Το βιβλίο αυτό των εκδόσεων “Ελεύθερος Τύπος” (Ιούνης 2013) δεν είναι αυτοτελές, δηλαδή δεν έγραψε η Έμμα Γκόλντμαν βιβλίο με αυτόν τον τίτλο. Είναι συλλογή τεσσάρων κειμένων της Γκόλντμαν, δηλαδή «Μειοψηφίες εναντίον πλειοψηφιών», «Πατριωτισμός, μια απειλή για την Ελευθερία», «Φυλακές: Ένα Κοινωνικό Έγκλημα και μια Κοινωνική Αποτυχία» και «Στην Ρωσία δεν υπάρχει Κομμουνισμός». Ο τίτλος του παρόντος βιβλίου είναι του εκδότη.
Στο κείμενο «Μειοψηφίες εναντίον πλειοψηφιών» η Έμμα Γκόλντμαν επιχειρηματολογεί ενάντια στο μαζικό πνεύμα σε σχέση με την ποιότητα, λέγοντας ότι καταστάσεις σαν αυτή, όπου, δηλαδή, κυριαρχεί μια γενική και αόριστη ποσότητα, ένα κακώς εννοούμενο μαζικό πνεύμα, καταπιέζεται και καταστρέφεται, εντέλει, η ποιότητα, αλλά και η αδόλευτη πρωτοβουλία. Τα πάντα στον σύγχρονο πολιτισμό, δηλαδή παραγωγή, πολιτική, πολιτισμός και εκπαίδευση, βασίζονται για την ποσόττα και τους αριθμούς.
Συνεχίζοντας, η Έμμα Γκόλντμαν φέρνει ως παραδείγματα επαναστάσεις και κινήματα, πολιτικά κινήματα και πρωτοβουλίες, κι ακόμα τέχνες και μορφές μαζικής κουλτούρας.
Η ίδια διακηρύσει ότι αποκηρύσσει αμετάκλητα την πλειοψηφία ως δημιουργική δυναμη, κι αυτό επειδή δεν συμπάσχει με τους κάθε λογής καταπιεσμένους αυτού του κόσμου, όχι επειδή δεν έχει μάθει τι είναι φρίκη, εξευτελισμός της καθημερινής ζωής, τρόμος και καταπίεση, αλλά επειδή, αντίθετα, η ζωντανή και ζωτική αλήθεια της κοινωνικής και οικονομικής ευημερίας θα πραγματωθεί διαμέσου και με κίνητρο τον ζήλο, το θάρρος και την ασυμβίβαστη αποφασιστικότητα των ευφυών μειοψηφιών και όχι μέσω της μάζας.
Στο κείμενο με τίτλο «Πατριωτισμός, μια απειλή για την ελευθερία» αναρωτιέται τι είναι αυτό που ονομάζεται πατριωτισμός. Σε τι συνίσταται και σε τι ακριβώς αναφέρεται αυτός ο όρος; Είναι ίσως η αγάπη για τον τόπο που γεννηθήκαμε, παίξαμε, τρέξαμε σε λιβάδια και αλάνες, εκεί όπου είδαμε τα σύννεφα να τρέχουν και τα τρένα να περνούν; Μήπως είναι το σπίτι που κάναμε τα πρώτα βήματα, που μεγαλώσαμε και έχουμε τόσες γλυκές αναμνήσεις; Μήπως πατριωτισμός είναι η αγκαλιά της μάνας όπου χουζουρεύσαμε και αποκοιμηθήκαμε τόσες πολλές φορές ή ακόμα κλάψαμε και γελάσαμε;
Όταν όμως μεγαλώσουμε και γίνουμε άνδρες, αλλά και γυναίκες, είμαστε πλέον γαλουχημένοι και έχουμε ενστερνιστεί πλέον ένα αρρωστημένο και ψευδεπίγραφο πατριωτισμό που συνίσταται στο να μισούμε τον γείτονα, μιας και αυτός σκέπτεται το ίδιο και πάνω-κάτω έχει ζήσει τις ίδιες εμπειρίες.
Η Έμμα Γκόλντμαν φέρνει ως παραδείγματα τόσο την όποια υλική προετοιμασία για πόλεμο, τους άκρατους εξοπλισμούς και το γενικότερο μιλιταριστικπο πνεύμα που όλες οι κυβερνήσεις ενσταλάζουν στα μυαλά των ανθρώπων, με κατεύθυνση τη μονοπώληση της πατριδολατρείας και την περαιτέρω ενίσχυση του κατ΄ επίφαση πατριωτισμού.
Στο τρίτο κείμενο με τίτλο «Φυλακές: Ένα Κοινωνικό Έγκλημα και μια Κοινωνική Αποτυχία», η Γκόλντμαν λέει ότι παρ’ όλες τις μεταρρυθμίσεις, τις ανακαλύψεις, τα επιτεύγματα της επιστήμης, οι άνθρωποι για κάποια παραπτώματα και «παραβιάσεις», εξακολουθούν να στέλνονται στη φυλακή, έτσι ώστε η κοινωνία να μπορεί να προστατευθεί από τα φαντάσματα που η ίδια έχει δημιουργήσει. Και αναρωτιέται εάν η φυλακή είναι κοινωνική προστασία και ποιο διεστραμμένο μυαλό συνέλαβε την ιδέα της φυλακής. «Είναι σαν να λες ότι η υγεία θα βελτιωθεί μέσω μαι εκτταμένης μόλυνσης» γράφει χαρακτηριστικά.
Φέρνει, επίσης, ως παράδειγμα κυρίως έργα από την παγκόσμια λογοτεχία όπως το έργο του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι...
Σε ένα συνέδριο [στμ. τμήματος της Πρώτης Διεθνούς] που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι από την περιοχή του Κέντρου, ένας ομιλητής, ο οποίος ξεχώρισε λόγω της αγριότητάς του εναντίον των αναρχικών, δήλωσε: «Ο κομμουνισμός και η αναρχία θα ούρλιαζαν αν βρίσκονταν μαζί».
Ένας άλλος ομιλητής που μίλησε επίσης εναντίον των αναρχικών, αν και λιγότερο σκληρά, φώναξε, μιλώντας για την οικονομική ισότητα: «Πώς μπορεί να παραβιαστεί η ελευθερία, αν υπάρχει ισότητα;»
Λοιπόν! Θεωρώ ότι και οι δύο ομιλητές κάνουν λάθος.
Μπορεί να υπάρχει απόλυτη οικονομική ισότητα, χωρίς να υπάρχει καθόλου ελευθερία. Ορισμένες θρησκευτικές κοινότητες αποτελούν ζωντανή απόδειξη αυτού του γεγονότος, αφού εκεί...
Piotr Kropotkin
Ι
Υπάρχουν στη ζωή την κοινωνιών εποχές που η επανάσταση γίνεται επιτακτική ανάγκη, που επιβάλλεται απ’ τα πράγματα. Νέες ιδέες βλασταίνουν παντού, επιδιώκουν να βγουν στο φως της μέρας και να εφαρμοστούν στη ζωή, αλλά σκοντάφτουν στην αδρανειακή δύναμη εκείνων που έχουν συμφέρον να διατηρηθεί το παλιό καθεστώς και να τις πνίξουν μες στην αποπνικτική ατμόσφαιρα των παλιών προκαταλήψεων και παραδόσεων. Αυτά που έχουμε διδαχθεί για τη συγκρότηση των κρατών, για τους νόμους της κοινωνικής ισορροπίας, για τις πολιτικές και οικονομικές σχέσεις μεταξύ των πολιτών δεν αντέχουν στην αυστηρή κριτική που δέχονται καθημερινά σε κάθε ευκαιρία στο...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018