Your name

Αναρχική Θεωρία

17 Δεκεμβρίου 2014

Δεν θέλουμε, δεν θελήσαμε ποτέ, να ξεπέσουμε στη λατρεία των «μεγάλων ανδρών», του «σεβάσμιου προσώπου», έστω κι αν ήταν αναρχικοί...  Αλλά νομίζουμε ότι και η αντίθετη υπερβολή είναι επίσης γελοία, γιατί δεν θα δίναμε το λόγο στους παλιούς συντρόφους, όταν αυτό που έχουν πει εξακολουθεί νάναι σαφές κι επίκαιρο;

Για το εκλογικό πρόβλημα και τους «σοβαρούς λόγους» - πάντα ανακαλύπτονται τέτοιοι - που θα μπορούσαν να προβληθούν από ενδεχόμενους συντρόφους «εκλογιστές», βρίσκουμε τη θέση του Ερρίκο Μαλατέστα («Πενσιέρο ε Βολοντά», αρ. 10, 15 Μαΐου 1924), πιο ορθή, πιο επίκαιρη, παρά ποτέ.  Και την υιοθετούμε. Ν.Ρ.

Δεδομένου ότι δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει καμιά αυθεντία που να αποκτά ή να χάνει το δικαίωμα να αποκαλείται αναρχικός, είμαστε αναγκασμένοι, από καιρό σε καιρό, να σημειώνουμε την εμφάνιση κάποιου ο οποίος στράφηκε στον κοινοβουλευτισμό και που συνεχίζει, τουλάχιστον για ένα διάστημα, να δηλώνει ότι είναι αναρχικός.

Δεν βρίσκουμε τίποτε το κακό, ούτε το ατιμωτικό, στο ν’ αλλάζει κανείς γνώμη, όταν τον έχουν ωθήσει σ’ αυτή την αλλαγή νέες και ειλικρινείς πεποιθήσεις και όχι το προσωπικό συμφέρον· θα θέλαμε, ωστόσο, να δηλώνει κανείς ελεύθερα αυτό που έγινε και αυτό που έπαψε να είναι, για να αποφεύγονται άχρηστες συζητήσεις. Πιθανόν, όμως, κάτι τέτοιο να μην είναι δυνατό, γιατί αυτός που αλλάζει ιδέες δεν ξέρει, συνήθως, πού θα καταλήξει. Έπειτα, αυτό που μας συμβαίνει, συμβαίνει, σε μια μάλλον μεγαλύτερη αναλογία, σ’ όλα τα πολιτικά και κοινωνικά κινήματα. Οι σοσιαλιστές, π.χ., αναγκάστηκαν να υποστούν τους σοσιαλιστές εκμεταλλευτές και τους πολιτικάντηδες κάθε είδους που αυτοαποκαλούνταν σοσιαλιστές· κι οι ρεπουμπλικάνοι, είναι κι αυτοί αναγκασμένοι σήμερα να υποστηρίζουν ότι ορισμένοι, που πουλήθηκαν στο κυρίαρχο κόμμα, σφετερίζονται το ίδιο το όνομα του Ματσίνι. Ευτυχώς, η πλάνη δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ. Πολύ σύντομα η λογική των ιδεών κι η ανάγκη της δράσης ωθούν τους υποτιθέμενους αναρχικούς ν’ αρνηθούν αυθόρμητα το όνομά τους και να πάρουν τη θέση που τους ταιριάζει. Οι εκλογιστές αναρχικοί, που εμφανίστηκαν σε πολλές περιπτώσεις, έχουν όλοι, λίγο-πολύ, εγκαταλείψει τον αναρχισμό, όπως ακριβώς και οι δικτατορικοί, οι μπολεβικίζοντες αναρχικοί, έγιναν πολύ γρήγορα αυστηροί μπολσεβίκοι που τέθηκαν στην υπηρεσία της ρωσικής Κυβέρνησης και των εκπροσώπων της.

Το φαινόμενο αναπαράχθηκε στη Γαλλία με την ευκαιρία των εκλογών των τελευταίων ημερών. Το πρόσχημα είναι η αμνηστία. «Χιλιάδες θύματα σαπίζουν στις φυλακές και στα κάτεργα - μια κυβέρνηση της αριστεράς θα τους αμνηστεύσει - το καθήκον όλων των επαναστατών, όλων των ανθρώπων που έχουν καρδιά, είναι να κάνουν ό,τι μπορούν, ώστε από τις κάλπες να βγουν τα ονόματα των πολιτικών ανδρών από τους οποίους περιμένουμε ότι θα δώσουν την αμνηστία». Να η τάση που έχει υπερισχύσει στη λογική των προσήλυτων.

«Ας είναι προσεκτικοί οι Γάλλοι σύντροφοι.

Στην Ιταλία δημιουργήθηκε κάποια αναταραχή για τον Τσιπριάνι, ένα φυλακισμένο, που χρησίμευσε σαν πρόσχημα στον Αντρέα Κόστα, για να παρασύρει τους αναρχικούς της Ρωμανίας στις κάλπες και ν’ αρχίσει έτσι να εκφυλίζεται το επαναστατικό κίνημα πούχε δημιουργηθεί από την πρώτη Διεθνή και να καταλήξει στο να καταστήσει το σοσιαλισμό ένα μέσο διασκέδασης των μαζών και εξασφάλισης της ησυχίας της μοναρχίας...

Περισσότερα …