Nick Heath
Ένας σύντομος απολογισμός των επαναστατών του Συντάγματος Ντβινσκ και ο ύποπτος θάνατος του διοικητή του Γκράχοφ
“…ο Αρσίνοφ μου έλεγε συχνά πώς οι σύντροφοι της Ομοσπονδίας της Μόσχας και του ένδοξου Ντβίντσι (στρατιώτες του συντάγματος Ντβινσκ υπό την αρχηγία του συντρόφου μας Γκράχοφ) πολέμησαν στους δρόμους της Μόσχας. Οι ιστορίες της δεν έπαψαν ποτέ να με γεμίζουν περηφάνεια για τους Αναρχικούς της Μόσχας καθώς και για τον Γκράχοφ και όλο το Ντβίντσι”. Νέστορ Μαχνό, Under the Blows of the Counterrevolution.
Τον Ιούνιο του 1917 ύστερα από την επανάσταση του Φεβρουαρίου και την εγκαθίδρυση της Προσωρινής Κυβέρνησης του Κερένσκι, οι στρατιώτες του 5ου στρατού στο Βόρειο Μέτωπο εξεγέρθηκαν και αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τη θανατική ποινή που επιβλήθηκε από την κυβέρνηση προκειμένου να “αποκαταστήσει το ηθικό” στις ένοπλες δυνάμεις. Στα συντάγματα των Κοζάκων παραγγέλθηκε να επιβάλλουν την πειθαρχία στα συντάγματα πεζικού, το οποίο αποδείχθηκε αντιδημοφιλής εντολή. Στη συνέχεια απειλήθηκαν ότι αν δεν την υλοποιήσουν, οι ίδιοι θα αντικαθιστούσαν το πεζικό στα χαρακώματα. Ως αποτέλεσμα πάνω από χίλιοι στρατιώτες συνελήφθησαν και στάλθηκαν στην πόλη Ντβινσκ. Εκεί δημιουργήθηκε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στο οχυρό Ντβίνα. Ο αριθμός των ατόμων που φυλακίστηκαν πολύ γρήγορα αυξήθηκε σε 20.000. Τα δικαστήρια εργαζόντουσαν όλο το εικοσιτετράωρο, μοιράζοντας θανατικές καταδίκες και ποινές καταναγκαστικής εργασίας και στέλνοντας τους μετανοούντες πίσω στην πρώτη γραμμή. Οι συνθήκες ήταν άθλιες, χάρη εν μέρει στο πρόβλημα της υπερσυγκέντρωσης. Μέχρι τα μέσα Αυγούστου υπήρχαν τόσοι πολλοί κρατούμενοι που αποφασίστηκε να τους στείλουν στα μετόπισθεν.
869 στρατιώτες που είχαν υπηρετήσει στο μέτωπο για τρία χρόνια εστάλησαν στη φυλακή Μπουτύρκι στη Μόσχα. O Νέστορ Μαχνό είχε απελευθερωθεί από εκεί μόλις έξι μήνες πριν αφότου εξέτισε οκτώ χρόνια.
Οι συνθήκες που επικρατούσαν στην Μπουτύρκι ήταν τρομακτικές, με προσβολές από ψείρες και κοριούς, απαίσια υγιεινή και πολύ υγρές συνθήκες με έντονο συνωστισμό. Ο διοικητής των φυλακών υποσχέθηκε στους στρατιώτες ότι θα βρίσκονταν εκεί μονάχα για 3-6 ημέρες αλλά αυτό αποδείχθηκε ότι ήταν αναληθές και η μεταχείριση των στρατιωτών επιδεινώθηκε. Είκοσι πέντε με τριάντα στρατιώτες μοιράζονταν ένα κελί, και σε μερικά υπήρχαν μέχρι και 75. Τη δωδέκατη μέρα εκεί οι στρατιώτες άρχισαν απεργία πείνας. Οι εργάτες στη Μόσχα άρχισαν να διοργανώνουν μαζικές συγκεντρώσεις ζητώντας την απελευθέρωσή τους. Στις 22 Σεπτεμβρίου οι αρχές αναγκάστηκαν να ενδώσουν στις μαζικές πιέσεις και να απελευθερώσουν τους στρατιώτες. Βρισκόντουσαν σε σοβαρή κατάσταση και εισήχθησαν σε δύο νοσοκομεία της Μόσχας. Εκεί αποφάσισαν να σταθούν μαζί σαν ένα σώμα. Όταν βγήκαν από το νοσοκομείο σχημάτισαν ένα επαναστατικό σύνταγμα. Οι Μπολσεβίκοι είχαν επιρροή στο σύνταγμα και οργάνωσαν έναν πυρήνα μέσα σε αυτό και επεδίωξαν να εκλεγούν στις διοικητικές θέσεις των μονάδων και των ουλαμών. Ωστόσο το Σύνταγμα Ντβινσκ όπως τελικά ονομάστηκε ήταν κυρίως υπό Αναρχική επιρροή και εξέλεξε το βετεράνο Αναρχικό Γκράχοφ ως διοικητή του. Αναρχικός-κομμουνιστής πριν από το 1917, ο Γκράχοφ ήταν σημαιοφόρος στον Τσαρικό Στρατό. Το Ντβίντσι έδρασε σε στενή συνεργασία με την Αναρχική Ομοσπονδία της Μόσχας της οποίας ο Γκράχοφ ήταν μέλος.
Κατά τη διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης οι μάχες στη Μόσχα ήταν ιδιαίτερα αιματηρές, σε αντίθεση με την Αγία Πετρούπολη όπου υπήρχαν λίγες απώλειες. Στη Μόσχα 300 πέθαναν με πολλαπλά τραύματα. Το Σύνταγμα Ντβινσκ ανέλαβε ηγετικό ρόλο στις μάχες τις μέρες μεταξύ 26 Οκτωβρίου με 2 Νοεμβρίου. Ο Γκράχοφ διοίκησε τις μονάδες που κατέλαβαν το Δημαρχείο, το Ξενοδοχείο Μετροπόλ και το Κρεμλίνο. Στη μάχη οι Ευέλπιδες έστησαν μια σφοδρή αντίσταση. Εκεί που είναι τώρα η Κόκκινη Πλατεία ο τριάντα ετών Μπολσεβίκος Γεβγκένι Σαπουνόφ, που ηγούνταν μια από τις μονάδες του Ντβίντσι, σκοτώθηκε.
Εβδομήντα του Ντβίντσι οι οποίοι είχαν πέσει στις μάχες ήταν μεταξύ εκείνων που θάφτηκαν στη νεκρόπολη στο Τείχος του Κρεμλίνου όπου αναπαύονται μέχρι σήμερα. Έγιναν μέρος της εικονογραφίας του νέου Σοβιετικού καθεστώτος. Ωστόσο η πραγματική κατάσταση ήταν λίγο διαφορετική. Ο Βολίν στο Unknown Revolution περιγράφει: το Ντβίντσι εγκαθιστά την έδρα του στο κτίριο όπου στεγαζόταν το Σοβιέτ της Μόσχας. Ταυτόχρονα, οι Μπολσεβίκοι εγκαθίδρυσαν μια Επαναστατική Επιτροπή (RevKom) η οποία αυτοανακηρύχθηκε ”υπέρτατη δύναμη”. Το προσωπικό του Ντβίντσι, όντας Αναρχικοί, αμέσως τέθηκε υπό υποψία και ένα δίκτυο κατασκόπων δημιουργήθηκε γύρω από τους Μπολσεβίκους. Ο Γκράχοφ, μαζί με άλλα μέλη του προσωπικού, εξέφρασε την ανησυχία του για την πορεία της επανάστασης. Συγκεντρώνοντας όπλα και πυρομαχικά, είχε την ιδέα να εξοπλίσει τους εργάτες. Τουφέκια, πολυβόλα και πυρομαχικά στάλθηκαν σε πολλά εργοστάσια ώστε να διανεμηθούν από τις επιτροπές εργοστασίων.
Κάτι τέτοιο αμέσως συνάντησε την αντίσταση των νέων αρχών. Στα τέλη του Νοεμβρίου του 1917 ο Γκράχοφ κλήθηκε στο Νίζνι Νόβγκοροντ για στρατιωτικές υποθέσεις. Εκεί στο κτίριο του στρατιωτικού κομισαριάτου πυροβολήθηκε θανάσιμα. Η επίσημη εκδοχή των Μπολσεβίκων ήταν ότι σκοτώθηκε από έναν άπειρο στρατιώτη ο οποίος χειριζόταν απρόσεκτα ένα όπλο σε ένα “δυσάρεστο ατύχημα”. Οι αναρχικοί είδαν με διαφορετικό τρόπο ότι ήταν μια κατασκευασμένη δολοφονία από τις νέες αρχές. Λίγο μετά, το Σύνταγμα Ντβινσκ αποστρατεύτηκε από το νέο καθεστώς τόσο σύντομα όσο και όλα τα άλλα επαναστατικά συντάγματα που είχαν λάβει μέρος στις μάχες της Μόσχας και της Πετρούπολης.
Πηγές: Βολίν. The unkown revolution.
Μαχνό, Ν. Under the blows of the counterrevolution.
Βιογραφικό σημείωμα του Ανατόλι Ντουμπόβικ για τον Γκράχοφ στο http://socialist.memo.ru/dates/index.htm
Φωτογραφία από http://en.wikipedia.org/wiki/Kremlin_Wall_Necropolis
Μετάφρ. aixmi
