Η ομάδα Faccao Ficticia, τον Αύγουστο του 2020, πήρε συνέντευξη από την αναρχική ομάδα Tekosina Anarsist (Αναρχικός Αγώνας) που δρα στην κοινωνική επανάσταση στη Rojava.
Πώς είναι και πώς καθορίζετε τη δραστηριότητα του Αναρχικού Αγώνα; Πού επιχειρείτε και πώς είναι η σχέση σας με τις κοινότητες στο Συριακό έδαφος;(Προφανώς, δεν χρειάζεται να αναφέρετε που είστε με ακρίβεια, απλά σε ποιο καντόνι ή κάποια γενικότερη αναφορά αρκεί);
Ο Αναρχικός Αγώνας (Tekosina Anarsist) είναι μια επαναστατική αναρχική κολεκτίβα αποτελούμενη από ανθρώπους από διάφορα μέρη του κόσμου που εργάζονται στη Βορειοανατολική Συρία (Δυτικό Κουρδιστάν) για να υποστηρίξουν τη συνεχιζόμενη επανάσταση. Αυτό που μας συνδέει δεν είναι απαραίτητα ένα μέρος ή μια περιοχή, ούτε μια συγκεκριμένη πρακτική. Είναι περισσότερο η μακροπρόθεσμη στρατηγική μας, οι μορφές οργάνωσης, οι μέθοδοι και η δέσμευση να αναλογιστούμε τον εαυτό μας και τον οργανισμό μας μέσω της συνεχούς μάθησης – με άλλα λόγια την προοπτική μας. Ήρθαμε στη βορειοανατολική Συρία εμπνευσμένοι από την επανάσταση που ξεκίνησε από το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα, για να εφαρμόσουμε τις ιδέες μας και τη δέσμευσή μας να οικοδομήσουμε την αυτονομία, να οικοδομήσουμε ελεύθερη ζωή σε μια κοινωνία χωρίς κράτος. Πιστεύουμε ότι ο αγώνας του λαού και ειδικά ο αγώνας των γυναικών είναι η κύρια δύναμη για επαναστατικές αλλαγές, και αυτό που συμβαίνει εδώ είναι κάτι από το οποίο μπορούν να μάθουν πολλά οι αναρχικοί και οι επαναστάτες από όλο τον κόσμο. Αντιμετωπίζοντας τις προκλήσεις που φέρνει μια επανάσταση, ο καλύτερος τρόπος να μάθεις είναι να σταθείς δίπλα στους ντόπιους και να μοιραστείς ψωμί μαζί τους.
Αποφασίσαμε να μείνουμε εδώ και να υπερασπιστούμε την επανάσταση, μέσα στις δύσκολες αντιθέσεις που αντιμετωπίζει η κοινωνία όταν περνάει μεγάλες αλλαγές, και να υπερασπιστούμε τον ένοπλο αγώνα ενάντια στους εχθρούς που προσπαθούν να την καταστρέψουν. Ο Αναρχικός Αγώνας δεν είναι ένα μεγάλο κίνημα – αλλά μια σταγόνα στον ωκεανό για την οργάνωση των ντόπιων. Ωστόσο, εργαζόμαστε σε διαφορετικούς τομείς δραστηριοτήτων και η δουλειά μας βρίσκεται εντός ή συντονίζεται με τις τοπικές δομές. Μπορεί να είναι στρατιωτική εργασία, ιατρική μάχης, εργασία για την υγεία, διάφορες μορφές πολιτικής οργάνωσης και, κυρίως, εκπαίδευση. Αυτό είναι κάτι θεμελιώδες που πραγματικά μας λείπει ειδικά στη Δύση – να πηγαίνουμε βαθύτερα, για να μάθουμε, να προχωρήσουμε, να μοιραστούμε, να ακούσουμε, να ξεπεράσουμε το εγώ, να χτίσουμε συλλογικές αφηγήσεις, να επαναπροσδιορίσουμε όρους και έννοιες σε ένα ευρύτερο επίπεδο «κοινωνίας», όχι μόνο ατομικά στα δικά μας κεφάλια. Για να αναζητήσουμε σημεία σύνδεσης αντί για διαχωρισμό.
Η σχέση με τις τοπικές δομές και τους ανθρώπους είναι θεμελιώδης και σε πολλά επίπεδα η επιβίωσή μας βασίζεται σε αυτό. Προσπαθούμε να χτίσουμε και να διατηρήσουμε καλές σχέσεις με διαφορετικές ομάδες και τοπικές οργανώσεις, από τις οποίες μαθαίνουμε πολλά σε αυτήν την κοινωνία που είναι γεμάτη ποικιλομορφία. Θέλουμε επίσης να διευρύνουμε αυτήν την ποικιλομορφία και η δουλειά μας περιλαμβάνει τη δημιουργία θέσης στην επανάσταση για άτομα που μπορεί να μην χωράνε αλλού. Οι τρανς και οι μη-συμβατικού φύλου σύντροφοι δεν είναι κατανοητοί από πολλές δομές εδώ και η κοινωνία έχει πολύ ιδιαίτερες σχέσεις μεταξύ των φύλων. Πρέπει να κάνουμε χώρο προσεκτικά και με σεβασμό για όλους τους συντρόφους να συμμετάσχουν στον αγώνα, και να είμαστε οι ίδιοι οι εαυτοί μας με επαναστατικό τρόπο. Έχουμε μια μεγάλη ποικιλία ταυτοτήτων φύλου στις τάξεις μας και, ακόμα και αν αυτό προκαλεί κάποιες δύσκολες καταστάσεις, προσπαθούμε να διατηρήσουμε αυτή τη γραμμή, ανοίγοντας χώρο για άτομα που έχουν εμπειρίες εκτός της προνομιακής πατριαρχικής τάξης – δηλαδή, θέλουμε να προσκαλέσουμε ειδικά γυναίκες, trans και queer συντρόφους για να συνεργαστούν μαζί μας.
Είδαμε ότι συμμετείχατε αρκετά όχι μόνο στον ίδιο τον αγώνα, αλλά στην υποστήριξη / βοήθεια και τον εφοδιασμό, όπως και κάποιοι από εσάς συνεργαζόσασταν με το ασθενοφόρο διάσωσης ανθρώπων στο μέτωπο. Ποιες είναι οι κύριες μορφές δράσης που κάνετε και τι εύρος έχουν;
Στην αρχή ο Αναρχικός Αγώνας ήταν κυρίως μια στρατιωτική δομή για την υπεράσπιση της επανάστασης ενάντια στις επιθέσεις του Ισλαμικού Κράτους, πάντα με σκοπό να υποστηρίξει τα τοπικά κινήματα και τον τοπικό πληθυσμό. Συνειδητοποιήσαμε την ανάγκη υποστήριξης των ιατρικών ομάδων στις στρατιωτικές δυνάμεις και αρχίσαμε να συμμετέχουμε σε αυτό το μέτωπο. Εργαστήκαμε ως ιατροί μάχης σε διαφορετικές επιχειρήσεις και μέτωπα, από το τέλος του χαλιφάτου Daesh στο Deir Ezzor, μέχρι την αντίσταση ενάντια στην τουρκική εισβολή στο Serekaniye και στο Til Tamer. Στο πεδίο της ιατρικής, υπάρχει ένα ευρύ φάσμα θέσεων εργασίας που συχνά μπορούν να αλλάξουν από ιατρική μάχης, σε σημεία τριγώνου (σημεία διαχωρισμού τραυματιών), σε μεταφορά ή σε νοσοκομειακή εργασία. Διαφορετικοί άνθρωποι ή ομάδες εργάζονται σε διάφορους τομείς και συχνά η ανάγκη αλλαγής από τη μια τακτική στην άλλη δεν είναι επιλογή αλλά ανάγκη ανάλογα με την κατάσταση. Επομένως, προσπαθούμε να εκπαιδευτούμε με τρόπο που να μας επιτρέπει να είμαστε ευέλικτοι στη δουλειά μας. Μερικοί από εμάς έχουν ήδη ιατρικό υπόβαθρο, αλλά όσοι δεν έχουν, έλαβαν εκπαίδευση εδώ από συντρόφους. Αυτό έγινε από το μηδέν, ωθούμενοι από την αναγκαιότητα και τον επείγοντα χαρακτήρα του πολέμου, και όλοι ίσως χρειαστεί να αναλάβουν δουλειά που δεν ήξεραν να κάνουν πριν – για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, τους συντρόφους τους και τους ανθρώπους. Όταν οι σύντροφοι μιλάνε για αυτοάμυνα δεν αναφέρονται μόνο στη μάχη με όπλο, γιατί παλεύουμε για τη ζωή, για να υπερασπιστούμε και να διατηρήσουμε τη ζωή.
Οι ομάδες μας σίγουρα δεν ήταν οι πρώτες ούτε οι μόνες που λειτουργούσαν ως ιατροί μάχης στη Βορειοανατολική Συρία, αλλά ειδικά στην αρχή, αυτό ήταν σπάνιο. Όταν κοιτάμε πίσω βλέπουμε ότι υπήρχαν τρεις στόχοι σε αυτό το έργο. Πρώτον, για να μπορέσουμε να κάνουμε αυτό το έργο, να μάθουμε και να είμαστε έτοιμοι όποτε χρειάζεται, να κερδίσουμε εμπιστοσύνη μέσω της δουλειάς μας και να παράσχουμε βοήθεια σε τραυματίες συντρόφους το συντομότερο δυνατό. Δεύτερον, να συνεργαστούμε με τις τοπικές δυνάμεις με τρόπο που να δείχνει μέσω της πρακτικής ότι αυτή είναι μια πολύ σημαντική δουλειά, πιέζοντας μας να αναπτύξουμε αυτόν τον ρόλο στις τάξεις του SDF (Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις). Και τρίτον, να δούμε πώς μπορούμε να μοιραστούμε γνώσεις και δεξιότητες με ορισμένους ενδιαφερόμενους συντρόφους για να πολλαπλασιάσουμε αυτούς που κάνουν αυτήν την εργασία, οργανώνοντας εκπαίδευση με άλλες ομάδες ώστε να παρέχουμε περισσότερη βοήθεια στις πρώτες γραμμές. Είδαμε ότι δεν αρκεί να είμαστε μια ομάδα γιατρών μάχης και ότι κάθε άτομο θα πρέπει να μπορεί να βοηθά τους συντρόφους του εάν τραυματίζονται και επίσης να μπορεί να θεραπεύει και τον ίδιο τον εαυτό του. Έχουμε εκπαιδεύσει τους εαυτούς μας και τους συντρόφους μας σε άλλες επαναστατικές διεθνιστικές δομές, και πρόσφατα, για πρώτη φορά, δώσαμε στις δυνάμεις του SDF μια εκπαίδευση πρώτων βοηθειών, η οποία ήταν ένα πολύ σημαντικό βήμα και επίσης μια ευχάριστη εμπειρία. Εδώ όλοι είναι μαθητές και δάσκαλοι ταυτόχρονα, αυτό που μαθαίνουμε το μεταδίδουμε ο ένας στον άλλο.
Μπορείτε να δώσετε μια σύντομη ενημέρωση σχετικά με την κατάσταση στη Ροζάβα μετά την τουρκική εισβολή και τους τζιχαντιστές συμμάχους της και τώρα με την πανδημία του COVID; Πώς επηρεάζει αυτός ο νέος παράγοντας τον αγώνα και την επαναστατική καθημερινή ζωή; Υπάρχει κάποιο συντονισμένο πρόγραμμα; Πώς εκμεταλλεύεται η τουρκική κυβέρνηση αυτήν την κατάσταση για να συνεχίσει την επίθεση;
Η τουρκική κατοχή, από το Afrin το 2018 και που συνεχίστηκε τον Οκτώβριο του 2019 στο Serekaniye και το Gire Spi, επανέφερε τον πόλεμο στη Rojava και μαζί με αυτό μια νέα ανθρωπιστική κρίση. Εκατοντάδες χιλιάδες αναγκάστηκαν να φύγουν για να σώσουν τη ζωή τους, αναζητώντας καταφύγιο σε άλλες πόλεις ή καταυλισμούς προσφύγων. Αυτό δημιούργησε υψηλό κίνδυνο μολυσματικών ασθενειών, λόγω των δυσκολιών και των συνωστισμών στα στρατόπεδα προσφύγων. Επίσης, με την τρέχουσα υγειονομική κρίση να κλιμακώνεται εδώ, αυτή η κατάσταση γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνη. Ο πόλεμος έφερε επίσης άλλα προβλήματα για το σύστημα υγείας: οι περισσότερες ιατρικές ΜΚΟ έφυγαν από τη Βορειοανατολική Συρία όταν ξεκίνησε η εισβολή, οπότε χάσαμε την πρόσβαση σε φάρμακα και ειδικευμένους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας. Το σύστημα υγείας της αυτοδιοίκησης έπρεπε να καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες για να καλύψει τα κενά που άφησε η απόσυρση των ΜΚΟ. Αρκετές προφυλάξεις υιοθετήθηκαν τον Μάρτιο για την πρόληψη μιας έξαρσης του COVID-19 μετά την ανίχνευση ορισμένων θετικών περιπτώσεων και για λίγο οι προσπάθειες ήταν επιτυχείς. Αυτό έδωσε λίγο χρόνο για να γίνουν περαιτέρω προετοιμασίες, να οργανωθούν χώροι για παρακολούθηση ασθενών, να εξασφαλισθεί η παροχή χρήσιμων ιατρικών προμηθειών και να δομηθούν αναπνευστήρες. Στις αρχές Αυγούστου τα νοσοκομεία άρχισαν να εντοπίζουν ασθενείς με COVID σε διάφορες πόλεις, οπότε αυξήθηκαν οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί και άλλα μέτρα. Ταυτόχρονα, στην άλλη πλευρά των συνόρων, η Τουρκία έχει μαζικά κρούσματα COVID και στέλνουν αρκετούς μολυσμένους ασθενείς σε νοσοκομεία στα κατεχόμενα εδάφη της βόρειας Συρίας, ειδικά στο Serekaniye και στο Αφρίν. Με αυτές τις συνθήκες, ο τουρκικός στρατός που εκμεταλλεύεται το ξέσπασμα του ιού για να ξεκινήσει μια επίθεση είναι μια πολύ πραγματική απειλή και οι δυνάμεις αυτοάμυνας προσπαθούν να λάβουν όλα τα δυνατά μέτρα για να αποτρέψουν ένα καταστροφικό σενάριο. Όπως και πριν, δεν τίθεται θέμα αν ο τουρκικός στρατός θα επιτεθεί στη Ροζάβα ή όχι. Το θέμα είναι πότε και πού θα το κάνουν.
Η διεθνής αναρχική αλληλεγγύη είναι μια σημαντική πτυχή του επαναστατικού αγώνα στην ιστορία. Και η επανάσταση στη Rojava είναι γνωστό ότι έχει κάποια επιρροή αναρχικών σκέψεων και προοπτικών. Πόση επιρροή βλέπετε εκεί; Πώς θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη / ισχυρότερη;
Μπορούμε να βρούμε σαφώς την επιρροή ορισμένων αναρχικών προοπτικών στις ιδέες του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού. Πολλοί άνθρωποι έχουν ήδη επισημάνει τις σχέσεις με τις ιδέες του Murray Bookchin, ο οποίος καλούσε να οργανώσει κοινότητες και να οικοδομήσει μια διπλή εξουσία, αναπτύσσοντας αυτονομία και κοινοτισμό βασισμένο στην οικολογία και την άμεση δημοκρατία. Μπορούμε επίσης να βρούμε επιρροές από άλλους αναρχικούς στοχαστές, κατανοώντας το κράτος ως το κύριο σύστημα βίας και καταπίεσης και την επακόλουθη αποφασιστικότητα να οικοδομήσουμε μια κοινωνία χωρίς κράτος. Αλλά πάνω απ ‘όλα οι πιο σχετικές αλλαγές προέρχονται από το κουρδικό γυναικείο κίνημα, λέγοντας ανοιχτά ότι πρέπει να απαλλαγούμε από το κράτος για να ξεπεράσουμε τον καπιταλισμό και ότι πρέπει να ανατρέψουμε την πατριαρχία για να ξεπεράσουμε το κράτος, θέτοντας την απελευθέρωση των γυναικών ως προτεραιότητα αυτού του κινήματος.
Αλλά αυτές οι ιδεολογικές εξελίξεις δεν έφεραν πάντα ριζική αλλαγή στον τρόπο οργάνωσης του κουρδικού επαναστατικού κινήματος και εξακολουθούμε να βλέπουμε μεγάλη επιρροή των παλιών μαρξιστικών-λενινιστικών πρακτικών που επικρίνουν τα αναρχικά κινήματα, όπως η συγκέντρωση και η ιεραρχική οργάνωση. Όταν πρόκειται να κάνεις πρακτικά βήματα, αυτές οι αντιφάσεις αποτελούν την κύρια πρόκληση, ενώ συχνά υπάρχουν πατερναλιστικές προσεγγίσεις προς την κοινωνία – κληρονομιά της πρωτοποριακής νοοτροπίας των επαναστατικών κομμάτων. Η αντιμετώπιση αυτών των αντιφάσεων και η ικανότητα να συνεχίσουμε να προχωρούμε είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τους αναρχικούς εδώ. Η στάση της κριτικής αλληλεγγύης και της συνεργασίας με ένα κίνημα που, ακόμα κι αν δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε ορισμένες πτυχές, είναι σήμερα μια από τις πιο σχετικά επαναστατικές διαδικασίες στις οποίες μπορούμε να βρούμε τον εαυτό μας. Υπάρχουν πολλά πράγματα μακριά από την ουτοπική κοινωνία που ονειρευόμαστε: οι τοπικές κοινότητες δεν είναι τα επαναστατικά συμβούλια που θα θέλαμε να δούμε, οι γαιοκτήμονες εξακολουθούν να κατέχουν μεγάλα ποσά γης, οι ηλικιωμένοι εξακολουθούν να πωλούν τις κόρες τους σε γάμο με αντάλλαγμα χρήματα ή εμπορεύματα, οι άνθρωποι πεινούν και πρέπει να ενταχθούν στις στρατιωτικές τους δυνάμεις για να τροφοδοτούν τις οικογένειές τους, το SDF συνδιαλέγεται με ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και συνάπτει συμφωνίες με αμερικανικές εταιρείες για τον έλεγχο των πετρελαϊκών πεδίων, χιλιάδες στρατιώτες του Daesh βρίσκονται σε φυλακές περιμένοντας μια ευκαιρία να αποδράσουν και να ανοικοδομήσουν το αιματηρό Χαλιφάτο, Afrin, Serekaniye και Tal Abyiad βρίσκονται ακόμα υπό Τουρκική κατοχή… Είναι πολύ δύσκολο να αναπτυχθούν σταθερές λύσεις σε αυτά τα προβλήματα, με ή χωρίς αναρχικές προοπτικές.
Μέχρι τώρα, τα αναρχικά οργανωμένα κινήματα δεν έπαιξαν μεγάλο ρόλο σε αυτήν την επανάσταση. Αν κοιτάξουμε αριθμούς αναρχικών και άλλων επαναστατών διεθνιστών που εμπλέκονται στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο το 1930 και τους συγκρίνουμε με τη συμμετοχή στη βορειοανατολική Συρία, δεν μπορούμε να είμαστε τίποτα άλλο παρά απογοητευμένοι. Είναι ακόμα πιο απογοητευτικό αν συγκρίνουμε πόσα άτομα από τόσα διαφορετικά μέρη προσχώρησαν στο Daesh την τελευταία δεκαετία. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε επαναστάτης πρέπει να τρέξει προς τη Βορειοανατολική Συρία αυτή τη στιγμή, αλλά σίγουρα είναι κάτι που πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση της αναρχικής διεθνούς αλληλεγγύης. Στη Δύση, τα κινήματά μας που αυτοαποκαλούνται επαναστατικά βασίζονται αναφορικά στην ταυτότητα και την υποκουλτούρα, επηρεασμένα από τον καπιταλιστικό εκσυγχρονισμό σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Η εμφάνιση του YPJ / YPG έγινε προσβάσιμη σε εμάς λόγω της προσοχής των μέσων ενημέρωσης, των εκστρατειών στα κοινωνικά δίκτυα και των αφισών στους τοίχους. Αυτά τα πράγματα δεν είναι κακά από μόνα τους, αλλά πρέπει να προχωρήσουμε βαθύτερα από αυτό. Πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί προχωρά αυτή η επανάσταση ενώ τα κινήματά μας έχουν κολλήσει, τι σημαίνει να είμαστε επαναστάτες, τι είδους ζωή προσπαθούμε να ζήσουμε, τι είδους σχέσεις θέλουμε να έχουμε, τι σημαίνει ελευθερία για εμάς και πώς επηρεαζόμαστε από τον φιλελευθερισμό και τον ατομικισμό («κάνω αυτό που θέλω»). Γνωρίζουμε ότι φέρουμε επίσης μια ευθύνη για το πώς παρουσιάζεται ο αγώνας στη Δύση και δεν έχουμε πράξει τόσο καλά επικοινωνιακά στα μέσα ενημέρωσης στο παρελθόν. Συνειδητοποιούμε ότι μόλις αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε λίγο από όλες αυτές τις ερωτήσεις και ότι η εξεύρεση απαντήσεων θα είναι ένας μακροχρόνιος αγώνας, όχι κάτι που μπορούμε να λύσουμε με ρηχές συντομεύσεις. Εφόσον θέλουμε να έχουμε μεγαλύτερη επιρροή στα διεθνή επαναστατικά κινήματα, αυτά είναι τα ερωτήματα και οι αντιφάσεις που πρέπει να προβληθούν.
Τι έχει αλλάξει στο πλαίσιο της καθημερινής ζωής και των δημοφιλών οργανώσεων από την πτώση του ISIS όπως ήταν στο παρελθόν; Πώς θέτει η τουρκική εισβολή την πιθανότητα οπισθοδρόμισης;
Υπάρχουν πολλές αλλαγές που μπορούμε να αναφέρουμε σχετικά με το τέλος του χαλιφάτου. Οι πρώτες είναι οι κοινωνικές προκλήσεις και αντιφάσεις που αντιμετωπίζει η αυτοδιοίκηση για να ενσωματώσει όλες τις περιοχές που απελευθερώθηκαν από το Daesh. Πόλεις όπως η Raqqa, η Manbij και η Tabqa, που έζησαν για μερικά χρόνια υπό τον θεοκρατικό φασισμό του Ισλαμικού Κράτους, αποτελούν πλέον μέρος της αυτοδιοίκησης και πρέπει να αντιμετωπίσουν όχι μόνο την ανοικοδόμηση των πόλεων μετά τον πόλεμο, αλλά και τις συγκρούσεις και αντιφάσεις των κοινωνικών αλλαγών. Αυτές οι προκλήσεις είναι ακόμη μεγαλύτερες σε περιοχές όπως η Deir Ezzor, η οποία επίσης αποτελεί παραδοσιακό αραβικό έδαφος με βαθιά ριζωμένο φυλετικό και συντηρητικό σύστημα, μακριά από τις επαναστατικές αξίες της αυτοδιοίκησης σχετικά με θέματα όπως η κοινωνική οργάνωση, η θρησκευτική ελευθερία και ειδικά η απελευθέρωση των γυναικών. Μαζί με τις κοινωνικές προκλήσεις, υπάρχουν επίσης οικονομικές, οικολογικές και στρατιωτικές προκλήσεις. Οι ισλαμικοί κρυφοί πυρήνες συνεχίζουν να επιτίθενται και να αποσταθεροποιούν την περιοχή και οι δυνάμεις που είναι πιστές στην κυβέρνηση του Άσαντ κάνουν επιχειρήσεις για να ανακτήσουν τον έλεγχο της περιοχής, προσπαθώντας να ανατρέψουν την Αυτοδιοίκηση.
Φυσικά η τουρκική εισβολή καθιστά τα πάντα ακόμα πιο περίπλοκα, όχι μόνο από τη στρατιωτική κατοχή των περιοχών Afrin, Serekaniye και Gire Spi, αλλά και από τον ειδικό πόλεμο σε άλλες περιοχές, όπως η διακοπή της πρόσβασης στο νερό και η εστίαση των επιθέσεων με drone σε επιλεγμένους στόχους. Το τουρκικό κράτος χρησιμοποιούσε πάντοτε το Ισλαμικό Κράτος, παρέχοντάς τους όπλα, ιατρική περίθαλψη και βοήθεια για τη διέλευση των συνόρων στη Συρία. Αρκετοί κρατούμενοι της Daesh που έδωσαν συνέντευξη μίλησαν για τη συνεχή υποστήριξη από την Τουρκία, και μάλιστα ορισμένοι μαχητές του Daesh αφού συνελήφθησαν και έπειτα κατάφεραν να αποδράσουν από τη φυλακή, επέστρεψαν στις τουρκικές ελεγχόμενες περιοχές. Μετά την ήττα του χαλιφάτου την άνοιξη του 2019, οι στρατιώτες του ισλαμικού κράτους συγχωνεύτηκαν στις τάξεις των τουρκικών κατοχικών δυνάμεων, φέρνοντας μαζί τους τη φονταμενταλιστική ιδεολογία τους. Αυτές οι ομάδες, υπό την ομπρέλα του TFSA (τουρκικού υποστηριζόμενου Ελεύθερου Συριακού Στρατού) τροφοδοτούν τα νεο-οθωμανικά ιμπεριαλιστικά όνειρα του Ερντογάν, διαπράττοντας τρομερά εγκλήματα πολέμου υπό τη σημαία κράτους του ΝΑΤΟ. Όλος ο κόσμος το γνωρίζει αυτό, και το ΝΑΤΟ είναι εκεί για να προστατεύσει τα συμφέροντα και τα οφέλη της στρατιωτικής βιομηχανίας, εταιρειών που επωφελούνται από το θάνατο και τη δυστυχία, για να μην λογοδοτήσουν τα κράτη μέλη. Αυτό δίνει στο Daesh την ευκαιρία να συνεχίσουν τις επιχειρήσεις τους και να αναδιοργανώσουν τον θεοκρατικό φασισμό για να διατηρήσουν τον «ιερό πόλεμο» τους ενάντια στην ανθρωπότητα, όχι μόνο στη Μέση Ανατολή αλλά και οπουδήποτε μπορούν να επεκτείνουν την επιρροή τους.
Ποια είναι η προοπτική σας για το μέλλον της επανάστασης και των αναρχικών αγώνων; Ελπίζετε ότι το έργο του Αναρχικού Αγώνα θα μπορούσε να εμπνεύσει άλλους επαναστάτες σε όλο τον κόσμο;
Μετά από χρόνια πολέμου, πολλές δομές εδώ είναι κατεστραμμένες. Σε κάθε πόλη υπάρχουν ερείπια παλιών σπιτιών, βομβαρδισμένα και θρυμματισμένα, γεμάτα τρύπες από σφαίρες. Ακόμα ζουν άνθρωποι σε αυτά τα ερείπια, γιατί δεν έχουν πουθενά αλλού να πάνε. Μερικοί από αυτούς προσπαθούν να επιδιορθώσουν αυτά τα ερείπια, αντικαθιστώντας σπασμένες πέτρες, χτίζοντας ξανά τοίχους, φτιάχνοντας ξανά το παζλ. Άλλοι αποφασίζουν να γκρεμίσουν πλήρως τα ερείπια και να χτίσουν ένα νέο σπίτι δίπλα τους. Λαμβάνοντας ό,τι είναι ακόμα χρήσιμο και ξεκινάνε από την αρχή.
Πιστεύουμε ότι η ζωή μας στην πατριαρχική και καπιταλιστική κοινωνία μοιάζει πολύ με την προαναφερόμενη κατάσταση. Ζούμε σε κοινωνικά και συναισθηματικά σπασμένα μέρη, αποσυνδεδεμένοι από τους γείτονές μας, χωρίς πολλές επιλογές για το πώς να ζήσουμε και χωρίς εναλλακτικές λύσεις, πουθενά δεν έχουμε να καταφύγουμε. Ποια είναι η καλύτερη προσέγγιση για μια επανάσταση; Ανακατασκευή μέσα στο σύστημα, χρησιμοποιώντας το μικρό καταφύγιο και την ασφάλεια που παρέχει, προσπαθώντας να αναδιατάξουμε τα κομμάτια έως ότου προκύψει κάτι καλύτερο από αυτό; Ή να τα καταστρέψουμε όλα, εκθέτοντας τον εαυτό μας στον κρύο και κενό χώρο, όπου όλα είναι δυνατά; Ελπίζοντας να είμαστε σε θέση να χτίσουμε κάτι όμορφο, αλλά κινδυνεύοντας κάποιος άλλος να χτίσει κάτι τρομερό πιο γρήγορα από εμάς.
Όπως εμείς έχουμε εμπνευστεί από άλλους συντρόφους ανά τον κόσμο και από τον αγώνα τους, ελπίζουμε παρομοίως ότι οι δικές μας ιστορίες και πράξεις εμπνέουν άλλους. Μερικές φορές είναι δύσκολο να προβλέψουμε αν χτίζουμε ένα σταθερό θεμέλιο ή απλώς πετάμε λίγες πέτρες τριγύρω. Έτσι, κοιτάζοντας μακριά από τα δικά μας έργα και εστιάζοντας στους συντρόφους μας σε όλο τον κόσμο, μπορούμε να δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα. Μπορούμε να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον και να δώσουμε δύναμη και προοπτική, να προσφέρουμε συμβουλές και να βρούμε έμπνευση, προσαρμόζοντας τα σχέδια μας, έτσι ώστε τα αποτελέσματα της δουλειάς μας να συναντηθούν και να συνδεθούν μια μέρα.
Εδώ στη Rojava έχουμε το προνόμιο να μάθουμε από αυτήν την επανάσταση και αυτό το προνόμιο συνοδεύεται από το καθήκον να μεταφράσουμε τις προοπτικές και τις εμπειρίες που συλλέγουμε εδώ. Για να κατανοήσουν οι σύντροφοί μας το νόημα, να μάθουν και να αναπτυχθούν. Θέλουμε να χτίσουμε γέφυρες μεταξύ των μικρών επαναστατικών σπιτιών μας, να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον να δημιουργήσει πιο υγιείς και πιο σταθερές κοινότητες, έτσι ώστε από κοινού να μπορέσουμε να αμφισβητήσουμε την πατριαρχική και καπιταλιστική τάξη των κοινωνιών μας από όλες τις πλευρές και γωνίες, καθένας μας από τη δική του θέση και προοπτική, έτσι ώστε οι ατομικές μάχες μας να γίνουν ένας ισχυρός αγώνας.
Σας ευχαριστώ πολύ που μοιραστήκατε τις προοπτικές σας σε αυτή τη λεπτή στιγμή και ελπίζουμε ότι αυτή η συνομιλία μπορεί να είναι χρήσιμη για άτομα από όλο τον κόσμο που θέλουν να εργαστούν για αλληλεγγύη και πλήρη υποστήριξη στους ανθρώπους στη ΒΑ Συρία. Τελικές εκτιμήσεις;
Ευχαριστούμε για το χώρο που μας δόθηκε και την υποστήριξη. Ίσως φέραμε περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις, αλλά μερικές φορές η μακρύτερη διαδρομή φέρνει την πιο σημαντική εμπειρία, την οποία δεν μπορούμε να μετρήσουμε με τα βήματα που κάνουμε σήμερα. Πιστεύουμε ότι η αναζήτηση που ξεκινήσαμε εδώ θα οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέρος, και η πίστη είναι αυτή που μας κάνει ικανούς να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο μέλλον.
Υπάρχει πολλή δουλειά μπροστά μας και πολλά εμπόδια στο δρόμο. Θα κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να τηρήσουμε την υπόσχεση στους πεσόντες συντρόφους μας, να βρούμε τον τρόπο και τη δύναμη που μας έχουν δείξει. Τρόπος και δύναμη που μας βοηθούν να περιηγηθούμε στις πιο σκοτεινές στιγμές.
*Πηγή: https://faccaoficticia.noblogs.org Αγγλικό κείμενο: https://tekosinaanarsist.noblogs.org Μετάφραση: Πρωτοβουλία για τη Διεθνιστική Αλληλεγγύη.
