Μια συνέντευξη του 2001 με τον συνιδρυτή της Federación Anarquista Uruguaya (FAU - Αναρχική Ομοσπονδία Ουρουγουάης). Από την μπροσούρα The Federacion Anarquista Uruguaya (FAU) Crisis, Armed Struggle and Dictatorship, 1967-1985 (Η Αναρχική Ομοσπονδία Ουρουγουάης [FAU]: Κρίση, Ένοπλος Αγώνας και Δικτατορία, 1967-1985, που διατίθεται από την Kate Sharpley Library.
Ο Juan Carlos Mechoso δεν χρειάζεται πολλά-πολλά για να μπει κατευθείαν στο θέμα του —όσον αφορά την περιοχή El Cerro [στο Μοντεβιδέο]— ένα θέμα που λύνει τη γλώσσα του και τον συνεπαίρνει περισσότερο απο οτιδήποτε άλλο.
Πριν αρχίσουμε τη συνέντευξη, αφού πήραμε κάποιες φωτογραφίες, μας λέει ότι το El Cerro είχε πληθυσμό περίπου 80.000 και το μητροπολιτικό El Cerro 150.000. Έτσι, στην καλύτερη περίπτωση, οι νέοι μπορούσαν να βρουν κάποιες θέσεις εργασίας. Εκείνοι που κατάφερναν να βρουν δουλειά για πέντε, έξι ή οκτώ μήνες ήσαν ελάχιστοι αροθμητικά αν και σπάνια κάποιος έχει μια σταθερή δουλειά, λέει (και γελάει) επειδή τον ρωτήσαμε για τις δοξασμένες μέρες που δεν υπήρχε ανεργία και όταν κάθε οικογένεια είχε κάπιο μέλος που εργαζοταν στα εργοστάσια των ψυγείων - Swift, Nacional ή Artigas...
«Κάποιος φέρνει σπίτι μερικά κιλά βοδινού την ημέρα» λέει, απολαμβάνοντας την έκπληξή μας. «Υπήρχαν οικογένειες με τρία ή περισσότερα άτομα που εργάζονταν στα ψυγεία και έφερναν σπίτι τόσο πολύ κρέας που το έδιναν και αλλού και μάλιστα δωρεάν. Διάφορα μπάρμπεκιου πραγματοποιούνταν στην περιοχή και τις λέσχες. Εκείνη την εποχή ήταν και η περίπτωση που οι εργάτες έχτισαν τα δικά τους σπίτια και καταστήματα και όλο αυτό χρειαζόταν υλικά, ξυλεία και μπετό και άλλα και έτσι υπήρχε ένα κατάστημα σε κάθε μπλοκ που ήταν μέρος του τοπικού πολιτιστικού δικτύου. Τα καταστήματα ήταν γεμάτα με μπλε στολές και ρούχα».
Φερμένα από την επιχείρηση;
Ναι, δύο στολές το χρόνο και ένα ζευγάρι μπότες. Αυτό ήταν ένα από τα πολλά κέρδη που είχαμε τότε.
Και οι νεαροί στο El Cerro το γνώριζαν τότε αυτό;
Σίγουρα. Συχνά τους άκουγες να μιλούν γι’ αυτά τα κέρδη που είχαμε τη δεκαετία του '30 σαν να συνέβησαν χθες. Είναι χαραγμένα στη συλλογική μνήμη του El Cerro όλα αυτά και οι άνθρωποι εξακολουθούν να αναφέρονται σε περιστατικά και πράγματα που τώρα έχουν φύγει.
Φτάσατε στο El Cerro με την οικογένειά σας τότε;
Ήρθαμε από το Flores στο εσωτερικό της χώρας (γεννήθηκε το 1935) και ήρθαμε στο Μοντεβιδέο, όπως και πολλές άλλες οικογένειες στη δεκαετία του 1940, και εγκαταστάθηκαμε σε ένα καλό σπίτι στο στο La Teja. Και οποιοσδήποτε από εμάς μπορούσε να δουλέψει βγήκε να ψάξει για δουλειά. Πήγαινα στο σχολείο και δούλευα ταυτόχρονα. Τότε μου πρόσφεραν διπλή αμοιβή για περισσότερες ώρες.
Έτσι έπρεπε να σταματήσεις το σχολείο;
Ναι, στην τετάρτη τάξη. Εκείνη την εποχή σε εκείνα τα barrios τα περισσότερα κορίτσια δούλευαν, ήταν ένα σπάνιο κατάστημα που δεν έπρεπε να δείχνεις μια κάρτα που έλεγε ότι «μόνο αγόρια χρειάζονται εδώ» (ο Mechoso ξεσπάει σε ακατανόητο γέλιο)…
Μόνο!… Πρέπει να ήταν παράδεισος.
Ναι, ήταν. Σχεδόν όλοι μας όπως και τα κορίτσια από το barrio εργαζόμασταν. Όπως και οι ενήλικες και οι νέοι, σχεδόν όλοι. Ήταν δύσκολο να συνεχίσουμε με τις σπουδές μας.
Εργαζόσουν σε μια αποθήκη,...
Το ζευγάρι των Βούλγαρων αναρχικών, η Μαριόλα Μίλκοβα Σιράκοβα και ο Γκεόργκι Σεϊτάνοφ, συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν μαζί για τις ιδέες τους στις 26 Μάη 1925.
Ο Γκεόργκι Σεϊτάνοφ γεννήθηκε στις 14 Φλεβάρη 1896 στην πόλη Γιάμπολ της Βουλγαρίας και συνελήφθη για πρώτη φορά από την αστυνομία για την πολιτική του δράση το 1913. Ακολούθησε μια περίοδος περιπλάνησης σε διάφορες χώρες (Ρουμανία, Τουρκία, Παλαιστίνη, Αίγυπτος) ώσπου να καταλήξει στο Παρίσι. Το 1914 επιστρέφει στη Βουλγαρία και συλλαμβάνεται εκ νέου. Στη φυλακή οργανώνει εξέγερση κρατουμένων. Το 1917 δραπετεύει και το σκάει για την επαναστατημένη Ρωσία. Στα τέλη του '18 διαφωνώντας με...
Ο Lajos Kassak (Λάγιος Κάζακ) ήταν ποιητής του εργατικού κινήματος, συγγραφέας, εκδότης, ακτιβιστής και συμμετέχων στο κίνημα αβάντ γκαρντ. Γεννήθηκε το 1887 στο Ιrsekϊjvar της Ουγγαρίας που τότε ήταν υπό την αυστρο-ουγγαρική μοναρχία. Αρχικά εργάστηκε ως μεταλλεργάτης στη Gyür και τη Βουδαπέστη, όπου γνώρισε το σοσιαλδημοκρατικό κίνημα. Άρχισε να δημοσιεύει γραπτά του από το 1908. Αλλά σύντομα αρρώστησε από τις αηδιαστικές συνθήκες εργασίας και ζωής της “ευγενικής" Ουγγαρίας και κατευνθύνθηκε προς τη Δυτική Ευρώπη, περνώντας από τη Βιέννη, τη Γερμανία, το Βέλγιο και τη Γαλλία όπου γνώρισε το σύγχρονο κίνημα της εργατικής τάξης αλλά και τη σύγχρονη τέχνη. Συνταξιδιώτης...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018