Στις 11 Νοεμβρίου του 1887, τέσσερις από τους μάρτυρες του Haymarket εκτελέστηκαν στο Σικάγο. Ήταν αναρχικοί συνδικαλιστές εργαζόμενοι που είχαν κατηγορηθεί για βομβιστική επίθεση από τις αρχές, εξαιτίας της δράσης τους στον αγώνα για το 8ωρο. Η αργία της Πρωτομαγιάς, η επετειακή Παγκόσμια Ημέρα Εργαζομένων την 1η Μαΐου, τιμά τη μνήμη των μαρτύρων. Η αναρχική αγωνίστρια Lucy Parsons, μια πρώην σκλάβα και σύζυγος του Albert Parsons, ενός από τους μάρτυρες του Σικάγο, υπενθύμισε στις 11 Νοέμβρη, 50 χρόνια αργότερα τα εξής:
“Εκείνο το ζοφερό πρωινό της 11ης Νοεμβρίου του 1887, πήρα τα δύο μικρά μας παιδιά στη φυλακή για να αποχαιρετήσω τον αγαπημένο μου σύζυγο. Βρήκα τη φυλακή κλειστή με μια βαριά αλυσίδα. Αστυνομικοί με όπλα μπήκαν στον κλειστό χώρο. Τους ζήτησα να μας αφήσουν να δούμε τον αγαπημένο μας πριν τον εκτελέσουν. Δεν είπαν τίποτα. Τότε τους είπα: «Αφήστε τουλάχιστον αυτά τα παιδιά να αποχαιρετήσουν τον πατέρα τους και να λάβουν την ευλογία του. Δεν μπορούν να βλάψουν κανέναν». Μέσα σε λίγα λεπτά ήρθε ένα περιπολικό και μας έκλεισαν σε ένα αστυνομικό τμήμα, ενώ η αισχρή πράξη είχε τελεστεί. Ω, δυστυχία, έχω πιει από το ποτήρι της θλίψης όλα τα κατακάθια της, αλλά είμαι ακόμα επαναστατημένη”.
Οι άλλοι που εκτελέστηκαν ήταν ο George Engel, ο Adolph Fischer, ο August Spies και ο Louis Lingg, αν και ο Lingg εξαπάτησε τον δήμιο του, βάζοντας τέλος στη ζωή του το προηγούμενο βράδυ.
Μετά την καταδίκη του, ο Spies θα πει στο δικαστήριο: «Εάν νομίζετε ότι με τον απαγχονισμό μας, μπορείτε να καταπνίξετε το εργατικό κίνημα – το κίνημα από το οποίο τα εκατομμύρια καταπιεσμένων, τα εκατομμύρια που μοχθούν και ζουν στην φτώχια και τη δυστυχία, οι μισθωτοί σκλάβοι που δεν έχουν σωτηρία – εάν αυτή είναι η γνώμη σας, τότε κρεμάστε μας! Αυτή τη στιγμή μπορεί να πατάτε τις σπίθες, αλλά εδώ, εκεί, πίσω σας και μπροστά σας και παντού, φλόγες θα ανάβουν. Είναι μια υπόγεια φωτιά που δεν μπορείτε να τη σβήσετε. Η Γη καίγεται κάτω απ’ τα πόδια σας».
Στην αγχόνη θα πει: «Θα έρθει η στιγμή που η σιωπή μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές που στραγγαλίζετε σήμερα».
Πηγή: Working Class History. Εμείς το πήραμε από εδώ: https://www.alerta.gr/archives/22532?fbclid=IwAR1hPVkravsl3YDttiKvFB46PQXZTrCzX8HPYxMXOU4BGlDIX5U9FPHfru8
...Τον Ιούνη του 1913 κηρύχθηκε γενική απεργία από τους εργάτες στο Witwatersrand της Νότιας Αφρικής, κατά τη διάρκεια της οποίας 20 απεργοί σκοτώθηκαν και/ή εκτελέστηκαν.
Μέρος των εργατών που πήραν μέρος στο απεργιακό αυτό κίνημα ήταν και οι μαύροι ανθρακωρύχοι του Witwatersrand (οι οποίοι εξαναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην εργασία τους από την ένοπλη αστυνομία) καθώς και Ινδοί εργάτες στο Natal (που κέρδισαν κάποια πράγματα).
Στη φωτογραφία είναι η προμετωπίδα της εφημερίδας “The Strike Herald” (“Ο καθρέφτης της Απεργίας” ή “Ο Απεργιακός Καθρέφτης”) που κυκλοφόρησε από την Απεργιακή Επιτροπή και την Ομοσπονδία Συνδικάτων.
*Πηγή: Lucien Van Der Walt.
...Την Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012, το HQ, μια τετραώροφη κατάληψη στην περιοχή Ashfield του Σίδνεϊ της Αυστραλίας εκκενώθηκε από δυνάμεις ιδιωτικής σεκιούριτι. Για 3 μήνες έμπνευσης και δραστηριότητας το κτίριο φιλοξενούσε πάνω από 20 άστεγους φοιτητές, εργάτες και αναρχικούς. Ο χώρος είχε γίνει κέντρο αναρχικής οργάνωσης και αντιπληροφόρησης, σημείο οργάνωσης διαδηλώσεων και δράσεων και αμέτρητων εντύπων, φυλλαδίων και αφισών που τυπώθηκαν για μαζική διανομή.
Από τυς ίδιους τους καταληψίες είχε ειπωθεί τότε:
«Μέσα στο HQ ο κόσμος είχε τη δυνατότητα να συλλογικοποιήσει τα όνειρά τους και να ξεκινήσει να στήνει το μικρόκοσμο μιας ελεύθερης κοινωνίας μέσα στην κυψέλη ενός παλιού κτιρίου....
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018