Ο Μπα Τσιν (Ba Jin ή Ba Chin) γεννήθηκε στην πόλη Τσενγκντού της επαρχίας Σιτσουάν στις 15 Νοεμβρίου 1904. Το πραγματικό του όνομα ήταν Λι Γιαοτάνγκ, ενώ ένα από τα ονόματα με τα οποία ήταν γνωστή η οικογένειά του ήταν το Φεϊγκάν. Την εποχή αυτή την Κίνα κυβερνούσε η αυτοκρατορική δυναστεία των Κινγκ ελέω «ουράνιας εντολής», η οποία, όμως, είχε ήδη αρχίσει να βρίσκεται στα τελευταία της και σύντομα στη χώρα θα επικρατούσε δημοκρατία. Ο Μπα Τσιν προερχόταν από οικογένεια Μανδαρίνων καταγόμενη από το Τζιανξίνγκ της επαρχίας Τσεκιάνγκ. Η μητέρα του πέθανε το καλοκαίρι του 1914 και ο πατέρας του τρία χρόνια μετά, το 1917: Το πρώτο χτύπημα της ζωής μου ήταν ο θάνατος της μητέρας μου και μετά αυτός του πατέρα μου. Ήμουν πολύ νέος ακόμα, θα έπρεπε να ήμουν ένα παιδί προστατευμένο από τους γονείς του. Ένα χτύπημα μετά το άλλο, ήταν αρκετά δύσκολο να το αντέξεις, θα πει ο ίδιος πολύ αργότερα.
Το Κίνημα της 4 Μαΐου 1919 μόλις τερματίζεται και η χώρα βρίσκεται στο χείλος του πολέμου, όταν ο Μπα Τσιν εγγράφεται σε ένα σύγχρονο (για τα δεδομένα της εποχής) σχολείο στη Τσενγκντού, όπου ανάμεσα στα άλλα, στο διάστημα 1920-1923 συνεχίζει και τελειοποιεί την εκμάθησή του της αγγλικής γλώσσας. Ταυτόχρονα, «καταβροχθίζει» πυρετωδώς τα νέα τότε λογοτεχνικά και άλλα έργα που ξεπροβάλλουν από όλα τα μέρη του κόσμου και ενθουσιάζεται, ειδικότερα, με την αναρχική θεωρία. Δύο είναι τα κείμενα αυτά που τραβούν, ειδικά, την προσοχή του και που θα εξασκήσουν πάνω του μια ολοένα αυξανόμενη επιρροή και τα οποία μετέφρασε πολύ αργότερα στην κινεζική γλώσσα: Το Προς τους νέους του Πέτρου Κροπότκιν και τη Μεγάλη νύχτα του Λεοπόλδ Καμπφ. Αγκάλιασε το αναρχικό ιδεώδες και εισήλθε στις γραμμές μιας τοπικής ελευθεριακής ομάδας. Στην εφημερίδα της ομάδας αυτής Το Δεκαπενθήμερο ήταν που εκδόθηκε το πρώτο άρθρο που γνωρίζουμε από αυτόν, με τίτλο Πώς να οικοδομήσουμε μια κοινωνία αυθεντικά ελεύθερη και υπέρμαχο της πολιτικής και κοινωνικής ισότητας, προαναγγέλλοντας τη μετέπειτα θυελ-λώδη πορεία του στα κινεζικά γράμματα που ο Μπα Τσιν θα χάραζε κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Το 1923 ταξιδεύει στη Σαγκάη με το μεγαλύτερο αδερφό του Λι Γιαολίν και αμέσως μετά στο Νανκίν, όπου γίνεται δεκτός στο εσωτερικό σχολείο του Νοτιανατολικού Πανεπιστημίου. Με το πτυχίο στην τσέπη, το 1925 επιστρέφει στη Σαγκάη και συνεργάζεται με τον εκεί ελευθεριακό Τύπο, είτε με το πραγματικό του όνομα είτε με ψευδώνυμα. Δημοσιεύει, επίσης, διάφορα άρθρα ελευθεριακού περιεχομένου. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Νανκίν σχετίστηκε με την Έμμα Γκόλντμαν, την πνευματική του μητέρα όπως την αποκάλεσε, μέσω αλληλογραφίας, καθώς και με τον Τόμας Χένρι Κιλ, εκδότη της εφημερίδας Freedom (1926) του Λονδίνου.
Όταν δεν κατάφερε να επιτύχει στο φημισμένο πανεπιστήμιο του Πεκίνου, αποφασίζει, το 1927, να κατευθυνθεί προς την Γαλλία, με στόχο να σπουδάσει Οικονομικές Επιστήμες και να μάθει τη γαλλική γλώσσα. Η υπόθεση Σάκο και Βαντσέτι με το τραγικό της τέλος τον άγγιξε τόσο, ενώ οι εκστρατείες υπεράσπισής τους από τους Ιταλούς εργάτες εντυπωσίασαν το νεαρό Μπα Τσιν. Έρχεται σε επαφή με την Επιτροπή Αλληλεγγύης και γράφει στον Βαντσέτι, ο οποίος...
Κριτική βιβλίου
René Berthier, Social Democracy and Anarchism in the International Workers’ Association 1864-1877, Translated by A.W. Zurbrugg, The Merlin Press 2015
Το βιβλίο αυτό είναι μια εξαιρετική εργασία και συνιστάται και στους αναρχικούς αγωνιστές, αλλά και σε όσους ενδιαφέρονται για την άνοδο του σύγχρονου, επαναστατικού αναρχισμού. Ο Rene Berthier, βετεράνος Γάλλος αναρχοσυνδικαλιστής, έχει δημιουργήσει μας προτείνει εδώ μια εργασία που αμφισβητεί με επιτυχία τόσο την τυπική αφήγηση για την Πρώτη Διεθνή (που έχει γραφτεί, ως συνήθως, από τους νικητές) όσο και εκείνους που επιδιώκουν να αρνούνται την πραγματική ιστορία του αναρχισμού και τις ρίζες του στο ευρωπαϊκό εργατικό κίνημα....
Της Deirdre Hogan
Μετάφραση – επιμέλεια: Θοδωρής Σάρας
http://libcom.org/library/industrial-collectivisation-spanish-revolution-hogan
http://autopoiesis-gr.blogspot.com/2010/08/blog-post_07.html
Αν και ήταν στην ύπαιθρο όπου έλαβε χώρα η μεγαλύτερη αναρχική κοινωνικοποίηση, η επανάσταση έγινε στις μεγάλες και μικρές πόλεις. Σε αυτή την περίοδο σχεδόν 2 εκατομμύρια από τον συνολικό πληθυσμό των 24 εκατομμυρίων εργαζόταν στη βιομηχανία, 70% των οποίων συγκεντρωνόταν στην περιοχή της Καταλωνίας. Εκεί μέσα σε ώρες από τη φασιστική επίθεση οι εργάτες κατέλαβαν υπό τον έλεγχο τους 3000 επιχειρήσεις. Αυτό συμπεριλάμβανε όλες τις υπηρεσίες δημοσίων μεταφορών, ναυσιπλοΐα, ηλεκτρικές και εταιρείες ενέργειας, εργασίες αερίου και νερού, εργοστάσια μηχανών και αυτοκινήτων, ανθρακωρυχεία, τσιμεντοβιομηχανίες, κλωστοϋφαντουργίες και βιομηχανίες χαρτιού,...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018