Αρχική

: Frank Fermandez; Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος; 17 Δεκεμβρίου 2018

Οι αναρχικοί της Κούβας συμμετείχαν ενεργά στον αγώνα ενάντια στη δικτατορία του Batista. Κάποιοι είχαν πολεμήσει ως αντάρτες στα βουνά της ανατολικής πλευράς του νησιού καθώς και στις οροσειρές Escambray στο κέντρο του νησιού. Άλλοι είχαν λάβει μέρος στον αγώνα στις πόλεις. Ο στόχος τους ήταν ο ίδιος με εκείνον της πλειοψηφίας του λαού της Κούβας: να εκδιώξουν την στρατιωτική δικτατορία και να τερματίσουν την πολιτική διαφθορά. Εκτός από το να κάνουν αυτούς τους στόχους επιθυμητούς, οι ίδιοι οι αναρχικοί πίστευαν ότι θα μπορούσαν να παρέχουν έναν ευρύτερο χώρο στον οποίο να εργαστούν στον ιδεολογικό, τον κοινωνικό και τον εργατικό τομέα. Κανείς δεν περίμενε μια ριζική αλλαγή στην κοινωνικοοικονομική δομή της χώρας.
Στην προαναφερθείσα μπροσούρα του 1956, «Proyecciones Libertarias», με την οποία οι αναρχικοί επιτέθηκαν στο καθεστώς Batista, χαρακτηριζόταν, επίσης, ο Κάστρο ως κάποιος που δεν του άξιζε «καμία απολύτως, εμπιστοσύνη», επειδή «[δεν] σεβόταν τις υποσχέσεις και πολεμούσε μόνο για την εξουσία». Ήταν για το λόγο αυτό που οι αναρχικοί διατηρούσαν συχνές μυστικές επαφές με άλλες επαναστατικές ομάδες, ειδικά την Directorio Revolucionario (Επαναστατικό Διευθυντήριο), αν και υπήρχαν, επίσης, επαφές με ελευθεριακά στοιχεία, όπως ο Gilberto Lima και μέσα στην M26J. Πολλές από αυτές τις συναντήσεις γίνονταν κρυφά στα γραφεία της ALC στη διεύθυνση Calle Jesus Maria 103, για τους σκοπούς του συντονισμού των δραστηριοτήτων σαμποτάζ και τη διευκόλυνση της διανομής του αντιπολιτευτικού προπαγανδιστικού υλικού.
Μετά το θρίαμβο της επανάστασης, ο Κάστρο είχε γίνει ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της επαναστατικής διαδικασίας, κυρίως ως αποτέλεσμα της λανθασμένης αξιολόγησης από την πλευρά της αντιπολίτευσης στον Batista, η οποία θεώρησε τον Κάστρο ως αναγκαίο, προσωρινό και ελεγχόμενο κακό.
Εάν οι ελευθεριακοί ανησυχούσαν για τον Κάστρο, η υπόλοιπη αντιπολίτευση, η κουβανική καπιταλιστική ελίτ όσο και η πρεσβεία των ΗΠΑ, προσδοκούσαν ότι θα τον χειραγωγούσαν. Από την πλευρά της, η πλειοψηφία του λαού της Κούβας υποστήριζε τον Κάστρο ανεπιφύλακτα εν μέσω μιας πρωτοφανούς αγαλλίασης. Φάνηκε ότι ήταν γι’ αυτούς η πύλη του παραδείσου, ενώ στην πραγματικότητα ήταν ο προθάλαμος της κόλασης.
Λόγω της προφανούς άρνησης του Κάστρο να καθοδηγήσει, σχηματίστηκε μια «επαναστατική κυβέρνηση» με την υποστήριξή του, με σκοπό να «τακτοποιηθούν κάποιοι λογαριασμοί» με τους εγκληματίες της προηγούμενης κυβέρνησης. Ιδρύθηκαν «Επαναστατικά Δικαστήρια» τα οποία εξέδιδαν συνοπτικές αποφάσεις ως ανταπόδοση στην «λαϊκή απαίτηση». Αυτά τα δικαστήρια επιδίκαζαν μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης και θανατικές καταδίκες, αποκαθιστώντας έτσι τη θανατική ποινή (η οποία είχε καταργηθεί με το Σύνταγμα του 1940), αλλά αυτή τη φορά για πολιτικά εγκλήματα.
Οι ηγέτες της νέας επαναστατικής κυβέρνησης κατανόησαν τη σημασία της κουβανικής εργατικής τάξης, την οποία οργάνωσαν ταυτόχρονα καθιστώντας περιττή την ύπαρξη πολιτικών ομάδων καθώς και των ρεφορμιστές που έλεγχαν την CTC. Είχαν διδαχθεί αυτό το μάθημα μέσα από μία αξιοσημείωτη αποτυχία. Τον Απρίλιο του 1958, η M26J διέταξε τη διεξαγωγή μιας γενικής απεργίας στην Αβάνα, αλλά η οργάνωσή της ήταν τόσο κακή όπως και ο συντονισμός με άλλες επαναστατικές ομάδες ήταν επίσης κακός. Ως αποτέλεσμα, η απεργία απέτυχε ολοκληρωτικά, αποδεικνύοντας ότι η M26J δεν είχε ουσιαστικά καμία βάση στα συνδικάτα ή ανάμεσα στην εργατική τάξη.
Με δεδομένη αυτή την εμπειρία, μετά την ανάληψη της εξουσίας, από τους πρώτους στόχους...

Περισσότερα …

: Malcolm Archibald (trans. and edit.); Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος; 16 Δεκεμβρίου 2018

Ο Isaak Geraikovich Tarasiuk (1898-;) ήταν αναρχοσυνδικαλιστής από το 1917. Τον Ιανουάριο του 1918, ως μέλος μιας αναρχικής στρατιωτικής μονάδας, συμμετείχε στην επιτυχημένη εξέγερση στην Οδησσό ενάντια στις δυνάμεις της Ουκρανικής Εθνικής Δημοκρατίας. Κατά τη διάρκεια του επακόλουθου εμφυλίου πολέμου (1918-1921), ήταν ενεργός στο υπόγειο αναρχικό κίνημα της Οδησσού, τόσο εναντίον των Λευκών όσο και των Κόκκινων.

Το 1929, ο Tarasiuk συνελήφθη για προπαγάνδα μεταξύ των φοιτητών στα πανεπιστήμια της Οδησσού. Ήταν η εποχή που οι αναρχικές ομάδες στην πόλη της Οδησού εξαφανίστηκαν υπό το βάρος της καταστολής. Ο Tarasiuk εξέτισε κάποιες ποινές στην εξορία στο Veliky Ustyug (στη...

Περισσότερα …

: José Antonio Gutiérrez D.; Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος; 14 Δεκεμβρίου 2018

Στις 5 Δεκεμβρίου μάθαμε για τον πρόωρο θάνατο του Alan MacSimóin, βετεράνου αναρχικού, συνδικαλιστή και ακούραστου οργανωτή στην Ιρλανδία. Σήμερα τον αποχαιρετήσαμε στο νεκροταφείο Glasnevin στο Δουβλίνο, όπου αναπαύονται επίσης πολλοί άλλοι επαναστάτες πριν από αυτόν. Πολλοί φίλοι και σύντροφοι από όλα τα κόμματα και τα κινήματα της αριστεράς ενώθηκαν με την οικογένειά του για να αποχαιρετήσουν αυτόν τον εξαιρετικό άνθρωπο. Το SIPTU, το συνδικάτο του οποίου ήταν μέλος, είχε σχηματίσει μια τιμητική «φρουρά» γι’ αυτόν. Την προηγούμενη νύχτα, σε μια εκδήλωση τιμής στο Teachers’ Club, συμμετείχαν σύντροφοι και φίλοι από το Κομμουνιστικό Κόμμα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Σοσιαλιστικό...

Περισσότερα …