Ο Giuseppe Bifolchi - ή Viola ή V - γεννήθηκε στο Abruzzi του Balsorano στις 20 Φλεβάρη 1985. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, έγινε ατομικιστής αναρχικός, αλλά, αργότερα, προσχώρησε στην τάση του οργανωμένου αναρχικού κομμουνισμού.
Στη δεκαετία του 1920, αναγκάστηκε να καταφύγει στην εξορία στη Γαλλία, όπου έγινε υποστηρικτής της Οργανωτικής Πλατφόρμας των Ελευθεριακών Κομμουνιστών των Αρσίνοφ, Μάχνο, Μετ και άλλων. Μάλιστα, συμμετείχε στις διεθνείς συναντήσεις που οργανώθηκαν από τους «πλατφορμιστές» το 1927.
Στο μεταξύ, το 1924 συμμετείχε στην έκδοση, στις 15 Δεκέμβρη, στο Παρίσι, του μοναδικού τεύχους της ιταλικής εφημερίδας «L’Agitazione a favore di Castagna e Bonomini» («Η δράση υπέρ των Castagna και Bonomini») που κυκλοφόρησε προς υποστήριξη των αναρχικών Mario Castagna και Ernesto Bonomini, οι οποίοι είχαν κατηγορηθεί ότι είχαν σκοτώσει δύο φασίστες και απειλούντο με απέλαση. Τελικά καταδικάστηκαν σε 7 και 8 φυλάκιση αντίστοιχα.
Το 1927, ο Giuseppe Bifolchi εργαζόταν σε εργασίες με τσιμέντα και ζούσε στο νούμερο 47 της οδού Rebeval του Παρισιού με τη σύντροφό του Argentina Gantelli. Συμμετείχε στην έκδοση της γαλλικής αναρχικής εφημερίδας «Le Libertaire» («Ο Ελευθεριακός») με την υπογραφή «V». Στις 7 Αυγούστου 1927 πήρε μέρος σε μια διαδήλωση στο Bois de Vincennes που κάλεσε η Διεθνής Επιτροπή Αναρχικής Υπεράσπισης των Sacco και Vanzetti. Τον ίδιο χρόνο, εκδόθηκε διαταγή απέλασής του και κατέφυγε στις Βρυξέλλες, όπου στο διάστημα Απρίλη 1929 – Μάη 1931 ήταν ο εκδότης της μηνιαίας αναρχικής ιταλικής έκδοσης «Bandiera Nera» («Μαύρη Σημαία»), από την οποία κυκλοφόρησαν 17 συνολικά τεύχη. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, συνεισέφερε, επίσης, στην γαλλο-ιταλική έκδοση «Il Risveglio», που είχε πρωτοκυκλοφορήσει το 1900 στη Γενεύη από τον Luigi Bertoni, όπως και στο μηνιαίο περιοδικό «Vogliamo», που κυκλοφόρησε στο Λουγκάνο στο διάστημα Αυγούστου 1929 – Γενάρη 1931.
Τον Ιούλη του 1936, μαζί με τους Camillo Berneri, M. Centrone, Girotti, Perrone, Ernesto Bonomini και Fantozzi, συγκρότησαν την πρώτη ομάδα Ιταλών που πήγαν στο Περπινιάν για να προετοιμαστούν να πολεμήσουν στην Ισπανία. Μαζί του συνδέθηκε αργότερα και η σύντροφός του Argentina. Έγινε μέλος του ιταλικού τμήματος της Φάλαγγας Ascaso και ήταν επικεφαλής μιας ομάδας αγωνιστών που στις 25 Αυγούστου 1936 κατάφερε να καταλάβει τα υψώματα Monte Pelato, αν και με πολλές απώλειες. Αργότερα, έγινε υπεύθυνος της Φάλαγγας Rosselli που πολέμησε στη Huesca. Ο Giuseppe Bifolchi ήταν ο κύριος στρατιωτικός επικεφαλής της Φάλαγγας της οποίας πολιτικός υπεύθυνος ήταν ο αγωνιστής της ιταλικής αντιφασιστικής οργάνωσης «Giustizia e Liberta» Carlo Rosselli. Το Νοέμβρη του 1936, σε μια επίθεση στο Almudevar, ήταν υπεύθυνος για τη δεξιά πτέρυγα της επίθεσης.
Ο Bifolchi επέδειξε ασυνήθιστο κουράγιο και ψυχραιμία σε ώρα δράσης και ήταν σημαντικός τακτικιστής. Στα γεγονότα του Μάη του 1937 στη Βαρκελώνη, ήταν μέλος του ιταλικού τμήματος της Επιτροπής Άμυνας της CNT.
Σε ένα γράμμα στον αδελφό του στις 14 Αυγούστου 1937, έγραφε:: «Μπορώ να πω ότι στην Ισπανία πέρασα τα ευτυχέστερα χρόνια της ζωής μου. Εάν πρέπει να πεθάνω, θα πεθάνω ευτυχισμένος». Αλλά αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Γαλλία, όπου, όμως, συνελήφθη στο Περπινιάν το 1937, όπου, για μια ακόμα φορά, εκδόθηκε διαταγή απέλασής του.
Κατάφερε να πάρει μαζί του μερικά ισπανικά διαβατήρια, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν από διάφορους συντρόφους στο Βέλγιο για να δραπετεύσουν στη Νότια Αμερική με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Έτσι, το διαβατήριο του Giovanni Aragno, που σκοτώθηκε στις 7 Γενάρη του 1937 στο μέτωπο Mirabueno, χρησιμοποιήθηκε από τον αναρχικό Emilio Marziani ο οποίος αναχώρησε το 1940 από το Anvers για τη Νότια Αμερική και το διαβατήριο του Luigi Fthealda, που σκοτώθηκε το Γενάρη του 1937 στο Majadahonda (στη Μαδρίτη), χρησιμοποιήθηκε από τον αναρχικό Aramis Crenonini για τον ίδιο σκοπό.
Το 1940, ο Bifolchi κλείστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και μετά εκδόθηκε στην Ιταλία. Στάλθηκε στην Ponza και μετά στο Ventotene, από όπου δραπέτευσε και αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές της αντίστασης. Το 1944 ονομάστηκε «δήμαρχος της απελευθέρωσης» του Balsorano. Με αυτή την ιδιότητα, απευθύνθηκε στις 4 Ιούνη του ίδιου χρόνου, με μια αντιπροσωπεία της πόλης, στους συμμάχους να μη βομβαρδίσουν το Balsorano καθώς οι Γερμανοί είχαν φύγει.
Μετά την απελευθέρωση, δημιούργησε μια κοοπερατίβα φρούτων η οποία λειτουργούσε με αναρχικές αρχές. Επίσης, έγραφε για το αναρχικό περιοδικό «L’ Internationale» («Η Διεθνής»). Το 1970 φέρεται ότι ζούσε στις ΗΠΑ.
Ο Giuseppe Bifolchi πέθανε στο Avezzano στις 16 Μάη 1978.
* Γράφτηκε από τον Nick Heath και δημοσιεύτηκε στο libcom.org Ελληνική μετάφραση «ούτε θεός-ούτε αφέντης» 26 Ιούλη 2007.
