Leonardo Bettini
«Il Lavoratore» («Ο Εργάτης»)
Τόπος έκδοσης: Αλεξάνδρεια
Διάρκεια: 11 Φλεβάρη 1877 (Νο 1)-28 Φλεβάρη 1877 (Νο 3)
Εκδότες: Icilio U. Parrini, Giuseppe Messina και Giacomo Costa.
Αυτή ήταν η επίσημη εφημερίδα του Τμήματος Αλεξάνδρειας της Α’ Διεθνούς, που ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 1876 από τον I.U. Parrini από το Λιβόρνο και μια ομάδα Ιταλών διεθνιστών, οι οποίοι είχαν καταφύγει στην Αίγυπτο για να αποφύγουν την καταστολή που ακολούθησε τις μπακουνικής έμπνευσης και καθοδήγησης εξεγέρσεις. Μετά το τρίτο τεύχος, μετά από διαταγή του Υπουργείου Εξωτερικών (Khedivate) της Αιγύπτου -αλλά σαφώς μετά από αίτημα των ιταλικών προξενικών αρχών- η εφημερίδα απαγορεύτηκε και τα τυπογραφεία Ottolenghi, όπου τυπωνόταν, έκλεισαν επ’ αόριστον. Λίγο αργότερα, ωστόσο, οι συντάκτες ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να συνεχίσουν την κυκλοφορία, αλλάζοντας το όνομα από «Il Lavoratore» σε «Operaio», που θα κυκλοφορούσε την 1η και 14η κάθε μήνα. Αυτό προκύπτει από επιστολή του Ι I.U. Ρarrini από την Αλεξάνδρεια, στις 20 Μάρτη 1877 στην αναρχική εφημερίδα «Il Risveglio» που έδρευε στη Σιένα, στην Ιταλία, στο τεύχος 13 (1 Απρίλη 1877), στη στήλη «Nostre corrispondenze» («Η αλληλογραφία μας»).
Αργότερα, οι αναμνήσεις του Parrini μας παρέχουν αρκετά πιο σύντομα αλλά ενδιαφέροντα στοιχεία, τα οποία, αν και δεν τεκμηριώνουν τις προγραμματικές αρχές της διεθνιστικής αυτής εφημερίδας, τουλάχιστον δίνουν ορισμένες διευκρινίσεις σχετικά με την εξωτερική ζωή της, για να το πούμε έτσι. Ανατρέξτε στο «Un Vecchio» [I.U. Ρarrini], L'Anarchismo sin egitto, στο «La Protesta Umana» (του San Francisco, CA), τεύχος 36, 21 Νοέμβρη 1903, όπου αναφέρεται ότι «...Τον ίδιο χρόνο (1876 ή 1877) οι I.U. Parrini, Giuseppe Messina και Giacomo Costa, από την Imola- κυκλοφόρησαν την εφημερίδα “Il Lavoratore”, η οποία απαγορεύτηκε από τις αρχές μετά από τρία τεύχη. Έχοντας αποκτήσει κάποια εμπειρία, εξέδωσαν την “Il Proletario”, τυπωμένη στη μία μόνο πλευρά. Το πρωτότυπο με τις δύο αυτές εφημερίδες, έγκειται στο γεγονός ότι κανένας από τους τρεις συντάκτες δεν μπορούσε πραγματικά να γράψει: έτσι από γλωσσική και γραμματική άποψη, αυτές οι εκδόσεις απείχαν κατά πολύ από το επιθυμητό, ωστόσο το περιεχόμενο ήταν καλό».
«Il Proletario» («Ο Προλετάριος»)
Τόπος έκδοσης: Αλεξάνδρεια
Διάρκεια: 1 Απρίλη1877 (Νο 1) - ;
Επιμέλεια: Icilio U. Parrini, Giuseppe Messina και Giacomo Costa.
Άγνωστο στον Nettlau, αυτό το αλεξανδρινό μονόφυλλο αναφέρθηκε αρκετές φορές από τον I.U. Parrini. (Δείτε, επίσης «Ε Zoccoli, L'Anarchia», Μιλάνο, 1944, σ. 316, Νο 1. Αρχικά ανακοινώθηκε με το όνομα «L' Operaio» (δες την επιστολή του IU Parrini την 1η Απρίλη 1877, στο τεύχος της εφημερίδας της Σιένα «Il Risveglio», από την Αλεξάνδρεια, με ημερομηνία 20 Μάρτη 1877).
«La Tribuna Libera / La Tribune Libre» («Το Ελεύθερο Βήμα»)
Υπότιτλος: Διεθνές όργανο για τη χειραφέτηση του προλεταριάτου.
Τόπος έκδοσης: Αλεξάνδρεια
Διάρκεια: 1 Οκτώβρη 1901 (Νο 1) - 26 Οκτώβρη 1901 (Νο 2).
Το Διεθνές Ινστιτούτο Κοινωνικής Ιστορίας (IISG, Άμστερνταμ) διαθέτει μόνο το Νο 2.
Δίγλωσση εβδομαδιαία, με ίδρυση και επιμέλεια των Pietro Vasai και του Λιβανέζου Joseph Rosenthal για τα ιταλικά και γαλλικά τμήματα αντίστοιχα. Αυτή η εκδοτική πρωτοβουλία, ωστόσο, δεν είχε επιτυχία, ενώ συνάντησε, επίσης, την εχθρότητα από την πλευρά των ατομικιστών αναρχικών του Καΐρου, και έτσι υποχρεώθηκε να διακόψει την κυκλοφορία...
ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ*
Σε προηγούμενο άρθρο σχετικό με το περίφημο Μακεδονικό Ζήτημα, αναφερόμενοι στην εξέγερση του Ίλιντεν, κάναμε μία νύξη για την ΕΜΕΟ[1] και κυρίως για τον σοσιαλίζοντα χαρακτήρα αρκετών στελεχών της, που χάθηκαν με την αποτυχία της εξέγερσης. Κρίθηκε αρκετά σημαντικό να επανέλθουμε στο ζήτημα κάπως πιο αναλυτικά.
Μία σειρά εργασιών, μεταπτυχιακών και διδακτορικών διατριβών, που εκπονήθηκαν -συμπτωματικά- στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης στις αρχές της δεκαετίας του ’90 -ακόμα μία ευτυχής σύμπτωση!- κατέληγαν ελαφρά τη καρδία στο συμπέρασμα πως η ΕΜΕΟ, παρά τις αυτονομιστικές διακηρύξεις της, ήταν μία οργάνωση ελεγχόμενη περίπου απόλυτα από τη...
Παλιές ιστορικές πληροφορίες για τη δραστηριότητα ορισμένων αναρχικών -επαναστατών και ειρηνιστών- στη Γαλλία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της κατοχής
Το κείμενο είναι περίληψη άρθρου από το Δελτίο της C.I.R.A., Marseille, Νο. 21/22 (Summer, 1984), που είχε αφιέρωμα με θέμα “Αναρχικοί και Αντίσταση”.
Ο Jean Rene Sauliere (γνωστός και ως Andre Arru) ήταν ένας από τους αναρχικούς που συμμετείχαν στη γαλλική αντίσταση στους ναζί και τους συνεργάτες τους στο Vichy κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Γεννήθηκε στο Μπορντώ το 1911 και έμεινε ορφανός κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Νεαρός ενήλικας εργάστηκε...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018