Tο Κέντρο για τη Ποιότητα Ζωής
Μέχρι το φθινόπωρο του 1984 η μόνη «αυτόνομη», γενικότερης ελευθεριακής υφής, παρέμβαση που είχε ποτέ παρουσιασθεί στις περιοχές αυτές, ήταν το Κέντρο για τη Ποιότητα Ζωής, στα τέλη της δεκαετίας του ’70 με αρχές της δεκαετίας του ‘80, το οποίο ήταν βασικά έμπνευση και κέντρο άμεσης επιρροής των τοπικών οργανώσεων του τότε ΚΚΕ Εσ. και του «Ρήγα Φεραίου».
Παρ’ όλα αυτά, κάποια άτομα που συμμετείχαν ή που σύχναζαν κυρίως στο στέκι του Κέντρου, στα σύνορα Ελληνικού-Γλυφάδας, πρέπει, οπωσδήποτε, να ήρθαν σε επαφή με τις γενικότερες ελευθεριακές ιδέες, επειδή στο εν λόγω Κέντρο επιχειρήθηκε να δοθεί μια επίφαση ελευθεριότητας πέρα από τις στενές κομματικές επιλογές. Άλλωστε, άτομα με τέτοιες απόψεις ζούσαν στις περιοχές αυτές αλλά ήσαν κυρίως φοιτητές που τον περισσότερο χρόνο τον περνούσαν στο κέντρο της Αθήνας.
Πρέπει, επίσης, να σημειωθεί ότι το Κέντρο για τη Ποιότητα Ζωής, παρ’ ότι δεν κράτησε αρκετά, συγκέντρωσε από την αρχή της δράσης του τα πυρά και τη λυσσαλέα αντίδραση των τοπικών οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που έκαναν τα πάντα να το δυσφημίσουν και να το διαλύσουν. Αυτό κατορθώθηκε, όμως, από την έλλειψη προοπτικής και το εφήμερο του χαρακτήρα του ίδιου του Κέντρου για την Ποιότητα Ζωής. Μετά τη διάλυση, οι περισσότεροι συμμετέχοντες είτε ερωτοτρόπησαν για ένα διάστημα με το ΚΚΕ Ες. και το «Ρήγα Φεραίο» και έκτοτε εξαφανίστηκαν είτε απορροφήθηκαν σε τοπικές ή άλλες φιλοδοξίες και συμφέροντα από την επόμενη κιόλας μέρα της διάλυσης.
Η Πρωτοβουλία Νέων Κοινωνικής Παρέμβασης
Το φθινόπωρο του 1984, ιδρύθηκε στο Ελληνικό (Σούρμενα), η Πρωτοβουλία Νέων Κοινωνικής Παρέμβασης με μέλη τους Γιώργο Τσ., Γιάννη Μωρ., Δημήτρη Τ. και κάποιον μαθητή (του οποίου το όνομα δεν θυμόμαστε) με στόχο να παρέμβει αυτόνομα, τόσο πολιτικά όσο και πολιτιστικά, στις περιοχές Ελληνικού, Τερψιθέας και Άνω Γλυφάδας.
Από τα μέλη της ομάδας οι τρεις πρώτοι υπήρξαν πριν μέλη και στελέχη της ΚΝΕ, ήσαν ήδη εργαζόμενοι, είχαν εμπειρία πολιτικής δουλειάς και γνώριζαν πρόσωπα και καταστάσεις των περιοχών τους.
Η ομάδα αυτή διατηρήθηκε έως το τέλος σχεδόν του ίδιου χρόνου και το μόνο που έκανε ήταν η έκδοση και το κόλλημα τριών χειρόγραφων προκηρύξεων-αφισών, από τις οποίες οι δύο γενικόλογες και περί παντός επιστητού και μία για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου του 1973 και δύο προκηρύξεις από τις οποίες η μία γενικόλογη που μοιράστηκε σε πορεία αναρχικών στο κέντρο της Αθήνας και η άλλη για τα γεγονότα και τις συλλήψεις με αφορμή την επίσκεψη Λε Πεν, στις 4 Δεκεμβρίου 1984.
Από την απαρχή σχεδόν της δημιουργίας της, η ομάδα βάλθηκε να προετοιμαστεί για μια ενδεχόμενη αντιπαράθεση με την ΚΝΕ των περιοχών αυτών και έτσι όλα τα μέλη άρχισαν να διαβάζουν και να συζητούν κατά κεφάλαια το βιβλίο του Μάρεϊ Μπούκτσιν «Άκου Μαρξιστή», κάτι που έμεινε στη μέση. Η αντιπαράθεση, όμως, αυτή δεν έγινε ποτέ.
Παρατίθεται στη συνέχεια η πρώτη προκήρυξη-αφίσα, με την οποία έγινε και η εμφάνιση της ομάδας:
«Μέσα σ’ αυτή την αρρωστημένη κοινωνία που ζούμε, έρχεται τούτη η παρέμβασή μας σαν μια αυτόνομη φωνή νέων ανθρώπων που αναγκάζονται να επιβιώνουν κάτω από το βάρος των προσφερόμενων καταναλωτικών...
Ο δρόμος του Σοσιαλισμού σήμερα είναι αυτός της Γαλλικής Επανάστασης του 1793 – Ελευθερία, Ισότης, Αδελφότης, στα οποία εμείς προσθέτουμε την Ενότητα. Ελευθερία σημαίνει ανάπτυξη όλων των ειδικοτήτων ή των τεχνών και όλων των ατομικών ταλέντων χωρίς περιορισμό.
Ελευθερία σημαίνει δικαίωμα στην εξάσκηση όλων των ειδικοτήτων, χωρίς απόκτηση επίσημων τίτλων και αδειών και δίχως το μονοπώλιό τους από τα πανεπιστήμια.
Ελευθερία σημαίνει απελευθέρωση και χειραφέτηση των γυναικών και ελευθερία όλων μας από κάθε είδους απαγορεύσεις.
Ισότης σημαίνει ίσα δικαιώματα απέναντι στον νόμο, ισότητα των κοινωνικών θέσεων μέσα σε ένα έθνος, ίση κατανομή του πλούτου και ίση ποιότητα συνειδήσεων πριν η...
Το πρώτο σύμπτωμα των επαναστατικών κινημάτων, των παραγαγόντων την επί Αλεξάνδρου του Β' εσωτερικήν κατάστασιν της Ρωσίας, δύναται να θεωρηθή η περί Συντάγματος απόπειρα των δεκεμβριανών εν έτει 1825. Εις το ατυχές και αδέξιον εκείνο κίνημα είχε μέρος το άνθος της ρωσικής αριστοκρατίας. Μολονότι δε η υπό της κρατησάσης αυτοκρατορίας επιβληθείσα τιμωρία εγένετο αγρία και απάνθρωπος, διότι διεμελίσθησαν και απηγχονίσθησαν και ετουφεκίσθησαν συγγραφείς και ποιηταί επιφανείς και στρατιωτικοί και πολιτικοί προέχοντες, ενέμεινεν ούχ ήττον ο σπόρος των φιλελευθέρων ιδεών εν τοις κόλποις πασών των κοινωνικών τάξεων. Δια τούτο η επανάστασις του 1825 είναι η ανοίξασα τας πύλας της αντιδράσεως εν...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018