεί ότι έχει επιτευχθεί μέχρι τώρα. Πράγμα για το οποίο δεν είχαν καμία απάντηση.
Αυτά τα κόμματα δεν θέλουν να ενταχθούν στην Δ.Α. και η επόμενη εκλογή αυτού του σώματος θα λάβει χώρα σε λίγους μήνες, αν η κατάσταση παραμένει η ίδια. Οι λόγοι τους γι αυτή την στάση είναι, πρώτον, ότι κατηγορούν το PYD πως συνεργάστηκε με το καθεστώς, χωρίς να έχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν αυτή την κατηγορία. Δεύτερον, υποστηρίζουν πως οι επόμενες εκλογές δεν θα είναι μια ελεύθερη εκλογή αφού το PYD δεν είναι ένα δημοκρατικό κόμμα, αλλά ένα γραφειοκρατικό κόμμα. Αλλά γνωρίζουμε ότι το PYD έχει σχεδόν τους ίδιους αριθμούς και θέσεις όπως και κάθε άλλο μέρος στη Δ.Α. οπότε η δήλωση είναι λανθασμένη. Τους είπαμε ότι αν πιστεύουν στην εκλογική διαδικασία θα πρέπει να συμμετέχουν, αν θέλουν να δουν μια διοίκηση με περισσότερη δημοκρατία και λιγότερη γραφειοκρατία. Ενώ αυτοί με την σειρά τους είπαν ότι το PYD είχε αποσυρθεί από το κουρδικό Εθνικό Συνέδριο του KRG, το οποίο έλαβε χώρα το περασμένο έτος στην πόλη Irbil, και είχε ως κύριο θέμα το κουρδικό ζήτημα. Αλλά όταν αργότερα ελέγξαμε αυτόν τον ισχυρισμό με τους ανθρώπους στο PYD και το Tev-Dem, μας είπαν ότι έχουν στοιχεία για ένα έγγραφο που δείχνει ότι δεσμεύονται σε αυτή την συμφωνία (σχετικά με την συμμετοχή τους στο συνέδριο και την ενασχόληση τους με το θέμα), ενώ η αντιπολίτευση δεν δεσμεύτηκε.
Επίσης τα κόμματα της αντιπολίτευσης θέλουν να δημιουργήσουν το δικό τους στρατό, πράγμα που δεν επιτρέπεται από το PYD. Όταν αναφέραμε αυτό το θέμα στο PYD και το Tev-Dem μας είπαν ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα μπορούσαν να έχουν τους δικούς τους μαχητές, αλλά θα πρέπει να είναι υπό τον έλεγχο των μονάδων του WDU και του PDU. Μας είπαν πως η κατάσταση είναι πολύ ευαίσθητη και πολύ τεταμένη, και μπορεί να προκαλέσει εσωτερικές μάχες και ότι αυτό αποτελεί ένα μεγάλο φόβο για τους ίδιους, με αποτέλεσμα να μην τους δίνεται η πολυτέλεια να επιτρέψουν κάτι τέτοιο να συμβεί. Το PYD είπε πως απλά δεν θέλει την ίδια αποτυχία να επαναληφθεί στο δυτικό Κουρδιστάν, αναφερόμενο στο πείραμα του ιρακινού Κουρδιστάν στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, το οποίο διήρκεσε μέχρι το τέλος του αιώνα, όπου και υπήρχαν τόσες πολλές μάχες μεταξύ των διαφόρων κουρδικών οργανώσεων καθ'ολη την διάρκεια του. Στο τέλος, το PYD και το Tev-Dem μας ζήτησε να επιστρέψουμε στα κόμματα της αντιπολίτευσης έχοντας την εξουσιοδότηση να τους προσφέρουμε, για λογαριασμό του PYD και του Tev-Dem, οτιδήποτε θεωρούσαν πως στερούνταν εκτός από την δημιουργία στρατιωτικών δυνάμεων υπό τον δικό τους έλεγχο.
Λίγες μέρες αργότερα είχαμε μια άλλη συνάντηση που κράτησε σχεδόν τρεις ώρες στην πόλη Qamishli με τους επικεφαλείς τριών κουρδικών κομμάτων: του Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν της Συρίας (KDPS - Partiya Demokrat ένα Kurdistanê Li Sûriyê), του Κόμματος Δημοκρατικής Ισότητας στη Συρία (Partiya Wekhevî ya Demokrat Kurdi Li Sûriyê) και του κουρδικού Πατριωτικού Κόμματος της Δημοκρατίας στη Συρία. Στη συνάντηση μας επανέλαβαν περισσότερο ή λιγότερο τα λόγια των συναδέλφων τους, κοινώς την άρνηση τους να ενωθούν με τη Δ.Α. και το Tev-Dem και να αναπτύξουν την κουρδική κοινωνία. Είχαμε μια μακρά συζήτηση μαζί τους, προσπαθώντας να τους πείσουμε ότι, αν ήθελαν το κουρδικό ζήτημα να επιλυθεί, έχοντας μια ισχυρή δύναμη στη χώρα και αποφεύγοντας τον πόλεμο, τότε θα πρέπει να είναι ανεξάρτητοι από τη KRG και το KDP και θα πρέπει να δουλέψουν για το συμφέρον του λαού του δυτικού Κουρδιστάν. Την περισσότερη ώρα οι ίδιοι παρέμεναν σιωπηλοί και δεν είχαν καμία απάντηση στις προτάσεις μας.
Λίγες μέρες αργότερα, συναντηθήκαμε επίσης με εκπρόσωπους από διάφορα χριστιανικά πολιτικά κόμματα και τον Οργανισμού Χριστιανικής Νεολαίας στο Qamishli. Κανένα από αυτά τα κόμματα δεν έχουν προσχωρήσει στη Δ.Α. ή στο Tev-Dem για τους δικούς τους λόγους, αλλά παραδέχθηκαν ότι οι σχέσεις τους με τη Δ.Α. και το Tev-Dem είναι πολύ καλές και δεν έχουν κάποιο πρόβλημα με τις πολιτικές τους. Επίσης, αναγνωρίζουν το γεγονός πως η ασφάλειά τους, καθώς και η προστασία από το συριακό στρατό και τις τρομοκρατικές ομάδες οφείλεται στις δυνάμεις του WDU και του PDU που θυσίασαν τη ζωή τους για την επίτευξη όλων των παραπάνω για όλους στην περιοχή. Ωστόσο, οι άνθρωποι από τον Οργανισμό Χριστιανικής Νεολαίας στο Qamishli δεν ήταν ευχαριστημένοι με τη Δ.Α. και το Tev-Dem. Αναφερόμενοι στην μη αρκετή παροχή ηλεκτρικής ενέργειας και στο γεγονός πως δεν υπάρχουν πολλά πράγματα για την νεολαία που να μπορεί να κάνει ή να εμπλακεί στη πόλη. Εξαιτίας αυτού είπαν ότι θα αναζητήσουν μια εναλλακτική λύση από τη Δ.Α. και το Tev-Dem, έτσι ώστε, εάν η κατάσταση παραμείνει ίδια, τότε δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη. Ο επικεφαλής ενός από τα πολιτικά κόμματα που ήταν παρόντα στη συνεδρίαση απάντησε σε αυτούς λέγοντας “Τι είναι αυτά που λες, παιδί μου; Είμαστε στη μέση ενός πολέμου, μπορείτε να δείτε τι συνέβη στις υπόλοιπες κύριες πόλεις στη Συρία; Μπορείτε να δείτε πόσες γυναίκες, άνδρες, ηλικιωμένοι και παιδιά χάνουν τη ζωή τους καθημερινά; !!! Υπάρχει ένα ζήτημα το οποίο είναι πολύ σημαντικό στη ζωή. Η ηλεκτροδότηση στη παρούσα φάση δεν είναι το πρωτεύουν ζήτημα, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε άλλα μέσα αντ 'αυτού. Αυτό που είναι σημαντικό τώρα είναι το να μπορεί να κάθεται κανείς στο σπίτι του χωρίς το φόβο πως θα χάσει τη ζωή του, να μπορούμε να αφήσουμε τα παιδιά μας στους δρόμους να παίζουν χωρίς να φοβόμαστε πως θα τα απαγάγουν ή θα σκοτωθούν. Να μπορούμε να πάμε στις δουλείες μας, χωρίς κανείς να μας περιορίζει, χωρίς να έχουμε κάποιον να μας επιτίθεται ή να μας προσβάλλει .... θέλουμε ειρήνη, ελευθερία, και κοινωνική δικαιοσύνη ...... ". Τα μέλη των άλλων πολιτικών κομμάτων συμφώνησαν και αναγνώρισαν με την σειρά τους τα παραπάνω.
Πριν αφήσουμε την περιοχή αποφασίσαμε να μιλήσουμε με τους καταστηματάρχες, τους επιχειρηματίες, όσους είχαν έναν πάγκο στην αγορά και τους απλούς ανθρώπους να ακούσουμε τις απόψεις τους, οι οποίες ήταν πολύ σημαντικές για εμάς. Όλοι φαίνονταν να έχουν μια πολύ θετική άποψη και γνώμη για τη Δ.Α. και το Tev-Dem. Ήταν χαρούμενοι για την ύπαρξη της ειρήνης, της ασφάλειας και της ελευθερίας και της δική τους επιχείρησης, χωρίς οποιαδήποτε παρέμβαση από κάποιο κόμμα ή πλευρά.
Η αισχρή και ντροπιαστική Τάφρος
Πέρυσι η KRG και η ιρακινή κυβέρνηση συμφώνησαν, υποτίθεται για λόγους ασφαλείας, να σκάψουν μια τάφρο 35 χιλιομέτρων, πάνω από δύο μέτρα βάθους και περίπου δύο μέτρα πλάτους, στα ιρακινοσυριακά σύνορα του Κουρδιστάν. Η τάφρος χωρίζει την Αl Jazera στο δυτικό Κουρδιστάν από το ιρακινό Κουρδιστάν στο νότο. Ο ποταμός Τίγρης καλύπτει πέντε χιλιόμετρα από αυτά τα σύνορα, έτσι ώστε να μην υπάρχει ανάγκη για ένα ρήγμα εκεί. Τα επόμενα δώδεκα χιλιόμετρα κατασκευάστηκαν από την KRG, με τα υπόλοιπα δεκαοκτώ χιλιόμετρα να χτίζονται από την ιρακινή κυβέρνηση.
Τόσο η KRG όσο και η ιρακινή κυβέρνηση ισχυρίζονται πως η τάφρος ήταν ένα αναγκαίο μέτρο, λόγω των φόβων για την ειρήνη και την ασφάλεια στις περιοχές του Ιράκ, καθώς και της περιοχή του Κουρδιστάν. Αλλά υπάρχουν αρκετές ερωτήσεις σχετικά με αυτούς τους φόβους τις οποίες και υποβάλουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Τι φοβούνται; Από ποιον; Από το ISIS; Είναι αδύνατο ομάδες όπως το ISIS να εισβάλουν στο Ιράκ ή στη KRG μέσω του τμήματος της Συρίας, μιας και αυτό προστατεύεται από τις δυνάμεις της PDU και της WDU και επίσης η Al Jazera έχει εκκαθαριστεί από τις δυνάμεις του ISIS εντελώς. Ωστόσο, η πλειοψηφία του κουρδικού λαού γνωρίζει ότι υπάρχουν δύο λόγοι για το σκάψιμο της τάφρου. Ο πρώτος, είναι η παρεμπόδιση των σύριων που εγκαταλείπουν τον πόλεμο να φτάσουν στο ιρακινό Κουρδιστάν. Επίσης, ο επικεφαλής του KRG, Μασούντ Μπαρζανί, όπως εξηγήθηκε παραπάνω, ανησυχεί για το ΡΚΚ και το PYD και ως εκ τούτου ο ίδιος και η KRG θέλουν να σταματήσουν αυτούς ή οποιονδήποτε άλλο από τη Δ.Α. να εισέλθουν στο δικό τους τμήμα του Κουρδιστάν. Δεύτερον, η τάφρος θα αυξήσει την αποτελεσματικότητα των κυρώσεων που χρησιμοποιούνται κατά του δυτικού Κουρδιστάν έτσι ώστε να καταφέρουν να ασκήσουν τη μεγαλύτερη δυνατή πίεση που μπορούν και το δυτικό Κουρδιστάν να ενδώσει στους όρους της KRG. Ωστόσο, μεταξύ της επιλογής της παράδοσης και της πείνας για τους κούρδους του συριακού Κουρδιστάν, έχω την αίσθηση ότι μάλλον θα επιλέξουν την πείνα. Αυτός είναι ο λόγος που η πλειοψηφία των κούρδων, όπου και αν ζουν, ονομάζουν την τάφρο ως “αισχρή τάφρο"...
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτές οι κυρώσεις έχουν παραλύσει τη ζωή των κούρδων στη Al Jazera, όπου οι άνθρωποι αυτή την στιγμή έχουν βασικές ελλείψεις σχεδόν στα πάντα, συμπεριλαμβανομένης του ιατρικού εξοπλισμού, των χρημάτων, των γιατρών, νοσοκόμων, εκπαιδευτικών, τεχνικών και ειδικών στις βιομηχανικές περιοχές, ιδιαίτερα στα κοιτάσματα πετρελαίου και στα συστήματα διύλισης που χρειάζεται να λειτουργήσουν. Στην Αλ Jazera, υπάρχουν χιλιάδες τόνοι σιταριού, που οι κάτοικοι είναι διατεθειμένοι με μεγάλη χαρά να πωλήσουν για $ 200 έως $ 250 τον τόνο στην ιρακινή κυβέρνηση, την στιγμή που αυτή πληρώνει $ 600 έως $ 700 για κάθε τόνο σιταριού αλλού. Υπάρχουν άνθρωποι στο δυτικό Κουρδιστάν, οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν γιατί η KRG, ως μια κουρδική κυβέρνηση αυτοδιοίκησης, και ο πρόεδρος της Μασούντ Μπαρζανί, (ο οποίος αποκαλεί τον εαυτό του ένα μεγάλο κούρδο ηγέτη) θέλουν να λιμοκτονήσουν τους δικούς τους ανθρώπους σε ένα άλλο μέρος του Κουρδιστάν.
Στο Qamishli, το Tev-Dem κάλεσε μια μεγάλη ειρηνική διαδήλωση το Σάββατο 9 Μάη του 2014. Μερικές χιλιάδες άτομα πήραν μέρος και εναντιώθηκαν σε εκείνους που έσκαψαν αυτή την αισχρή τάφρο. Υπήρχαν πολλές δυναμικές ομιλίες από διαφορετικούς ανθρώπους και οργανώσεις, όπως το Σπίτι του Λαού και πολλές άλλες ομάδες και επιτροπές. Καμία από τις ομιλίες τους δεν δημιούργησε περισσότερη ένταση στις διαφορετικές ομάδες που συμμετείχαν. Οι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν κυρίως στην βάση της αδελφότητας, των καλών σχέσεων και της συνεργασίας μεταξύ των δύο πλευρών των συνόρων, με σκοπό τη συμφιλίωση μεταξύ όλων των διαφορετικών πλευρών και την ειρήνη και την ελευθερία στις ομιλίες τους. Στο τέλος έγινε μια μεγάλη ανοικτή γιορτή στο δρόμο, με τους ανθρώπους να χορεύουν και να τραγουδούν γεμάτοι χαρά.
Προσδοκίες και Φόβοι
Είναι πολύ δύσκολο να γνωρίζουμε ποια κατεύθυνση θα πάρει το μαζικό κίνημα των λαού του δυτικού Κουρδιστάν, αλλά αυτό δεν μας περιορίζει από το να έχουμε προσδοκίες και να αναλύουμε τους βασικούς παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν την κατεύθυνση αυτού του κινήματος και το μέλλον του. Η ολοκληρωτική νίκη ή ήττα αυτού του μεγάλου εγχειρήματος/πειράματος της περιοχής, τουλάχιστον για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, εξαρτάται από τόσους πολλούς παράγοντες που μπορούν να διαιρεθούν σε εσωτερικούς (εσωτερικά ζητήματα και προβλήματα μέσα στο ίδιο το κίνημα και με την KRG) και εξωτερικούς παράγοντες.
Ωστόσο, ότι και αν συμβεί στο τέλος θα πρέπει να το δεχτούμε, αλλά αυτό που είναι σημαντικό είναι: η αντίσταση, η μη παραίτηση, η εμπιστοσύνη και η πίστη στην πραγματοποίηση των αλλαγών. Απορρίπτοντας το παρόν σύστημα και αρπάζοντας τις ευκαιρίες που γεννιούνται, αυτό είναι το πιο σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, από την προσωρινή νίκη, γιατί όλα αυτά είναι τα βασικά σημεία που απαιτούνται για την επίτευξη του τελικού στόχου.
Οι Εξωτερικοί Παράγοντες
Η κατεύθυνση του πολέμου και ο συσχετισμός δυνάμεων εντός της Συρίας
Ήταν αρκετά σαφές στην αρχή της εξέγερσης του λαού στη Συρία, ότι αν ο λαός της Συρίας επρόκειτο να επωφεληθεί από αυτή την εξέγερση, τότε η αναμενόμενη πτώση του καθεστώτος Άσαντ δεν θα χρειαστεί πολύ καιρό για να συμβεί, όταν οι άνθρωποι είναι ενωμένοι και έχουν μεγάλη υποστήριξη τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας. Ωστόσο, μετά από λίγο, οι τρομοκρατικές ομάδες άρχισαν να αναμειγνύονται και να αλλάζουν την κατεύθυνση της εξέγερσης του λαού, όπως όλοι είδαμε και εξακολουθούμε να βλέπουμε μέσω των ΜΜΕ. Αυτό συνέβη επειδή ο Άσαντ ήταν αρκετά έξυπνος ώστε να εφαρμόσει μια σειρά από πολιτικές που επηρεάζουν άμεσα την κατεύθυνση της εξέγερσης του λαού και ισχυροποιούν το καθεστώς.
Πρώτον, απέσυρε όλες τις δυνάμεις του στις τρεις κουρδικές περιοχές/ καντόνια της Afrin, Kobany και Al Jazera, εκτός από μερικές χιλιάδες στην περιοχή Al Jazeera, όπως εξήγησα προηγουμένως. Προφανώς, σημαντικό ρόλο στην απόσυρση των στρατευμάτων έπαιξε η πίεση από τους κούρδους διαδηλωτές.
Δεύτερον, άνοιξε τα σύνορα της Συρίας στις τρομοκρατικές οργανώσεις έτσι ώστε αυτές να κάνουν ότι θέλουν. Όλοι γνωρίζουμε πλέον το τι συνέβη τότε. Με τον τρόπο αυτό, ο Άσαντ κατάφερε να αποδυναμώσει και να απομονώσει τους διαδηλωτές που εναντιωνόντουσαν στο καθεστώς του και έστειλε επίσης ένα μήνυμα προς τη λεγόμενη "διεθνή κοινότητα", λέγοντας τους ότι δεν υπήρχε εναλλακτική λύση για τον ίδιο και το καθεστώς του, εκτός από τις τρομοκρατικές ομάδες. Μήπως οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, οι δυτικές χώρες και ο υπόλοιπος κόσμος θα ήθελαν πραγματικά κάτι τέτοιο; Φυσικά, σε κάποιο βαθμό, η απάντηση είναι όχι. Όλα εξαρτώνται από τα συμφέροντά τους. Οι παραπάνω πολιτικές έχουν δουλέψει πολύ καλά και άλλαξαν την κατεύθυνση της μάχης εντελώς.
Έτσι, υπήρχε η δυνατότητα ο Άσαντ να παραμείνει στην εξουσία, τουλάχιστον για ένα μικρό χρονικό διάστημα μετά από διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ, τον ΟΗΕ, το Ηνωμένο Βασίλειο και των πρακτόρων τους μέχρι τις επόμενες εκλογές. Σε αυτή την περίπτωση, θα μπορούσε να έχει πάρει ένα μάθημα και να αλλάξει την πολιτική του απέναντι στον κουρδικό λαό, αλλά υπό τους δικούς του όρους και προϋποθέσεις και όχι με τον τρόπο που ο κουρδικός λαός θέλει.
Αν ο Άσαντ είχε ηττηθεί στον πόλεμο κατά των τρομοκρατικών ομάδων, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, του ηνωμένου βασιλείου, της ΕΕ και της «διεθνούς κοινότητας», και ερχόντουσαν αυτές οι ομάδες στην εξουσία, σίγουρα δεν θα υπήρχε οποιοδήποτε μέλλον είτε για τη Δ.Α. ή το Tev Dem . Αν οι σύγχρονες δυνάμεις, όπως τα κόμματα ή οργανώσεις που απαρτίζουν το Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA), δεν καταφέρουν να ανέλθουν στην εξουσία, τότε ο κουρδικός λαός θα βρεθεί σε δυσχερή θέση μιας και οι τρομοκρατικές ομάδες δεν έχουν απολύτως καμία θετική άποψη για το κουρδικό ζήτημα. Φυσικά, υπάρχουν και άλλοι πιθανοί τρόποι για τον τερματισμό της εξουσίας του Άσαντ συμπεριλαμβανομένων των δολοφονιών ή μέσω ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος ...
O ρόλος και η επιρροή των γειτονικών χωρών της περιοχής
Ήταν πολύ σαφές ότι οι απλοί άνθρωποι στη Συρία ξεκίνησαν την εξέγερση λόγω της υφιστάμενης καταστολής, καταπίεσης, της έλλειψης ελευθερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης, της διαφθοράς, των διακρίσεων, της απουσίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις μη αναγνώρισης των δικαιωμάτων των εθνικών μειονοτήτων, όπως των κούρδων, του λαού του Τουρκμενιστάν και άλλων. Η ζωή για την πλειοψηφία των ανθρώπων ήταν πραγματικά εξαθλιωτική, με πολύ χαμηλά εισοδήματα, ενώ το κόστος ζωής αυξάνεται συνεχώς, με αρκετούς άστεγους ανθρώπους, καθώς και με μια πολύ υψηλή ανεργία όλα τα παραπάνω πυροδότησαν την "Αραβική Άνοιξη".
Ωστόσο, οι διαμαρτυρίες, οι διαδηλώσεις και η εξέγερση έχουν εκτραπεί από τους γειτονικούς ηγέτες σε έναν πόλεμο μεσολάβησης μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ και της Τουρκίας με την υποστήριξη των ΗΠΑ και των δυτικών χωρών από τη μια πλευρά και το καθεστώς Άσαντ, το Ιράν και τη Χεζμπολά από την άλλη. Η ιρακινή κυβέρνηση δεν έχει ανακοινώσει την υποστήριξή της στο καθεστώς του Άσαντ, αλλά ήθελε και εξακολουθεί να θέλει ο Άσαντ να παραμείνει στην εξουσία, λόγω της στενής σχέσης μεταξύ σιιτών και αλεβίτων και επίσης, επειδή το Ιράν είναι ο στενότερος σύμμαχος του Ιράκ, ενώ το Ιράν είναι στενά συνδεδεμένο με τη Συρία. Και από εκεί και πέρα υπάρχει και η στάση της KRG ως προς αυτό που συμβαίνει στη Συρία, λόγω της σχεδόν ταύτισης απόψεων της KRG και ιδιαίτερα του προέδρου της Μασούντ Μπαρζανί, με την Τουρκία. Ανακοίνωσαν, από την αρχή, την υποστήριξή τους στη συριακή αντιπολίτευση στο καθεστώς του Άσαντ. Πρέπει να σημειώσουμε εδώ τα “δυο μέτρα και σταθμά” και την υποκρισία της KRG, όπου από την μια είναι εναντίον του Άσαντ και υποστηρίζουν την αντιπολίτευση, αλλά από την άλλη είναι κατά των κούρδων της Συρίας και του λαϊκού μαζικού κινήματος τους, το οποίο είναι μια από τις κύριες δυνάμεις εναντίον του Άσαντ.
Προφανώς κάθε μια από αυτές τις χώρες επηρεάζουν την κατάσταση καθώς μερικοί από αυτούς υποστηρίζουν το καθεστώς Άσαντ και άλλοι υποστηρίζουν την συριακή αντιπολίτευση. Αυτό που είναι σημαντικό εδώ είναι να αναφέρουμε το γεγονός ότι καμία από αυτές τις χώρες είναι φίλοι ή έστω κοντά στο κουρδικό έθνος, σε οποιοδήποτε μέρος του Κουρδιστάν, είτε το συριακό Κουρδιστάν ή του Ιράκ, του Ιράν ή του τουρκικού Κουρδιστάν. Ποτέ δεν είχαν μια θετική άποψη για το κουρδικό ζήτημα και ποτέ, πραγματικά, δεν θέλησαν να επιλύσουν αυτό το ζήτημα, αλλά είχαν μια θετική άποψη για τα κουρδικά εθνικιστικά πολιτικά κόμματα, όταν αυτά εργάζονται και αγωνίζονται προς το συμφέρον τους.
Ο ρόλος της Κίνας και της Ρωσίας
Παρά το γεγονός ότι η Ρωσία δεν είναι τόσο μεγάλη και ισχυρή όσο ήταν κάποτε, εξακολουθεί να ανταγωνίζεται τις ΗΠΑ και τις δυτικές χώρες σε δύναμη, με σκοπό να ικανοποιήσει τα διάφορα συμφέροντά της. Δεν αποτελεί έκπληξη που βλέπουμε τώρα ότι η Ρωσία δεν μπορεί να καταλήξει σε συμφωνία με τη Δύση σχετικά με το καθεστώς του Άσαντ. Υπάρχει, επίσης, το γεγονός ότι η Συρία, ακόμα και όταν ο πατέρας του Άσαντ ήταν στην εξουσία, ήταν πάντα στο σοβιετικό στρατόπεδο. Ενώ επίσης η Ρωσία έχει πολύ καλές σχέσεις με το Ιράν, το οποίο είναι ο κύριος σύμμαχος της Συρίας.
Όσον αφορά την Κίνα, έχει και αυτή τα δικά της συμφέροντα στην περιοχή, ειδικά στο Ιράν. Ως εκ τούτου, η Κίνα προσπαθεί να προστατεύσει τα συμφέροντά της, δεδομένου ότι δεν είναι προς όφελός της να δει το καθεστώς Άσαντ να πέφτει, διότι ξέρει ότι μετά θα ακολουθήσει το Ιράν. Έτσι, τα συμφέροντα και η υποστήριξη της Συρίας από την Ρωσία και την Κίνα κάνουν τον πόλεμο να διαρκεί περισσότερο από το αναμενόμενο. Από τα παραπάνω, μπορούμε να δούμε πώς δύο ισχυρές χώρες θα αντιμετώπιζαν το κουρδικό ζήτημα στη Συρία, ειδικά την Δ.Α. και το Tev-Dem. Κατά τη γνώμη μου, οι επιχειρήσεις και τα κέρδη θα καθορίσουν τελικά το κατά πόσον θα υποστηρίξουν τον κουρδικό λαό στο μέλλον.
Προς το παρόν, δεν υπάρχει καμία υποστήριξη στην Δ.A και το Tev-Dem από την Κίνα, τη Ρωσία ή από τις χώρες των ΗΠΑ και της δύσης, ενώ οι κούρδοι στη Συρία είναι η κύρια αντιπολίτευση και πολεμούν κατά των τρομοκρατικών δυνάμεων όπως το ISIS, μέσα από τις δυνάμεις της PDU και της WDU. Αυτές οι μονάδες αγωνίζονται συνεχώς ενάντια σε αυτές τις τρομοκρατικές ομάδες στις κουρδικές περιοχές της Αl Jazera και Kobani.
Μπορούμε να δούμε εδώ την υποκρισία των ΗΠΑ, των δυτικών χωρών και των υπόλοιπων εμπλεκόμενων. Ξεκίνησαν έναν πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, ενώ ο κουρδικός λαός στη Συρία αγωνίζεται σοβαρά ενάντια στις τρομοκρατικές οργανώσεις, αλλά οι παραπάνω χώρες δεν υποστηρίζουν τους κούρδους στον αγώνα τους. Οι κυριότεροι λόγοι γι αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι οι εξείς:
1.Ο αγώνας τους ενάντια στην τρομοκρατία δεν είναι αληθινός, αφού οι ίδιοι ή οι σύμμαχοι τους είναι αυτοί που δημιούργησαν και υποστηρίζουν τις τρομοκρατικές ομάδες.
2. Πολεμούν τους ανθρώπους που ασπάζονται το Ισλάμ, αντί για την ίδια τη θρησκεία και το ιερό της βιβλίο το κοράνι.
3. Μπορεί στο μέλλον να χρειαστούν ξανά αυτές τις οργανώσεις.
4. Δεν θέλουν να αλλάξουν ή να επανεξετάσουν την εξωτερική πολιτική τους.
5. Οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο υποστηρίζουν, οικονομικά και ηθικά, όλες τις αντιδραστικές θρησκείες με το πρόσχημα των ίσων ευκαιριών, της ελευθερίας και της αναγνώρισης των διαφορετικών πολιτισμών. Πράγμα που αναιρείται μόνο και μόνο από τα περισσότερα από εκατό δικαστήρια ισλαμιστών στο Ηνωμένο Βασίλειο.
6. Το βασικό θέμα είναι ότι το μαζικό δημοκρατικό κίνημα του συριακού Κουρδιστάν, συμπεριλαμβανομένου της Δ.Α., δεν δημιουργεί κάποια θρησκευτική ή εθνικιστική ή φιλελεύθερη εξουσία. Ξέρουν ότι οι άνθρωποι σε αυτό το μέρος του κόσμου έχουν δημιουργήσει μια εξουσία του λαού και έχουν αποδείξει ότι μπορούν να οργανώνονται μέσω της άμεσης δημοκρατίας, χωρίς κυβέρνηση και χωρίς την υποστήριξη από τις ΗΠΑ, τις χώρες της δύσης και των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, όπως το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα και CBE (Κεντρική Τράπεζα της Ευρώπης).
Οι Εσωτερικοί Παράγοντες
Με τον όρο “εσωτερικοί παράγοντες”, αναφέρομαι σε οτιδήποτε μπορεί να συμβεί εντός του ίδιου του δυτικού Κουρδιστάν, το οποίο συμπεριλαμβάνει τα ακόλουθα:
Έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ του κουρδικού λαού. Εδώ δεν εννοώ μόνο έναν πόλεμο μεταξύ των πολιτικών κομμάτων στο εσωτερικό του δυτικού Κουρδιστάν, αλλά έναν πόλεμο μεταξύ της KRG στο ιρακινό Κουρδιστάν και των δυνάμεις της PDU, WDU και του ΡΚΚ. Υπάρχει μια πολύ στενή σχέση μεταξύ του ΡΚΚ και PYD που βρίσκονται πίσω από αυτό το πείραμα στο δυτικό Κουρδιστάν, στο οποίο παρείχαν την υποστήριξη τους. Ανέφερα προηγουμένως ότι υπήρξε μια ιστορία αιματοχυσίας μεταξύ του ΡΚΚ και του KDP και επίσης μια οξεία διαφορά μεταξύ τους πάνω στο θέμα της κουρδικής ηγεσίας.
Ωστόσο, εδώ και κάποιο καιρό ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν, στα τελευταία βιβλία και μηνύματα του, έχει καταγγείλει και απορρίψει το κράτος και την εξουσία. Αλλά μέχρι τώρα δεν έχω ακούσει ότι έχει απορρίψει τη δική του εξουσία και ότι έχει αποτρέψει τους ανθρώπους, που εργάζονται σκληρά για να του δώσουν μια ιερή θέση, να τον αποκαλούν “μεγάλο ηγέτη”. Η στάση του Οτσαλάν δεν μπορεί να είναι σωστή, εκτός αν ο ίδιος απορρίπτει επίσης τη δική του εξουσία και την ηγεσία του. Αυτή τη στιγμή η κατάσταση επιδεινώνεται και η σχέση του KRG με το PYD και ΡΚΚ χειροτερεύει επίσης, οπότε υπάρχει η πιθανότητα μιας μεταξύ τους πολεμικής διαμάχης, κυρίως επειδή η KRG βρίσκεται διαρκώς όλο και πιο κοντά στις θέσεις της Τουρκίας. Μόλις αυτός ο πόλεμος ξεκινήσει, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ISIS και οι υπόλοιπες δυνάμεις θα ταχθούν με το μέρος της KRG και της Τουρκίας. Ο μόνος τρόπος για να σταματήσει αυτό που συμβαίνει είναι μέσα από μαζικές διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις και μαζικές καταλήψεις στο ιρακινό Κουρδιστάν και από τους φίλους του κουρδικού λαού της Συρίας σε άλλες περιοχές.
Αποδυνάμωση του Tev-Dem
Όπως εξηγήθηκε παραπάνω, το Tev-Dem δημιούργησε αυτές τις δομές στο συριακό Κουρδιστάν, με τις ομάδες, επιτροπές, κομμούνες καθώς και τη Βουλή του Λαού που είναι η ψυχή και το μυαλό του μαζικού κινήματος. Ενώ επίσης το Tev-Dem έπαιξε καθοριστικό ρόλο και στη δημιουργία της Δ.Α. Σε γενικές γραμμές, είναι η ύπαρξη του Tev-Dem που κάνει τη διαφορά και επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό το τι μπορεί να συμβεί εκεί, το οποίο μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για την υπόλοιπη περιοχή. Είναι δύσκολο για μένα να δω την ισορροπία μεταξύ της δύναμης του Tev-Dem και της Δ.Α, στο μέλλον. Έχω την εντύπωση ότι όσο αυξάνεται η δύναμη της Δ.Α. τόσο μειώνεται η δύναμη του Tev-Dem, ενώ επίσης το αντίθετο θα μπορούσε να συμβεί επίσης.
Έχω θίξει αυτό το συγκεκριμένο θέμα με τους συντρόφους του Tev-Dem, οι οποίοι διαφωνούσαν μαζί μου, καθώς πιστεύουν ότι όσο πιο ισχυρή γίνεται η Δ.Α., τόσο πιο ισχυρό θα γίνεται και το Tev-Dem. Ο λόγος τους γι 'αυτό ήταν ότι θεωρούν τη Δ.Α. ως ένα εκτελεστικό όργανο, που αναλαμβάνει την εκτέλεση και την εφαρμογή του συνόλου των αποφάσεων που λαμβάνονται από το Tev-Dem και τα διάφορα όργανα του. Ωστόσο, δεν μπορώ να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω μαζί τους, διότι μόνο το μέλλον θα δείξει την κατεύθυνση που θα πάρει ολόκληρο το κίνημα και η κοινωνία.
Το PYD και οι κομματικές του δομές
Το PYD και το ΡΚΚ βρίσκονται πίσω από το μαζικό δημοκρατικό κίνημα, ενώ είναι πολιτικά κόμματα πληρώντας όλες τις προϋποθέσεις ενός πολιτικού κόμματος: ιεραρχική οργάνωση, ηγέτες που καθοδηγούν τους ανθρώπους, με όλες τις εντολές να ξεκινούν από τους ηγέτες και να κατευθύνονται προς τα κάτω. Δεν έχει υπάρξει κάποια μεγάλη διαβούλευση με τα μέλη αυτών των κομμάτων, όταν πρόκειται για τη λήψη μιας απόφασης σχετικά με σημαντικά ζητήματα. Είναι πολύ καλά πειθαρχημένοι, έχοντας κανόνες και εντολές, μυστικά και μυστικές σχέσεις με τα διάφορα κόμματα και μέρη, σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Από την άλλη πλευρά, μπορώ να δω το Tev-Dem ως το ακριβώς αντίθετο. Πολλοί άνθρωποι μέσα σε αυτό το κίνημα δεν ήταν μέλη του PKK ή του PYD και πιστεύουν ότι η επανάσταση πρέπει να ξεκινήσει από τη βάση της κοινωνίας και όχι από την κορυφή, δεν πιστεύουν στις κρατικές δομές ούτε στην εξουσία και συμμετέχουν όλοι από κοινού στις συνελεύσεις για να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις για όλα τα ζητήματα που τους αφορούν, με γνώμονα το συμφέρον του λαού της περιοχής όπου βρίσκονται. Μετά από αυτό, ζητούν από τη Δ.Α. να εκτελέσει τις αποφάσεις τους. Υπάρχουν πολλές περισσότερες διαφορές μεταξύ του PYD και ΡΚΚ και του Tev-Dem.
To κύριο ερώτημα εδώ είναι το εξής: Πως μπορεί να επιτευχθεί μια μέση λύση/συμβιβασμός μεταξύ των (κομματικών) δομών του PKK και του PYD και της (μη ιεραρχικής, αμεσοδημοκρατικής) φύσης του Tev-Dem; Θα ακολουθήσει το Tev-Dem το PKK και το PYD ή το ανάποδο, ή ποιος θα ελέγχει ποιον;
Αυτό το ερώτημα αυτή την στιγμή δεν μπορώ να το απαντήσω και θα πρέπει να περιμένουμε το μέλλον για να δούμε σχετικά. Ωστόσο πιστεύω πως η απάντηση θα έρθει στο κοντινό μέλλον.
Ο φόβος της ιδεολογίας και οι ιδεολόγοι που μπορούν να γίνουν ιερείς
Η ιδεολογία είναι μια συγκεκριμένη πεποίθηση. Βλέποντας κάποιο ζήτημα μόνο μέσα από την ιδεολογική σκοπιά, μπορεί να αποτελέσει μια καταστροφή, καθώς αυτό παρέχει μια έτοιμη λύση ή απάντηση, αλλά δεν συνδέεται με την πραγματικότητα της υπάρχουσας κατάστασης. Τις περισσότερες φορές, οι ιδεολόγοι απλά κοιτάζουν τα λόγια των παλαιών βιβλίων που γράφτηκαν πριν από πολύ καιρό αναζητώντας λύσεις σε ζητήματα και καταστάσεις, μα τα οποία τα εν λόγω βιβλία δεν συσχετίζονται άμεσα.
Οι ιδεολόγοι μπορεί να γίνουν επικίνδυνοι, όταν θέλουν να επιβάλουν τις ιδέες τους, που λαμβάνονται από ότι έχει γραφτεί σε παλιά βιβλία, σχετικά με την παρούσα κατάσταση ή για τους υπόλοιπους από εμάς. Μπορεί να είναι πολύ στενόμυαλοι, πολύ επίμονοι, να κολλήσουν με τις ιδέες τους και να χάσουν την επαφή με την πραγματικότητα. Δεν έχουν σεβασμό για τους άλλους ανθρώπους που δεν συμμερίζονται την ίδια γνώμη με τον αυτούς. Οι διάφοροι ιδεολόγοι έχουν πολλά κοινά σημεία μεταξύ τους από τα θρησκευόμενα άτομα μέχρι τους μαρξιστές και τους κομμουνιστές. Εν ολίγοις, οι ιδεολόγοι πιστεύουν ότι η ιδεολογία και η θεωρία δημιουργεί την εξέγερση και τις επαναστάσεις, αλλά για τους μη-ιδεολόγους ανθρώπους σαν κι εμένα, το ακριβώς αντίθετο είναι που συμβαίνει.
Είναι πολύ λυπηρό το γεγονός ότι βρήκα πολλούς ιδεολόγους μεταξύ των μελών του PYD και του Tev-Dem, ειδικά όταν οι συζητήσεις μας είχαν ως θέμα τις ιδέες του Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ κολλημένοι με τις αρχές του Οτσαλάν, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούν συνεχώς παραπομπές από τις ομιλίες και τα βιβλία του στις συζητήσεις μας. Έχουν απόλυτη πίστη σε αυτόν και, ως ένα βαθμό, αυτή η πίστη φτάνει στο σημείο να γίνεται ιερή. Μια τέτοια πίστη προς κάποιον ηγέτη καθώς και ο φόβος προς το πρόσωπο του, αποτελούν κάτι το πολύ τρομακτικό που σίγουρα θα έχει αρνητικές συνέπειες. Για μένα, τίποτα δεν μπορεί και πρέπει να είναι ιερό και τα πάντα θα πρέπει να τίθενται στην κρίση και την αμφισβήτηση των ανθρώπων απορρίπτοντας τα αν αυτό είναι σκόπιμο. Αυτό που θεωρώ ακόμα πιο επίφοβο είναι αυτό που είδα στην Βουλή των Παιδιών και των Κέντρων Νεότητας, όπου τα παιδιά διδάσκονται για τις νέες ιδέες, την επανάσταση και πολλά θετικά πράγματα που πρέπει να αναπτύξουν προκειμένου να είναι χρήσιμα μέλη της κοινωνίας τα παιδιά. Ωστόσο, εκτός από τα παραπάνω, τα παιδιά διδάσκονται την ιδεολογία και τις αρχές του Οτσαλάν και πόσο μεγάλος ηγέτης του κουρδικού λαού είναι. Κατά τη γνώμη μου, τα παιδιά δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να μεγαλώσουν πιστεύοντας σε μια τέτοια ιδεολογία. Δεν θα πρέπει να έχουν καμία απολύτως διδασκαλία σχετικά με τη θρησκεία, την εθνικότητα, τη φυλή ή το χρώμα. Θα πρέπει να είναι απαλλαγμένα από αυτές τις αντιλήψεις και να μπορέσουν να αποφασίσουν οι ίδιοι για τους εαυτούς τους όταν πια θα είναι ενήλικες.
Ο Ρόλος των Κομμούνων
Παραπάνω αναφέρθηκα στις κομμούνες και τον ρόλος τους. Τα καθήκοντα των κομμούνων θα πρέπει να αλλάξουν, μιας και ο ρόλος τους δεν θα πρέπει να περιορίζεται στο να συμμετέχουν στην επίλυση των διάφορων προβλημάτων, που έχουν δημιουργηθεί και απλά να λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με τα όσα διαδραματίζονται εκεί. Οι κομμούνες πρέπει να αυξήσουν τους ρόλους, τα καθήκοντα και τις αρμοδιότητές τους. Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχουν εργοστάσια, εταιρείες, ούτε βιομηχανικά τμήματα. Αλλά η Αl Jazera είναι ένα γεωργικό καντόνι και περιλαμβάνει πολλούς ανθρώπους σε χωριά και μικρές πόλεις και το σιτάρι είναι το κύριο προϊόν στην Al Jazera. Αυτό το καντόνι είναι επίσης πολύ πλούσιο σε πετρέλαιο, φυσικό αέριο και φωσφορικά άλατα, αν και πολλές από τις πετρελαιοφόρες περιοχές δεν αξιοποιούνται, λόγω του πολέμου και της έλλειψης συντήρησης, ακόμη και πριν από την εξέγερση.
Έτσι, τα παραπάνω αποτελούν περαιτέρω περιοχές όπου οι κομμούνες μπορούν να εμπλακούν σχετικά με τον έλεγχο, τη χρήση και τη διανομή των προϊόντων στους ανθρώπους ανάλογα με τις ανάγκες τους. Ότι απομένει, μετά τη διανομή, τα μέλη των κομμούνων θα μπορούν να αποφασίσουν και να συμφωνήσουν σχετικά με το αν θα το πουλήσουν ή ανταλλάξουν με απαραίτητες προμήθειες και προϊόντα για τους ανθρώπους ή απλά αν θα το αποθηκεύσουν για μελλοντική χρήση. Αν οι κοινότητες δεν αυξήσουν τα καθήκοντα τους και απλά διατηρήσουν τις τωρινές δραστηριότητες τους, προφανώς, τα καθήκοντά τους θα είναι ανολοκλήρωτα.
Τα συμπέρασμα και η άποψή μου
Υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές απόψεις και γνώμες από την δεξιά, την αριστερά, τους αυτονομιστές, τους τροτσκιστές, τους μαρξιστές, τους κομμουνιστές, τους σοσιαλιστές, τους αναρχικούς και ελευθεριακούς σχετικά με το μέλλον του πειράματος στο δυτικό Κουρδιστάν και μάλιστα οι περισσότερες από αυτές αξίζει να αναφερθούν. Προσωπικά ως αναρχικός, δεν βλέπω τα γεγονότα αυτά ως κάτι μαύρο ή άσπρο, δεν έχω μια έτοιμη λύση για αυτούς τους ανθρώπους και επίσης δεν πρόκειται να ανατρέξω σε κάποιο παλιό θεωρητικό βιβλίο για να αναζητήσω τις λύσεις, είτε για τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα τώρα ή για την περαιτέρω έκβαση τους. Πιστεύω ότι τα ίδια τα γεγονότα και η κάθε ξεχωριστή κατάσταση δημιουργούν τις ιδέες και τις αντιλήψεις, και όχι το αντίθετο. Κοιτάζοντας τες με ανοιχτό μυαλό και συνδέοντας τες με πολλούς παράγοντες και αιτίες σχετικά με την ύπαρξη και την εξήγηση τους.
Ωστόσο, πρέπει να αναφέρω μερικά πράγματα που θεωρώ πως συσχετίζονται με κάθε εξέγερση και επανάσταση, καθώς είναι πολύ σημαντικά για μένα. Πρώτον, η επανάσταση δεν εκφράζει την οργή, δεν έχει δημιουργηθεί από κάποια εντολή, δεν είναι κάτι που μπορεί να συμβεί μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες και δεν είναι ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, όπως το πραξικόπημα των μπολσεβίκων και η συνωμοσία των πολιτικών. Επίσης, δεν είναι μόνο η διάλυση της οικονομικής υποδομής της κοινωνίας και η κατάργηση των κοινωνικών τάξεων. Τα παραπάνω αποτελούν απόψεις και γνώμες των αριστερών, μαρξιστών, κομμουνιστών και των κομμάτων τους. Πρόκειται για τους ορισμούς της επανάστασης. Βλέπουν την επανάσταση με αυτόν τον τρόπο επειδή είναι δογματικοί και προσδίδουν τις σχέσεις των υπαρχόντων τάξεων με έναν μηχανιστικό τρόπο. Γι 'αυτούς, όταν η επανάσταση συμβεί και ως επακόλουθό της η ταξική κοινωνία καταργηθεί, τότε φτάνουμε στο τέλος της ιστορίας και στο σημείο όπου ο σοσιαλισμός μπορεί να εδραιωθεί. Κατά τη γνώμη μου, ακόμη και αν η επανάσταση είναι επιτυχής, η εξουσία και η επιθυμία προς αυτήν προφανώς δεν θα διαλυθούν, αλλά θα συνεχίσουν σε κάποιο βαθμό να υπάρχουν και να διαχέονται μέσα στην οικογένεια, μέσα στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις, στα σχολεία, τα πανεπιστήμια και σε πολλά άλλα μέρη και όργανα της κοινωνίας. Πέραν από τις υπόλοιπες διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών και της κυριαρχίας των ανδρών πάνω στις γυναίκες στο σοσιαλισμό. Επιπλέον, ένας ατομικιστικός και άπληστος πολιτισμός θα εξακολουθεί να παραμένει, με τη χρήση βίας μέσω διάφορων μέσων και συνηθειών που συναντιούνται στην καπιταλιστική κοινωνία, οι οποίες δεν μπορούν να εξαφανιστούν σε σύντομο χρονικό διάστημα και ούτε μέσω της χρήσης όπλων. Στην πραγματικότητα, πρόκειται να μείνουν μαζί μας για πολύ καιρό και θα μπορούσαν να είναι μια σημαντική απειλή για την επανάσταση.
Έτσι, ο μετασχηματισμός των οικονομικών υποδομών της κοινωνίας και η επίτευξη της νίκης ενάντια στην ταξική κοινωνία δεν μπορεί ούτε να δώσει καμία εγγύηση ότι η επανάσταση συνέβη και ολοκληρώθηκε ούτε ότι θα διατηρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εγώ, ως εκ τούτου, πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξει μια επανάσταση στην κοινωνική ζωή, στον πολιτισμό, την παιδεία μας, τη νοοτροπία των ατόμων και της ατομικής συμπεριφοράς και σκέψης. Οι επαναστάσεις στις προαναφερόμενες κοινωνικές σφαίρες δεν είναι απλώς αναγκαίες, αλλά πραγματικά απαραίτητες και πρέπει να συμβούν πριν ή παράλληλα με την αλλαγή της οικονομικής υποδομής της κοινωνίας. Δεν πιστεύω ότι αυτό το έργο έχει πραγματοποιηθεί και μπορούμε απλά να προχωρήσουμε σε κάποια επαναστατική περίοδο όπου απλά θα συμβεί κάποιος μετασχηματισμός των οικονομικών υποδομών της κοινωνίας. Η επανάσταση πρέπει να αντανακλά όλες τις πτυχές της ζωής της κοινωνίας και των μελών της. Για μένα, οι άνθρωποι δυσανασχετούν με το ισχύον σύστημα και πιστεύουν στην αλλαγή αυτή. Επιθυμούν και έχουν μια τάση για εξέγερση. Η συνειδητοποίηση της εκμετάλλευσης που υφίσταται ο καθένας καθώς και η νοοτροπία της αντίστασης είναι εξαιρετικά σημαντικά χαρακτηριστικά για τη δημιουργία και την διατήρηση της επανάστασης.
Πώς τα παραπάνω συνδέονται με το πείραμα του λαού του δυτικού Κουρδιστάν;
Aυτό το πείραμα έχει υπάρξει για πάνω από δύο χρόνια και υπάρχει ένας ολόκληρος λαός που έχει αποτελέσει μέρος του. Είναι αντάρτες ή ήδη έχουν αποκτήσει την τάση προς εξέγερση, ζουν σε αρμονία και μέσα σε μια ελεύθερη ατμόσφαιρα και γίνονται μέρος μιας νέας κουλτούρας και πολιτισμού: ένας πολιτισμού μιας ζωής ειρηνικής και ελεύθερης, με μια κουλτούρα ανοχής όπου οι άνθρωποι γνωρίζουν και να δίνουν και όχι μόνο να λαμβάνουν, όπου οι άνθρωποι είναι γεμάτοι αυτοπεποίθηση και αμφισβητούν το υπάρχον, πιστεύουν στην βάση της εθελοντικής εργασίας προς όφελος της κοινότητας, πιστεύουν στην αλληλεγγύη και στο να ζουν ο ένας για τον άλλον. Εν τω μεταξύ, είναι αλήθεια ότι η ζωή είναι πολύ δύσκολη και υπάρχει έλλειψη πολλών βασικών και αναγκαίων πόρων και το βιοτικό επίπεδο είναι χαμηλό, αλλά οι άνθρωποι εκεί ζουν ευχάριστα και είναι ευτυχισμένοι και πάντα σε εγρήγορση και με ένα χαμόγελο, όντας πολύ απλοί και ταπεινοί και ενώ το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών είναι μικρό.
Όλα αυτά έχουν, κατ 'αρχάς, βοηθήσει τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τις δυσκολίες στη ζωή τους και τις κακουχίες. Δεύτερον, τα γεγονότα, η προσωπική τους ιστορία και το σημερινό περιβάλλον στο οποίο ζουν έχει διδάξει τους ανθρώπους έτσι ώστε, στο μέλλον, να μην ανεχτούν μια δικτατορία και να αντισταθούν στην καταστολή και την καταπίεση, προσπαθώντας να διατηρήσουν ό,τι είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν, έχοντας το πνεύμα της ανυπακοής και της πρόκλησης, χωρίς να δέχονται πια άλλους ανθρώπους να λαμβάνουν τις αποφάσεις για αυτούς. Για όλους αυτούς τους λόγους, οι άνθρωποι θα αντιστέκονται και δεν θα παραδοθούν, προσπαθώντας να σταθούν και πάλι στα πόδια τους, να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους και να αντισταθούν στην επιβολή και επιστροφή στην κουλτούρα και τον πολιτισμό στον οποίο ζούσαν στο παρελθόν.
Το δεύτερο σημαντικό σημείο είναι ότι κάποιοι άνθρωποι μας λένε ότι, ενώ αυτό το κίνημα έχει από πίσω του τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν, το PKK και PYD, στη συνέχεια, αν οι άνθρωποι προσπαθούν να εκτρέψουν αυτό το πείραμα, το πείραμα θα τερματιστεί ή ένας δικτάτορας θα πάρει την εξουσία. Λοιπόν αυτό είναι δυνατό και μπορεί να συμβεί. Αλλά ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι στη Συρία ή στο δυτικό Κουρδιστάν μπορεί, πλέον, να ανεχθούν μια δικτατορία ή μια κυβέρνηση μπολσεβίκικου τύπου. Πιστεύω ότι αυτές οι μέρες έχουν περάσει, όπου η συριακή κυβέρνηση μπορούσε να σφάξει 30.000 ανθρώπους στην πόλη του Aleppo μέσα σε λίγες ημέρες. Επίσης, ο κόσμος έχει αλλάξει και δεν είναι όπως ήταν.
Το μόνο που θέλω να προσθέσω είναι ότι αυτό που συνέβη στο δυτικό Κουρδιστάν δεν ήταν ιδέα του Οτσαλάν, όπως πολλοί άνθρωποι θέλουν να μας πουν. Στην πραγματικότητα αυτές οι ιδέες είναι πολύ παλιές και ο Οτσαλάν ανέπτυξε αυτές τις σκέψεις στη φυλακή, ερχόμενος σε επαφή με τις ιδέες αυτές μέσα από την ανάγνωση εκατοντάδων βιβλίων, αναλύοντας τις εμπειρίες των εθνικιστικών κινημάτων, των κομμουνιστικών κινημάτων και των κυβερνήσεων τους καθώς και τους λόγους των αποτυχιών τους, όπου τελικώς δεν μπόρεσαν να εκπληρώσουν τους σκοπούς τους. Έτσι μέσα από αυτή του τη μελέτη πείστηκε ότι το κράτος κάτω από οποιαδήποτε μορφή του παραμένει ο ίδιος θεσμός, ο οποίος και δεν μπορεί να εξαλειφθεί απλά με την αντικατάσταση του με κάποια άλλη μορφή κράτους. Για αυτή του τη διαπίστωση θα μπορούσα να πω πως δίνω εύσημα στον Αμπντουλάχ Οτσαλάν.
Ιούλιος 2014
