Frank Fermandez

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

14 Ιανουαρίου 2019

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα
• anarchism
• επαναστατικό κίνημα
• εργατική τάξη
• κομμουνισμός
• αναρχική-θεωρία
• Κούβα

Η προφανής πλέον κοινωνικοοικονομική αποτυχία της κουβανικής επανάστασης δεν θα μπορούσε να είχε εκτιμηθεί πριν από τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η Κούβα είχε επαρκή νομισματικά αποθέματα για να κρύψει την αποτυχία αυτή: διεθνείς πιστώσεις, μετρητά στο χέρι, ξένο νόμισμα και εξαγώγιμα γεωργικά προϊόντα (κυρίως ζάχαρη και καπνό). Αυτά τα οικονομικά πλούτη, που κληρονόμησε από το τώρα σε αχρηστία καπιταλιστικό σύστημα, διατήρησε το καθεστώς του Κάστρο κατά τη διάρκεια της πρώτης «σοσιαλιστικής» δεκαετίας, η έναρξη της οποίας είχε ανακοινωθεί επίσημα το 1961.

Τα σχέδια και οι πολιτικές που ασκήθηκαν αυτά τα πρώτα χρόνια του οικονομικού τυχοδιωκτισμού, της «επαναστατικής» αναποτελεσματικότητας και των αποτυχημένων κοινωνικών προσπαθειών, βασίστηκαν όλα στον «επιστημονικό σοσιαλισμό», δηλαδή στον πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό συγκεντρωτισμό, καθώς και τον κρατικό έλεγχο όλων των οικονομικών δραστηριοτήτων του νησιού, συμπεριλαμβανομένων ακόμα και των πιο μικρών επιχειρήσεων γεωργικών, βιομηχανικών, των υπηρεσιών και της διανομής. Η επαναστατική πορεία αυτήν την περίοδο στηρίχθηκε -ή τουλάχιστον ειπώθηκε ότι θα έπρεπε να βασίζεται- στην λενινιστική αντίληψη περί «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού», κατά την οποία ολόκληρη η κοινωνικοοικονομική ζωή της Κούβας ήταν στα χέρια του Κομμουνιστικού Κόμματος και, όπως ήταν το έθιμο των ευρωπαϊκών μαρξιστικών μοντέλων, η διεύθυνση και η εποπτεία όλων των εξουσιών που απορρέουν από το κράτος έγιναν την ευθύνη του Πολιτικού Γραφείου και της Εκτελεστικής Επιτροπής του PCC, και του Φιντέλ Κάστρο ως πρώτου γραμματέα του Κόμματος.

Το πρώτο και πιο σημαντικό έργο που επιλέχθηκε από το νέο σοσιαλιστικό κράτος, ήταν η ταχεία αντικατάσταση ενός γιγαντιαίου έργου βιομηχανικής ανάπτυξης και διαφοροποίησης της γεωργίας για την αντικατάσταση της καλλιέργειας του ζαχαροκάλαμου που υπήρξε ο οικονομικός στυλοβάτης της Κούβας, μια μονοκαλλιέργεια που είχε σώσει την κουβανική οικονομία από τις αρχές του 19ου αιώνα. Με τις διπλωματικές και εμπορικές σχέσεις με τις ΗΠΑ να έχουν διακοπεί και με τον οικονομικό αποκλεισμό των ΗΠΑ να παραμένει, αυτή η νέα οικονομική κατεύθυνση θα καθιστούσε πολύ δύσκολη την επιστροφή στο παλαιό πολιτικο-οικονομικό σύστημα. Η πρόληψη αυτής της επιστροφής ήταν ακριβώς ο στόχος του καθεστώς του Κάστρο.

Ενώ συνέβαινε αυτή η αλλαγή στο οικονομικό σύστημα, η κυβέρνηση Κάστρο κινήθηκε προς τη δημιουργία στενότερων δεσμών με τη Σοβιετική Ένωση, μια χώρα με την οποία η Κούβα διατηρούσε διπλωματικές και εμπορικές σχέσεις από το 1933. Έτσι, η Κούβα δεν έκανε μόνο στροφή 180 μοιρών οικονομικά, έκανε μια παρόμοια στροφή και πολιτικά, με την ΕΣΣΔ να αναλαμβάνει το ρόλο του κυρίαρχου που πριν παιζόταν από τις ΗΠΑ σχεδόν επτά δεκαετίες.

Οι εργαζόμενοι και οι αγρότες ης Κούβας δεν ωφελήθηκαν πολύ από αυτή τη μετάβαση από τον καπιταλισμό στον λενινισμό ούτε από την υποκατάσταση των ΗΠΑ από την ΕΣΣΔ ως πολιτικού κυρίαρχου. Στην πραγματικότητα, αυτή η μετάβαση έφερε μαζί της μερικές από τις χειρότερες παραβιάσεις στο χώρο της εργασίας από την εποχή των σκοτεινών ημερών της ισπανικής αποικιοκρατίας.

Το καθεστώς καθιέρωσε «εθελοντικές» ώρες επιπλέον εργασίας, με δεδηλωμένο σκοπό της οικοδόμησης του «σοσιαλισμού», ένα σύστημα το οποίο κανείς δεν φαινόταν να κατανοεί. Σε αυτές τις επιπλέον ώρες, προστέθηκαν οι «Κόκκινες Κυριακές», «εθελοντικές» ημέρες (φυσικά) μη αμειβόμενης εργασίας από φοιτητές. Αυτή

Περισσότερα …