Your name

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

27 Σεπτεμβρίου 2012

Το «Red Menace» ήταν ένα ενημερωτικό δελτίο που κυκλοφόρησε στο Λονδίνο από το 1989 έως το 1990 και δημοσίευε άρθρα σχετικά με τους κοινωνικούς αγώνες και διάφορες άλλες πολιτικές εξελίξεις από μια κομμουνιστική προοπτική (1). Αυτοί οι οποίοι αναμίχθηκαν στο «Red Menace» ήσαν πεπεισμένοι ότι ο κομμουνισμός δεν είχε καμία σχέση με τις γραφειοκρατικές κεφαλαιοκρατικές δικτατορίες της Ανατολικής Ευρώπης οι οποίες βρίσκονταν τότε στα τελευταία τους: «Ο κομμουνισμός δεν έχει καμία σχέση με τον κρατικό έλεγχο της οικονομίας (όπως προτείνουν οι λενινιστές) αλλά ούτε και με το ότι οι εργαζόμενοι που είναι κύριοι των εργοστασίων τους ανταλλάσσουν τα προϊόντα τους με άλλους εργαζομένους (όπως υποστηρίζεται από μερικούς αναρχικούς). Κομμουνισμός είναι η κατάργηση όλων των μορφών του κράτους, της ανταλλαγής (αγορά και πώληση) και της ιδιοκτησίας - συμπεριλαμβανομένης και της (λεγόμενης) «συλλογικής ιδιοκτησίας». Με δύο λόγια, είναι μια κοινωνία χωρίς χρήμα, αταξική, μια α-κρατική παγκόσμια κοινότητα» (2). «Αγωνιζόμαστε για την καταστροφή του χρηματικού/ μισθωτού συστήματος και την αντικατάστασή του από μια αταξική ανθρώπινη κοινότητα στην οποία η αλλοτρίωση, η υποταγή των γυναικών και ο εθνικισμός θα έχουν καταργηθεί μια για πάντα» (3).

Το επίκεντρο της αντίληψης αυτής για τον κομμουνισμό ήταν η άποψη ότι «η επανάσταση δεν είναι υπόθεση του κόμματος»: «Δεν δεχόμαστε το ότι το κομμουνιστικό κίνημα πρέπει να περιστρέφεται γύρω από τον άξονα μιας ενιαίας οργάνωσης. Πιστεύουμε ότι είναι το οργανικό προϊόν του αγωνιζόμενου προλεταριάτου» (4).

Η κατανόηση του κομμουνισμού από πλευράς των συμμετεχόντων στο «Red Menace» επέσυρε την προσοχή τους όσον αφορά διάφορες πηγές, στις οποίες περιλαμβάνονται «οι μη μπολσεβίκοι κομμουνιστές της δεκαετίας του 1920 (Anton Pannekoek, Sylvia Pankhurst, Otto Rόhle κ.λπ....), οι ιδέες που προέκυψαν στη Γαλλία κατά τη δεκαετία του 1960, με το περιοδικό-ομάδα «Socialisme ou Barbarie» («Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα», ομάδα και περιοδικό όπου πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε ο Κορνήλιος Καστοριάδης) που προσπάθησε να κατανοήσει τις τότε νέες συνθήκες του σύγχρονου καπιταλισμού, κάτι στο οποίο η Καταστασιακή Διεθνής και το Vieille Taupe προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα καθορίζοντας την επανάσταση ως κάτι που καλύπτει κάθε πτυχή της ζωής μας, καθώς και μερικούς από τους αυτόνομους στην Ιταλία προς το τέλος της δεκαετίας του 1970, οι οποίοι με ανυποχώρητο τρόπο επαναβεβαίωσαν την προλεταριακή αυτονομία έξω και πέρα από κόμματα και συνδικάτα» (5). Εντούτοις, το «Red Menace» δεν ενδιαφέρθηκε να παίξει το ρόλο του φύλακα αγγέλου οποιασδήποτε παράδοσης: «θα ήταν ένα λάθος να ειδωθεί το κομμουνιστικό κίνημα ως αποκλειστική ιδιοκτησία αυτού ή του άλλου ρεύματος. Στην πραγματικότητα, οι ριζικές ιδέες μιας περιόδου που απολιθώνονται μετατρεπόμενες σε ιδεολογίες, πρέπει συχνά να πετάγονται ως άχρηστες μαζί με τις οργανώσεις που τις ενσωματώνουν από τα νέα κινήματα που αναπτύσσονται» (6).

Από τη στιγμή που εκείνοι οι οποίοι που συμμετέχουν στο «Red Menace» δεν θεώρησαν το δελτίο-ομάδα ως πολιτική οργάνωση, η κυκλοφορία ενός τέτοιου ενημερωτικού δελτίου δεν ήταν μέσο στρατολόγησης μελών ή προώθησης μιας ιδιαίτερης γραμμής ανταγωνιστικής σε άλλες στο χώρο των ριζοσπαστικών ιδεών. Οι στόχοι ήταν αρκετά διαφορετικοί: «Στις σελίδες του «Red Menace» (και, φυσικά, στους αγώνες στους οποίους οι κυκλοφορούντες...

Περισσότερα …