Το κείμενο αυτό του Γιάννη Ταμτάκου, αν και αναφέρεται σε γεγονότα που, στα τέλη της δεκαετίας του 1980 με αρχές αυτής του 1990, σημάδεψαν τόσο την καθεστωτική (“κομμουνιστική” και “ανανεωτική”) αριστερά στο σύνολό της όσο και τις ελλαδικές πολιτικές εξελίξεις, αισθάνομαι ότι εμπεριέχει και έναν “προφητικό” τόνο. Αυτό είναι φανερό από το ύφος με το οποίο έχει γράψει ο Γιάννης Ταμτάκος το κείμενο, “αγωνιώντας” να συμπεριλάβει τόσα πολλά σε αυτό. Και παρ’ ότι ο συγγραφέας δεν απέκτησε, αλλά και δεν διεκδίκησε ποτέ δάφνες ιστορικού ή θεωρητικού, λέγοντας πάντα ταπεινά ότι “εγώ ένας απλός εργάτης ήμουν”, πιστεύω ότι τα καταφέρνει μια χαρά, στο να δώσει το “πνεύμα και το γράμμα” της δράσης της καθεστωτικής αριστεράς, οποιασδήποτε τάσης και απόχρωσης, στον ελλαδικό χώρο - αλλά και γενικώς.
Το κείμενο αυτό αποκτά, κατά τη γνώμη μου, ένα ακόμα επίκαιρο χαρακτηριστικό, μιας και από το 2015, την ελλαδική επικράτεια κυβερνά μια κατ’ επίφαση αριστερή κυβέρνηση (με ολίγο από ακροδεξιό πασπάλισμα), τα ζοφερά αποτελέσματα της διακυβέρνησης της οποίας τα γνωρίζουν όλοι και όλες, πιστεύω.
Το κείμενο αυτό, παραδόθηκε από τον ίδιο εκείνη την εποχή σε μερικούς από μας, φίλους και συντρόφους του, σε χειρόγραφη μορφή. Με τον τίτλο “Προς τους φίλους του ‘Συνασπισμού” και υπότιτλο “σαν το σινάπι που τρίβεσαι για το κρυοπάγημα”, περιελήφθηκε στο βιβλίο “Γιάννης Ταμτάκος, Αναμνήσεις μιας ζωής στο επαναστατικό κίνημα”, Εκδ. Κύκλοι Αντιεξουσίας, Θεσσαλονίκη 2003 (σελίδες 198-200).
Τιμώντας τη μνήμη, αλλά και τους αγώνες του συντρόφου μας, το αναδημοσιεύουμε.
Δημήτρης Τρωαδίτης
“Καλά εσείς “ανανεωτές” του ΚΚΕ γεννηθήκατε όψιμα, αν γεννιόσασταν πρώιμα ο πατερούλης Στάλιν με τα εξαρτημένα κοπέλια του Ζαχαριάδη, Σιάντο, Ιωαννίδη, Κύρκο, Φλωράκη κλπ. θα είσασταν σήμερα χωρίς κεφάλια”.
Ο υπαρκτός ανύπαρκτος σοσιαλισμός μαρξολενινισμός δίνει αυτή την περίοδο εξετάσεις παγκόσμια και ιδιαίτερα στη χώρα μας σήμερα με τους “ανανεωτές”.
Όλοι αυτοί αλληλοκατηγορούνται για διασπαστές, πράκτορες της άρχουσας τάξης, προδότες, χαφιέδες κλπ διακοσμητικά, αλλά και ποιος από τους διαφωνούντες και αρχηγοί ακόμη του ΚΚ δεν κατηγορήθηκε για τέτοιος;
Όλοι τους γενικώς.
Κάποτε ο μακαρίτης Σπύρος Στίνας (Σ. Πρίφτης) όταν οι σταλινικοί κατηγορούσαν τους αντιπολιτευόμενους του ΚΚ ως χαφιέδες, σε μια προκήρυξή του έγραψε πως το ΚΚ έβγαλε τόσους πολλούς χαφιέδες, όσους δεν έβγαλε η Σχολή Χωροφυλακής και η Αστυνομία Πόλεων μαζί.
Αλλά αυτή η μέθοδος της χαφιεδολογίας ερχόταν από πάνω, απ' την Μέκκα, πόσοι δεν κατηγορήθηκαν και σφαγιάστηκαν σαν τέτοιοι καλοί και κακοί επαναστάτες, αλλά και οι κατήγοροι κι αυτοί δεν γλυτωσαν, σφαγιάστηκαν σαν τέτοιοι.
Πάρτε πρώτα τον Λένιν, τον Τρότσκι, κι αυτοί κατηγόρησαν τους Κροστανδιανούς σαν πράκτορες της Αντάντ, δηλαδή των Αγγλογάλλων, και σκότωσαν 16.000 ναύτες κλπ που ο ίδιος ο Τρότσκι έλεγε ήταν ο ανθός της ρωσικής επανάστασης και ύστερα από λίγο αυτός ο ανθός έγινε αγκάθι. Ακόμη εξόντωσαν τόσους αναρχικούς του Νέστωρα Μάχνο που δεν συμφωνούσαν με την διάλυση των συμβουλίων για το κόμμα.
Πάρτε την σταλινική περίοδο με πάνω από 20 εκατομμύρια θύματα, τα 2/3 της πρώτης Κ.Ε. της Ρωσίας τα εξαφάνισε, τα θύματα παγκοσμίος είναι αναρίθμητα και άγνωστα.
Από 2000 αντιπολιτευόμενοι, τροτσκιστές, αρχειομαρξιστές στην περίοδο της ΕΑΜοκρατίας ξεκληρίστικαν και ο καπετάν Γιώτης (Φλωράκης) σήμερα γιορτάζει την επέτειο των 50 χρόνων του από δε τους δικούς του οπαδούς του ΚΚ διπλάσιους.
Για όλα αυτά δεν έφταιγε μόνο ο Στάλιν σαν πρόσωπο που όλοι τα ρίχνουν σε αυτόν τώρα σαν λάθη (άλλο λάθη και άλλο εγκλήματα). Ο Στάλιν ήταν γνήσιο παιδί του μαρξολενινιστικού οργανωτικού μοντέλου, δεν ήταν καμπίσιος.
Γι' αυτό πρέπει να πιάσουμε το γαΐδούρι απ' το καπίστρι και όχι από το σαμάρι, διότι για όλα αυτά φταίγη η θεωρία του Μαρξισμού Λενινισμού σαν ιδεολογία κυριαρχίας και καπιταλιστικού ολοκληρωτικού εξουσιασμού. Στον Μαρξ υπάρχουν και λυτουργούν δυο στοιχεία, το επαναστατικό απελευθερωτικό και το εξουσιαστικό. Αυτό το εξουσιαστικό κάνει σήμερα τα απανταχού ΚΚ να ευθυγραμίζονται με τα καπιταλιστικά οργανωτικά μοντέλα να καλλιεργούν ρεφορμιστικές αυταπάτες, να εμπλέκονται στον καπιταλιστικό μηχανισμό, να συντηρούν το κατεστημένο, να επιδιώκουν κοινοβουλευτικές καρέκλες με μεταρρυθμιστικό τρόπο, ενώ απεδείχθη πως τα κοινοβούλια κατήντησαν βραχίονες της αντεπανάστασης όπως η παλιά σοσιαλδημοκρατία και έτσι να γίνονται οι πυροσβέστες της κοινωνικής επαναστατικής αλλαγής.
Γι' αυτό η Ρωσία που περίμενε ο κόσμος να γίνει η παγκόσμια επανάσταση σαν πρωτοπόρα ελευθεριακή δύναμη, δεν κάμει εξαγωγή καπιταλισμού, δηλαδή πηγαίνει στις ρίζες του Μρξισμού Λενινισμού απ' όπου προήλθε και όπως λέγει ο Αμερικάνος Μπούτσιν “ο Μαρξισμός σε τελευταία ανάλυση είναι η πιο προχωρημένη αστική ιδεολογία”.
Αλλά ας μην χαριεντίζεται η άρχουσα καπιταλιστική τάξη γι' αυτά που συμβαίνουν στις ανατολικές χώρες, γιατί σε τελευταία ανάλυση είναι το δικό της μοντέλο το οποίο δεν είναι το ιδανικότερο όπως νομίζει, που είναι σύστημα βάρβαρης εκμετάλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ανεργίας και πείνας. Τώρα τα 2/3 του πλανήτη πεινούν και κάνουν έφοδο στον καπιταλιστικό παράδεισο, γι' αυτό όλες οι καπιταλιστικές χώρες υψώνουν τοίχο γι' αυτούς τους πεινασμένους και ταλαίπωρους της γης, που στο τέλος δεν θα καθήσουν με σταυρωμένα τα χέρια (άλλωστε γι' αυτό δεν διαλύεται το ΝΑΤΟ, οσμίζονται θύελλα.)
Και εκείνο που έχουμε να συστήσουμε στους ανανεωτές φίλους του συνασπισμού να μην ματαιοπονούν, ο Σταλινομαρξισμός δεν ανανεώνεται και όσοι μπολιάστηκαν μ' αυτόν πρέπει να πεθάνουν, όπως μας είπε ο φίλος μας Κορνήλιος Καστοριάδης στην περσινή συνέντευξή μας.
Αυτή η γενιά του άκρατου σοβινισμού που καλλιεργήθηκε εις βάρος του σοσιαλιστικού ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΥ πρέπει να παραμεριστεί, η θεωρία της εθνικής αντίστασης αυτής της ΠΑΝΟΥΚΛΑΣ που στήριξε την αστική τάξη να καθίσει στο σβέρκο μας κατά την διάρκεια του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου πρέπει να απορριφθεί και να καταδικαστεί κυριολεκτικά. Ο εθνικισμός, ο σοβινισμός που καλλιεργήθηκε αυτά τα χρόνια στην Ρωσία και σ' όλα τα ΚΚ καθώς και από τις κυρίαρχες τάξεις, φέρνει αυτά τα αποτελέσματα που βλέπουμε σήμερα στα Βαλκάνια και σ' όλες τις χώρες.
Οι θέσεις της λεγόμενης “αριστεράς” για την εθνική “ομοψυχία” που στιγμάτισε με την συναίνεσή της στην κυβέρνηση Τζανετάκη (διάβαζε Ιερής συμαχίας) και για να κάψουν τους φακέλους μας που πάνω από μισό αιώνα μας φακέλωνε η άρχουσα τάξη για τις ιδέες μας, (γιατί οι φάκελοι της λεγομένης αριστεράς ήταν λερωμένοι). Αυτούς τους φακέλους τους θέλαμε για εμάς. Αυτοί οι φάκελοι ήταν τίτλοι τιμής που κρατήσαμε ψηλά τις ιδέες του επαναστατικού σοσιαλισμού που εσείς λερώσατε.
Οι εργαζόμενοι γενικώς θα βρουν τον τρόπο και την μέθοδο να αυτοκυβερνηθούν, να αποτινάξουν τον ζυγό που απεργάζονται οι κυρίαρχες τάξεις πάνω στον πλανήτη γι' αυτό να είσται βέβαιοι.
Μπαρμπαγιάννης Ταμτάκος”.
*Στο κείμενο έχουν γίνει διορθώσεις.
