Η ομάδα «Οι Φίλοι του Ντουρρούτι» σχηματίστηκε στις αρχές του 1937. Τα μέλη και οι υποστηρικτές της ήταν επιφανείς σύντροφοι από το μέτωπο της Χέλσα. Παραμένοντας πιστοί στις αναρχικές πεποιθήσεις τους, αρνήθηκαν να υποταχθούν στη στρατιωτικοποίηση, με αποτέλεσμα να μετακινηθούν στην πρωτεύουσα της Καταλονίας (Βαρκελώνη) όπου μαζί με άλλους συντρόφους ίδρυσαν την ομάδα. Ως σύμβολο υιοθέτησαν τη μορφή του Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι, ενός ιδεαλιστή που αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του στις αναρχικές πεποιθήσεις του.
«Ήταν ένας άνθρωπος της δράσης όπως μαρτυρά και ο ηρωικός του θάνατος στο μέτωπο της Μαδρίτης, της ηρωικής και αιώνιας Μαδρίτης που ζει στο αυθόρμητο σύνθημα που εμπνεύστηκαν οι κάτοικοι της πρωτεύουσας μετά τη φυγή της δημοκρατικής, κυβέρνησης από την πόλη... Viva Madrid sin gobierno! (Ζήτω η Μαδρίτη χωρίς κυβέρνηση!). Αυτό το αδάμαστο πνεύμα του λαού της Μαδρίτης διατηρήθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της πολιορκίας της πρωτεύουσας και ήταν το πνεύμα που υιοθέτησε και η Ομάδα. Έτσι λοιπόν οι μαχητές από τη Χέλσα (με την Ταξιαρχία Ντουρρούτι στο μέτωπο της Αραγωνίας) έγιναν οι αγγελιοφόροι του μηνύματος «Κρατήστε γερά και πολεμήστε ως το τέλος!».
Αυτές ήταν αρετές που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι διέθετε ο Ντουρρούτι, ο αναρχικός από τη Λεόν. Στην κηδεία του, η Βαρκελώνη του απέδωσε την τιμή μιας από τις μεγαλύτερες λαϊκές συγκεντρώσεις που έγιναν ποτέ, καθώς το καταλάνικο προλεταριάτο κατέβηκε στους δρόμους σαν ένα σώμα για να τιμήσει τον άνθρωπο που έδωσε τη ζωή του για την υπόθεση των απόκληρων όλου του κόσμου.
Έχοντας δώσει μια πρόχειρη περιγραφή της φύσης της ομάδας μας θα κάνω τώρα μια σύντομη εισαγωγή στην μπροσούρα μας, Hacia una nueva revolucion (Προς μια νέα επανάσταση). Πρώτα απ’ όλα, πότε γράφτηκε; Γύρω στα μέσα του 1938. Πρέπει όμως να τονιστεί ότι το να γράψουμε μια μπροσούρα αυτού του είδους, με τον τίτλο που της δώσαμε, σε εκείνες τις τραγικές στιγμές του Ισπανικού προλεταριάτου, ήταν μια εξαιρετικά υποδηλωτική πράξη που αποτελούσε μια κραυγή ελπίδας για τους αγωνιστές της Ισπανίας. Παρά τον ηρωισμό και την αφοσίωση τους, βρέθηκαν αντιμέτωποι με την πιο επίφοβη ήττα, εξαιτίας της αδυναμίας τους να συντρίψουν την αντεπανάσταση που καθοδηγούσαν οι σταλινικοί, με την υποστήριξη των καμουφλαρισμένων ρεφορμιστών μέσα στην CΝΤ και τη FΑI, και όλων όσων αναρριχήθηκαν σε ανώτερα κυβερνητικά κλιμάκια. Ήταν το 1938 (40 –χρόνια πριν) σε ένα σημείο όπου ο πόλεμος είχε πια χαθεί και τα πολεμικά μέτωπα κατέρρεαν το ένα μετά το άλλο, ως αποτέλεσμα της προδοσίας των σταλινικών, που κατείχαν θέσεις-κλειδιά στα όργανα λήψης αποφάσεων και οι οποίοι υπάκουσαν στις διαταγές του Στάλιν για υπονόμευση του ένοπλου ισπανικού προλεταριάτου.
Σ’ αυτές τις τραγικές στιγμές εμείς, «Οι Φίλοι του Ντουρρούτι», στην τελευταία συνεδρίαση της ομάδας, μετά από μια εκτενή εξέταση της καταστροφής που μας προξένησε η αντεπανάσταση και παρά την έκταση της καταστροφής αυτής, αρνηθήκαμε να δεχτούμε ως οριστική μια τέτοια ήττα. Η επονείδιστη πολιτική που ακολούθησε ο Λάργκο Καμπαγιέρο, η κυβέρνηση του οποίου συμπεριλάμβανε αρκετούς αναρχικούς αγωνιστές, είχε διαβρώσει το επαναστατικό ηθικό στα μετόπισθεν και η κυβέρνηση Νεγκρίν, η κυβέρνηση του «ήττα ή συνθηκολόγηση», προσέδωσε στην ήττα διαστάσεις εκατόμβης. Γι’ αυτό το λόγο...
Η Συνομοσπονδία Αναρχικών Οργανώσεων Ναμπάτ, καλύτερα γνωστή απλά ως Nabat (Набат), ήταν μια αναρχική οργάνωση που αναπτύχθηκε στην Ουκρανία μεταξύ του 1918 και του 1920. Η περιοχή που είχε περισσότερη επιρροή μερικές φορές ονομαζόταν η Ελεύθερη Περιοχή (Free Territory), αν και η Ναμπάτ είχε παρουσία σε όλες τις μεγάλες πόλεις της νότιας Ουκρανίας. Η λέξη Ναμπάτ είναι Ρωσικής/Ουκρανικής προέλευσης και σημαίνει καμπανάκι σήμανσης κινδύνου. Η ομάδα κυκλοφόρησε μια εφημερίδα με το ίδιο όνομα.
Το 1917 μια σειρά εξεγέρσεων στη Ρωσία που ονομάστηκαν η Ρωσική Επανάσταση προκάλεσαν την πτώση της κυβέρνησης, την Τσαρική αυτοκρατορία. Η έλλειψη κεντρικής κυβέρνησης επέτρεψε τη δημιουργία...
Μέρος Α΄
Το κείμενο αυτό είναι μια συνοπτική παρουσίαση του αντάρτικου αγώνα στην Ισπανία από το 1939 μέχρι το 1960. Πρόκειται για μια περίοδο που σημαδεύεται από τη δράση του Φραντσίσκο Σαμπατέ Λιόπαρτ και των συντρόφων του. Είναι μια ελάχιστη συνεισφορά στη μνήμη όλων όσων δεν έσκυψαν το κεφάλι. Σ’ όλους αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους παλεύοντας για την πανανθρώπινη ελευθερία, με το κεφάλι ψηλά και με ανιδιοτέλεια, για την Αναρχία.
Ο Φρανσίσκο Σαμπατέ γεννήθηκε στις 30 Μαρτίου του 1915 στην πόλη Χοσπιτέλ ντε Λιομπραγκάτ που βρίσκεται στα περίχωρα της Βαρκελώνης. Οι γονείς του, αγνοώντας το καθεστώς που επικρατεί,...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018