Του Victor Garcia*
Στο εσωτερικό της Ισπανίας, η Ελευθεριακή Νεολαία διέθετε πάντα μια σειρά από εκφραστικά μέσα, συμπεριλαμβανομένων του οργάνου της Ιβηρικής Χερσονήσου «Juventud Libre» («Ελεύθερη Νεολαία») καθώς και του οργάνου της περιοχής της Καταλονίας «Ruta» («Διαδρομή» ή «Δρόμος»). Μεταξύ του νεολαιίστικου αναρχικού κινήματος, συναντάμε την ίδια ανάπτυξη όσον αφορά την εξάπλωση του ελευθεριακού Τύπου όπως και στο συνολικό αναρχικό κίνημα. Στο έργο του «La Ciudad de la Niebla», ο μεγάλος παρατηρητής του Ισπανικού χαρακτήρα, Pio Baroja, επεσήμανε ότι όπου υπήρχαν τρεις αναρχικοί θα υπήρχε και ένα έντυπο.
Η «Juventud Libre» που υιοθέτησε τον τίτλο «Ruta» τον Οκτώβριο του 1936, ιδρύθηκε πολύ πριν από την επανάσταση του Ιούλη του 1936, όταν η Ελευθεριακή Νεολαία της Καταλονίας που αποτελούσε το «Τμήμα Προπαγάνδας και Πολιτισμού της FAI» -κάτι το οποίο έμελλε να την φέρει σε σύγκρουση με την υπόλοιπη Ελευθεριακή Νεολαία της Ισπανίας- μέχρι που η Επανάσταση μετρούσε ήδη λίγους μήνες. Οι δεύτεροι είχαν συστήσει από το 1932 όλοι μαζί την FIJL (Ιβηρική Ομοσπονδία Ελευθεριακής Νεολαίας), που ήταν εντελώς ανεξάρτητη από τις άλλες δύο οργανώσεις του ελευθεριακού κινήματος, τη CNT (Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας) και τη FAI (Ιβηρική Αναρχική Ομοσπονδία).
Η Ελευθεριακή Νεολαία της Καταλονίας (JJ.LL) φαίνεται ότι αρνιόταν να εγκαταλείψει τη φωλιά, αν και ήταν εξαιρετικά καλά εξοπλισμένη όσον αφορά την εμπειρία στον αγώνα και την προπαγάνδα για να το πράξει. Η ενότητα της νεολαίας επιτεύχθηκε τελικά με τη συσπείρωση γύρω από τον FIJL και το ανώτατο όργανό της, την Επιτροπή Χερσονήσου, που έδρευε στη Μαδρίτη. Μέχρι που η ενότητα αυτή γίνει πραγματικότητα, στις σελίδες της «Ruta» δημοσιεύτηκαν, φυσικά, πολλές στήλες ώστε να υπερασπιστεί η στάση της καταλάνικης νεολαίας.
Παρά το γεγονός ότι οι δεσμοί μεταξύ των τριών κλάδων του ελευθεριακού κινήματος ήταν ατσάλινοι και άθραυστοι, η απόφαση η κατατονική νεολαία να βαδίσει μόνη της αποδείχθηκε σωστή, γιατί τα τρία κρίσιμα χρόνια του εμφυλίου πολέμου (1936-1939) η Ελευθεριακή Νεολαία ήταν σε θέση να αποστασιοποιηθεί από τις επαίσχυντες γκάφες συνεργασίας που διέπραξαν η CNT και η FAI. Με τον τρόπο αυτό, η FIJL ξεπέρασε αυτό το χρόνιο πρόβλημα -τη στιγμή που άλλες οργανώσεις αναρχικών πρόδωσαν τις αρχές τους για τις κοινοβουλευτικές έδρες, τους υπουργικούς διορισμούς στην πολιτειακή κυβέρνηση ή τη συμμετοχή στα δημοτικά συμβούλια- και το έπραξε χωρίς να θέσει σε κίνδυνο τις αναρχικές της αρχές.
Η «Ruta» διαδραμάτισε ηγετικό ρόλο στην ολοκλήρωση μιας εργασίας που χαρακτηριζόταν από τέτοιες δυσκολίες και εξαναγκασμό, αλλά και απειλές από τις δύο άλλες «αδελφές» οργανώσεις, και ποτέ δεν σταμάτησε να διακηρύσσει την ορθόδοξη θέση όλων των αναρχικών: πόλεμος εναντίον του κράτους, της εξουσίας, των προνομίων, της θρησκείας, καθώς και του μιλιταρισμού - κάτι το οποίο ήταν πολύ επικίνδυνο, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες του πολέμου της Ισπανίας που τότε αντιμετώπιζε. Κάποιος πρέπει να προσθέσει, ότι στην τελευταία προαναφερθείσα εκστρατεία, ο μιλιταρισμός δεν είχε γίνει αντικείμενο επίθεσης όχι λόγω ηττοπάθειας, αλλά μάλλον λόγω της προπαγάνδας για λογαριασμό του ανταρτοπόλεμου, μδ τη συγκρότηση μιας εκατονταρχίας (σώμα 100 πολιτοφυλάκων) και της φάλαγγας, τα πρώτα όργανα άμυνας και επίθεσης που συστάθηκαν τον Ιούλιο του 1936 για να οργανώσουν την αντίσταση στο μισθοφορικό...
Του Κώστα Σβόλη
Για τον Πιοτρ Κροπότκιν, η αλληλοβοήθεια και η συνεργασία είναι εν γένει χαρακτηριστικά της ανθρώπινης κοινωνίας. Η μοναδική «φύση» που αναγνωρίζει ο Κροπότκιν στον άνθρωπο είναι ότι ο άνθρωπος είναι oν κοινωνικό, δεν μπορεί να υπάρξει και να συγκροτηθεί εκτός κοινωνίας. Σ” αντίθεση τόσο με τους φιλελεύθερους (π.χ. Λοκ), όσο και με τους δεσποτικούς (π.χ. Χομπς), οι κοινωνικές σχέσεις και οι μορφές συγκρότησης τους, δεν είναι κάτι το εξωτερικό ως προς τον άνθρωπο, αλλά ενυπάρχουν και τον επικαθορίζουν οντολογικά. Αντίθετα με τον Ρουσό, ο Κροπότκιν δε θεωρεί ότι υπήρξε μια ιδανική πρωτόγονη κατάσταση, στην οποία η αλληλοβοήθεια,...
«Είμαστε περήφανοι που την κρατάμε, λυπούμαστε που αναγκαζόμαστε να το κάνουμε, και προσμένουμε την ημέρα που ένα τέτοιο σύμβολο δεν θα είναι πια απαραίτητο».
(Χάουαρντ Έλρικ: Ανακαλύπτοντας και πάλι την αναρχία)
Υπάρχουν πλήθος αναφορές για την χρήση της μαύρης σημαίας από τους αναρχικούς. Η γνωστότερη ίσως είναι αυτή των συντρόφων του Νέστορα Μάχνο στη διάρκεια της Επανάστασης στη Ρωσία. Οι σύντροφοί του υψώνοντας μαύρες σημαίες οδήγησαν αναρίθμητες στρατιές και κράτησαν ένα μεγάλο μέρος της Ουκρανίας χωρίς συγκεντρωτική εξουσία για δύο ολόκληρα χρόνια (βλ. Πήτερ Αρσίνωφ, «Ιστορία του Μαχνοβίτικου Κινήματος»).
Η μαύρη σημαία έφερε τα συνθήματα «Ελεύθεροι να Πεθάνουμε» και «Η...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018