Στις 10 Αυγούστου του 1933 οι εργάτες στο λιγνιτωρυχείο του Αλιβερίου, διεκδικώντας τα χρήματα που τους οφείλονταν -ήταν απλήρωτοι 6 μήνες-, πραγματοποίησαν πορεία μαζί με τις οικογένειές τους από τον Άγιο Λουκά προς τα γραφεία της εταιρείας στον Μπρινιά, όπου τους περίμεναν αστυνομικές δυνάμεις, οι οποίες, κάνοντας χρήση των όπλων, τραυμάτισαν αρκετούς από τους διαδηλωτές. Στη φωτό η σημαία του Σωματείου των ανθρακωρύχων
Βία και αίμα
Το καλοκαίρι του ’33 έπεσαν οι πρώτες 50 υπογραφές για να δημιουργηθεί σωματείο.
Την άλλη μέρα και ενώ το ιδρυτικό καταθέτονταν στο πρωτοδικείο Χαλκίδας, η εταιρία απολύει τα μέλη του. Έτσι προγραμματίζεται συγκέντρωση στα γραφεία της εταιρίας. Ο διευθυντής Ν. Γρυπάρης ειδοποιεί την χωροφυλακή, η οποία έφερε ενισχύσεις και από την Κύμη με επικεφαλής τον υπομοίραρχο Πηλό. Οι εργάτες σπάζουν το φράγμα και επιδίδουν τα αιτήματα τους. Ο διευθυντής ζητά προθεσμία μέχρι την Πέμπτη για να ενημερώσει τον ιδιοκτήτη Εμπειρίκο*.
Κηρύσσεται γενική απεργία. Έρχεται η Πέμπτη και οι εργάτες προχωρούν προς το λιγνιτωρυχείο να πάρουν απαντήσεις. Στα μισά του δρόμου δέχονται τα πυρά της χωροφυλακής…. 22 διαδηλωτές τραυματίες, μερικοί έμειναν ανάπηροι για όλη τους τη ζωή.
Η έφημερίδα «Εύριπος» στο φύλλο της 12ης Αυγούστου 1933 περιγράφει τα γεγονότα και καταλήγει:
«’Επείλθεν σύρραξις κατά τήν οποίαν η Αστυνομική δύναμις έπυροβόλησε έναντίον των εργατών, οι οποίοι διεσκορπίσ-θησαν. Από τους ριφθέντας πυροβολισμούς υπό των χωροφυλάκων ’ετραυματίσθησαν 15, εξ’ ών οκτώ βαρέως.
Μεταξύ των τραυματισθέντων είναι οι Γ. Ζωντός, Ν. Χαρίτος Α. Παναγιωτάρης, Α. ’Αρβανίτης, Β. Μπαχάρας, Ι. Ρήγας, Β. Καρκαλέτσης, Κ. Προκοπίου, Γ. Μαρίνος, Γ. Λάντζος, Σ.’Αϊδίνης και Β.Μούντριχας, Μαρία σύζυγος Α. Θεοδώρου κ.α …».
Η εφημερίδα «Εύβοια» στο φύλλο της 16ης Αυγούστου 1933 γράφει:
«Εντόπιαι και Αθηναϊκαί ’εφημερίδες σχολιάζουσαι την προχθεσινήν τραγωδίαν τών ’ανθρακωρυχείων ’Αλιβερίου χαρακτηρίζουν αυτήν ως σύγκρουσιν ’εργατών και χωροφυλακής. ’Όχι μόνον ’εκ τών αποτελεσμάτων αλλά και ’εκ της πραγματικότητος η τραγωδία ’εκείνη δεν ήτο τίποτε άλλο αλλά καθαρά δολοφονία της οποίας τα θύματα είναι δύο δεκάδες περίπου αθώων και νομοταγών πολιτών. ’Εργαζόμενοι οι δυστυχείς έκείνοι έργάται εις τά ἔγκατα της γης, με διαρκή κίνδυνον της ζωής των, φθείροντες την υγείαν των μέ ευτελές ημερομίσθιον τριάκοντα δραχμών δεν επληρώνοντο τά ημερομίσθια των αυτά από έξ περίπου μηνών. Συντηρούμενοι εξ ιδίων εξήντλησαν και οικονομίας όσας είχον και πιστώσεις όσας ημπορούσαν να έχουν ώστε έφτασαν εις την πείναν, εις την στέρησιν των πάντων. Απελπισμένοι έπαυσαν να εργάζονται, διότι αι δυνάμεις των έχουν εξαντληθή, και εργάται, γυναίκες και παιδία, επήγαιναν να ζητήσουν από την διεύθυνσιν της εταιρείας το ξηρό ψωμί του τίμιου ιδρώτος των, χωρίς καμίαν άλλην διαμαρτυρίαν, διότι η πείνα τους είχε σβύσει και την φωνήν ακόμη. Η ηρωΐκή αστυνομία Αλιβερίου τους διέταξε να υποχωρήσουν, να φύγουν.
Οι εργάται όλοι μαζί με γυναίκες και παιδιά, εσήκωσαν τα χέρια ψηλά, σαν σε προσευχή, σαν αρχαίας τραγωδίας πραγματικοί ικέται προς τους Θεούς και επροχώρησαν γαλήνιοι. Αυτό η ηρωΐκή αστυνομία εθεώρησεν απείθειαν και ασέβειαν και το ετιμώρησε διά θανάτου. Με όσες σφαίρες είχαν οι χωροφύλακες αυτοί, εζήτησαν να αφαιρέσουν την ζωήν των αόπλων και πεινασμένων εργατών, απείρως κακούργοι, διότι επυροβόλησαν αόπλους ικέτας των Θεών ενώ προσηύχοντο. Αυτό είναι εκείνο που η...
Σχόλιο της σύνταξης:
Αυτή η ανοιχτή επιστολή – ντοκουμέντο – από τον Καμίλλο Μπερνέρι στην Φρεντερίκα Μοντσένυ1 σταλμένη τον Απρίλη του 1937 ίσος να παρουσιάζετε για πρώτη φορά σε ψηφιακή μορφή, προερχετε από το σπάνιο βιβλίο του Ντανιέλ Γκερέν με τίτλο “ούτε θεός,ούτε αφέντης” που εκδόθηκε το 1976 από της εκδ. Σπηλιώτη.
Η επιστολή στην ουσία δεν απευθύνετε μόνο στην αναρχικιά υπουργό Μοντσένυ αλλά σε όλους αυτούς τους αναρχικούς/ες που επέλεξαν έναν συμβιβασμό με τους εξουσιαστές, με το σκεπτικό ότι προέχει ο αγώνας ενάντια στον φασισμό έναντι της κοινωνικής επανάστασης και μετά βλέπουμε, το αντιφασιστικό μέτωπο στο οποίο συμμετείχαν...
Ο Giuseppe Ciancabilla γεννήθηκε στην Ρώμη το 1872 και πέθανε μόλις τριάντα δύο χρονών σε νοσοκομείο του Σαν Φραντσίσκο, στις Η.Π.Α.
Το 1890 και σε ηλικία δεκαοκτώ χρονών, η βαθειά του επιθυμία να συμβάλει στην απελευθέρωση των καταπιεσμένων λαών τον οδηγεί στην κεντρική και βόρεια Ελλάδα, όπου και θα πολεμήσει ενάντια στον τουρκικό ζυγό. Παράλληλα έχει και την ιδιότητα του ανταποκριτή της εφημερίδας «Avanti!» (Εμπρός!), στην οποία θα δημοσιευτούν οι αξιομνημόνευτες καταγγελίες του ενάντια στους «παριστάνοντες τους σπουδαίους και ήρωες» σοσιαλιστές και σε όλους όσους επωφελήθηκαν από τις επιτυχίες της κοινωνικής επανάστασης.
Στον ελλαδικό χώρο, ο Ciancabilla θα δράσει με την ομάδα...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018