Του Evandro Couto - FAG/FAO
Συζητάμε εδώ την πολιτική σκέψη του Καμίλλο Μπερνέρι -μιας διάσημης, αλλά και άγνωστης προσωπικότητας στους δικούς μας χρόνους του αγώνα, στη γενιά μας, ειδικά στο Πορτογαλικό κοινό- με σκοπό να δικαιώσουμε τη συμβολή του. Έχουμε έτσι την ανάσυρση από τη σκόνη της λήθης των σκέψεων και των αγώνων αυτού του αξέχαστου αναρχικού συντρόφου, ως συμβολή στον παρόντα πολιτικό λόγο καθώς και ως μια πρόκληση για τις αναρχικές τάσεις.
Μαζί με τον Μαλατέστα, τον Φάμπρι και μερικούς άλλους, ο Μπερνέρι ήταν ένας αγωνιστής που συνέβαλε στην ανάπτυξη του διεθνούς αναρχισμού. Ανήκοντας στο πιο διακριτό και ξεκάθαρο τμήμα του ιταλικού αναρχικού κομμουνισμού που αναδύθηκε κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, ο Μπερνέρι ήταν ένας διαυγής στοχαστής, ο οποίος αναζήτησε μια θεωρητική ανανέωση του ελευθεριακού σχεδίου. Υπήρξε ακούραστος μαχητής στους ταξικούς αγώνες και στην αντίσταση στο φασισμό στη χώρα του. Διετέλεσε μέλος της Unione Anarchica Italiana (Αναρχική Ιταλική Ένωση) και ήταν για ένα διάστημα μέλος της εθνικής επιτροπής της. Ως «persona non grata» (ανεπιθύμητο πρόσωπο) από το φασιστικό καθεστώς, μετανάστευσε σε χώρες της Ευρώπης και εντάχθηκε στις τάξεις της Ισπανικής Επανάστασης, όπου πάλεψε με τη φωτιά και τις λέξεις και δολοφονήθηκε άγρια κατόπιν διαταγών των σταλινικών μετά τα τραγικά επεισόδια του Μάη του 1937.
Συμμετέχοντας στα κοινωνικά και ιστορικά θέματα της εποχής του, ο Μπερνέρι εναντιώθηκε στο δογματισμό, την καθαρολογία (purism) και άλλες αδυναμίες του αναρχικού στρατοπέδου, ασκώντας επίσης κριτική στο μπολσεβίκικο ρεύμα που αγωνιζόταν τότε να κυριαρχήσει πάνω στο εργατικό κίνημα. Ήταν ενεργός αγωνιστής του τύπου εκείνου του αναρχισμού που επιζητούσε τη μαζική συμμετοχή στα κοινωνικά κινήματα και είχε ένα ισχυρό πολιτικό στόχο.
Για τη γενιά μας είναι μια ευχάριστη έκπληξη ότι είχε ήδη προσδιορίσει τα όρια και τις αδυναμίες της ελευθεριακής σκέψης και εκθέτοντας έννοιες που αποτελούν μέρος των ανησυχιών μας στο πλαίσιο της αγωνιστικής έρευνας για τα εργαλεία εκείνα με τα οποία θα μπορούσαμε να ανακαινίσουμε τη θεωρία μας.
«... οι καλύτεροί μας στοχαστές, από τον Μαλατέστα στον Φάμπρι, δεν ήταν σε θέση να λύσουν τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν, με πολιτικές λύσεις. Η πολιτική είναι ο υπολογισμός και η δημιουργία των δυνάμεων εκείνων που κινούν την πραγματικότητα προς το ιδανικό σύστημα, μέσω των μορφών της κοινωνικής αναταραχής και της συστηματοποίησής της και ό,τι μπορεί να αναταραχθεί απόαυτήν, που να είναι ελκυστικό και λογικό ταυτόχρονα σε μια συγκεκριμένη κοινωνική και πολιτική στιγμή. Ένας ενημερωμένος αναρχισμός, έχοντας επίγνωση της ικανότητάς του για αγώνα και δημιουργία, καθώς και των ικανοτήτων των αντιπάλων μας, ένας αναρχισμός που να είναι ρομαντικός στην καρδιά και ρεαλιστικός στον εγκέφαλο, γεμάτος ενθουσιασμό, που να είναι, επίσης, σε θέση να περιμένει για την καλύτερη ευκαιρία, γενναιόδωρος, να γνωρίζει πότε και πού να παράσχει την υποστήριξή του - με λίγα λόγια, να είναι σε θέση να κάνει καλή χρήση των πλεονεκτημάτων του: αυτό είναι το όνειρό μου και ελπίζω ότι δεν είμαι ο μόνος».
«Διαχωρισμένη από την πολιτική δράση, η αναρχική σκέψη ρίχτηκε στις φιλοσοφίες του τρόπου ζωής ή σε στοχαστικές τελετουργίες προηγούμενων εποχών, έγινε μια υπερβολική άσκηση της ευσπλαχνικής κριτικής εναντίον της βρώμικης πραγματικότητας...
Στις 4 τα ξημερώματα της 20ης Νοέμβρη του 1936 σταμάτησε να χτυπά η καρδιά του Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι. Είχε τραυματιστεί θανάσιμα την προηγούμενη μέρα, το μεσημέρι, στην πρώτη γραμμή του μετώπου της Μαδρίτης. Στο πέρασμα του χρόνου, γράφτηκαν πολλές εικασίες για τις ακριβείς συνθήκες του θανάτου του. Πιθανότερη όλων είναι η εκδοχή του ατυχήματος, όταν το αυτόματο που κουβαλούσε ο Ντουρούτι ή ο συνοδός του, Μανθάνα, εκπυρσοκρότησε βρίσκοντας στο έδαφος. Η επίσημη γραμμή των CNT-FAI της περιόδου υποστήριξε την εκδοχή της -στοχευμένης ή αδέσποτης- φασιστικής σφαίρας από την παρακείμενη μάχη.
Ελάχιστη σημασία έχει η λεπτομερής εξακρίβωση των συνθηκών του ατυχήματος....
ΤΟΥ Γ. ΒΑΣΙΛΑ
Δημοσιεύτηκε στην περιοδική έκδοση ΑΝΤΙ-ΡΗΣΗ νο1 (Ιούνης 2004) της Αυτόνομης Πρωτοβουλίας Νάξου.
Το ελληνικό αγροτικό κίνημα έχει την πρώτη πεντηκονταετία του 19ου αιώνα πλούσια παράδοση εξεγέρσεων που είχαν επαναστατικό χαρακτήρα. Εκτελέσεις αρχόντων, τσιφλικάδων και τοκογλύφων, κάψιμο αρχείων χρεών και συμβολαίων 1….
ΕΙΣΑΓΩΓΗ Σ' ΕΝΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΘΕΜΑ
Η επί αιώνες φράγκικη κυριαρχία στο νησί είχε επιβάλλει ένα σκληρό φεουδαλικό καθεστώς δουλείας και ανέχειας για τον αγροτικό πληθυσμό του νησιού. Η έλευση του Χαϊρεντίν πασά το 1537 και η κατάληψη της Νάξου από τους Τούρκους δεν βοήθησε τους φτωχούς εργάτες γης, εν τούτοις το ανείπωτο μίσος ενάντια...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018