Εξαναγκασμένοι από την εισβολή των Βρετανών εποίκων και την έξωση από τα πατρογονικά τους εδάφη, οι επιζώντες του έθνους Kulin ανασυγκροτήθηκαν στο καταφύγιο των Αβορίγινων Coranderrk το 1863, 60 χιλιόμετρα βορειοανατολικά από τη Μελβούρνη, κοντά στο σημερινό Healesville.
Η ίδρυσή του ήταν αποτέλεσμα της κατάληψης μιας έκτασης γης από τους ιθαγενείς και μιας εκστρατείας, συμπεριλαμβανομένης μιας πορείας διαμαρτυρίας προς την πόλη της Μελβούρνης, σε απόσταση 55 χιλιομέτρων, που οργάνωσαν οι ιθαγενείς αγωνιστές William Barak και Simon Wonga. Άνθρωποι των Πρώτων Εθνών από διάφορα μέρη της χώρας ήρθαν να ζήσουν στο ακίνητο αυτό στο Coranderrk τις επόμενες δεκαετίες.
Υπό την ολοένα και αυξανόμενη πίεση εκ μέρους γειτονικών λευκών εποίκων, που στόχευαν στην περαιτέρω εκτόπιση των κατοίκους του Coranderrk και την ιδιοποίηση εκ μέρους τους της έκτασης αυτής των 960 εκταρίων, η κοινότητα του Coranderrk πραγματοποίησε μια μακρά και διαρκή εκστρατεία για να κρατήσει το σπίτι της, συμπεριλαμβανομένης της υποβολής αιτημάτων και της αποστολής σχετικών επιστολών σε υπουργούς. Οι ιθαγενείς οργάνωσαν, επίσης, νέες πορείες διαμαρτυρίας και έκαναν παραστάσεις σε πολιτικούς, συμπεριλαμβανομένης και αυτής στον πρώην πρωθυπουργό, Graham Berry, στο Κοινοβούλιο στις 29 Μάρτη 1881.
Διαμαρτυρόμενο για τη χρόνια κακοδιαχείριση της περιουσίας και των υποθέσεων των ιθαγενών, το Συμβούλιο των Αβορίγινων της Πολιτείας της Βικτώριας απαίτησε κοινοτική αυτονομία κατά τη διάρκεια της συνάντησης με υπουργούς και πολιτικούς καθώς και μέσω μιας κυβερνητικής έρευνας που πραγματοποιήθηκε αργότερα μέσα στον ίδιο χρόνο. Τελικά, αποτράπηκε η απειλούμενη άμεση έξωση του Corranderrk, το οποίο και παρέμεινε μέχρι το 1924. Ωστόσο, οι αλλαγές στη σχετική κυβερνητική πολιτική είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση του πληθυσμού του Corranderrk από το 1886 και μετά, καθώς ολοένα αυξανόμενος αριθμός κατοίκων αναγκάστηκε να φύγει υπό τις πολιτικές «απορρόφησης» και «αφομοίωσης».
Μετά από έναν νέο γύρο αγώνων και με οικονομική βοήθεια από την Indigenous Land Corporation, το νεκροταφείο Coranderrk και άλλα 119 εκτάρια της αρχικής έκτασης ανακτήθηκαν από απογόνους μελών-κατοίκων της κοινότητας κατά τη δεκαετία του 1990.
*Για περισσότερα για την πολλαπλή αντίσταση των ιθαγενών στην Αυστραλία (στα αγγλικά), υπάρχει το The Commons Social Change Library στο σύνδεσμο https://commonslibrary.org/first-nations-resources-start-here/?fbclid=IwAR1TnWPHVvm0MBXjSITa8GDHYc5NYPVv-Ghm0ofIMWtnA5ZiYGJnKrGbkzI
*Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
...
Μερικοί από τους “εξαφανισμένους” συνδικαλιστές, κυρίως από το χώρο του ηλεκτρισμού και της ύδρευσης κατά την τελευταία στρατιωτική δικτατορία Βιντέλα στην Αργεντινή.
Ήταν εργαζόμενοι στις περιοχές Cordoba και Santa Fé.
Παρατίθεται η ημερομηνία “εξαφάνισής” τους.
- Juan Jose Cao, 9/3/78
- Francisco Bartucci, 29/7/76
- Carlos Guillermo Diaz, 10/3/77
- Edgar Duchini Bengal, 25/4/75 (killed)
- Miguel Angel Figueroa, 6/22/76
- Claudio Marcelo Fink, 12/8/76
- Juan Carlos Giordano, 26/7/77
- Humberto Joaquin, 6/4/77
- Enrique Jose Juarez, 10/12/76
- Graciela Mellibovsky 25/9/76
- Jorge Luis Pardo 26/7/77
- Roberto Piñeyro, 22/4/77
- Rafael Oscar Rodriguez, 3/19/77
- Jose Luis...
John Yiannakis*
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος στην Ευρώπη τον Αύγουστο του 1914, «υπήρξε ελάχιστη συζήτηση και σχεδόν πλήρης ομοφωνία σχετικά με τη συμμετοχή της Αυστραλίας στο πόλεμο». Με εξαίρεση μερικούς πασιφιστές και ριζοσπάστες σοσιαλιστές, οι περισσότεροι Αγγλοαυστραλοί έμοιαζαν να δέχονται ως δεδομένο πως η Αυστραλία θα συμμετείχε στη σύγκρουση. Η πλειοψηφία των Αγγλοαυστραλών θεω5ρούσαν το Μεγάλο Πόλεμο ως απειλή για την ασφάλεια τους και πίστευαν πραγματικά πως βρίσκονταν σε κίνδυνο. Αυτά τα συναισθήματα και φόβοι είχαν διάφορες συνέπειες στην Αυστραλία, ανάμεσα τους την αύξηση του ρατσισμού.
Για τον ελληνικό πληθυσμό της Δυτικής Αυστραλίας η πιο δραματική εκδήλωση αυτής της...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018