P.D. Gardner*
Τον Μάη του 1886 ο David Andrade, ο αδελφός του Will και μισή ντουζίνα άλλοι σχημάτισαν το Melbourne Anarchist Club (MAC - Αναρχική Λέσχη Μελβούρνης) - απ' όσο γνωρίζω την πρώτη αναρχική οργάνωση στην Αυστραλία. Ο Andrade έγινε γραμματέας του MAC και ένας από τους κύριους προπαγανδιστές του. Η οργάνωση κυκλοφόρησε το περιοδικό «Honesty» («Τιμιότητα») στο οποίο δημοσιεύονταν νέα της οργάνωσης και θεωρητικά άρθρα. Ο Andrade ήταν τακτικός συνεργάτης.
Μαζί με τον αδελφό του, Will, ο David Andrade ακολούθησε το επάγγελμα του βιβλιοπώλη. Αρχικά σε ένα πρακτορείο εφημερίδων στο Brunswick και αργότερα στο Liberty Hall, στο Russell St. στο κέντρο της Μελβούρνης, λειτούργησαν τα πρώτα αναρχικά βιβλιοπωλεία στην Αυστραλία. Εδώ διακινούνταν και πουλούνταν αναρχικές εκδόσεις, αλλά και «σοσιαλιστική βιβλιογραφία όλων των ειδών (Κομμουνιστική, Κολεκτιβιστική και Αναρχική), βιβλία, φυλλάδια και εφημερίδες που προμηθεύονταν από όλα τα μέρη του κόσμου».
Ο Andrade ήταν μια ενεργητική και επιδεικτική προσωπικότητα που βυθίστηκε βαθιά στις αναρχικές δραστηριότητες της εποχής, ως συγγραφέας, εκδότης, τυπογράφος, διανομέας, οργανωτής, προπαγανδιστής και ακτιβιστής για την αναρχική υπόθεση. Εκτός από τις συνεισφορές του στο «Honesty», κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε μια μεγάλη ποικιλία τοπικών και ξένων περιοδικών. Τα κύρια έργα του περιλαμβάνουν το «Χρήμα: μια μελέτη για το ζήτημα του νομίσματος» (1887), «Το κοινωνικό μας σύστημα» (που ήταν μια επίθεση στο μονοπώλιο της ιδιοκτησίας γης όσο και στην τοκογλυφία) και «Anarchist Plan of Campaign» (1888). Το 1892 δημοσίευσε το «ρεαλιστικό» μυθιστόρημα «Οι εξεγέρσεις της Μελβούρνης και πώς ο Χάρι Χόλντφαστ και οι φίλοι του χειραφέτησαν τους εργάτες».
Τόσο οι εξεγέρσεις της Μελβούρνης όσο και ο David Andrade έχουν περιγραφεί πρόσφατα ως «ουτοπικοί».
Ο Andrade ήταν σημαντικός συμμετέχων στη διάσπαση του MAC το 1888, ερχόμενος σε σύγκρουση με τον J.A. Andrews και άλλους αναρχοκομμουνιστές. Η αιτία της διάσπασης του MAC ήταν η «βίαιη ανάκτηση και υπεράσπιση της ελευθερίας» - με άλλα λόγια η βία. Ο Andrade έχει περιγραφεί ποικιλοτρόπως ως «προυντονιστής» και «μουτουελιστής» και ήταν εκείνη τη στιγμή που τασσόταν σθεναρά αντίθετος σε κάθε μορφή βίας. Φαίνεται ότι μετά τη διάσπαση απομονώθηκε και σταμάτησε και την κυκλοφορία του «Honesty». Το μέλος του MAC και αναρχοκομμουνιστής Larry Petrie, περιέγραψε αργότερα την οργάνωση ως κατά βάση «τολστοϊκή».
Μετά τη διάσπαση, ο Andrade συνέχισε να γράφει, να εκδίδει και να πουλάει βιβλία. Στις αρχές της δεκαετίας του 1890 ήταν γραμματέας του Unemployed Workers Association (Σύνδεσμος Ανέργων Εργατών) στο Richmond και το 1893 ως μέλος μιας αντιπροσωπείας των ανέργων επιτέθηκε δριμύτατα στο σύστημα της αντιπροσωπευτικής κυβέρνησης: «Μας κυβερνούν πολλοί ληστές, και όταν βλέπω κάποιον να εκλέγεται και να μπαίνει στη Βουλή τον λυπάμαι, γιατί το μόνο που κάνει είναι να φτιάχνει μια ακόμα φωλιά παρασίτων... Οι νομοθέτες μας είναι πιο ταπεινωμένοι από ένα άτομο που κακοποιεί μια γυναίκα ή ένα παιδί και δεν τους έχω καμία εμπιστοσύνη».
Αργότερα εκείνον το χρόνο είχε αναλάβει μια ιδιοκτησία 10 στρεμμάτων στην οροσειρά Dandenong όπου άρχισε να καθαρίζει τη γη, έχτισε ένα σπίτι και άρχισε να εργάζεται ως αποθηκάριος και ταχυδρόμος. Ο δεύτερος γιος του, Proudhon Andrade, γεννήθηκε εκεί την ίδια χρονιά. Ο Andrade επέμεινε σε αυτόν τον τρόπο ζωής για...
Πριν από ενενήντα χρόνια πέθανε ο Edmund Ivanovich Studzinsky (επαναστατικό ψευδώνυμο "Nikolay Nikolaevich”).
Γεννήθηκε στις 9/21 Ιανουαρίου 1853, στο χωριό Konyukhi της επαρχίας Volyn. Το 1873 αποφοίτησε από το γυμνάσιο και μπήκε στο Πανεπιστήμιο του Κιέβου. Το φθινόπωρο του 1873 εντάχθηκε στην μπακουνικών αντιλήψεων «Κομμούνα του Κιέβου». Διεξήγαγε προπαγανδιστική εκστρατεία μεταξύ των φοιτητών.
Στις αρχές του 1875 αποφοίτησε από το 2ο έτος του πανεπιστημίου και πέρασε στην παρανομία. Έζησε σε διάφορες πόλεις της Ουκρανίας. Διατήρησε δεσμούς με τους νότιους(μπακουνικούς) κύκλους. Το καλοκαίρι του 1877 συμμετείχε στο σκάψιμο ενός τούνελ κάτω από τις φυλακές της Οδησσού για να οργανώσει την...
Μια από τις βασικές πεποιθήσεις ιστορικά του Αναρχισμού είναι, ότι η εξουσία διαφθείρει. Ο Μιχαήλ Μπακούνιν έλεγε «ακόμα και τους καλύτερους» πόσο μάλλον τους χειρότερους ή τους «ενάρετους» θα πρόσθετα.
Οι καταγγελίες κατά της ΜΚΟ Κιβωτού του Κόσμου και του ιδρυτή της πατέρα Αντώνιου δεν θα πρέπει να μας κάνουν να πέφτουμε από τα σύννεφα. Αντίστοιχες περιπτώσεις είχαμε στο κοντινό παρελθόν και σε άλλες δομές κοινωφελών οργανισμών του ευρύτερου δημοσίου ή της κοινωνίας των πολιτών είτε σε παιδιά- είτε γέροντες, αμεα, πρόσφυγες ψυχικά ασθενείς, μακρύς ο κατάλογος.
Aπό την στιγμή που το κράτος απεμπόλησε τον «προνοιακό» του μανδύα είτε...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018