Οι εξεγερμένοι της αρχικής εξέγερσης του Ίλιντεν (20/7/1903) ήταν όλες οι καταπιεζόμενες μάζες, Σλαβομακεδόνες, Έλληνες, Βλάχοι, Εβραίοι, Βούλγαροι, Σέρβοι, Αλβανοί… Η φιλοσοφία τους ήταν πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή τους και φυσικά από τη σημερινή εποχή της οπισθοδρόμησης και παλινόρθωσης των εθνικισμών.
Αυτοί οι εξεγερμένοι, ένοιωθαν αδελφούς τους Τούρκους απλούς ανθρώπους που και αυτοί καταπιέζονταν από την άρχουσα τάξη και την εξουσία της Πύλης. Με μια διακήρυξη – πρόσκληση στην επανάσταση προς τους Τούρκους κατοίκους, στο πνεύμα του Ρήγα Βελεστινλή και μόλις έκαναν την εξέγερση, έδειξαν έναν απίστευτο ανθρωπισμό αλλά και πολύ προωθημένες σοσιαλιστικές αντιλήψεις, από την εποχή τους, για τις σχέσεις των λαών.
Να θυμίσουμε ότι η εξέγερση εκείνη έδωσε μια ολιγοήμερη Δημοκρατία με κυβέρνηση σοσιαλιστικού χαρακτήρα και Πρωτεύουσα το Κρούσοβο. πηγή (praxisreview)
Η Διακήρυξη του Κρουσόβου
Σλόμποντα ϊλι σμ’ρτ [Ελευθερία η θάνατος)
Πρόσκληση προς τον τουρκικό λαό της Επαναστατικής Περιφερείας Κρουσόβου
Ανώτατη Διοίκηση των Επαναστατών του Κρουσόβου, Ιλιντεν 1903
Αδέρφια, συμπατριώτες και αγαπημένοι γείτονες.
Εμείς, οι αιώνιοι γείτονες σας, φίλοι και γνωστοί από τ’ ωραίο Κρούσοβο και τα πανέμορφα χωριά του, επειδή δεν μπορούσαμε πια να υποφέρουμε την τυραννία των διψασμένων για αίμα και πεινασμένων για ανθρώπινο κρέας μουρτάτηδων πού έχουν σκοπό να μας οδηγήσουν στην αλληλοσφαγή και να μας εξωθήσουν στη ζητιανιά και την αγαπημένη μας και πλούσια γη της Μακεδονίας να μετατρέψουν σε έρημο, σήμερα σηκώσαμε κεφάλι και, χωρίς διακρίσεις θρησκείας, εθνικότητας, φύλου και πεποιθήσεων, αποφασίσαμε να προστατευτούμε από τους δικούς σας και δικούς μας εχθρούς και να κερδίσουμε την ελευθερία.
Ξέρετε πολύ καλά πώς δεν είμαστε κακοί και καταλαβαίνετε πώς απ’ τα πολλά βάσανα βάλαμε το κεφάλι στον τορβά για να ζήσουμε ανθρώπινα η να πεθάνουμε παλικαρίσια. Επειδή πάππου προς πάππου συμβιώνουμε σε τούτη δω τη γης, σας έχουμε σαν δικούς μας και θέλουμε ως το τέλος να μείνετε δικοί μας.
Δεν πήραμε τα όπλα εναντίον σας – αυτό θα ήταν ντροπή για μας. Δεν σηκώσαμε τα όπλα εναντίον του ειρηνικού, εργατικού και τίμιου τούρκικου λαού πού τρέφεται σαν κι εμάς απ’ τον ματωμένο ιδρώτα του – αυτός ο λαός είναι αδέλφια μας και μ’ αυτόν το λαό ζήσαμε και θέλουμε να ζούμε μαζί.
Δεν βγήκαμε να σφάξουμε, να λεηλατήσουμε, να κάψουμε και να κλέψουμε -μας φτάνουν οι βιαιοπραγίες των αναρίθμητων ντερεμπέηδων πάνω στη φτωχιά και ματωμένη Μακεδονία μας. Δε βγήκαμε να εκχριστιανίσουμε και να ατιμάσουμε τις μάνες και τις αδελφές σας, τις γυναίκες και τις κόρες σας: πρέπει να ξέρετε οτι ή περιουσία σας, ή ζωή σας, ή πίστη και η τιμή σας είναι για μας τόσο σεβαστές όσο σεβαστές είναι και οι δικές μας. Απεναντίας, πήραμε τα όπλα για να διαφυλάξουμε την περιουσία, την πίστη και την τιμή σας
Δεν είμαστε μουρτάτες [άρνησίθρησκοι], δεν είμαστε ληστές – είμαστε επαναστάτες πού δώσαμε όρκο να πεθάνουμε για το δίκιο και την ελευθερία.
Αγωνιζόμαστε και θα αγωνιζόμαστε εναντίον των μουρτάτηδων καί των ληστών, εναντίον των τυράννων και των παρανόμων, εναντίον των βιαστών της τιμής μας και της πίστης μας και εναντίον των εκμεταλλευτών του ίδρωτα και του μόχθου μας. Από μας κι από τα χωριά...
Οι ναύτες της Κροστάνδης ενδιαφερόμενοι φυσικά για κάθε τι που συνέβαινε στην Πετρούπολη ,στείλανε στις 26 Φεβρουάριου αντιπροσώπους τους για να πληροφορηθούν για τον χαρακτήρα των απεργιών. Αυτή η αντιπροσωπεία επισκέφθηκε μια ολόκληρη σειρά εργοστάσια και ξαναγύρισε στις 28 Φεβρουαρίου στην Κροστάνδη. Την ίδια μέρα το πλήρωμα του πολεμικού «Πετροπαυλόσκ» αφού έμαθε για την κατάσταση της Πετρούπολης ψήφισε την ακόλουθη απόφαση:
«Αφού ακούσανε τους αντιπροσώπους στους οποίους είχε ανατεθεί από τη γενική συνέλευση των πληρωμάτων των πλοίων να πληροφορηθούν για την κατάσταση στην Πετρούπολη, οι ναύτες αποφασίζουν:
Δεδομένου ότι τα σημερινά σοβιέτ δεν εκφράζουν τη θέληση των εργατών και των χωρικών,...
Άρθρο της καταστασιακής περιοδικής έκδοσης Point Blank για τις πολιτοφυλακές και τα εργατικά συμβούλια κατά την διάρκεια της Ισπανικής Επανάστασης.
I
Για πρώτη φορά μετά τις πρώτες απόπειρες εγκαθίδρυσης του σοσιαλισμού στην Ρωσία, την Ουγγαρία και την Γερμανία μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο επαναστατικός αγώνας των Ισπανών εργατών επιδεικνύει έναν νέο μετασχηματισμό από τις καπιταλιστικές στις συλλογικές μεθόδους παραγωγής, οι οποίες παρά την ατελή τους φύση εφαρμόστηκαν σε πραγματικά εντυπωσιακή κλίμακα. (Karl Korsch – 1939)
Τριάντα έξι χρόνια μετά τις πρώτες νίκες της, η Ισπανική Επανάσταση παραμένει η σημαντικότερη των διαφόρων πρακτικών πειραμάτων αυτοδιαχείρισης που υλοποιήθηκαν στον αιώνα αυτό....
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018