Της Cristina Guzzo
Olga Acera (Δημοκρατία της Αργεντινής)
Γεννήθηκε στην Punta Alta στην επαρχία του Μπουένος Άιρες και δούλευε στην κτηνοτροφία από την ηλικία των οκτώ. Έλαβε την βασική της εκπαίδευση σε ένα Ριζοσπαστικό Σύγχρονο Σχολείο, βασισμένο στο εκπαιδευτικό μοντέλο που εισήγαγε ο Καταλανός ελευθεριακός Francisco Ferrer y Guardia με την επιστημονική διαδικασία πειραματισμού κι απόρριψης.1
Το 1917 συμμετείχε στις απεργίες των σιδηροδρομικών, όταν στους εορτασμούς των απεργιακών αγώνων οι γυναίκες του νότιου Μπουένος Άιρες κάθισαν στις ράγες για να μπλοκάρουν την συνέχιση της λειτουργίας των μεταφορών.
Ήταν φεμινίστρια και υπήρξε σύντροφος για πάνω από 50 χρόνια του Generoso Cuadrado Hernández, συγγραφέα και αναρχικού αγωνιστή που γεννήθηκε στο Bahía Blanca. Ζούσαν στο Tapiales του Μπουένος Άιρες. Η κόρη τους Alba Cuadrado, υπήρξε μέλος της Ελευθεριακής Ομοσπονδίας Αργεντινής (FLA).
1. Από την “Libertarias en America del Sur”, της Cristina Guzzo, σ. 15 [Μπουένος Άιρες: Libros de Anarres, 2014.]
Miguelina Aurora Acosta Cardenas (Περού, 1887-1938)
Γεννήθηκε στο Yurimaguas στο τμήμα Loreto του Alto Amazonas το 1887, σύμφωνα με τα πανεπιστημιακά της έγγραφα. Οι γονείς της ήταν οι Miguel Acosta Sánchez και Grimanesa Cárdenas Montalbán, γαιοκτήμονες στις περιοχές του περουβιανού Αμαζονίου και ευνοημένοι οικονομικά από την ραγδαία ανάπτυξη της βιομηχανίας ελαστικών εκείνης της εποχής. Ως κληρονόμος μιας πλούσιας οικογένειας πήγε για σπουδές στη Γαλλία, την Ελβετία και τη Γερμανία, γεγονός που της επέτρεψε να ζήσει το κλίμα στην Ευρώπη μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Κατά την επιστροφή της στο Περού, η Miguelina ήρθε αντιμέτωπη με δύο νέες συνθήκες: η οικογένειά της είχε εγκαταλείψει το αγρόκτημα στον Αμαζόνιο, το καουτσούκ είχε πλέον αντικατασταθεί από συνθετικά, κάτι που έφερε τέλος εποχής για τη βιομηχανία ελαστικών. Ξεκίνησε τις σπουδές της στο Περού και άρχισε να βιώνει την κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα.
Στο Πανεπιστήμιο Mayor de San Marcos σπούδασε λογοτεχνία και αργότερα νομική, ενώ έγινε δεκτή στο δικαστικό σώμα το 1920. Στη διατριβή της "Ο θεσμός του γάμου καταστέλλει τη νομική και κοινωνική θέση της γυναίκας" αποκάλυψε τον μαχητικό φεμινισμό της και την αντίληψή της για την αντρική κυριαρχία επί των γυναικών. Αγωνίστηκε για το δικαίωμα των γυναικών να ασκούν νομική αγωγή, κάτι που απορρίφθηκε με την ισχύουσα νομοθεσία. Η Miguelina Acosta επρόκειτο να γίνει η πρώτη γυναίκα δικηγόρος του Περού που υπερασπίστηκε ανοιχτά την εργατική τάξη.
Από το 1917 έως το 1919 διηύθυνε την εβδομαδιαία αναρχίζουσα εφημερίδα “La Critica” μαζί με την “ινδιάνα” φίλη της Dora Mayer. Αυτά ήταν χρόνια μεγάλων απεργιών στο Περού, που οργανώθηκαν από μουτουαλιστές/ριες (στμ. οπαδοί των ιδεών περί αλληλοβοήθειας του Πιερ Ζοζέφ Προυντόν) και αναρχικές/ούς εργάτες/ριες. Η ακμή του αναρχικού κινήματος στο Περού ήταν μεταξύ 1911 και 1924, κατά τη διάρκεια της οποίας η Miguelina Acosta εμφανίστηκε ως φεμινίστρια και επιφανής αναρχοσυνδικαλίστρια.
Στην “La Critica” υπέγραφε τα άρθρα της με τα ψευδώνυμα Maac και Emedosa. Σε αυτά τα άρθρα ασχολήθηκε με τις απαιτήσεις της εργασίας και τον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση. Πίστευε στην εκπαίδευση των γυναικών ως βασικό εργαλείο για την προσωπική ανάπτυξη τους. Ένα άλλο βασικό θέμα για το οποίο αγωνιζόταν ήταν τα δικαιώματα των ιθαγενών Ινδιάνων και ειδικότερα...
Σύντομο βιογραφικό σημείωμα για τον Zhivoder, επαναστάτη ναύτη που πέρασε από τον μπολσεβικισμό στον αναρχισμό
Nick Heath
Ο Zhivoder γεννήθηκε σε μια αγροτική οικογένεια στην επαρχία Poltava γύρω στο 1883. Την περίοδο 1904-1905 ήταν μέλος του RDSLP (Μπολσεβίκοι) και πήρε μέρος στην επανάσταση του 1905-1907. Μέχρι το 1910 δραστηριοποιήθηκε στην υπόγεια οργάνωση των μπολσεβίκων στην Αγία Πετρούπολη. Κατά τη διάρκεια του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου υπηρετούσε ως ναύτης στο στόλο της Βαλτικής. Συμμετείχε στον εμφύλιο πόλεμο με τον Κόκκινο Στρατό ως διοικητής του τμήματος εφοδιασμού στο μέτωπο Τσαρίτσιν το 1918. Έγινε διοικητής του στρατιωτικού τομέα του Γιεκατερίνοσλαβ και της Ταξιαρχίας «Λένιν»...
Αριθμητικά, οι αυτοπροσδιοριζόμενοι αναρχικοί στη Ρωσία την περίοδο της Οκτωβριανής Επανάστασης δεν ήταν ιδιαίτερα ισχυροί, αφού το κίνημα μόλις ξεκινούσε, ενώ ο επαναστατικός συνδικαλισμός ομοίως βλάσταινε τότε και ο πιο ριζοσπαστικός παράγοντας κομματικής πολιτικής, οι Αριστεροί Σοσιαλεπαναστάτες, ήταν σχετικά αδύναμοι σε σχέση με τους Μπολσεβίκους. Πέρα απ’ αυτό, οι Αριστεροί Σοσιαλεπαναστάτες ήταν στην πραγματικότητα σε συνασπισμό με το κυβερνών Μπολσεβίκικο Κόμμα από τον Κόκκινο Οκτώβρη έως τον Ιούλη του 1918, οπότε και προσπάθησαν να ανατρέψουν τους πρώην συμμάχους τους. Ο Βολίν επισημαίνει ότι αν οι αναρχικοί και οι αναρχοσυνδικαλιστές είχαν περισσότερο χρόνο από αυτόν που τους δόθηκε ως την επίθεση...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018