Η ανάγκη του Ωραίου είναι ρυθμός δια την ύπαρξιν του ανθρώπου.
Και όλον του κόσμου η ζωή στρέφεται περί την ανάγκην αυτήν, η οποία εγέννησε τας τέχνας και τας επιστήμας και τα συστήματα. Όλοι επιδιώκουσι με πάθος την καλλονήν ως ίδιοκτησίαν. Και εκείνοι οι οποίοι την αγαπούν εις τον πλησίον, την θέλουν δια τον εαυτόν τους, όπως και εκείνοι οι οποίοι την αγαπούν είς τον εαυτόν τους. Πόσοι φωτογράφοι δεν επληρώθησαν καλλίτερα διότι εκολάκευσαν εις τας φωτογραφίας; και πόσαι παρακλήσεις και υψηλά φωκόλ και στερήσεις δεν εχρησίμευσαν ως μέσα αυστηρά δια την ωραιοτέραν μας επίδειξιν!
Και πόσα διπλώματα δεν επεδιώξαμεν, κατόπιν καταναγκαστικών έργων μόνον δια να φανώμεν ωραίοι ως ιατροί, ωραίοι ως δικηγόροι, ωραίοι ως καθηγηταί, ωραίοι ως πρόεδροι, ωραίοι ως καλλιτέχναι, ωραίοι ως ιερείς, ωραίοι ως άσχημοι!
Και πόσοι δεν απεπειράθησαν να θυσιασθούν δια να φανούν ωραίοι ως ήρωες!
Και δεν εχάθησαν μέσα εις την απόπειράν τους αυτήν;
Και μήπως η αισθητική της ηθικής δεν είναι δια την καλλονήν;
Είμεθα ηθικοί δια να φανερώσωμεν τα κρυφά μας θέλγητρα, τα οποία πολλές φορές είναι και ανύπαρκτα.
Και την ανάγκην αυτήν του ωραίου θα ημπορούσαμεν να την δεχθώμεν ως ένα παραρυθμόν δια την παρα-ύπαρξιν των παρα-ανθρώπων, εάν εδίδαμεν προσοχήν εις ποίους τόνους τα πράγματα μας τραγουδούν τας δυστυχίας μας.
Όπως υπάρχωμεν είναι ανάγκη να αποστρεφώμεθα το ωραΐον, το σεμνόν, την τέχνην, την επιστήμην, την θρησκείαν, το σύστημα, δια να αγαπήσωμεν την ζωήν, την ασχημίαν της ζωής, την γυμνότητα της ζωής, την αμάθειαν της ζωής, την ανηθικότητα της ζωής, την αναρχίαν της ζωής με μίαν λέξιν την αληθείαν της ζωής. Δια να μας φοβηθούν όλοι οι ωραίοι θάνατοι! Οι σεμνοί και οι επιβάλλοντες που να φύγουν μακράν, πολύ μακράν όπου μόνοι, μη έχοντες πού να επιδείξουν την σεμνότητά τους, και την επιβολήν και την ωραιότητά τους, να κυτταχτούν αναμεταξύ των, μέσα εις τους καθρέφτες των αδυναμιών των, δια να μείνουν νεκροί. Και όταν πεθάνουν οι θάνατοι δια καμμίαν κηδείαν ζωής δεν θα θρηνήση η φύσις. Και ζώντες, όσον και αν υποφέρωμεν σήμερον, ας μη αγαπώμεν το ωραίον. Είνε μία συνθήκη την οποίαν την έπλασαν οι άσχημοι.
Τουλάχιστον από το υπερώον της κοινωνίας εις το οποίον ευρισκόμεθα, ας προσποιούμεθα ότι βλέπομεν την καλλονήν.
Είνε πολύ αξιολύπητοι οι άνθρωποι οι οποίοι κάθηνται εις τα πρώτα θεωρεία και βλέπουν εκ του πλησίον τους ωραίους ηθοποιούς!
Οι άσχημοι, τι απαίσιοι παρα~άνθρωποι! Φοβείται κανείς να τους συγκρίνη και με τους γέρους ακόμη!
Ποίος εκ των πιθήκων θα επίστευεν ότι θα ανεκάλυπτον την ωραιότητα και την ηθικήν δια την παρα-ύπαρξίν των;
Οι άνθρωποι ας μη πιστεύουν εις την καλλονήν. Διότι αυτή είνε το περίστροφον με το οποίον τους πληγώνει η ασχημία.
Και διατί να βλέπουν να χΰνωνται τα αίματά των και είς τους ύπνους των ακόμη, αφού δεν τα σταματά τίποτε πλέον όταν αρχίσουν να τρέχουν και αφού, το «κεφάλαιον» και η «αρετή» και η «σεμνότης» και η «παρθενία» είναι μεταξωτά μαντηλάκια τα οποία τόσον πολύ πλέον ελέρωσαν, ώστε να μη καταδέχωνται να τα πλένουν, ούτε η χυδαιότερες πλύστρες, και τα οποία εάν έλθουν εις έπαφήν μολύνουν περισσότερον τες αιμορροούσες πληγές εκείνων οι οποίοι ηγάπησαν την ζωήν!
ΙΑΤΡΟΣ ΣΑΡΑΦΙΔΗΣ
* Απόσπασμα από το έργο...
Λίγες γραμμές για την ταινία
Χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογίας (και τη βοήθεια του φίλου Δ.Λ.) η τελευταία συνέντευξη του Άγι Στίνα είναι διαθέσιμη πλέον στο internet, μετά από μια μεγάλη περίοδο σποραδικών προβολών σε επετειακές και άλλες εκδηλώσεις (τα σχετικά links υπάρχουν σε διπλανή στήλη).
Τελειώνοντας τη σχολή Σταυράκου, σκέφτηκα ότι θα ήταν καλή ιδέα να γυρίσω, σαν πτυχιακή ταινία, μια συνέντευξη - ντοκουμέντο, με ένα πρόσωπο που σφράγισε με τη δράση του την ιστορία της άκρας αριστεράς στη διάρκεια του 20ου αιώνα (για την ιστορία. η ταινία απορρίφθηκε τότε από την πλειοψηφία των καθηγητών μου σαν βαρετή και......
Stavros Kouchtsoglous born in Istanbul (Turkey) in 1878. According to his nephew Nickos Kouchtsoglou, a lawyer, Stavros Kouchtsoglous’s was descended from Propontida, Thrace. Sent to attend high school of Tsotylion, Kozani, a reformatory school of this period. But he was devoted, instead, since his early years in the struggle for the social revolution. Since he was a boy he worked as a cigarette maker and also in Piraeus as a seafarer.
He lived a turbulent life and influenced by the ideas of Michael Bakounin as well as the ideas of other anarchist thinkers. He traveled to several countries of Europe,...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018