ΣΠΥΡΟΣ ΘΕΡΙΑΝΟΣ
Οκτώ, περίπου, μήνες μετά την ημέρα της πτώσης της «δικτατορίας των συνταγματαρχών» και την αποκατάσταση της δημοκρατίας και τέσσερις μήνες πριν την ψήφιση του Συντάγματος, λαμβάνει χώρα μία από τις μεγαλύτερες και πιο βίαιες κινητοποιήσεις της πρώιμης μεταπολίτευσης. Στις 7 Μαρτίου 1975, διακόσιοι, περίπου, ιδιοκτήτες ταξί ακινητοποιούν τα αυτοκίνητά τους σε μία αλάνα στην περιοχή του Αλίμου (πρόκειται για τον χώρο ενός παλιού στρατοπέδου στη σημερινή συμβολή των λεωφόρων Αλίμου και Ποσειδώνος, το οποίο εκείνη την εποχή διατηρεί ακόμα την περίφραξη και την πύλη του - κάτι που θα παίξει σημαντικό ρόλο σε κρίσιμες καμπές της απεργίας) και για πάνω από τριάντα μέρες διαδηλώνουν με πορείες (πεζές ή μηχανοκίνητες) από τον Άλιμο στο κέντρο της Αθήνας, διεκδικούν από τα αρμόδια υπουργεία την άμεση υλοποίηση των αιτημάτων τους, συγκρούονται βίαια με συναδέλφους τους, οι οποίοι εργάζονται καθώς για τους τελευταίους δεν έχει κηρυχθεί απεργία από κανένα επίσημο σωματείο. Από τη στιγμή της συγκέντρωσης των πρώτων ιδιοκτητών, μικρές ομάδες απεργών βγαίνουν στην παραλιακή λεωφόρο, σταματούν τα διερχόμενα ταξί, εξηγούν στους οδηγούς για την ανάγκη της συγκεκριμένης κινητοποίησης και πολλοί από τους ιδιοκτήτες παίρνουν άμεσα την απόφαση και οδηγούν το αυτοκίνητό τους στην αλάνα. Έτσι, μέχρι το μεσημέρι, έχουν συγκεντρωθεί περίπου χίλια ταξί και χίλιοι διακόσιοι ιδιοκτήτες.
Η κινητοποίηση των ιδιοκτητών ταξί τον Μάρτιο του 1975 είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας wildcat strike. Ο όρος wildcat strike αναφέρεται αποκλειστικά στην διακοπή της εργασίας χωρίς την εξουσιοδότηση των νόμιμων συνδικάτων και εστιάζει σε δύο χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης μορφής απεργίας: πρώτον, η απεργία δεν είναι εξουσιοδοτημένη από τα τοπικά και νόμιμα συνδικάτα και αποδυναμώνει τον ρόλο των τελευταίων ως εκπροσώπων της συγκεκριμένης επαγγελματικής ομάδας. Δεύτερον, καταστρατηγεί συμβατικές στάσεις και υποσχέσεις όσον αφορά την ανάληψη ή μη μίας απεργίας και αναδεικνύει προβλήματα ανεξάρτητα από την έλλειψη εξουσιοδότησης ή επικύρωσης από το επίσημο συνδικάτο (Atleson, 1973). Η απεργία της συγκεκριμένης μερίδας ιδιοκτητών ταξί ήταν αυθόρμητη, απροειδοποίητη, παραμέριζε όλα τα επίσημα σωματεία των ιδιοκτητών ταξί, με τα οποία μάλιστα, έρχεται σε αντιπαράθεση. Ωστόσο, η συγκεκριμένη απεργία αποτελεί μέρος πλατύτερων και πολύμορφων διαδικασιών, οι διεργασίες και η συμπλοκή των οποίων μας πάνε μία και δύο δεκαετίες πίσω, χωρίς αυτό να σημαίνει πως όλα θα κατέληγαν νομοτελειακά στο Μάρτιο του ’75.
Τη δεύτερη κιόλας μέρα της συγκέντρωσης τους στον Άλιμο, οι απεργοί εκλέγουν μία απεργιακή επιτροπή, η οποία αποτελείται από επτά άτομα. Η συνάντηση και η συζήτηση που πέτυχε η απεργιακή επιτροπή με τον υπουργό Μεταφορών, την ίδια κιόλας μέρα της εκλογής της, θεωρήθηκε ως μία πρώτη αναγνώριση του αγώνα.
Παράλληλα, όμως, ο υπουργός καθιστά συνομιλητές του και τις διοικήσεις συγκεκριμένων σωματείων ιδιοκτητών ταξί. Η απεργιακή επιτροπή του Αλίμου αντιδρά με ανακοινώσεις, ωστόσο, με τις υποσχέσεις που πήραν από τον υπουργό, οι απεργοί αποφασίζουν τη διάλυση του στρατοπέδου και αναμονή. Μπαίνει θέμα γραφείου με τηλέφωνο. Βρίσκουν ένα στην οδό Παλαιολόγου στο κέντρο της Αθήνας.
Για την ευρύτερη στάση των κομμάτων ο Μανώλης Μπαντουράκης σημειώνει λακωνικά στην αυτοβιογραφία του: «Πολιτική στήριξη καμία». Οι απεργοί είναι κάθετοι ως προς...
Πέθανε μετά από μακρά ασθένεια η Κατερίνα Ιατροπούλου, σε ηλικία 74 ετών. Υπήρξε ακτιβίστρια και συνήγορος πολλών φυλακισμένων ή υποδίκων, κυρίως της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Σε πολλούς είναι γνωστή για τις δικαστικές μάχες που έδωσε, αλλά στους περισσότερους επειδή το 1982 παντρεύτηκε τον Ραλφ Πόλε, του οποίου προηγουμένως υπήρξε συνήγορος υπεράσπισης στην δίκη για την έκδοσή του ή μη στη Γερμανία.
Η Κατερίνα Ιατροπούλου, γεννήθηκε στην Τρίπολη και ο πατέρας της ήταν διευθυντής Τράπεζας, και η ίδια μικρούλα νόμιζε ότι η τράπεζα ήταν δική τους, όπως είχε αναφέρει σε συνέντευξή της.
Σπούδασε Νομική δίνοντας εξετάσεις σχεδόν κρυφά και εγκαταστάθηκε στα...
Κυριάκος Βασιλειάδης
Απόσπασμα: “Από το ΚΡΑΚ στο ΡΗΓΜΑ - Οι αναρχικοί στα σκληρά χρόνια της μεταπολίτευσης 1974-’79”
“ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΠΛΕΥΡΗ (Κ4Α) ΜΑΣ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟ…
Το τελευταίο καιρό, διάφορα φασιστοειδή τσογλάνια, επισκέπτονταν κρυφά τα βράδια το βιβλιοπωλείο ΡΗΓΜΑ και προσπαθούσαν να δημιουργήσουν ένα κλίμα τρομοκρατίας και εκφοβισμού προς τους ανθρώπους του, με απειλητικά σημειώματα και αναγραφή φασιστικών συνθημάτων. Την επομένη ημέρα μετά από τη τελευταία "επίσκεψη" που έκαναν, γίνεται συζήτηση με πολλούς συντρόφους στο βιβλιοπωλείο. Στη κουβέντα που κάνουμε πως θα αντιδράσουμε, αποφασίζουμε να στείλουμε μια δημόσια καταγγελία προς τις εφημερίδες, που τοιχοκολλείται έξω από το βιβλιοπωλείο και να...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018