Μια σύντομη ιστορική εισαγωγή σε μια από τις διάδοχες οργανώσεις του Melbourne Anarchist Club, στις αρχές του 20ού αιώνα.
Joe Toscano*
Η διάλυση του Melbourne Anarchist Club (Αναρχική Λέσχη Μελβούρνης) και η εξαφάνιση σχεδόν της αναρχικής παρουσίας στη Μελβούρνη κατά την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα, είχε ως αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, την εμφάνιση του Σοσιαλιστικού Κόμματος Βικτώριας (VSP - Victorian Socialist Party). Οι σοσιαλιστές, επηρεασμένοι από τον Βρετανό ηγέτη των Εργατικών Tom Mann, συγκρότησαν το Σοσιαλιστικό Κόμμα Βικτώριας το 1906.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα Βικτώριας αναπτύχθηκε γρήγορα και μέσα σε ένα χρόνο από την ίδρυσή του διέθετε ορχήστρα, μουσικό συγκρότημα, χορωδία καθώς και ένα σοσιαλιστικό συνεταιριστικό φούρνο και ένα συνεταιριστικό κατάστημα υποδημάτων. Προσπάθησε να παράσχει μια σειρά υπηρεσιών και εμπειριών στα μέλη του, όπως πρόσβαση σε γυμναστήρια, θεατρικές σκηνές, βιβλιοθήκες, εκδρομές στην επαρχία, πικνίκ, χορούς και προσέφερε, επίσης, μαθήματα δημόσιας ομιλίας, οικονομίας, γλωσσών όπως Αγγλικής και Εσπεράντο, θρησκείας, φιλοσοφίας και άλλα.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα Βικτώριας επεδίωξε, συν τοις άλλοις, να προσφέρει και σωματική και αθλητική ανάπτυξη στα μέλη του και γι’ αυτό συγκρότησε ομάδες κρίκετ, φουτμπόλ και στίβου.
Τα παιδιά των μελών παρακολουθούσαν το Κυριακάτικο Σοσιαλιστικό Σχολείο, όπου διδάσκονταν ηθική, γυμναστική καθώς και τις «Δέκα Εντολές του Σοσιαλισμού». Το VSP συγκρότησε ένα τμήμα νεολαίας για παιδιά μέχρι 16 χρόνων, με την επωνυμία «Οι Νέοι Σύντροφοι («The Young Comrades»).
Το VSP φρόντιζε, επιπλέον, τα άρρωστα μέλη του, αλλά και μη μέλη, μέσω μιας Επιτροπής για τους Άρρωστους Συντρόφους («The Sick Comrades Committee»). Η Επιτροπή αυτή παρείχε πρακτική βοήθεια και υποστήριξη σε ανθρώπους οι οποίοι, εξαιτίας της οικονομικής τους θέσης, δεν μπορούσαν να απολαμβάνουν τις υπηρεσίες αυτές εάν προσφέρονταν αλλού. Κατά ένα ενδιαφέροντα τρόπο, το VSP προσπάθησε ακόμα να παράσχει εναλλακτικές τελετουργίες καθώς και λαϊκές εναλλαγές ως ορόσημα στη ζωή των ανθρώπων. Οι γονείς μπορούσαν, αν ήθελαν, να φέρνουν τα μωρά τους στα δημόσια αναλόγια στις Κυριακάτικες συνελεύσεις και να ρωτιούνται εάν επιθυμούσαν τα παιδιά τους να αφιερωθούν στην Υπόθεση του Σοσιαλισμού. ¨Όταν ανταποκρίνονταν θετικά τότε τους έδιναν μια εγχάρακτη κόκκινη κορδέλα.
Αλλά, παρά τη γρήγορη αύξηση των μελών του μέσα από τις πρακτικές και άλλες υπηρεσίες που προσέφερε, το Σοσιαλιστικό Κόμμα Βικτώριας ήταν πρώτα και κύρια μια πολιτική οργάνωση η οποία επιζητούσε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια κοινωνική επανάσταση. Τον Οκτώβρη του 1906 το Δημοτικό Συμβούλιο του προαστίου της Μελβούρνης Prahran, θορυβημένο από την ταχεία ανάπτυξη του κόμματος, ψήφισε μια διάταξη σύμφωνα με την οποία απαγορεύονταν οι σοσιαλιστές δημόσιοι ομιλητές στους δρόμους του προαστίου. Ως αποτέλεσμα, άνδρες και γυναίκες μέλη του VSP φυλακίζονταν για διάστημα από 3 μέρες μέχρι 5 βδομάδες επειδή παραβίαζαν αυτή τη διάταξη. Αλλά από τον Δεκέμβρη του 1906, καθώς η διάταξη αυτή τροποποιήθηκε προβλέποντας περαιτέρω φυλάκιση, το VSP σταμάτησε τις δημόσιες ομιλίες στους δρόμους του Prahran.
Ο Tom Mann επέστρεψε από την Αγγλία το 1909. Αν και η άφιξή του επιτάχυνε την πτώση του κόμματος, αυτό συνέχισε να λειτουργεί και κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου αναμειγνυόμενο στην εκστρατεία εναντίον της στράτευσης και στον αντιμιλιταριστικό αγώνα.
Είναι, επίσης, ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι το VSP χρησιμοποίησε, όχι...
Ανθελληνικές ταραχές
Οι διαθέσιμες πηγές για τους έλληνες μετανάστες στην Αυστραλία είναι σχετικά λιγοστές. Σχετικά μικρός ήταν, άλλωστε, κι ο αριθμός τους: η ειδική υπηρεσιακή απογραφή του 1916 καταμέτρησε μόλις 2.398 Έλληνες σε όλη την Αυστραλία, και μέχρι το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου δεν έμελλε να ξεπεράσουν τους 4.000. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως η αντιμετώπισή τους από τις αρχές και την αγγλοσαξονική πλειοψηφία του πληθυσμού υπήρξε ανέφελη. Το αντίθετο μάλιστα: η επίσημη πολιτική της "λευκής Αυστραλίας", θεσμοποιημένη από το 1901 μέχρι τα μέσα περίπου της δεκαετίας του '50, είχε άμεσο αποτέλεσμα την αντιμετώπιση των συμπατριωτών μας ως μεταναστών...
Συνέντευξη στη Σταυρούλα Πουλημένη
Alberto Prunetti, Αμίαντος. Μια εργατική ιστορία (μτφρ.: Βαγγέλης Ζήκος), Ακυβέρνητες Πολιτείες 2021
«Επικίνδυνη δουλειά: συγκόλληση σε απόσταση λίγων εκατοστών από τη δεξαμενή πετρελαίου. Μία μόνο σπίθα είναι ικανή να πυροδοτήσει μια βόμβα που μπορεί να εξαφανίσει το διυλιστήριο. Γι’ αυτό σου λένε να χρησιμοποιείς αυτόν τον βρόμικο γκρι μουσαμά, που αντέχει στις υψηλές θερμοκρασίες, αφού παράγεται από μια ελαφριά και ανθεκτική ουσία: τον αμίαντο […] Μία μόνο ίνα αμιάντου και σε τριάντα χρόνια είσαι νεκρός».
Έτσι περιγράφει τη δουλειά του πατέρα του ο Αλμπέρτο Προυνέτι στο βιβλίο του «Αμίαντος, μια εργατική ιστορία». Το βιβλίο εκδόθηκε πριν...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018