Σύντομη βιογραφία του Ιταλού αναρχικού αγωνιστή Εττόρε Μπονομέττι που βοήθησε στη συγκρότηση της αναρχοσυνδικαλιστικής Ιταλικής Συνδικαλιστικής Ένωσης (USI).
Γεννήθηκε στις 22 Δεκέμβρη 1872 στην Μπρέσια.
Γιος του Τζιοβάνι Μπονομέττι και της Εμίλια Πασινέττι. Η εργατικής καταβολής οικογένειά του διαπνεόταν από ανατρεπτικές ιδέες και έτσι άρχισε να συμμετέχει στο αναρχικό κίνημα το 1890 μέσα από τον κύκλο γύρω από την εφημερίδα «La Rivolta» («Η Εξέγερση»).
Το Μάρτη του 1892 συνελήφθη και φυλακίστηκε. Στη φυλακή τραγουδούσε αναρχικά τραγούδια ενώ εξέφρασε τις αντιμοναρχικές του απόψεις. Εξαιτίας όλων αυτών, εξέτισε περισσότερη διάρκεια στις φυλακές τον Αύγουστο του 1892, το Νοέμβρη του 1893, το Φλεβάρη του 1894 και τον Απρίλη του 1895. Στα τέλη του 1895, κατέφυγε στην Ελβετία και μετά στην Αγγλία απ’ όπου όμως απελάθηκε.
Εκπροσώπησε την ομάδα Gruppo Anarchico Bresciano La Comune στο Διεθνές Σοσιαλιστικό Συνέδριο του Ιούλη του 1896 μαζί με τον Φραντζέσκο Γκόρι.
Επέστρεψε στην Μπρέσια και συμμετείχε στη λαϊκή εξέγερση του 1898 και μόλις που απέφυγε τη σύλληψη για να βρεθεί και πάλι στην Αγγλία, όπου παρέμεινε έως το 1912, οπότε επέστρεψε ξανά στην Ιταλία. Εκεί βοήθησε αποφασιστικά στην ίδρυση και συγκρότηση της Ιταλικής Συνδικαλιστικής Ένωσης (USI) που ήταν το ιταλικό τμήμα International Workers’ Association (Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων) και πήρε μέρος στις δραστηριότητές της.
Συμμετείχε στο κίνημα αλληλεγγύης στον Augusto Masetti, ο οποίος είχε φυλακιστεί επειδή δεν υπάκουσε στο συνταγματάρχη του, καθώς και στους στρατιώτες εκείνους που εξεγέρθηκαν στο Μπρίντεζι παρά να συμμετάσχουν στις ιταλικές ιμπεριαλιστικές βλέψεις στην Αλβανία.
Συμμετείχε, επίσης, στα αντιμιλιταριστικά γεγονότα της λεγόμενης Κόκκινης Βδομάδας του 1914.
Τον Ιούλη του 1920 πήρε μέρος στο Ιδρυτικό Συνέδριο της Unione Anarchica Italiana (Ιταλική Αναρχική Ένωση) ως εκπρόσωπος της Μπρέσια.
Ο Μπονομέττι έκρυψε ακόμα τον Ερρίκο Μαλατέστα στην Μπρέσια και μετά τον φυγάδευσε στο εξωτερικό.
Για μια ακόμα φορά αναγκάστηκε να καταφύγει ο ίδιος στην Αγγλία, απ’ όπου απελάθηκε εκ νέου και τότε κατέφυγε στη Γαλλία και μετά στην Ελβετία, απ’ όπου επέστρεψε κρυφά στο Μιλάνο. Αλλά τελικά συνελήφθη και τέθηκε σε κατ’ οίκο περιορισμό.
Το σπίτι του όμως, εκτός από τσαγκαράδικο, έγινε και ένα από τα κέντρα της αντίστασης στο καθεστώς και ο ίδιος χαρακτηρίστηκε από τους νεότερους αναρχικούς αγωνιστές ως «ο αναρχικός των χιλιάδων μαχών».
Το Σεπτέμβρη του 1945, βοήθησε στην αναδιοργάνωση του αναρχικού κινήματος στην Μπρέσια μέσα από μια αρχική συνέλευση πενήντα περίπου τοπικών αναρχικών αγωνιστών.
Παρέμεινε δραστήριος μέχρι το θάνατό του στην Μπρέσια το 1961.
* Βιογραφία από τον Nick Heath στο libcom.org. Ελληνική μετάφραση «ούτε θεός-ούτε αφέντης», 2/7/2007.
