Ricardo Mella

Αναρχική Θεωρία

25 Αυγούστου 2018

• αναρχικό κίνημα
• κοινωνικοί αγώνες
• γεωγραφία
• περιβάλλον
• ελευθεριακή εκπαίδευση
• αναρχική-θεωρία

Πέρασαν οι ημέρες που η σοσιαλιστική συναισθηματικότητα περίμενε τα πάντα από τη μητέρα γη και απαιτούσε τα πάντα από αυτή. Πέρασαν οι μέρες που η επανάσταση ήταν απλώς ένα συναίσθημα και καταφερόταν κωμικά κατά του ατομικισμού πρόσωπο με πρόσωπο με την ανώτατη εξουσία του Κράτους ή της κοινωνίας, του πελάτη του. Πέρασαν οι ημέρες που ο σοσιαλισμός και η επανάσταση δεν είχαν φιλοσοφία, παρά εκείνη της καρδιάς, καμία αρχή περί δικαιωμάτων και δικαιοσύνης, αλλά αυτή της παγκόσμιας αγάπης.

Όλες αυτές οι αντιλήψεις, όλες αυτές οι ιδέες είναι μόνο μεταξύ μας ως ένα απόθεμα αυτού που δεν υπήρξε ποτέ, ως ένα υπόλειμα της απομακρυσμένης μας προέλευσης.

Σήμερα, η Επανάσταση έχει την ορθολογική της φιλοσοφία, την αρχή του δικαιώματος και της δικαιοσύνης της. Έχει εισέλθει πλήρως στην περίοδο της ωριμότητας και είναι άχρηστο το να κοιτάξουμε πίσω. Ο άνθρωπος δεν περιμένει πλέον από την κοινωνία αυτό που δεν πρέπει και δεν μπορεί να περιμένει. Η κοινωνία δεν είναι γι’ αυτόν μια στοργική μητέρα που δεσμεύεται από καθήκον να καλύψει όλες του τις ανάγκες. Ξέρει ότι όλα αυτά εξαρτώνται από τη δική του δραστηριότητα και τη δραστηριότητα εκείνων που επιθυμούν να συνεργαστούν μαζί του. Η ελευθερία είναι αρκετή υπό συνθήκες ισότητας, ώστε να είναι σε θέση να εγκαταλείψει ένα ον που καθορίζει μόνο τη θέλησή του, την κοινωνία. Αυτό είναι το έργο του και η εργασία του αυτή είναι απαραίτητη για την αντιμετώπιση των ατομικών ελλείψεων. Δεν υπάρχει μητέρα του ανθρώπου που έρχεται: αυτή η αντίληψη πέθανε μαζί με την ιδέα του Κράτους, και αντί αυτού παραμένει μόνο το ελεύθερο άτομο για να συγκροτήσει επίσης ελεύθερες κοινωνίες.

Ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα να ικανοποιήσει όλες του τις ανάγκες, αλλά να τις ικανοποιήσει για τον εαυτό του, μέσα από τη συνετή χρήση όλων των δυνατοτήτων και των στάσεών του, μέσα από το έργο του. Από τον εαυτό του, λοιπόν, περιμένει αυτή την ικανοποίηση, όχι από την κοινωνία ή το Κράτος. Εάν δεν είναι αυτάρκης, μπορεί να συνεργαστεί, επιδιώκοντας να συμπληρώσει τις ανεπάρκειές του μέσα από ελεύθερες ενώσεις συνεργασίας, πίστωσης, νομίσματος και ασφάλειας. Αυτό είναι όλο. Ελευθερία, ελευθερία για πάντα!

Εάν ο ατομικισμός έχει ρίξει τον άνθρωπο στη βία και την έλλειψη αλληλεγγύης, ο κομμουνισμός τον ωθεί σε μια κηδεμονία, σε μια αυτοαναίρεση και τον καθιστά απλό μέσο της κοινωνίας ή του Κράτους, δύο ταυτόσημα πράγματα με διαφορετικά ονόματα.

Στο όνομα της ελευθερίας απορρίπτουμε τον κομμουνισμό! Στο όνομα της αλληλεγγύης απορρίπτουμε τον ατομικισμό! Αυτή είναι η άποψή μας.

Η ελευθερία και η αλληλεγγύη αρκούν για την επίλυση του προβλήματος. Εξ ου και η κολεκτιβιστική σχολή.

Γνωρίζουμε ότι ο κολεκτιβισμός δεν είναι πανομοιότυπος σε όλα τα μέρη. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν αυταρχικές σχολές που υποστηρίζουν μια οικονομική ιδέα παρόμοια με τη δική μας και την βαπτίζουν ακόμη και με το ίδιο όνομα. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Απαιτούνται ιδέες και περισσότερες ιδέες, τα ονόματα είναι απλώς θέμα συμβατικότητας. Ας συμφωνήσουμε να ονομάσουμε τη λύση που προτείνουμε στο πρόβλημα της ιδιοκτησίας κολεκτιβισμό επειδή δεν είναι ούτε κομμουνιστικός ούτε ατομικιστικός. Αυτό είναι όλο.

Ας εξηγήσουμε τις ιδέες μας...

Περισσότερα …