H. E. Kaminski

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

11 Νοεμβρίου 2018

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα
• κοινωνικοί αγώνες
• Ισπανία,
• κοινωνικά κινήματα
• κομμουνισμός
• αγροτικά κινήματα
• αναρχική-θεωρία

H. E. Kaminski*

Το χωριό Alcora καθιέρωσε τον ”ελευθεριακό κομμουνισμό". Δεν πρέπει να πιστεύουμε ότι αυτό το σύστημα αντιστοιχεί σε επιστημονικές θεωρίες. Ο απελευθερωτικός κομμουνισμός στην Alcora είναι το έργο των αγροτών που αγνοούσαν εντελώς όλους τους οικονομικούς νόμους. Η μορφή που έδωσαν στην κοινότητά τους ανταποκρίνεται περισσότερο στην πραγματικότητα στις ιδέες των πρώτων χριστιανών παρά σε εκείνες της βιομηχανικής μας εποχής. Οι αγρότες θέλουν να τα έχουν "όλα κοινά" και πιστεύουν ότι ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί ισότητα για όλους είναι η κατάργηση του χρήματος. Στην πραγματικότητα τα χρήματα δεν κυκλοφορούν μεταξύ τους πλέον. Όλοι παίρνουν αυτό που χρειάζονται. Από ποιόν;Από την Επιτροπή, φυσικά.

Ωστόσο, είναι αδύνατο να ικανοποιηθούν πέντε χιλιάδες άτομα μέσω ενός ενιαίου κέντρου διανομής. Καταστήματα εξακολουθούν να υπάρχουν στην Alcora, όπου είναι δυνατό να αποκτήσετε ό,τι είναι απαραίτητο όπως και πριν. Αλλά αυτά τα καταστήματα είναι μόνο κέντρα διανομής. Είναι ιδιοκτησία ολόκληρου του χωριού και οι πρώην ιδιοκτήτες δεν αποκομίζουν κέρδη. Ο ίδιος ο κουρέας ξυρίζεται μόνο με αντάλλαγμα ένα κουπόνι. Τα κουπόνια διανέμονται από την Επιτροπή. Η αρχή σύμφωνα με την οποία πρέπει να ικανοποιηθούν οι ανάγκες όλων των κατοίκων δεν εφαρμόζεται τέλεια, καθώς τα κουπόνια κατανέμονται σύμφωνα με την ιδέα ότι ο καθένας έχει τις ίδιες ανάγκες. Δεν υπάρχει ατομική διάκριση. Μόνο η οικογένεια αναγνωρίζεται ως μονάδα. Μόνο άγαμα άτομα θεωρούνται άτομα.

Κάθε οικογένεια και υπαρκτό πρόσωπο έχει λάβει μια κάρτα, στην οποία κάθε μέρα γίνεται μια τρύπα στον τόπο εργασίας, κάτι που κανείς δεν μπορεί να εγκαταλείψει. Τα κουπόνια διανέμονται σύμφωνα με την κάρτα. Και εδώ βρίσκεται η μεγάλη αδυναμία του συστήματος: για την έλλειψη μέχρι στιγμής οποιουδήποτε άλλου προτύπου, έπρεπε να καταφύγουν σε χρήματα για να αποτιμήσουν το έργο που έχει γίνει. Όλοι, εργαζόμενοι, καταστηματάρχες, γιατροί, λαμβάνουν κουπόνια εργασίας για κάθε μέρα με αξία πέντε πεσέτες. Στη μία πλευρά του κουπονιού είναι γραμμένος ο όρος ψωμί. Κάθε κουπόνι αξίζει ένα κιλό. Αλλά η άλλη πλευρά του κουπονιού αντιπροσωπεύει ρητά μια αντίθετη αξία σε χρήμα.

Ωστόσο, αυτά τα κουπόνια δεν μπορούν να θεωρηθούν ως τραπεζογραμμάτια. Μπορούν να ανταλλάσσονται μόνο με εμπορεύματα για κατανάλωση και μόνο σε περιορισμένη ποσότητα. Ακόμη και αν το ποσό των κουπονιών ήταν μεγαλύτερο, θα ήταν αδύνατο να αγοραστούν μέσα παραγωγής και έτσι να γίνει κανείς καπιταλιστής, ακόμη και σε μικρή κλίμακα, επειδή πωλούνται μόνο καταναλωτικά αγαθά. Τα μέσα παραγωγής ανήκουν στην κοινότητα. Η κοινότητα εκπροσωπείται από την Επιτροπή, η οποία αποκαλείται Περιφερειακή Επιτροπή. Έχει στα χέρια της όλα τα χρήματα της Alcora, περίπου εκατό χιλιάδες πεσέτες. Η Επιτροπή ανταλλάσσει τα προϊόντα του χωριού με προϊόντα που δεν διαθέτει και όταν δεν τα αποκτά με ανταλλαγή τα αγοράζει. Αλλά τα χρήματα θεωρούνται αναπόφευκτο κακό, μόνο για να χρησιμοποιηθούν για όσο διάστημα ο υπόλοιπος κόσμος δεν ακολουθεί το παράδειγμα της Alcora.

Η Επιτροπή είναι ο “πάτερ φαμίλιας”. Διαθέτει τα πάντα, κατευθύνει τα πάντα, ασχολείται με τα πάντα. Κάθε ιδιαίτερη επιθυμία θα πρέπει να υποβληθεί σε αυτήν. Είναι, στην τελευταία περίπτωση, ο μόνος δικαστής. Μπορεί κανείς να αντιτάξει το επιχείρημα ότι τα μέλη της Επιτροπής διατρέχουν τον κίνδυνο να γίνουν γραφειοκράτες...

Περισσότερα …