Δημήτρης Τρωαδίτης
Θα ήθελα να παραθέσω μερικά στοιχεία για τον Ελληνοαμερικανό Dan Georgakas (Γεωργακάς), ο οποίος μας άφησε την Τρίτη, 23 Νοέμβρη, στα 83 του (γεννημένος την 1η Μάρτη 1938, στο Ντιτρόιτ, από οικογένεια από την Πελοπόννησο, αλλά με ισχυρές καταβολές στη Σμύρνη).
Ο Georgakas ήταν γνωστός σε μένα, και άλλους, ως ακτιβιστής του γενικότερου χώρου της αντιεξουσιαστικής αριστεράς, συγγραφέας, εκδότης, κριτικός κινηματογράφου, ιστορικός, ποιητής και ίσως πολλά άλλα ακόμα.
Μάλιστα, είχαμε συνομιλήσει κάποιες φορές στη δεκαετία του 1990 και του 2000 όταν ερευνούσα κάποια πράγματα για τη συμμετοχή των Ελληνοαμερικανών στο αριστερό, συνδικαλιστικό και επαναστατικό κίνημα των ΗΠΑ.
Ένας από τους καρπούς αυτής της επαφής είναι και η απόκτηση του μικρού βιβλίου «Greek-American Radicalism: The Twentieth Century», το οποίο εκδόθηκε από το Journal of the Greek Diaspora, το 1994.
Έγραψε αρκετά βιβλία και πάρα πολλά κείμενα, αλλά κατά τη γνώμη μου, ένα από τα πιο βασικά του βιβλία είναι το «My Detroit - Growing Up Greek and American in Motor City» (το οποίο το 2015 μεταφράστηκε από την Αναστασία Στεφανίδου και κυκλοφόρησε στα ελληνικά με τον τίτλο «Το δικό μου Ντιτρόιτ - Μεγαλώνοντας ως Έλληνας και Αμερικανός στην αυτοκινητούπολη», από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων,
Άλλα σημαντικά του έργα είναι το «Detroit: I Do Mind Dying» (με τον Marvin Surkin), και το ογκώδες και μνημειώδες «Encyclopedia of the American Left» («Εγκυκλοπαίδεια της Αμερικανικής Αριστεράς» με τους Mari Jo και Paul Buhle).
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60, υπήρξε ένα από τα πιο επιδραστικά μέλη της επαναστατικής ομάδας «Black Mask», γράφοντας σε σχεδόν κάθε τεύχος των εντύπων που εξέδιδε. Ήταν μια καλλιτεχνικο-πολιτική ομάδα που επεδίωκε να επηρεάσει τη τότε «Νέα Αριστερά» και να την ωθήσει προς την κατεύθυνση του αντι-ολοκληρωτισμού.
Η καλλιτεχνική δουλειά της ομάδας ήταν εξίσου σημαντική με τις διαδηλώσεις κι οι ίδιες οι διαδηλώσεις συχνά έμοιαζαν με παραστάσεις. Προσπάθησαν να ενώσουν τις διάφορες πολιτικές μικρο-ομάδες της Νέας Υόρκης σε κοινές δράσεις, αλλά δεν τα κατάφεραν.
Ο ίδιος συμμετείχε ενεργά στο αντιδικτατορικό κίνημα, επειδή δεν μπορούσε να ανεχτεί την επιστροφή του φασισμού στην Ευρώπη και την Ελλάδα, ακόμη περισσότερο.
Συμμετείχε, επίσης, ενεργά στο κινηματογραφικό «μέτωπο», ιδιαίτερα στην έκδοση του περιοδικού «Cineaste» από τη «βρεφική» του ηλικία, στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Το περιοδικό «Cineaste» ιδρύθηκε, προκειμένου να προωθήσει ταινίες που οι mainstream κριτικοί αγνοούσαν.
Αυτό συνέβη σε μια εποχή, κατά την οποία ελάχιστες ξενόγλωσσες ταινίες προβάλλονταν ευρέως στις Η.Π.Α. και οι ριζοσπαστικές αμερικανικές ταινίες προβάλλονταν σπάνια. Προωθούσαν ταινίες αριστερών Αμερικανών και έδιναν σημαντικό χώρο στο περιοδικό σε ξένους δημιουργούς με παρόμοιες αντιλήψεις.
Ανέπτυξαν από νωρίς καλή σχέση με τον Κώστα Γαβρά, και επίσης με τον Όλιβερ Στόουν. Τόσο ο Γαβράς όσο κι ο Στόουν, έγραψαν για το περιοδικό. Ο Georgakas ενδιαφέρθηκε εξάλλου και για Ελληνοαμερικανούς δημιουργούς, όπως μεταξύ άλλων, τον Hermes Pan, χορογράφο του Φρεντ Αστέρ, και τον Dean Tavoularis, σκηνογράφο στις περισσότερες ταινίες του Κόπολα.
Ο Georgakas ήρθε ακόμα κοντά στη συνδικαλιστική οργάνωση Industrial Workers of the World (IWW - Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου) και μάλιστα ήταν ένας από τους συγγραφείς του συλλογικού έργου «Solidarity Forever: An Oral History of the...
Εισαγωγικό
Η Σκηνή - Πρεσβεία των ιθαγενών (Aboriginal Tent Embassy) βρίσκεται στο γρασίδι απέναντι από την κύρια είσοδο του Παλιού Κοινοβουλίου στην Canberra. Το 1995, Αυστραλιανή Επιτροπή για την Κληρονομιά αναγνώρισε την τοποθεσία της πρεσβείας ως τόπο πολιτισμικής σημασίας στην καταγραφή της Εθνικής Περιουσίας - στην αυστραλιανή λίστα των τόπων φυσικής και πολιτισμικής κληρονομιάς.
Οι ιθαγενείς είναι συνδεδεμένοι με την περιοχή της Πρεσβείας για αιώνες. Το 1925 βρέθηκαν· σκέιπερς (εργαλεία από κέρατα ζώων) και αιχμές στην αμμώδη βουνοκορφή μεταξύ του Κοινοβουλίου και του ποταμού Molongo. Επίσης κατά τη δημιουργία των χώρων γκαζόν του Κοινοβουλίου, ανακαλύφθηκε ένα κεφάλι τσεκουριού και ένα μπούμερανγκ και...
Στις 11 Νοεμβρίου του 1887, τέσσερις από τους μάρτυρες του Haymarket εκτελέστηκαν στο Σικάγο. Ήταν αναρχικοί συνδικαλιστές εργαζόμενοι που είχαν κατηγορηθεί για βομβιστική επίθεση από τις αρχές, εξαιτίας της δράσης τους στον αγώνα για το 8ωρο. Η αργία της Πρωτομαγιάς, η επετειακή Παγκόσμια Ημέρα Εργαζομένων την 1η Μαΐου, τιμά τη μνήμη των μαρτύρων. Η αναρχική αγωνίστρια Lucy Parsons, μια πρώην σκλάβα και σύζυγος του Albert Parsons, ενός από τους μάρτυρες του Σικάγο, υπενθύμισε στις 11 Νοέμβρη, 50 χρόνια αργότερα τα εξής:
“Εκείνο το ζοφερό πρωινό της 11ης Νοεμβρίου του 1887, πήρα τα δύο μικρά μας παιδιά στη φυλακή για να...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018