Edgar Rodrigues

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

12 Σεπτεμβρίου 2018

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα
• κοινωνικοί αγώνες
• εργατική τάξη
• αναρχοσυνδικαλισμός
• αριστερά
• εργατικό κίνημα

Του Edgar Rodrigues*

Ισπανόφωνος υποδηματοποιός, επαναστάτης συνδικαλιστής και αναρχικός. Η καριέρα του ως αγωνιστής ξεκίνησε στο Σάο Πάολο με το Συνδικάτο Υποδηματοποιών και Συναφών Επαγγελμάτων. Εμφορείτο από σαφείς ιδέες, με τις οποίες υποστήριξε και εντυπωσίασε τους νεότερους που συμμετείχαν στην ταξική πάλη με τη στάση του και τη ρητορική του δυναμική. Ο Pedro Catalo -ένας συνάδελφός του- κατέγραψε τις ακόλουθες εντυπώσεις για τον Antonino Dominguez μετά την πρώτη συνεδρίαση του συνδικάτου υποδηματοποιών που παρακολούθησε το 1921:

«Ο Antonino Dominguez, Ισπανός υπήκοος, ήταν ένας ευφυής άνθρωπος, λεπτής και ευαίσθητης ιδιοσυγκρασίας, τον οποίο ποτέ κανείς δεν περνούσε για τσαγκάρη. Η ομιλία του, με αυτή την βαριά προφορά της Γαλικίας, παρ’ ότι ο ίδιος μιλούσε ξεκάθαρα και με σαφήνεια, με έναν μετρημένο και εύκολα κατανοητό τρόπο, ενισχυόταν από μια βαθιά γνώση του κοινωνικού ζητήματος. Ήταν αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί πλήρης αναρχικός αγωνιστής».

Ως ακτιβιστής, ο Antonino Dominguez μίλησε σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, συναντήσεις συνδικάτων και κατά τη διάρκεια απεργιών. Έγινε στόχος της αστυνομίας και αναγκάστηκε να φύγει από το Σάο Πάολο. Δεν μπορούσε να βρει δουλειά. Στη συνέχεια έκανε μια δοκιμή στο Ρίο ντε Τζανέιρο,εντάχθηκε στη Συμμαχία Υποδηματοποιών και η ελευθεριακή ομάδα της οποίας ήταν μέλος αντιτάχθηκε στην υπαγωγή της στην Profintern (για την οποία το Κρεμλίνο είχε δώσει εντολή στο Κομμουνιστικό Κόμμα Βραζιλίας να πιέσει). Παρά τους φιλικούς του τρόπους, βρέθηκε αντιμέτωπος με δύο κύριους εχθρούς: την αστυνομία και «τα αγόρια της Τσεκά». Προσπάθησε να φύγει από το Ρίο μετά από δύο μήνες, αλλά δεν μπορούσε να βρει δουλειά και πήγε πίσω.

Λίγο μετά από αυτό, η διαμάχη αναζωπυρώθηκε ξανά με αφορμή την επιστολή καταγγελίας και παραίτησης από το Κομμουνιστικό Κόμμα Βραζιλίας (PCB) του Joaquim Barbosa και της προεκλογικής εκστρατείας των Octávio Brandão και Minervino de Oliveira (δύο πρώην αναρχικών που προσχώρησαν στον μπολσεβικισμό) να εκλεγούν με το Εργατοαγροτικό Μπλοκ. Η εκστρατεία προσέλκυσε τον οππορτουνιστή Δρ Azevedo Lima που προσχώρησε στο Εργατοαγροτικό Μπλοκ (το πολιτικό σκέλος του PCB) για να βοηθήσει στην εκλογή των εκπροσώπων του στην πολιτειακή και ομοσπονδιακή κυβερνήσεις. Ο Azevedo Lima εξελέγη βουλευτής το 1927, αλλά από το 1929 είχε αυτομολήσει προς την πλευρά της κυβέρνησης Washington Luiz. Πριν από αυτό, όμως, έδωσε ομιλίες σε συνδικάτα και αντιτάχθηκε σε διάφορους εργαζόμενους όταν διαφωνούσαν με τα λεγόμενά του. Ο ίδιος λειτούργησε και ως άνανδρος συκοφάντης στην υπηρεσία του PCB που το εγκατέλειψε αργότερα από τη στιγμή που είχε ο ίδιος διασπείρει διχόνοια στις τάξεις των εργατών στην προσπάθειά του να προκαλέσει τους εργαζόμενους να υπαχθούν στην Profintern.

Η βρώμικη, συκοφαντική εκστρατεία του ξεκίνησε στο τοπικό συνδικάτο ναυτών στην Praça de Harmonia πριν συνεχίσει να κάνει το ίδιο στους εργαζόμενους στην κλωστοϋφαντουργία, στο Rua do Acre, και καταλήγοντας στους τυπογράφους στο Rua Frei Caneca, όπου δύο ζωές χάθηκαν και πολλά άτομα τραυματίστηκαν. Οι συμβουλάτορες του Azevedo ήταν οι Octávio Brandão, João da Costa Pimenta, Roberto Morena και ο ενορχηστρωτής της όλης σύγκρουσης, Astrojildo Pereira, γενικός γραμματέας του PCB (που χρόνια αργότερα θα αποβληθεί από το κόμμα). Οι ένοπλοι μπράβοι του PCB ήταν οι Pedro Bastos και Eusébio Manjon, δύο από...

Περισσότερα …